Fractal
Home / Βιβλιοκριτικές / Η σκοτεινή πλευρά της Ρώμης
20/08/2019, 11:40 μμ

Η σκοτεινή πλευρά της Ρώμης

Γράφει η Ελένη Γκίκα //

 

Ντονάτο Καρριζί «Ο κυνηγός του σκότους», Μετάφραση: Μαρία Οικονομίδου, εκδ. Πατάκη

 

«Η Ρώμη είχε θεμελιωθεί πάνω σε ένα φόνο.

Σύμφωνα με τον θρύλο, ο Ρωμύλος είχε σκοτώσει τον σύντροφό του των Ρώμο, δίνοντας το όνομά του στην πόλη και παίρνοντας τη θέση του πρώτου βασιλιά.

Αλλά αυτό ήταν μόνο η αρχή από μια σειρά αιματηρών γεγονότων. Η εποποιία της Αιώνιας Πόλης ήταν διανθισμένη με άπειρες δολοφονίες και συχνά δεν ήταν κανείς σε θέση να διακρίνει ποιες ήταν ευφάνταστοι καρποί του μύθου και ποιες αληθινά τέκνα της ιστορίας. Μπορούσε πάντως κανείς να ισχυριστεί με εντιμότητα ότι το μεγαλείο της Ρώμης είχε τραφεί με αίμα…. Γι’ αυτό δεν ήταν να εκπλήσσεται κανείς που ακόμα και σήμερα η πόλη εξυμνούσε μυστικά, τον βίαιο θάνατο».

«Σκοτεινό, ιδιοφυές, ατμοσφαιρικό, καταιγιστικό» περιγράφει τον «Κυνηγό του σκότους» η Guardian. Το σίγουρο είναι ότι το καινούργιο νουάρ μυθιστόρημα του Ντονάτο Καρριζί «Ο κυνηγός του σκότους» που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τον Πατάκη σε μετάφραση Μαρίας Οικονομίδου, είναι μια ιδιοφυής ματιά στην σκοτεινή πλευρά της Αιώνιας Πόλης, της Ρώμης. Ξεκινώντας από τα θεμέλια.

Στις πρώτες σελίδες ο κατακρεουργημένος και ακρωτηριασμένος κορμός μιας μοναχής που βρίσκεται στο Βατικανό, αποδεικνύει ότι το ιερατείο ξέρει να κρατά καλά κρυμμένα τα μυστικά του. Κι ύστερα μια σειρά από τελετουργικούς φόνους ζευγαριών, θα μας συστήσουν τον Μάρκους- ο τελευταίος από τους πνευματικούς, ένας ιερέας που έχει την ικανότητα από τις ανωμαλίες να ξεχωρίζει τα νήματα του Κακού- και την Σάντρα, μια ιδιότυπη αστυνομική φωτογράφο που το ταλέντο της είναι να φωτογραφίζει το τίποτα, για να το κάνει ορατό και να την οδηγήσει στο σκότος.

«Το κακό ενυπάρχει στο καθετί, αλλά συχνά δεν καταφέρνουμε να το δούμε- είχε προσθέσει ο Κλεμέντε. Οι ανωμαλίες είναι η σχεδόν ανεπαίσθητη ένδειξη της παρουσίας του. Σε αντίθεση με οποιονδήποτε άλλο, εσύ θα είσαι σε θέση να το εντοπίσεις. Να θυμάσαι, Μάρκους: το κακό δεν είναι μια αφηρημένη ιδέα. Το κακό είναι μια διάσταση».

Ο αρχικός διάλογος των δυο πνευματικών, Κλεμέντε και Μάρκους, εκ των οποίων ο αμνήμων Μάρκους [μετά από ένα ατύχημα δεν θυμάται την προηγούμενη ζωή του, δεν θυμάται ούτε καν το όνομά του] είναι εκείνος ο οποίος έχει επιλεγεί για να διαλευκάνει τους τελετουργικούς φόνους, θέτουν τα θεμέλια για ό,τι θα ακολουθήσει: σκοτεινές τελετές σε κλειστές απομακρυσμένες βίλες, ένας άντρας με κεφάλι λύκου σε μια σειρά από ιδιαιτέρως ειδεχθή εγκλήματα, ένας μεγάλος κύκλος προστασίας του παράφρονα δολοφόνου για τον οποίο αγνοούν και το όνομά του, ένα ίδρυμα που ερημώνει και είναι καταγεγραμμένο ως ίδρυμα αποκατάστασης παιδιών που έχουν σκοτώσει και ένας ιδιόρρυθμος ψυχίατρος που αντιμετωπίζει την παιδική εγκληματικότητα ως ταλέντο:

