Fractal
Home / Βιβλιοκριτικές / «Τέλος δεν έχει αυτό που άρχισε»
08/12/2021, 9:20 πμ

«Τέλος δεν έχει αυτό που άρχισε»

Από τον Κωνσταντίνο Μπούρα // *

 

Βάλτερ Πούχνερ, «Ο κάλυκας τού κρόκου». Ποιήσεις από το 2019, Τα Ποιητικά / Εκδόσεις Γκοβόστη, Αθήνα 2021, σελ. 368

 

Διακριτικός οπαδός τού νεοπλατωνισμού ο πυθαγόρειος Καθηγητής, μελετητής, ερευνητής, εκπονητής και καλλιεργητής μοναδικών ευωδών στιγμών, θυσία στον βωμό τής Θνητότητας, που μπορούμε όμως να την υπερβούμε δια της ποιητικής αναλώσεως, πυρικής παραναλώσεως, πανηγυρικής αλώσεως και των τελευταίων αντιστάσεων κάθε νοησιαρχικής επιμονής.

 

Η πίσω σκιά

 

Ίσκιος ακολουθώ το σώμα μου

υπηρέτης πιστός τής ύλης

αν και η φύση μου είναι ψυχή

ηλιολάτρης κατά την ημέρα

–δίχως το φως δεν υπάρχω καν–

μεγαλώνω πολύ το βράδυ

και στο σούρουπο διαλύομαι.

Το σχήμα μου ευμετάβλητο

ένα άϋλο σώμα που αλλάζει

ανάλογα με τους ωροδείκτες

μια φαντασία τής πλάτης μας

όπου οι άγγελοι έχουν τα φτερά. (σελ. 32)

 

«Ποίημα ποιητικής» το πιο κάτω δείχνει τις ρωγμές μέσα από τις οποίες βρίσκει οδό το Φως και μας κατακλύζει με την πανηγυρική αναστασιμότητά του, με την οικόσημον παλιγγενεσίαν του.

 

Το γλέντι

 

Ο ρυθμός σε πάει όπου θέλει

σε σηκώνει και δεν ησυχάζεις πια

χορευτής στους ήχους τών λέξεων.

 

Τέτοια μουσική δεν γνωρίζει αντίσταση

πάτωμα που τα πόδια πατούν το χαρτί

αυτό που υφίσταται όλο το γλέντι.

 

Εκστατικός ο ποιητής, έξαλλο το μολύβι

σα σβούρα οι λέξεις στριφογυρίζουν

οι χορδές πυρακτωμένες χτυπούν

τών νεύρων τα τεντωμένα σκοινιά.

 

Φασουλής ο ποιητής το χέρι κινεί

να διευθύνει τών λέξεων το χορό στο χαρτί

κάθε λέξη και άλλη προσωπικότητα

έχει το δικό της ψυχικό φορτίο. (σελ. 202)

 

Βάλτερ Πούχνερ

 

Η αφηγηματική διαχείριση τού Χρόνου δείχνει έναν καλό ρήτορα που σπεύδει προς το «δια ταύτα» ενώ μέσα στο «έχοντας υπ’ όψιν» αναδιπλώνεται διαρκώς ως ουροβόρος κρίνος.

 

Φινάλε

 

Τέλος δεν έχει αυτό που άρχισε

όταν αρχίζει δεν τελειώνει εύκολα

μόνο με εντυπωσιακό φινάλε

κάτι που πείθει, κάτι που μένει

κάτι που δικαιολογεί την διακοπή.

 

Τέλος δεν έχει αυτό που άρχισε

μόνο εμείς είμαστε η εξαίρεση. (σελ. 203)

 

Ο μυστικισμός τής εμπράγματης καθημερινότητας, ο κοπετός τής φυλακισμένης ψυχής που αγωνιά για την ακριβή ώρα και στιγμή τής αναλήψεώς της υποκρύπτεται αποκαλυπτόμενο στο επόμενο ποίημα:

 

Το θαύμα

 

Στη σιγή εκτυλίσσεται το μυστήριο

το θαύμα αυτό δεν έχει χειροκροτητές

είναι καθημερινό, κανείς δεν προσέχει

το γνωστό δεν εκπλήσσει, όσο ωραίο

όσο θεσπέσιο να ‘ναι το θέαμα.

Τα μυστήρια δεν κρατούν

αλλά επαναλαμβάνονται

το καταπληκτικό είναι το κοινό

αυτό που βλέπουμε κάθε μέρα. (σελ. 293)

 

Ασύνδετο σχήμα, προσεγμένες παρηχήσεις, φιλοσοφικός τόνος, συμβολισμός διδακτικός, νεορομαντισμός πλατωνικός…

 

Στίχοι τού Μορφέα

 

Η μουσική τού ύπνου

φράσεις από εισπνοές

κυματισμοί τού θυμικού

στίξη μέσα στο λήθαργο

τής σιωπής σημειολογία

μια φωνή σε άλαλο στόμα

μια μορφή στο γίγνεσθαι

ένα ζώο που υποφέρει

και πασχίζει να μιλήσει. (σελ. 344)

 

Συμπυκνωμένα δοκίμια ποιητικής προ-μετανεωτερικικότητος. Ο διεθνής ακαδημαϊκός Διδάσκαλος συνοψίζει συναιρώντας και αναλύει καταλύοντας τα συνήθη στερεότυπα τού Επιστητού με μια αιδημοσύνη σχεδόν αρχετυπική, ανθυπομειδιώντας ως αρχαϊκός Κούρος. Αυτό το στοιχείο τής ειρωνείας διαλανθάνει την προσοχή πολλών περαστικών μελετητών τού ποιητικού έργου τού Βάλτερ Πούχνερ. Μόνον όποιος έχει εντρυφήσει στο σύνολο τής πολυκύμαντης βιβλιογραφίας του μπορεί να καταλάβει τον απεγνωσμένο χορό τής Αγαύης κάτω από τα επτά πέπλα τής Ίσιδας που κρύβουν το Μεγάλο Μυστικό με πολύχρωμες γήινες πανδαισίες.

 

 

* O Δρ Κωνσταντίνος Μπούρας, Επισκέπτης Καθηγητής Θεατρικής Κριτικής στο ΕΚΠΑ (www.konstantinosbouras.gr)

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: , ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top