Fractal

Ο Άγγελος Χαριάτης στο Εργαστήρι του συγγραφέα

 

 

«Ισορροπώντας σε μια μεθυσμένη αλφαβήτα», εκδ. Άρωμα

 

Τελειώνοντας το αστυνομικό μυθιστόρημα « Η Πόλη των Γενναίων (Brave City)» και λίγο πριν ξεκινήσω την κύρια φόρμα που αποτέλεσαν το υλικό για τις «Παράπλευρες Απώλειες» θέλησα να κάνω ένα διάλλειμα από το σιδερένιο πρόγραμμα πειθαρχίας που επιβάλλεται να έχεις για να ολοκληρώσεις ένα κείμενο ογδόντα ή εκατό χιλιάδων λέξεων.

Κοιτάζοντας την άσπρη οθόνη του υπολογιστή μου, περιμένοντας την πρώτη λέξη, που θα δημιουργούσε μαζί με τις επόμενες την πρώτη πρόταση, ήρθε στο μυαλό μου ως μια γλυκόπικρη ανάμνηση η νύχτα που δοκίμασα το αψέντι, θέλοντας να πάρω μια αίσθηση μποέμικης κουλτούρας και παρακμιακού κινήματος. Φευ! Η απόπειρά μου κατέληξε σε φιάσκο. Μετάφραση: Δισκία με αναλγητική δράση και στομάχι όμοιο με κάδο πλυντηρίου σε λειτουργία.

Από εκείνο το πάθημα όμως γεννήθηκε η πρώτη λέξη. Αψέντι. Κι ύστερα σκέφτηκα πως θα ήταν μια όμορφη διαδικασία να χτίσω μικρές ιστορίες με αφετηρία μία ονομασία ποτού ή έστω ενός αλκοολούχου κοκτέιλ.

Προμηθεύτηκα τρία ή τέσσερα βιβλία με οδηγίες παρασκευής κοκτέιλ. Η υπάλληλος του βιβλιοπωλείου με είχε ρωτήσει: «Μπάρμαν;» κι εγώ είχε νεύσει καταφατικά. Τι να εξηγούσα… αν και είμαι σίγουρος ότι θα είχε συναντήσει κι άλλους συναρπαστικούς πελάτες σαν κι εμένα.

Με τα βιβλία υπό μάλης, είχα κάνει το πρώτο βήμα· άσε που είχα ανοίξει την πόρτα μιας πιθανής καριέρας πίσω από τη μπάρα. Το αμέσως επόμενο: Πόσα διηγήματα θα ήταν. Δέκα; Λίγα, αν ήθελα κάποια στιγμή τον δρόμο τους προς το τυπογραφείο. Τριάντα; Μάλλον πολλά. Δεν μπορούσα να συμβιβαστώ με έναν άλλον αριθμό; Είκοσι πέντε ή είκοσι τέσσερα. Ναι: Ιστορίες με γράμματα του αλφάβητου θα ήταν ο σκελετός. Και κάπως έτσι δημιουργήθηκε η συλλογή διηγημάτων «Ισορροπώντας σε μια μεθυσμένη αλφαβήτα», που βγήκε από τα συρτάρια μου δέκα χρόνια μετά τη συγγραφή της, για να οδηγηθεί στις προθήκες των βιβλιοπωλείων.

 

 

Αντιγράφω από το οπισθόφυλλο:

Ο ήρωας προσπαθεί να ισορροπήσει στα 24 διηγήματα της μεθυσμένης αλφαβήτας. Άλλοτε τα καταφέρνει κι άλλοτε όχι. Μέσα από τα ποτά και τα κοκτέιλ, περνάει από το τούνελ της ζωής, με ταχύτητα ή με βραδύτητα. Παρατηρεί, συμπεραίνει, πράττει. Ανακαλύπτει κι ανακαλύπτεται. Μένει αμέτοχος, πονάει, γελάει και κλαίει. Τολμηρή γλώσσα για τολμηρά μυαλά. Κοφτερές σκέψεις και πράξεις έτοιμες την ίδια στιγμή να βουτήξουν στο κενό της αδράνειας.

Ηρωικές εξομολογήσεις με φόντο τραγικούς πρωταγωνιστές. Σκηνικά περιθωρίου τοποθετημένα σε θεατρικές παραστάσεις. Βιώματα, συμπεριφορές στα όρια της παραβατικότητας, βεγγαλικά σοφίας που θυσιάστηκαν στον βωμό της νιότης.

«Κατάλαβα, γράφοντας λέξεις, προτάσεις και παραγράφους, ότι αυτό που άξιζε στη ζωή ήταν να είσαι απλά ο εαυτός σου. Αυτό είναι το πρώτο βήμα για να καταλάβεις ποιος πραγματικά είσαι, τι θέλεις να κάνεις σε αυτό το σύντομο πέρασμά σου από τον πλανήτη Γη και ποιους θέλεις να επιλέξεις ή να σε επιλέξουν σε αυτή την πορεία»

 

 

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top