Ο παππούς μου ο γίγαντας… στα Παραμύθια του Σαββάτου
Της Ελένης Μπετεινάκη //
”Ο παππούς μου ο γίγαντας”, Δέσποινα Μπογδάνη- Σουγιούλ, εικ: Πέτρος Μπουλούμπασης, εκδόσεις Υδροπλάνο
Ήταν μια φορά κι έναν καιρό, στ’ αλήθεια όμως, ένας άνθρωπος που η παιδεία, η μουσική ιδιοφυία του, η ζωή και το έργο του τον τοποθέτησαν σε ένα πάνθεο ηρώων που σε όλους εμάς θυμίζει τον γίγαντα των παραμυθιών. Ένας γίγαντας γεμάτος καλοσύνη, θετικά συναισθήματα , και ιστορίες αμέτρητες. Ιστορίες που τις λέει ο ίδιος μπλέκοντας τις λέξεις με την μουσική, την αρμονία και όλα μαζί τα αγκαλιάζει με τα πελώρια χέρια του.
Η Δέσποινα Μπογδάνη- Σουγιούλ γράφει μια ιδιαίτερη βιογραφία για τον γίγαντα της μουσικής όλων μας, τον Μίκη Θεοδωράκη. Με την δική της φαντασία δημιουργεί έναν εγγονό του Μεγάλου Μουσικού, ένα μικρό Μίκη, που δραπετεύει από το σπίτι του για να ακολουθήσει τον παππού του σε ένα ταξίδι ζωής, μουσικής και Ιστορίας.
Ψάχνει να βρει ένα δέντρο, με καθαρά συμβολικό και αλληγορικό νόημα στο βιβλίο της Δέσποινας. Ο μικρός Μίκης οπλίζεται με θάρρος, τόλμη και όνειρα και διακλαδίζεται, δραπετεύει, ταξιδεύει και ψάχνει τον εαυτό του, τη ζωή, το νόημα όλων των ζώντων έμψυχων και άψυχων πραγμάτων δίπλα στον παππού του.
Έτσι λοιπόν αυτό το δέντρο γίνεται οδηγός, ερμηνευτής, καταφύγιο, τόπος έμπνευσης και δημιουργίας, σημείο συνάντησης της οικογένειας και αποκάλυψης ιδιαίτερων μουσικών στιγμών. Όπως εκείνης που ο γίγαντας Μίκης θυμάται τον μαγικό φωνόγραφο που έδωσε ζωή στις νότες, στη μουσική των άλλων μα και τη δική του. Και πως χάρις σε εκείνο το «μαραφέτι» οι άνθρωποι αγκαλιάζονταν, χόρευαν και έδιναν τα χέρια τους για να φτιάχνουν κύκλους… ζωής. Κι είναι πολύ δυνατό εκείνο το κομμάτι που αναφέρεται σε έναν άλλο γίγαντα που ήταν Τύραννος και δεν ήταν άλλος από τα δύσκολα χρόνια της εξορίας, της απομόνωσης, της δικτατορίας, των βασανιστηρίων και της προσβολής. Εκείνος ο Τύραννος που καθόταν σε μία μεγάλη καρέκλα δεν τρόμαζε ποτέ τον γίγαντα Μίκη που με τα χέρια του κατάφερε να τη σπάσει. Κι ήταν το γέλιο του παππού Μίκη τόσο γάργαρο και δυνατό που μεμιάς μπήκε η Άνοιξη κι ήρθε και την προϋπάντησε το πρώτο το χελιδόνι… Κι έγινε επανάσταση η μουσική του κι έγινε ανάσα για εκείνον και για όλους μας.
Το δέντρο εκείνο του γίγαντα Μίκη αγκάλιασε όλη τη γη με τους ήχους και το πυκνό του φύλλωμα. Κι εκεί γύρω του, σε κύκλο μοναδικό αγκαλιάζονται και υπάρχουν πάντα όλοι όσοι σημάδεψαν γενιές και Ιστορία στη Μουσική, στη Ζωή στο διάβα το δικό μας. Τον Χατζιδάκι, τον Γιάννη Τσαρούχη, τον Οδυσσέα Ελύτη, τη Μαρία Φαραντούρη, την Μελίνα Μερκούρη. Άνθρωποι γίγαντες κι αυτοί που αγκάλιασαν τη ζωή του Μίκη, πορεύτηκαν μαζί του και θα παραμείνουν αθάνατοι.
