Fractal
Home / Βιβλιοκριτικές / Όταν η ζωή τροφοδοτεί την τέχνη
28/12/2022, 12:25 μμ

Όταν η ζωή τροφοδοτεί την τέχνη

Γράφει ο Άγγελος Χαριάτης //

 

Laird Hunt «Ο νυχτερινός δρόμος», Μετάφραση: Χρήστος Οικονόμου, εκδ. Πόλις

 

O Νυχτερινός δρόμος του είναι το δεύτερο βιβλίο του Laird Hunt που κυκλοφορεί μεταφρασμένο στην ελληνική αγορά από τις εκδόσεις Πόλις (μετάφραση Χρήστος Οικονόμου) μετά το Neverhome.

Εμπνευσμένο από τη ζοφερή πραγματική ιστορία του λιντσαρίσματος δύο έγχρωμων νέων, που έλαβε χώρα τον Αύγουστο του 1930 στο Μάριον της Ιντιάνα. Το οργισμένο πλήθος εισέβαλε στις φυλακές απονέμοντας τη δική τους δικαιοσύνη. Πάνω στην αναταραχή των στιγμών, ο τρίτος κατηγορούμενος καταφέρνει να ξεφύγει από τη μήνη των αυτόκλητων δικαστών και εκτελεστών.

Με βάση −για την ακρίβεια, με αφορμή− αυτό το τραγικό γεγονός, ο συγγραφέας στήνει τον λογοτεχνικό του καμβά. Όπως συνέβη και με το μυθιστόρημα Neverhome το οποίο έχει ως άξονα τον αμερικανικό εμφύλιο, η ιστορία, τα ιστορικά γεγονότα αυτά καθ’ αυτά περνούν σε δεύτερη μοίρα.

Αυτό που ενδιαφέρει τον συγγραφέα είναι να χτίσει τους χαρακτήρες του έργου έχοντας μεν ως επιφανειακή αφετηρία το ιστορικό πλαίσιο, να τους εγκιβωτίσει μερικώς, χρησιμοποιώντας τη δική του λογοτεχνική τεχνική, ώστε να εστιάσει στα συναισθήματα των ηρώων του και κυρίως των ηρωίδων του.

Τονίζονται μέσα από την αφηγηματική ροή οι αντιθέσεις των δύο κοινοτήτων, λευκών και έγχρωμων. Τα καλαμποκομούστακα από τη μια, και τα καλαμποκολούλουδα από την άλλη, αντιλαμβάνονται διαφορετικά την υπόθεση δολοφονίας ενός λευκού από τους τρεις κατηγορούμενους νεαρούς μαύρους.

Στο γαϊτανάκι της αφήγησης πιάνονται χαρακτηριστικές φιγούρες του αμερικανικού Νότου: δημαγωγοί, ασφαλιστές, αγρότες, τεχνίτες, νικήτριες σε τοπικά φεστιβάλ ομορφιάς, μέλη της Κου Κλουξ Κλαν, νεαρές ερωμένες και άγουροι εραστές.

Μέσα από τις διηγήσεις των δύο κεντρικών ηρωίδων, της λευκής Ότι Λι και της έγχρωμης Κάλα Ντέστρι, αναπαράγεται αφενός το κλίμα της τότε εποχής και αφετέρου −όπως έχει προλεχθεί− τα συναισθήματα, τις πράξεις, τις ιδέες και τις ιδεοληψίες ενδεχομένως των αντιμαχόμενων πλευρών. Γιατί επί της ουσίας αυτό είναι το ιδεολογικό σημείο στο οποίο εδράζεται όλο το λογοτεχνικό οικοδόμημα. Στο να αναδείξει τις αντιθέσεις των λευκών και των μαύρων.  Κι η αλήθεια είναι, αγγίζοντας τα όρια του τραγικού, πως οι ίδιες πάνω-κάτω αντιλήψεις επικρατούν και στην Αμερική του σήμερα.

Ο συγγραφέας, μέσα από την τεχνική του, λειαίνει τις διαφορές, κάνοντας τους χαρακτήρες  οικείους, χαρίζοντάς τους όμως μια –κι ας ακουστεί υπερβολικό- θεόπνευστη υπόσταση. Κλείνοντάς τους σε ένα διάφανο κουκούλι αγιοσύνης.

 

Laird Hunt

 

Μεταφέρω από το οπισθόφυλλο:

Μια ζεστή αυγουστιάτικη μέρα του 1930, στην Πολιτεία της Ιντιάνα.
Στο Μάρβελ, οι κάτοικοι της πόλης ετοιμάζονται να λιντσάρουν τρεις νεαρούς μαύρους που κατηγορούνται για τη δολοφονία ενός λευκού. Όλοι οι λευκοί (τα καλαμποκομούστακα) της περιοχής κατευθύνονται προς την πόλη για να απολαύσουν το θέαμα. Οι μαύροι (τα καλαμποκολούλουδα), έντρομοι, προσπαθούν να ξεφύγουν από το «καρναβάλι του θανάτου».
Μια συλλογική φρενίτιδα επικρατεί στους δρόμους που οδηγούν στην πόλη. Συναντάμε τρελαμένους δημαγωγούς, βίαιους πλιατσικολόγους, ανθρώπους που διψούν για αίμα, και μέλη της Κου Κλουξ Κλαν.
Οι ζωές, τα μυστικά και οι χωριστές πορείες δύο γυναικών διασταυρώνονται. Η λευκή Ότι Λι, τοπική καλλονή και πρώην νικήτρια καλλιστείων, είναι εγκλωβισμένη σ’ έναν γάμο που παραπαίει και σε μια σχέση χωρίς έρωτα με το αφεντικό της, έναν φιλήδονο ασφαλιστή με άξεστους τρόπους. Η δεκαεξάχρονη μαύρη Κάλα Ντέστρι, μεγαλωμένη σε ορφανοτροφείο, αναζητά τον εραστή της, ο οποίος της έχει υποσχεθεί μια καινούργια ζωή. Στο καλάθι της, όμως, βρίσκεται κρυμμένο ένα πιστόλι.
Εμπνευσμένο από αληθινά γεγονότα, παραπέμποντας στα έργα των Louise Erdrich, Edward P. Jones και Marilynne Robinson, το μυθιστόρημα του Λερντ Χαντ καταγράφει με ολοζώντανη γλώσσα τις συνταρακτικές περιπέτειες αυτών των δύο ξεχωριστών γυναικών, που περιπλανιούνται στο «φεγγαρόλουστο σκοτάδι» της αμερικανικής ενδοχώρας, αναζητώντας οδό διαφυγής όχι μόνο από τα προσωπικά τους μυστικά και αδιέξοδα, αλλά και από μια κοινωνία που σπαράσσεται από το μίσος και τον φόβο

 

Τέλος, η πολύ καλή μετάφραση του Χρήστου Οικονόμου αποδίδει το ύφος της γραφής του συγγραφέα.

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top