Ένα οδυνηρό μυστικό: Σαν λαβωμένος Αρχάγγελος
Γράφει ο Απόστολος Θηβαίος //
Σημείωμα για το μυθιστόρημα «Ο πλανήτης των ψυχών» της Βούλας Ηλιάδου, Εκδόσεις Βακχικόν
Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις εκείνων των σημαντικών, λογοτεχνικών φωνών που παρέμειναν στην σκιά, κομίζοντας το δικό τους καινούριο κόσμο με την χρήση ενός ψευδωνύμου. Συγγραφείς, ποιητές, σεναριογράφοι υιοθέτησαν ένα από τα χίλια πρόσωπα που κατοικούν μες στην ψυχή της δημιουργίας τους και διεκδίκησαν εκείνο το απόθεμα από την ομορφιά του κόσμου που τόσο απλόχερα τους χαρίστηκε. Ο ζωγράφος Banksy ανήκει σε αυτούς που φορούν σαν δεύτερο δέρμα τους την αγωνία του κόσμου. Τα σκίτσα του διαθέτουν μια ξεκάθαρη ταυτότητα, ωστόσο το όνομά του παραμένει στην σκιά, επιβεβαιώνοντας πως το αισθητήριο του κοινού μπορεί και συγκινείται ακόμη από τις αυθεντικές εργασίες που έχουν για επίκεντρό τους την ανθρώπινη υπόθεση και όχι τον καλλιτέχνη ως πρόσωπο και κοινωνική οντότητα.
Σε αυτούς τους λογοτέχνες που καμουφλάρουν την ταυτότητά τους αφήνοντας το ταλέντο και την ένταση της πλοκής να κυριαρχήσουν στο αισθητήριο του αναγνώστη, ανήκει η Βούλα Ηλιάδου. Η κατά το ηλεκτρονικότερο Κρινιώ Καλογερίδου, με την ενεργή παρουσία στην φιλολογική αρθρογραφία συνιστά μια άλλη εκδοχή της συγγραφέως του Πλανήτη των Ψυχών των εκδόσεων Βακχικόν που έρχονται να συμπληρώσουν τις εξαιρετικές, μυθιστορηματικές προτάσεις του οίκου της οδού Ασκληπιού.
Βαθύ κόκκινο σε γαλάζιο φόντο από τις εκδόσεις Μ. Σιδέρη που ομορφαίνουν την καρδιά της πλατείας Εξαρχείων εδώ και δεκαετίες, τιτλοφορείται η πρώτη δημοσιευμένη εργασία της συγγραφέως που θα συνεχίσει κάτω από την παρότρυνση του Αντώνη Σαμαράκη την έκδοση νέων τίτλων από τις ίδιες εκδόσεις. Αργότερα θα φιλοξενηθεί στις εκδόσεις Γκοβοστή και Λιβάνη τιμώντας την κατηγορία του ιστορικού μυθιστορήματος. Έρευνα και μύθος, μαρτυρία και εικασία, περιπλέκονται στα μυθιστορήματα της Βούλας Ηλιάδου ανανεώνοντας ένα είδος που κερδίζει διαρκώς ολοένα και μεγαλύτερο μερίδιο του νέου, αναγνωστικού κοινού.
Ωστόσο, Ο Πλανήτης των Ψυχών που μας υποδέχεται με την μικρή αναφορά στον Μισέλ ντε Μονταίν ανήκει στο είδος του κοινωνικού μυθιστορήματος. Στην επιφάνειά του δεν κατοικούν μικροί πρίγκιπες αλλά κυνηγημένα παιδιά που γυρεύουν μια ολόκληρη ζωή τον εαυτό τους. Ένα ταξίδι σε ενδότερους χώρους, αυτή η περιγραφή θα ταίριαζε στο μυθιστόρημα των εκδόσεων Βακχικόν, πιστεύει ετούτο το σημείωμα. Μες στην πλοκή του έργου που τιμά το είδος του, φανερώνοντας τις ξεχωριστές ικανότητες της καταρτισμένης φιλολόγου, η συγγραφέας εισάγει όλες εκείνες τις ιδιοτροπίες που σημαδεύουν την εποχή μας και διαθέτουν ζωντανή την ρίζα του παρελθόντος. Αποκλεισμός, απώλεια, θάνατος, η αναζήτηση του επέκεινα και μια ανεπαίσθητη αίσθηση συνιστούν μερικά από τα σχέδια αυτού του εξαιρετικού μυθιστορήματος που στέκει από την αρχή με την πλευρά της άδολης αγάπης και της εσωτερικής αναζήτησης. Εδώ δεν χωρούν καλλιτεχνικές αναπαραστάσεις και περιποιητικοί φίλοι, αλλά γνήσιο σκοτάδι και μια διακριτική αίσθηση θαυμάτων καταχθόνιων που προσμένουν την πλήρη εγκατάλειψη για να εφαρμοστούν.
