Fractal

Διήγημα: “Οι φίλοι μου του σύμπαντος”

Γράφει η Λένα Μαυρουδή Μούλιου //

 

 

 

 

 

Άλλο και τούτο. Ποιος αναιδής έχει ανοικτό τo CD PLAYER νυχτιάτικα έστω και αν η μουσική που ακούει είναι μαγική; Καλά, ο κόσμος τα ‘χει παίξει, δεν το συζητώ. Όποιος και να ‘ναι πάντως, στάσου και να δεις τι έχω να του σούρω.

 

«Άννα τι ώρα είναι παιδί μου;» Α, ναι είπα μη και έκανα λάθος. 0.1π.μ.Μάλιστα. Ως και η ώρα που βγαίνουν τα φαντάσματα περασμένη. Που σημαίνει, ότι όλη η φύση ησυχάζει εκτός ορισμένων ενοίκων της πολυκατοικίας μας.

Τώρα, αν με ρωτήσει κανείς να του πω τι συμφωνικό έργο ακούω, θα του απαντήσω, ότι καταλήγω στην Συμφωνία του Νέου Κόσμου του Ντβόρζακ…

«Τι μουρμουράς βρε μάνα μου;»

«Ξέρεις παιδάκι μου ότι λατρεύω τη μουσική αλλά όχι και να την ακούω μ’ αυτόν το τρόπο».

«Και ποιος είναι ο τρόπος που σε ενοχλεί αλλά και τι σε έπιασε τέτοιαν ώρα να το σχολιάσεις;»

« Άιντα άιντα. Και αφού την ακούω ΤΩΡΑ, πότε να τη σχολιάσω όταν σταματήσει;»

«Τι λες καλέ μητέρα; ΔΕΝ σε καταλαβαίνω. Για ποια μουσική λες;»

«Αυτήν του Νέου Κόσμου. Δεν ξέρω ποιος διευθύνει, ίσως και να ‘ναι εκείνος ο Γιαπωνέζος που είναι εξαίσιος…»

«Μάνα, η ώρα κοντεύει δύο το πρωί. Τι σ΄ έπιασε απόψε;»

«Μα καλά, είσαι σοβαρή;. Θέλεις να πεις ότι δεν σε ενδιαφέρει που οι γείτονες δεν έχουν ούτε ιερό ούτε όσιο και δεν μας αφήνουν να ησυχάσουμε όπως κάνει όλος ο κόσμος αυτήν την ώρα; Είναι ανάγκη να έχουν τόσο δυνατά το player;»

«Με συγχωρείς αλλά εγώ τίποτα δεν ακούω».

«Α καημένο μου παιδί. Αύριο οπωσδήποτε να πάρεις άδεια από τη δουλειά σου και να πας στον φίλο μας τον Νάσο το Ω-ΡΙ-ΛΑ, πριν χειροτερέψει το πρόβλημα».

«Μια χαρά τα αυτάκια τα δικά μου. Τα δικά σου ένα προβληματάκι το έχουν. Παίζει και η ηλικία βλέπεις. Επιλεκτικά ακούς, και μάλιστα χωρίς ήχο, Συμφωνική μουσική και όχι ας πούμε Τσιτσάνη. Τι θέλει μ΄ αυτό λοιπόν να μας πει ο ποιητής; Ότι αφού παιδιόθεν λάτρευες αυτήν τη μουσική αυτήν ακούς ακόμη και νοερά».

Αυτά μου είπε το καμάρι μου και έσπευσε να κλειστεί στο δωμάτιό της καθώς με την κουβέντα που της έπιασα πήγε τρείς ή ώρα χωρίς εγώ να το καταλάβω. Και η μουσική καλά κρατεί ακόμα.

Σοβαρά τώρα, το παιδάκι μου θα πρέπει να έχει πρόβλημα. Μα κι’ αυτός ο Χριστιανός (μπορεί και μουσουλμάνος), έχει που έχει το βίτσιο να ακούει μουσική τρεις η ώρα το πρωί, ας άλλαζε τουλάχιστον ρεπερτόριο. Ξανά και ξανά η μουσική του Νέου Κόσμου, έλεος πια. Μα να ‘ναι ο διπλανός μου; Να’ ναι ο από πάνω μου; Να’ ναι ο από κάτω μου (θου Κύριε φυλακήν τω στόματί μου)…

Θα ζητήσω από τον διαχειριστή, να βγάλει μίαν ανακοίνωση: ‘’Παρακαλείται ο λάτρης της όντως υπέροχης μουσικής του Νέου Κόσμου να την απολαμβάνει μεν, αλλά χωρίς να ενοχλεί τους συνοίκους του που ναι μεν και σ’ εμάς αρέσει αλλά όχι και να την ακούμε σε αυτές τις άγριες ώρες που δεν μπορούμε να κλείσουμε μάτι’’.