Κάτω από εκείνο το δέντρο, το τεράστιο εκτός από τις αθάνατες ψυχές θα βρεις και τις αξίες τις μεγάλες της ζωής. Θα βρεις την αγάπη, την καλοσύνη, την φιλία, την ομορφιά, την ισότητα και την ειρήνη. Είναι οι καρποί του που δεν μαραίνονται ποτέ όσο κι αν περνούν οι μέρες, οι εποχές και τα χρόνια.
Ένα κράτημα είναι η ζωή …
Δυο χέρια που αγκαλιάζουν…
Κι όπως έγραψε κάποτε ο Γιώργος Σεφέρης και μελοποίησε ο Μίκης Θεοδωράκης:
«Κράτησα τη ζωή μου ταξιδεύοντας ανάμεσα σε κίτρινα δέντρα,
κάτω απ’ το πλάγιασμα της βροχής σε σιωπηλές πλαγιές φορτωμένες
με τα φύλλα της οξιάς…»
Δέσποινα Μπογδάνη- Σουγιούλ
Ένα υπέροχο βιβλίο για τον μεγάλο μας Μίκη Θεοδωράκη. Μια ονειρική και διαφορετική προσέγγιση της ζωής του που τονίζονται πολύ ιδιαίτερές πτυχές με τρόπο άκρως ποιητικό, λυρικό και φανταστικό. Ένα βιβλίο που δεν ακολουθεί την πεπατημένη των βιογραφιών αλλά στέκεται στα μικρά-μεγάλα κομμάτια που σημάδεψαν τη ζωή όλων. Ένα βιβλίο που θα ταξιδέψει πολύ τους μικρούς αναγνώστες σε μονοπάτια διαφορετικά δίνοντας το μέγεθος ενός Μεγάλου συνθέτη που όμως υπήρξε στη γη. Είναι αθάνατος και υπήρξε πέρα για πέρα Ανθρώπινος, προσιτός και την ίδια στιγμή άπιαστος. Όπως η Μουσική του που έφτασε παντού έτσι κι εκείνος μπορούσε να δρασκελίσει βουνά, ποτάμια, θάλασσες κι ηπείρους ολοκλήρους μόνο με την αρμονία, τους ήχους, το ταλέντο του στη μουσική.
Ένα πολύ δυνατό βιβλίο γεμάτο εικόνες, και συναισθήματα.
Η ανθρώπινη υπόσταση που φτάνει στα όρια του φανταστικού από το μέγεθος της ψυχής και της… Μουσικής.
Ένα βιβλίο εικονογραφημένο από τον Πέτρο Μπουλούμπαση με ονειρικές εικόνες και χρώματα που μόνο εκείνος θα μπορούσε να αποδώσει.
Ένα βιβλίο κόσμημα, θύμησης και ανάμνησης…
Να το ψάξετε όλοι…
Το βιβλίο ήταν υποψήφιο στις βραχείες λίστες του ΙΒΒΥ στην κατηγορία: Βραβείο σε εικονογράφο και σε συγγραφέα εικονοβιβλίου (picture book ή graphic novel) για την εικονογράφηση και για το κείμενο.
Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Υδροπλάνο.