Βούλα Ηλιάδου
Ανάμεσα στον ήρωα και τον φίλο του αναπτύσσονται σχέσεις δασκάλου μαθητή, όταν ο πρώτος αναλαμβάνει να τον μυήσει στις μεταφυσικές αναζητήσεις για την ύπαρξη του Θεού και το ταξίδι της ψυχής μετά θάνατον, σημειώνει το οπισθόφυλλο που δεν αφήνει τίποτε να φανερωθεί από την πλοκή που υφαίνεται στις σελίδες του βιβλίου. Σχέσεις ανθρώπινες, πρόσωπα που υποφέρουν με όλο το δυνατό θάρρος αυτό το κατακόρυφο βάρος της ανθρώπινης εμπειρίας , η δεινή θέση και τ΄άγνωρο αυτού και κάθε άλλου κόσμου, στέκουν πυλώνες για το πυκνό και πολυσέλιδο μυθιστόρημα των εκδόσεων Βακχικόν. Ο ήρωας που διαθέτει όλα τα στοιχεία ενός αβέβαιου χαρακτήρα με επικίνδυνο ρόλο, πιστεύει βαθιά στην προσευχή της καρδιάς. Για αυτόν δεν αναλογούν κλήροι αγίων αλλά η στροφή στην θεματολογία που μοιάζει να γνωρίζει καλύτερα από όλους. Ο ήρωας του βιβλίου, Αλέξανδρος Νοταράς ανήκει στις υπάρξεις του ονείρου και με τον τρόπο του φιλοδοξεί να αγκαλιάσει με ανθρωπιά τα περίφημα, πλατύτερα πλαίσια που χωρούν και ανιχνεύονται σε αυτόν τον μυστηριώδη, τον σχεδόν μεταφυσικό πλανήτη. Στον πάτο του μοναδικού του πηγαδιού λάμπουν τα μάτια και η ευφράδεια της ζωής του Αλέξανδρου και η Β. Ηλιάδου θεμελιώνει το μυθιστόρημά της σε αυτά, ακριβώς τα αιώνια ανήσυχα σπλάχνα του καινούριου δεσμώτη.
Ο Πλανήτης των Ψυχών που παραμένει στην επικαιρότητα της σύγχρονης κριτικής ανήκει στις Αχερουσίες της σύγχρονης, ελληνικής λογοτεχνίας, φανερώνοντας μερικές μόνο από τις ικανότητες που προικίζουν το έργο. Οι τρόποι της κυρίας Ηλιάδου δεν είναι δανεικοί, το φουστάνι της, οι φωνές της, διεκδικούν την δική της, προσωπική πρωτοπορία. Ακόμη και ο θησαυρός της παραμένει φυλαγμένος από τους ξάγρυπνους πεθαμένους που ‘ρχονται στην καρδιά όλων μας, γυρεύοντας νερό, συγχώρεση και βραδινή φωτιά. Η συγγραφέας που μας χαρίζει τον Πλανήτη στήνει ένα άλλο πρόσωπο, σωστό παράπηγμα, για το ψυχογράφημα που έρχεται να αφηγηθεί κάτι έξω και πέρα από την γνώριμη και κυρίαρχη κυριολεξία. Πάντα με το πρίμο αγέρι και το όχι του ωκεανού.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ ΜΕ 500+ ΛΕΞΕΙΣ: Ένα νέο λογοτεχνικό «τοπίο»;
16/04/2024, 9:09 μμ -
Παρακείμενα: «Το παρήγορο συναίσθημα της εσωτερικής έκλαμψης»
16/04/2024, 9:08 μμ -
Η δύναμη του πεπρωμένου
16/04/2024, 9:06 μμ -
Παραμύθια από ζάχαρη, μέλι και ποίηση