Με το που σκέφτηκα τον διαχειριστή ηρέμησα κάπως. Δική του δουλειά η τήρηση της τάξης στην μικρή κοινωνία της μεγάλης πολυκατοικίας μας. Δεν ήταν και ό, τι το καλύτερο να δημιουργούνται έριδες μεταξύ των ενοίκων… Δεν το ‘χω βρε παιδί μου με τις παρεξηγήσεις πώς να το κάνουμε;

Μ’ ετούτα και μ’ εκείνα, σε λίγο θα χάραζε και έτσι εκνευρισμένη και άυπνη που ήμουν έδωσα ιερή υπόσχεση στον εαυτό μου, ότι την συγκεκριμένη Συμφωνική Μουσική δεν θα την ξανάκουγα ποτέ, (με αυτόν τον τρόπο τιμωρούσα ΠΟΙΟΝ άραγε;).

Εκεί κατά την ανατολή του ήλιου σαν να με πήρε λίγο ο ύπνος. Δεν ξέρω πόση ώρα ακριβώς κράτησε, μα είδα ένα όνειρο πολύ περίεργο, που σας το μεταφέρω αυτούσιο:

«Αχ Μαριάννα Μαριάννα, κατά τα άλλα περνιέσαι και για ξύπνιο μυαλό… Αμ δεν το’ χεις κορίτσι μου. Μα είναι δυνατόν να μην μας κατάλαβες; Εμείς είμαστε βρε κουτό, ΕΜΕΙΣ οι φίλοι σου του Σύμπαντος. Είπαμε να προηγηθεί της επαφής μας μαζί σου μια μουσική που αγαπάς και αγαπάμε κάτι σαν να στρώναμε δηλαδή το κόκκινο χαλί για την υποδοχή, αλλά και ότι θα το έκανες ζήτημα δεν το περιμέναμε. Σε ανύποπτο χρόνο σου είχαμε πει ότι θα ξαναρχόμασταν αλλά φαίνεται δεν το συνειδητοποίησες. Τότε, σε ενημερώσαμε ό, τι είχες επιλεγεί να γίνεις ο ΕΝΔΙΑΜΕΣΟΣ μας με την Γη που για μας, παρ’ όλα τα εκατομμύρια χρόνια ζωής που κουβαλά στην σφαίρα της, θεωρείται ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ συγκριτικά με τον δικό μας παμπάλαιο πλανήτη που μετρά δισεκατομμύρια έτη- να τα πω;- στην πλάτη του. Είχαμε την αφέλεια να πιστεύουμε ότι αυτά τα είχες εμπεδώσει την άλλη φορά, Ας είναι.

Γι’ αυτό εκπέμπαμε όλη τη Νύχτα απόψε. Υπαινισσόμενοι τον ερχομό μας. Σαν να λέγαμε: ’’Ο ΑΣΤΕΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΑΠΕΙΡΟΥ ΚΑΛΕΙ ΤΟΝ ΝΕΟ ΚΟΣΜΟ OVER AND OVER AGAIN.’’

Μα εσύ, όχι μόνον δεν μας κατάλαβες, αλλά ένιωσες και ενοχλημένη. Είσαι όμως ανεκδιήγητη. Αλλιώς σε είχαμε ζυγίσει. Τέλος πάντων.

Να ξέρεις επί τη ευκαιρία, ότι και ο Συνθέτης ο Α. Ντβόρζακ, ήταν ΔΙΚΟΣ μας. Τον στείλαμε στη ΓΗ να ακούσει η Ανθρωπότητα τι μουσική γράφουν και οι δικοί μας συνθέτες.

Όλα αυτά που ακούς από μένα τον επί των δημοσίων διαπλανητικών Σχέσεων, είναι για να μην βγεις σε λίγο στην γειτονιά και αρχίσεις να ψάχνεις για ενόχους, Παράλληλα δεν θα θέλαμε ο δικός μας ενδιάμεσος να εκτεθεί ή να θεωρηθεί ότι ξελασκάρισαν κάποιες βασικές βίδες του εγκεφάλου του. Θα είναι σαν να κατηγορούμε την ίδια ευφυΐα μας που τον επέλεξε σαν βοηθό.