Υ.Γ. Στο σπίτι μου υπάρχει ένας «γιγάντιος» τοίχος εδώ και δεκατέσσερα χρόνια με όλο το μουσικό σύμπαν του Μίκη Θεοδωράκη γραμμένο και σχεδιασμένο από τον ίδιο, κάποτε. Έγινε τύπωμα σε ένα τεράστιο καμβά για να θυμίζει στα αγαπημένα πρόσωπα το μεγαλείο ενός Ανθρώπου και τη δύναμη της Τέχνης του. Το μουσικό αυτό σύμπαν αποτυπώνεται ελάχιστα στις φωτογραφίες…
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ ΜΕ 500+ ΛΕΞΕΙΣ: Ένα νέο λογοτεχνικό «τοπίο»;
16/04/2024, 9:09 μμ -
Παρακείμενα: «Το παρήγορο συναίσθημα της εσωτερικής έκλαμψης»
16/04/2024, 9:08 μμ -
Η δύναμη του πεπρωμένου
16/04/2024, 9:06 μμ -
Παραμύθια από ζάχαρη, μέλι και ποίηση
16/04/2024, 9:05 μμ -
Ψυχολογικά περάσματα προς τη βιολογική ολοκλήρωση
16/04/2024, 9:00 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Ο Ατιά μετακομίζει στους τροπικούς
Γράφει ο Δημήτρης Καρύδας // Maurice Attia «Η λευκή Καραϊβική», Μετάφραση: Χαρά Σκιαδέλλη, εκδ. Πόλις, σελ. 384 Από το Αλγέρι στη Μασσαλία και στο Παρίσι. Και τώρα Καραϊβική. Μετά την επιτυχία της αριστουργηματικής τριλογίας του ο Μορίς Ατιά
Περισσότερα -
Αθήνα και Αττική: εικόνα μαγευτική!
Του Νίκου Τσούλια // Πολλοί ήρθαμε στους τόπους της για καλύτερη ζωή, για το δικό μας όνειρο. Για εμάς ήταν μόνο η Αθήνα, ο κόσμος μας για να επιτύχουμε. Δεν βλέπαμε την Αττική, δεν ήταν στους συλλογισμούς
Περισσότερα -
Είναι αυτό που σε τρομοκρατεί και, παραδόξως αυτό που αναζητάς.
Γράφει η Ελένη Γκίκα // * «Το τελευταίο αίνιγμα» της Marisha Pessl. Μετάφραση: Αύγουστος Κορτώ. Εκδ. «Διόπτρα», σελ. 800 «Ωστόσο, η εικόνα του θα ζει για πάντα μέσα σου. Δεν θα την ξεχάσεις μέχρι να πεθάνεις. Είναι αυτό
Περισσότερα -
Ταξίδι στο Ουζμπεκιστάν με τον Γιώργο Σχορετσανίτη
Γράφει ο Αγησίλαος Κ. Αλιγιζάκης // Γιώργος Σχορετσανίτης, «Περιδιαβαίνοντας στις μυθικές πολιτείες του Ουζμπεκιστάν», εκδόσεις Οδός Πανός, Αθήνα 2018. «Οι λέξεις μπορεί να αποτρέψουν καταστροφικές συγκρούσεις, οι λέξεις μπορεί να αποκαταστήσουν τους νεκρούς στη ζωή» (Αλισέρ Ναβάϊ, Ουζμπέκος
Περισσότερα -
Μια εποχή στην Ποίηση
Γράφει η Πωλίνα Γουρδέα // «Η Θάλασσα με τα 150 επίπεδα» του Φάνη Παπαγεωργίου, εκδ. Κουκούτσι Εδώ και κάποια χρόνια μια νέα αξιόλογη γενιά ποιητών έχει κάνει δυναμικά την εμφάνισή της. Σε μια πλήρως αντιποιητική εποχή, όπως αυτή
Περισσότερα -
Ποίημα: “Η μνήμη του σώματος”
Γράφει η Ευαγγελία Γραμμένου // Η μνήμη του σώματος Το σώμα γεννάει το δίκιο του και το υπερασπίζεται1 Κρυβόμουνα ώρα πολλή μέσα βαθιά στα σκοίνα κι ο φόβος, ίσκιος, έτρεμε στο στέρνο και
Περισσότερα -
Διήγημα: «Ημερολόγια στρατιώτου»
Της Μαρίας Α. Μίτλεττον // * Εις μνήμην Ξένης Μπαλωτή Στους φίλους αναβιωτές, που αγαπούν την ιστορία σαν θέατρο και τους ανθρώπους σαν αλήθεια… «Ημερολόγια στρατιώτου» Μαδρίτη, 3 Μαΐου 1808 Η μέρα είχε
Περισσότερα
