Fractal
Home / Βιβλιοκριτικές / «Κι όπου το τέλος μια αρχή»
09/04/2019, 11:15 μμ

«Κι όπου το τέλος μια αρχή»

Γράφει η Μαρία Λιάκου //

 

Διώνη Δημητριάδου «Ο Ευτυχισμένος Σίσυφος», Εκδόσεις ΑΩ, 2019

 

Η νέα ποιητική συλλογή της Διώνης Δημητριάδου με  τίτλο «Ο ευτυχισμένος Σίσυφος» μας παραπέμπει αμέσως στον Καμύ.

Η ποίησή της δεν είναι μια προσωπική της υπόθεση, μια κραυγή αλλά μας αφορά όλους. Και όπως έχει πει η Βιρτζίνια Γούλφ «Ο ποιητής είναι πάντα ένας σύγχρονός μας».

«Τα έσω μας» με το βάρος που αισθανόμαστε στο στήθος, τα συναισθήματα που δεν μπορούμε να εκφράσουμε, τις σκέψεις που μας βαραίνουν και δεν μοιραζόμαστε και άλλα προσωπικά ζητήματα προς διερεύνηση, βρίσκουν στο χωράφι του ποιητικού λόγου το πεδίο για να καρποφορήσουν.

Δυναμικός ο λόγος της από το εισαγωγικό κιόλας μέρος που κατευθύνει τον αναγνώστη στο μονοπάτι του ποιητικού της έργου.

 

Τοπίο ξερό ξαναγεννιέται

Φτύνει κατάμαυρο κουκούτσι

……………………………….

Στο ‘πα πως θάμπωσε ο κόσμος

Γυαλί που μαύρισε η φλόγα

Τι λίγοι που απομείναμε

Στο κέλυφος της γης

(σελ 13)

 

Μελαγχολία, διάψευση και ελπίδα έχει η ποιητική της γραφή. Οι λέξεις καλά μετρημένες χωρίς να βαρύνουν την ποιητική φόρμα. Ο ποιητικός της λόγος ξεπερνά την γνώση της εμπειρίας και των βιωμάτων και των απωθημένων μηνυμάτων. Σιωπηλά μας καλεί

– Να μας διαβάσουμε και να βρούμε  την αλήθεια μας.

Πρόκειται για τριάντα πέντε ποιήματα χωρισμένα σε πέντε ενότητες που συγκροτούν την ποιητική συλλογή.

Οι τίτλοι των ενοτήτων είναι –  το παραμύθι στη σπηλιά- μια φωτογραφία-ζηλόφθονος και μίζερος ένας μικρός σκορπιός-σε ξύλινα πατώματα και στα θαμπά τα τζάμια-με μιαν ανάσα-έχουν επιλεγεί  από την ποιήτρια ώστε ο αναγνώστης να δει τα νήματα που τα συνδέουν και να προβεί στην αποκάλυψη – αναδημιουργία.

 

Διώνη Δημητριάδου

 

Ας δούμε ένα απόσπασμα

 

Μεταφορικά μιλώντας

     Ι

οδός ανεστραμμένη

να αντιστραφεί η αιτία

και στην αφετηρία να βρεθεί το αποτέλεσμα

το είδωλο να στείλει απ’ τον καθρέφτη

στο πρόσωπο αντιφέγγισμα

όσα κρυμμένα να φανούν

να αναδυθούν απ’ τα σκοτάδια

με το δικό τους φως

να σβήσουν τα ετερόφωτα

 

ανάποδα να γίνουν όλα

κι όπου το τέλος μια αρχή

μα μια αρχή σαν πεμπτουσία

του τέλους που βιώθηκε

όχι σαν νέα σκέψη

ΙΙ

μια που ό,τι φεύγει πάλι εδώ είναι

καταργώντας τον μύθο της φθοράς

μια που στοιχειώνουνε τη σκέψη

όλα τα παλιά αποτυπωμένα

μια που τα λόγια που ειπώθηκαν

σκιάζουνε το δικό μας τραύλισμα

ας συμφιλιωθούμε με την ιδέα

ότι δεν είμαστε και τόσο καινοτόμοι

ΙΙΙ

(συνεχίζεται … σελ.36-37-38)

Κάθε ποίημά της συλλογής έχει ένα πλέγμα αναφοράς για να «ξεμπλέξουμε» ή να το αποκρυπτογραφήσουμε χωρίς ωστόσο να απευθύνεται σε απαιτητικούς αναγνώστες. Κάθε αναγνώστης μπορεί να απολαύσει τον ποιητικό της λόγο και μόνο κερδισμένος θα βγει από τον χρόνο που διέθεσε για την ανάγνωση του.

 

 

 

 

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Η Διώνη Δημητριάδου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1956 αλλά ζει εδώ και πολλά χρόνια στην Αθήνα. Αξιοποίησε τις σπουδές της σε Ιστορία και Αρχαιολογία διδάσκοντας σε δημόσια λύκεια. Γράφει ποιήματα αλλά και πεζά (λογοτεχνικά και δοκιμιακά) και ασχολείται με τα γραπτά των άλλων κάνοντας επιμέλειες εκδόσεων και δημοσιεύοντας άρθρα κριτικής λογοτεχνίας σε λογοτεχνικά περιοδικά, έντυπα και ηλεκτρονικά. Έργα: “Εγχειρίδιο για την παραγωγή λόγου”, “Το ύφος και το ήθος” (δοκίμια), “Το ατελιέ” (διηγήματα), “Ο χώρος ανάμεσα” (νουβέλα), “Τα κοινά και τα ιδιωτικά” (διηγήματα),”Λέξεις απόκρημνες” (ποιήματα), “Σύμη, με τα μάτια της ψυχής” (συλλογικό έργο). Ποιήματά της και πεζά έχουν συμπεριληφθεί σε συλλογικές εκδόσεις (“Ετερότητα” και άλλες ανθολογίες), και έχουν δημοσιευθεί σε λογοτεχνικά περιοδικά, έντυπα και ηλεκτρονικά. Διατηρεί στο διαδίκτυο το ιστολόγιο (blog) “Με ανοιχτά βιβλία”.

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: , , ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top