Άντε και κοιμήσου λίγο ακόμη, γιατί με το αποψινό σου ξενύχτι όλη τη ημέρα και θα σέρνεσαι και θα μουρμουράς μουρτζούφλικα.

Γεια σου και τα λέμε συντομότατα».

Και επιτέλους έγινε φως. Κατάλαβα. Και χάρηκα αφάνταστα που κάποιος μού εξήγησε στην τελική τι συνέβη με την ολονύχτια αποψινή μουσική. Έκανα χαρούλες, ακριβώς ‘’όπως κάνει ο ντογκ μου όταν βλέπει να ξεχορταριάζω και να καθαρίζω τον κήπο μου για να μη μοιάζουν τα χόρτα με απαίσια φύκια στη θάλασσα του νου’’.

Ώστε ξαναήρθαν και θέλουν κάτι να μου πουν. Είναι ευπρόσδεκτοι αλλά και πάλι την αγένεια δεν την ανέχομαι, Έπρεπε και καλά να με ενημερώσουν με αυτόν τον τρόπο; Άντε να μου πουν τι στην ευχή θέλουν να τελειώνουμε.

Αυτές τις σκέψεις έκανα.

Και ω του θαύματος, βλέπω μπροστά μου το φωτάκι κλήσης του ασύρματου τηλεφώνου μου να αναβοσβήνει χωρίς λόγο. Χωρίς δηλαδή να υπάρχει κλήση. Ό, τι θέλετε πέστε μου, μα εγώ το εξέλαβα σαν ‘’ΟΚ ΚΑΤΑΛΑΒΑΜΕ’’.

Τους περίμενα λοιπόν, μα στον ύπνο μου, μα στον ξύπνιο μου, ούσα πολύ περίεργη τι θα μού έλεγαν την φορά αυτή.

Και ήρθαν. Και μού είπαν τα κουφά που ακολουθούν:

«Φίλε, σε πρωτογνωρίσαμε σε έναν ’’ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΟ ΎΠΝΟ’’ (σημ. διήγημα) στο γραφείο σου στο κέντρο της Αθήνας. Τότε και πολλά είπαμε και ενδιαφέροντα, όπως ίσως θυμάσαι.

«Θα θυμάσαι επίσης ότι και τότε σου είχαμε υποσχεθεί ότι θα επανερχόμασταν κάποια στιγμή μόνο και μόνο για να διορθώσουμε ορισμένα κεφάλαια της Ελληνικής Μυθολογίας και να αποκαταστήσουμε έτσι την ιστορική αλήθεια που έχει πληγεί βαναύσως.

Πολυδιαφημισμένη η Μυθολογία σας δεν αντιλέγω, αφού μέχρι και η Μέκκα του κινηματογράφου το Χόλυγουντ καταπιάστηκε μαζί της με καραμπινάτα αφελή τρόπο βέβαια, αλλά τι να γίνει, τα συνηθίζει κάτι τέτοια το Χόλυγουντ. Και να πεις ότι το έκανε μόνον για τη Μυθολογία σας; Αμ την Ιστορία σας, δεν της έδωσε και κατάλαβε;

Ας είναι.

Εκείνην τη φορά μιλήσαμε διεξοδικά για το μύθο του Ίκαρου και για το ποια ήταν η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ VERSION της ιστορίας αυτής.

Με μεγάλη χαρά και υπερηφάνεια μάθαμε ότι η ΔΙΚΗ μας ΕΚΔΟΧΗ που σου την αναπτύξαμε, έγινε τελικά πιο πιστευτή και άρεσε περισσότερο τόσο στην Ελληνική Επικράτεια όσο και σε όλον τον Πλανήτη ΓΗ, σε τέτοιο σημείο μάλιστα που ένα απογονάκι από τα πολυαγαπημένα του Μεγάλου μας Αρχηγού, καταγοητευμένο, αποφάσισε να εντρυφήσει περισσότερο, στα θαυμαστά που διάβαζε, ζητώντας και από εμάς να του διηγηθούμε τι ακριβώς συνέβη στ’ αλήθεια με εκείνες τις κότες –όρνιθες- που κατατρόπωσε ο Ηρακλής ‘’ΣΑΣ’’. Ήρθαμε λοιπόν να συλλέξουμε και άλλες λεπτομέρειες αν και δεν τις χρειαζόμαστε αφού η ιστορία τους μας είναι γνωστή και σχετικά πιο πρόσφατη χρονικά λόγω της σύμπτυξης του Χρόνου, όπως σου εξηγήσαμε την περασμένη φορά και ας μη λέμε τα ίδια και τα ίδια.