16/04/2024, 9:05 μμ -
Ψυχολογικά περάσματα προς τη βιολογική ολοκλήρωση
16/04/2024, 9:00 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Τρία ποιήματα του Μαρκ Στραντ
Μετάφραση: Ασημίνα Ξηρογιάννη // Η ιστορία Είναι η παλιά ιστορία: παράπονα για το φεγγάρι που βυθίζεται στη θάλασσα, για τα αστέρια που ξεθωριάζουν με το πρώτο φως, για το γκαζόν που το βρέχει η δροσιά,
Περισσότερα -
Ζ΄ ΜΕΡΟΣ: Κινηματογράφος και επταετία 1967-1974. Παρωδία – Κωμωδία, σε ταινίες της εποχής. Λαϊκή απογευματινή
Γράφει ο Γεράσιμος Δενδρινός // Ζ΄. 21.4.1973 έως και 21.4.1974. Χρόνος Έβδομος: ΚΑΜΜΕΝΟI ΟΧΥΡΩΝΕΣ. Ο καιόμεvoς φοίνικας με τoν στρατιώτη. Από τις αναμνήσεις ενός παρ’ ολίγον ιστορικού. Μηvoλόγιov Η σκιά τωv γεγovότωv: ελληvικό και παγκόσμιo ρείθρo Μ Η Ν Α Π Ρ
Περισσότερα -
Με το βλέμμα στην Ουτοπία
Γράφει o Κώστας Τραχανάς // «Αχαρνείς» Αριστοφάνη, Θεατρική διασκευή για ανήλικους θεατές, Βασίλης Πανόπουλος –Ζοζεφίνα Τζονάκα, Εκδόσεις Αρμός 2021, σελ. 202 Οι «Αχαρνείς» είναι το πιο παλιό από τας σωζόμενα έργα του Αριστοφάνη. Παρουσιάστηκε στα Λήναια το 425
Περισσότερα -
Η Κίνα την εποχή της δυναστείας των Μινγκ
Γράφει η Λεύκη Σαραντινού // Η πιο ένδοξη δυναστεία στην μακραίωνη κινεζική ιστορία, στην οποία σταθερές δυναστικές κυβερνήσεις εναλλάσσονταν με περιόδους χάους ήδη από τα προχριστιανικά χρόνια, είναι το δίχως άλλο η δυναστεία των Μινγκ. Κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης
Περισσότερα -
Η έρευνα και η σκιά της
Από τον Πάνο Ιωαννίδη // David Young, “Το Παιδί της Στάζι”, Μετάφραση: Σοφία Ανδρεοπούλου, Εκδόσεις Κέδρος, σελ. 416 Σε οποιαδήποτε ιστορική περίοδο και αν κοιτάξουμε, θα βρούμε τους αφανείς ήρωες, ή όπως αρέσκονται αρκετοί να τους αποκαλούν, τους
Περισσότερα -
Πέντε ποιήματα
Της Σταυρούλας Ηλία // * Προτιμήσεις Αγαπώ τους απελπισμένους ανθρώπους Τους πολύ τσαλακωμένους, αυτούς με τα σπασμένα Μυαλά και τα σπασμένα συναισθήματα Αγαπώ το τρυφερό βλέμμα των θλιμμένων Το σπάσιμο στη άκρη των χειλιών όσων απογοητεύτηκαν
Περισσότερα -
Πεζοποίημα: “Τ’ ανέκδοτο της ζωής μου δε φέρνει γέλιο”
Γράφει το «Στερητικό Ε» // Στάζει ζεστή θλίψη στους τοίχους του μέσα δωματίου. Απ’ έξω παρελαύνουν ρυθμικά οι ιαχές της αγάπης. Τυφλή απ’ τ’ ανίκητο γκρίζο, ζητάω Θεό. Το εύστροφο στόμα σου αναπτύσσεται και με χωρά όλη.
Περισσότερα