«Αυτό που δεν ξέρεις είναι ότι δεν υπάρχει καμία θεραπεία αποκατάστασης γι’ αυτά. Ο Κραπ ήθελε να διαφυλάξει την ικανότητά τους να κάνουν κακό. Την θεωρούσε ένα είδος ταλέντου».

Και στη συνέχεια, το παιδί της σκόνης, το παιδί του ανέμου, το παιδί της φωτιάς, το παιδί του κασσίτερου, και το καμάρι του ψυχιάτρου, ο «Ψυχοπαθητικός σοφός», ο δολοφόνος, «το παιδί αλάτι».

Διότι στο Ίδρυμα Χάμελιν  «Ο Κροπ πιστεύει ακλόνητα στην αξία των παραμυθιών. Λέει ότι είναι ο πιο πιστός καθρέφτης της ανθρώπινης φύσης. Αν βγάλεις τους κακούς από τα παραμύθια, δεν είναι πια διασκεδαστικά, το έχεις παρατηρήσει; Σε κανέναν δε θα άρεσε μια ιστορία μόνο με καλούς».

 

Ντονάτο Καρριζί

 

Ο Ντονάτο Καρριζί που γεννήθηκε το 1973 στη Μαρτίνα Φράνκα και ζει στη Ρώμη, Αφού σπούδασε νομικά ειδικεύτηκε στην εγκληματολογία και την επιστήμη της συμπεριφοράς, εργάζεται ως σεναριογράφος για την τηλεόραση και για τον κινηματογράφο από το 1999 και αρθρογραφεί στην Corriere della Sera από το πρώτο του κιόλας μυθιστόρημα «Ο υποβολέας», αποφάσισε να ασχοληθεί με το σκοτεινό πρόσωπο της πόλης του και το σκοτεινό πρόσωπο του ανθρώπου.

Με τον ίδιο τρόπο συνέχισε και σο βιβλίο του «Το κορίτσι στην ομίχλη» που  μεταφράστηκε σε περισσότερες από 15 γλώσσες και μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο, αλλά και σε όσα το ακολούθησαν: «Το δικαστήριο των ψυχών», «Η υπόθεση του κακού» φτάνοντας στο αποκορύφωμα όσον αφορά το Κακό στη Ρώμη στον «Κυνηγό του Σκότους».

Ανατέμνοντας όλο το σκοτεινό υπόβαθρο των σατανιστικών τελετών και των συμβόλων που εξακολουθούν να ταλανίζουν την πόλη και εξηγώντας όλες αυτές τις ανθρωποθυσίες των νεαρών παρθένων που βρίσκονται κατά καιρούς σε απρόσιτες κατακόμβες της πόλης. Με επίκεντρο το Κολοσσαίο ο σύγχρονος άνθρωπος εξακολουθεί να υμνεί το Κακό και ο αλλόκοτος δολοφόνος να αλλάζει κοστούμια πάνω από τα νεκρά ζευγάρια του και να υποδύεται ρόλους.

Μια ιστορία που ξεκινά σκοτεινή και μεταφυσική και αποδεικνύεται καθόλα λογική και ερμηνεύσιμη με ένα ανατρεπτικό τέλος που θα ξαφνιάσει και θα ενθουσιάσει τους πάντες.

Στο μεταξύ ο αναγνώστης θα έχει περιδιαβεί όλη τη Ρώμη: πλατείες, εκκλησίες, παλιά αρχοντικά, κατακόμβες, θα μπει στο Βατικανό και θα βγει γεμάτος σκοτεινά μυστικά. Διότι κάτω από το προσωπείο υπάρχει πάντα ένα ανθρώπινο πρόσωπο. Αλλά το Κακό, ο Ιούδας, έχει κομβική σημασία.

 

 

 

Δημοσιεύθηκε στον Φιλελεύθερο

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: , ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top