Οφείλουμε να πούμε ότι οι όρνιθες εκείνες ήταν όντως τρομερές, με το μεταλλικό τους ράμφος να τρυπά και την πανοπλία ακόμη ενός στρατιώτη ενώ τα βαριά μεταλλικά τους φτερά σε ξεκούφαιναν έτσι καθώς ανοιγόκλειναν πετώντας. Κατέστρεφαν τα σπαρτά, σκότωναν τους ανθρώπους και με τις βρωμερές κουτσουλιές τους μόλυναν το περιβάλλον.

Ανίκητες και παντοδύναμες κινούνταν και στο έδαφος περίεργα πάνω στα τρία στρεβλά τους πόδια. Ναι ,ναι, τρία πόδια και περιέργως πώς, αυτό δεν το ανέφεραν τα βιβλία σας ποτέ, άγνωστο γιατί. Μα να ήταν και το μόνο περίεργο που απεκρύβη τόσον επί Εποχής του Ηρακλή όσο και στις κατοπινές γενιές; Π.χ. είπε ποτέ η Μυθολογία σας ή έστω υπαινίχτηκε ότι στην αρχή οι όρνιθες αυτές, δεν ήταν και τόσο κότες; Είπε ότι επρόκειτο για γυναίκες ανώτατες υπαλλήλους, μιας υπηρεσίας που ονομάζονταν ΣΤΥΜΦΑΛΙΚΗ ΑΦΑΙΜΑΞΗ; Κάτι σαν την σημερινή Εφορία; Είχαν μισθό υπερδεκαπλάσιο από τους ανώτατους υπαλλήλους του Κράτους και κύρια ασχολία τους ήταν να εισπράττουν τους φόρους που αναλογούσαν στον κάθε έναν, μηδέ του Βασιλιά εξαιρουμένου όσο εξωπραγματικό και αν ακούγεται αυτό. Θεάρεστο το έργο αυτής της ‘’ΑΦΑΙΜΑΞΗΣ’’ λόγω του αδιεξόδου στο οποίο είχαν περιέλθει οι κανονικές εισπρακτικές υπηρεσίες, που είχαν να αντιπαλέψουν με ένα κίνημα που αποκαλείτο ‘’ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ’’ που ωθούσε τον λαό στην παρανομία με το να μην πληρώνει τους φόρους του. Σε εμφραγματικό αδιέξοδο το Κράτος και πώς να πληρώσει τα εξελιγμένα όπλα που είχε παραγγείλει για την αντιμετώπιση των γειτονικών λαών που επιβουλεύονταν τμήματα του πάτριου εδάφους του;

Και αυτός ήταν όπως καταλαβαίνεις ο λόγος της ίδρυσης της πολύ σκληρότερης υπηρεσίας που προαναφέραμε.

Μεταξύ των γυναικών αυτών, υπήρχε και μία η οποία έλκυε την καταγωγή της από την Αθάνατη Οικογένεια του Μεγάλου μας Αρχηγού. Έχαιρε μεγάλης εκτίμησης από τις συναδέλφους της, που της απέδιδαν και υπερφυσικές δυνάμεις.

Γι’ αυτούς τους λόγους και για πολλούς άλλους επιμέρους, την έκαναν αρχηγό τους δια βίου, κάτι σαν την πολεμίστρια Ζήνα που βλέπετε στα χαζοκούτια σας.

Αυτή, είχε έναν γιο που έδειχνε από τα γεννοφάσκια του ότι δεν ήταν του Κόσμου τούτου και κυριολεκτώ. Σαν μεγάλωσε, τον θεωρούσαν κάτι σαν διάδοχο του ‘’θρόνου’’ και όλοι πια ήλπιζαν ότι η μάνα του θα θυσίαζε για χάρη τού μονάκριβου και μοσχαναθρεμμένου της, τις προσωπικές της φιλοδοξίες. Έλα όμως που τούτο το παλικάρι μήτε κηδεμονία, μήτε μητρικές θυσίες και χαϊδέματα ήθελε; Έτσι εγκατέλειψε την μητρική εστία για να ιδρύσει την ολοδική του Δυναστεία επί της Γης.

Αυτός ήταν φίλε μας ο Ηρακλής.

