Fractal

Εξερευνώντας την σχιζοφρένεια

Γράφει ο Δημήτρης Καρύδας //

 

Ρόμπερτ Κόλκερ «Οι γυναίκες που επιβίωσαν», Μετάφραση: Βαγγέλης Προβιάς, εκδ. Ίκαρος

 

Πόσο πιθανό είναι μια οικογένεια να έχει 12 παιδιά; Ασυνήθιστο τουλάχιστον. Πόσο πιθανό είναι από τα 12 παιδιά της οικογένειας τα μισά ακριβώς να διαγνωστούν με σχιζοφρένεια; Αγγίζει τα όρια του στατιστικού λάθους αλλά συνέβη και αποτέλεσε μια πολύ σημαντική στιγμή για την μελέτη και την εξέταση της ασθένειας. Αυτό λοιπόν είναι το αντικείμενο του βιβλίου ‘’Οι γυναίκες που επιβίωσαν’’ του Ρόμπερτ Κόλκερ που κυκλοφόρησε στα Ελληνικά από τις εκδόσεις Ίκαρος. Το θέμα του βιβλίου είναι από μόνο του εξαιρετικά ιντριγκαδόρικο ώστε να προσελκύσει ακόμη και φανατικούς της fiction λογοτεχνίας όπως ο υπογράφων. Το αντικείμενο του βιβλίου από μόνο του μοιάζει σχεδόν απίστευτο. Σκεφθείτε πόσο δύσκολα είναι τα πράγματα για μια οικογένεια που ένα μέλος της πάσχει από ψυχολογικά προβλήματα. Αν αυτό πολλαπλασιαστεί επί έξι γίνεται σχεδόν αβάσταχτο.

Αντιγράφω από το οπισθόφυλλο του βιβλίου για να μπορέσει κάποιος να μπει έστω και ελάχιστα στο πνεύμα της ιστορίας: ‘’Ο Ντον και η Μίμι Γκάλβιν φαίνονταν ζευγάρι-πρότυπο. Εκείνος διακεκριμένος στρατιωτικός, εκείνη καλλιεργημένη, αφοσιωμένη σύζυγος-μητέρα, ενσάρκωναν τον λαμπρό αμερικανικό αιώνα. Ο κόσμος τους έδειχνε τέλειος. Όμως μερικά χρόνια αργότερα, έχοντας αποκτήσει δώδεκα παιδιά, η εικόνα άρχισε να ξεθωριάζει. Ήταν όντως τόσο ταιριαστοί, τόσο ευτυχισμένοι; Πράγματι ανέθρεφαν τόσο πειθαρχημένα παιδιά; Τι κρυβόταν στο παρελθόν του Ντον, στην οικογενειακή ιστορία της Μίμι;
Ύστερα ήρθε η σφοδρή ανατροπή: Έξι γιοι της οικογένειας Γκάλβιν, ο ένας μετά τον άλλον, παρουσιάζουν ψυχωσική, βίαιη συμπεριφορά. Οι γονείς, τρομοκρατημένοι, αγνοούν την πραγματικότητα. Μέχρι που η τραγωδία, μια διπλή ανθρωποκτονία, τους αναγκάζει να δουν. Η σχιζοφρένεια χτυπά και σπάει την πόρτα του ειδυλλιακού σπιτιού τους. Τίποτα πια δεν θα είναι το ίδιο’’.

Η ιστορία δίνεται μέσα από την οπτική γωνία της μητέρας και των δύο θυγατέρων που όχι απλά επιβίωσαν όπως υποδηλώνει ο τίτλος του βιβλίου αλλά άντεξαν ένα αληθινό μαρτύριο που δοκίμασε κάθε όριο των αντοχών τους. Το βιβλίο δεν αποτελεί προιόν μυθοπλασίας αλλά έχει τη δομή ενός καλά δουλεμένου μυθιστορήματος: λεπτομέρειες, περιγραφές, εξέλιξη της ιστορίας αλλά και των χαρακτήρων της. Εξετάζονται εξονυχιστικά σχεδόν όχι μόνο οι συνήθειες και η καθημερινότητα μιας ασυνήθιστα πολυμελούς οικογένειας 14 ατόμων αλλά και όλα τα ιατρικά δεδομένα που προέκυψαν. Δύο γονείς από τους οποίους ο πατέρας δεν ήταν σχεδόν ποτέ σπίτι και η μητέρα για πολλά χρόνια παρίστανε ότι όλα πάνε καλά. Μια μητέρα που αποδεχόταν τα ψυχικά διαταραγμένα παιδιά της οικογένειας να ασκούν ενδοοικογενειακή τρομοκρατία στα νεότερα αδέλφια τους. Μια ασύλληπτη τραγωδία, ένα βιβλίο που περιγράφει μια αληθινή φρίκη βασισμένο σε μια πραγματική ιστορία που δύσκολα θα φαινόταν αληθοφανής αν παρουσιαζόταν στο σενάριο κάποιας ταινίας ή ενός τηλεοπτικού σίριαλ. Σίγουρα δεν είναι ένα εύπεπτο και βολικό βιβλίο αλλά είναι μια πολύ ειλικρινής δουλειά, προϊόν εξαντλητικής έρευνας και πολλών μαρτυριών μέσα από τους κόλπους της ίδιας της τραγικής οικογένειας. Και είναι από κάθε άποψη ένα σοκαριστικό βιβλίο που δεν ψάχνει για απαντήσεις αλλά κυρίως προσπαθεί να κάνει αυτό που λέει ο πρωτότυπος τίτλος του: Να μπει στο μυαλό μιας Αμερικάνικης οικογένειας. Ενδεχόμενα σε μια δεύτερη ανάγνωση ο αναγνώστης να βρει ακόμη περισσότερα ‘’κρυμμένα’’ στοιχεία ή θέματα αλλά είναι από εκείνα τα βιβλία που χρειάζεται πραγματικά πολύ κουράγιο για να το διαβάσει κάποιος (ειδικά αν είναι γονιός) δεύτερη φορά στη ζωή του.

 

Robert Kolker

 

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top