Fractal
Home / Βιβλιοκριτικές / Το κλειδί
02/02/2021, 10:54 μμ

Το κλειδί

Γράφει η Λεύκη Σαραντινού //

 

Παναγιώτης Κωνσταντινόπουλος «Ο θησαυρός», εκδ. Βακχικόν

 

Αστυνομική πλοκή, υπόθεση αρχαιοκαπηλίας, αναζήτηση χαμένου θησαυρού και προσωπικά πάθη χαρακτηρίζουν την τρίτη συγγραφική προσπάθεια του δικηγόρου και λογοτέχνη Παναγιώτη Κωνσταντόπουλου με τίτλο “Ο θησαυρός”.

Πρόκειται για ένα καλογραμμένο αστυνομικό μυθιστόρημα το οποίο τηρεί απαρεγκλίτως τους δύο βασικούς κανόνες του είδους του: την καθηλωτική δράση με κλιμακούμενη αγωνία και ένταση και τη δυσκολία του αναγνώστη να εντοπίσει τον δολοφόνο ευθύς εξαρχής.

Η υπόθεση εκτυλίσσεται, κατά κύριο λόγο, τις μέρες των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς σε ένα χωριό του νομού Μεσσηνίας, το Ζευς Ιθωματάς, το οποίο παρουσιάζει ιστορικό και αρχαιολογικό ενδιαφέρον. Πρόκειται για ένα χωριό το οποίο ίδρυσε κατά την αρχαιότητα ο σπουδαίος Θηβαίος στρατηγός Επαμεινώνδας.

Ο Πάνος  Κουτσόπουλος, ιδιωτικός αστυνομικός, είναι αυτός ο οποίος θα αναλάβει να εξιχνιάσει το μυστήριο σχετικά με τις ανυπόγραφες απειλητικές επιστολές οι οποίες στέλνονται προς έναν πλούσιο επιχειρηματία, τον Θεοδόση Τσαμπαρδά, και σχετίζονται με ένα πρόσωπο από το παρελθόν του.

Η υπόθεση αποδεικνύεται, καθώς προχωρά η ανάγνωση του βιβλίου, αρκετά πιο περίπλοκη και ενδιαφέρουσα απ’ ότι παρουσιάζεται στην αρχή και ένα χριστουγεννιάτικο ρεβεγιόν κρύβει τελικά πού περισσότερα μυστικά απ’ ότι φαίνεται… Τα πρόσωπα είναι πολλά, όλα διαπλεκόμενα μεταξύ τους με τους πιο απίθανους τρόπους, από ζηλιάρες ερωμένες μέχρι δραστήριους και συνάμα αινιγματικούς τύπους οι οποίοι κρύβουν αρκετά μυστικά. Παράλληλα, η αρχαιολογική-ιστορική διάσταση της υπόθεσης κάνει το όλο πόνημα περισσότερο ενδιαφέρον.

Το μοτίβο του θησαυρού, τόσο ως λέξη, όσο και ως έννοια, επανέρχεται διαρκώς στο βιβλίο και αποτελεί, φυσικά, και το κλειδί του μυστηρίου σχετικά με τους φόνους. Έτσι, η επιλογή της λέξης ως τίτλο από τον συγγραφέα δεν είναι διόλου τυχαία.

 

Παναγιώτης Κωνσταντινόπουλος

 

Η γραφή είναι άκρως ρεαλιστική, λιτή και κομψή, χωρίς συναισθηματισμούς και μακροσκελείς περιγραφές, όπως δηλαδή πρέπει να είναι η γραφή σε ένα αστυνομικό μυθιστόρημα. Οι διάλογοι είναι άφθονοι και η δράση κινηματογραφική, χωρίς να λείπουν και κάποιες ανατριχιαστικές περιγραφές, οι οποίες παραπέμπουν σε εικόνες τύπου θρίλερ.

Θεωρητικά, εδώ ο συγγραφέας ακολουθεί μία τακτική ανάποδη από εκείνη που συνηθίζεται  στα αστυνομικά μυθιστορήματα: αντί να φαίνεται ότι κανείς δεν ταιριάζει στο προφίλ του δολοφόνου, εδώ, αντιθέτως, όλοι θα μπορούσαν εν δυνάμει να είναι οι δράστες, τόσο λόγω κινήτρων, όσο και λόγω απουσίας άλλοθι, έτσι ώστε να πείσουν για το αντίθετο…

Εν ολίγοις, ένα αξιοδιάβαστο αστυνομικό μυθιστόρημα το οποίο θα λατρέψουν οι εραστές του είδους.

 

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top