Η μάνα του η Αλκμήνη, δέχτηκε στωικά την απόφαση του απογαλακτισμού του, ίσως και με κάποια ανακούφιση.

Μα ο Λαός που λάτρευε το παλικάρι, το παρότρυνε να εξολοθρεύσει τα αντρογύναικα αυτά που νέμονταν το βιος τους και εμπόδιζαν την ανάσα τους.

Για έλα στη θέση του. Πώς να πάει κόντρα στη μάνα του; Έκανε που έκανε την αποκοτιά να απομακρυνθεί από το μαντρί, μα να επιτεθεί κιόλας στην πηγή της ζωής του; Βλέπεις, παραδόξως, ήταν ένας νέος με αρχές και ας ήταν γεννημένος μέσα στην αναρχία.

Τι να κάνει λοιπόν και πως να λύσει το πρόβλημα που εμφανίστηκε από το πουθενά;

(Ε, όχι και από το πουθενά. Ας μην ακούμε ανθρώπινες βλακείες από το στόμα ενός ημίθεου!!!)

Απευθύνθηκε στο Δωδεκάθεο. Συγγενείς του ήταν θα βοηθούσαν. ΚΑΙ οι Θεοί οι Αρχαίοι σας, θέλοντας συνάμα να κάνουν και ένα είδος εκδούλευσης στον δικό μας Υπέρτατο Αρχηγό, αφού ο Ηρακλής ήταν και δικός του απόγονος, τον συμβούλευσαν ναι μεν να μην σκοτώσει τις γυναίκες και επομένως και την μάνα του, αλλά να τις μεταλλάξουν σε κότες. Οπότε, σαν τέτοιες πια θα μπορούσε να τις νικήσει χωρίς καθόλου να κατηγορηθεί για μητροκτονία, πράγμα απαγορευμένο τρόπω τινά…

Έτσι και έγινε.

Ο Βασιλιάς όμως της Εποχής για την οποία ομιλούμε,( για να μην γίνει και καμιά παρερμηνεία), ξέροντας τι τρομερές ήταν οι όρνιθες αυτές, ήλπιζε και βέβαια ευχόταν να μην καταφέρει ο Ηρακλής να τις νικήσει. Αυτές να τον κατασπάραζαν με τα ατσάλινα ράμφη τους πριν προλάβει καλά καλά να αρχίσει τους επτά άθλους που τάχα μου τάχα μου θα του ανέθετε και ας νομίζετε εσείς οι κατοπινοί, ότι ο άθλος με τις Στυμφαλίδες όρνιθες ήταν ο έκτος. Σιγά, Ο ΠΡΩΤΟΣ ήταν. Έτσι, θα έσωζε το Βασίλειό του και ο ίδιος δεν θα ήταν αναγκασμένος να καταφεύγει από χωρίου εις χωρίον για να σωθεί όπως είχε προβλέψει η Πυθία, διωκόμενος από τον σφετεριστή του θρόνου του.

Και ο Ηρακλής ΜΑΣ, τις εξολόθρεψε τις άτιμες τις πουλάδες, για την ακρίβεια τις τρέλανε, με κάτι κρόταλα ειδική παραγγελιά που του έφεραν οι δικοί μας από τον δικό μας Γαλαξία Τα είδε να σκεφτείς ο Ήφαιστος και παραδέχτηκε θαυμάζοντας την ανωτερότητά μας στην τεχνοτροπία.

Έτσι έχουν τα πράγματα αγαπητέ μας ΕΝΔΙΑΜΕΣΕ και το έχουμε βάλει αμέτι μουχαμέτι να διορθώσουμε σημαντικά κεφάλαια όχι μόνον της Μυθολογίας σας, αλλά και της Ιστορίας σας όπως π.χ. για τον Μέγα Αλέξανδρο. Μα καλά δεν ντρέπεστε να τον αποκαλείτε ΈΛΛΗΝΑ; Δικός μας εξωγήινος ήταν και αυτός.

Επιφυλασσόμαστε να σας ενημερώσουμε επ’ αυτού διεξοδικά, για να λυθεί μια και καλή και η διαμάχη σας με το ανύπαρκτο κρατίδιο της γειτονιάς σας.

ΈΧΕΤΕ μας ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ. Γι’ αυτόν το σκοπό σας επισκεπτόμαστε. Να διαλευκάνουμε και να αποκαταστήσουμε το ψέμα, με την ολοκάθαρη αλήθεια της ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ».

***

 

 

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top