✩ Νέες εκδόσεις: 12 νέα βιβλία

Επιμέλεια: Ελένη Γκίκα //

 

Ελληνική πεζογραφία:

Τίτσα Πιπίνου «Το κορίτσι του Αλεσάντρο», εκδ. Κλειδάριθμος, σελ. 576

Ιταλική κατοχή Δωδεκανήσων, 1937. Τη διοίκηση αναλαμβάνει ο Τσέζαρε Μαρία Ντε Βέκι, ο σκληρότερος από την τετρανδρία του φασισμού στην Ιταλία. Η δεκαεπτάχρονη Άννα φεύγει απ’ το μικρό νησί της για τη Ρόδο, με σκοπό να δουλέψει δίπλα στη διάσημη Φραγκολεβαντίνα μοδίστρα της εποχής, τη μαντάμ Φλώρα. Θέλει με κάθε τρόπο να απαλλαγεί από τα δεσμά του τόπου της, την αυστηρή επιτήρηση της γιαγιάς της και τη μοίρα που την περιμένει.
Η ανάδειξη της Άννας ως καλύτερης μοδίστρας στα πιο ακριβά σαλόνια θα επισκιαστεί από τον παράνομο έρωτά της με τον Ιταλό μηχανικό Αλεσάντρο Κιοράντο. Μετά τη σύλληψη του Αλεσάντρο, η Άννα βιώνει την ταπείνωση από την τοπική κοινωνία και οδηγείται σ’ έναν συμβατικό γάμο. Στα χρόνια που περνούν τον θεωρεί νεκρό, όμως η μοίρα έχει άλλα σχέδια… Η βαθιά τους αγάπη θα ξεχαστεί από όλους αλλά ποτέ από τους ίδιους.

 

Ξένη πεζογραφία:

Martin Maclnnes «Γη χωρίς τέλος», Μετάφραση: Αλέξανδρος Καλοφωλιάς, εκδ. Κριτική, σελ. 344

Ο Κάρλος εξαφανίζεται. Την υπόθεση αναλαμβάνει ένας συνταξιούχος επιθεωρητής. Αυτό που θα έπρεπε να είναι μια έρευνα ρουτίνας μετατρέπεται σε κάτι παράξενο και απειλητικό. Καθώς ο επιθεωρητής ακολουθεί τα ίχνη του εξαφανισμένου νεαρού άνδρα, οδηγείται έξω από την πόλη, στην καρδιά του δάσους, όπου έρχεται αντιμέτωπος με τον τρόμο αλλά και το θαύμα.  Το βιβλίο τιμήθηκε από τη Society of Author’s με το βραβείο “Σώμερσετ Μωμ” το 2017 και επιλέχτηκε ως “βιβλίο της χρονιάς” από τις εφημερίδες The Guardian, The Irish Times, The Herald, The Scotland on Sunday.

Ρόζαμουντ Πίλτσερ «Δίδυμα αστέρια», Μετάφραση: Θεοδώρα Δαρβίρη, εκδ. Ψυχογιός, σελ. 352

Ποτέ δε θα μπορούσαν δύο γυναίκες να είναι τόσο διαφορετικές. Ποτέ δε θα μπορούσαν να είναι τόσο κοντά η μία στην άλλη…
Δύο γυναίκες τόσο διαφορετικές. Δύο γυναίκες τόσο ίδιες…
Η Φλώρα και η Ρόουζ είναι δίδυμες, αλλά δε γνωρίζουν η μία την ύπαρξη της άλλης. Η Ρόουζ μεγάλωσε με την επιπόλαια μητέρα της στο λαμπερό διεθνές τζετ σετ. Η Φλώρα πέρασε την παιδική της ηλικία στο όμορφο και ήσυχο πατρικό της στην Κορνουάλη.
Κάποια στιγμή, όμως, εντελώς τυχαία, συναντιούνται.
Η συνάντηση μοιάζει θεόσταλτη για την ξεδιάντροπη Ρόουζ, η οποία θέλει να ξεφορτωθεί έναν άντρα που πλέον δεν της αρέσει. Η Φλώρα μπορεί να την ελευθερώσει και, παίρνοντας τη θέση της αδερφής της, η μονότονη ζωή της αλλάζει για πάντα. Δράμα και κίνδυνοι εμφανίζονται στο διάβα της – αλλά και μια ευτυχία που ούτε στα πιο τρελά της όνειρα δεν μπορούσε να φανταστεί.
Με κάθε μυθιστόρημά της η Ρόζαμουντ Πίλτσερ πλάθει έναν κόσμο όπου τα συναισθήματα γεμίζουν την καρδιά. Έναν κόσμο που φέρνει στο φως όλα όσα συνδέουν τους ανθρώπους, χαρές και πίκρες, καρδιοχτύπια και παρεξηγήσεις, αλλά και τέλειες στιγμές πραγματικής αρμονίας.

Κλερ Φούλερ «Πικρό Καλοκαίρι», Μετάφραση: Αύγουστος Κορτώ, εκδ. Ψυχογιός, 344

Από τη σοφίτα του Λίντονς, μιας εγκαταλειμμένης έπαυλης στην αγγλική ύπαιθρο, το βλέμμα της Φράνσις Τζέλικο πέφτει πρώτα πάνω στην Κάρα, σκοτεινή και όμορφη, και στη συνέχεια στον Πίτερ, σοβαρό και εντυπωσιακό. Το ζευγάρι περνάει το καλοκαίρι του 1969 στα δωμάτια κάτω από το δικό της, καθώς η Φράνσις μελετά την αρχιτεκτονική των γύρω κήπων. Αλλά η ρουτίνα της αλλάζει όταν ανακαλύπτει ένα ματάκι στο πάτωμα του μπάνιου της από το οποίο μπορεί να κατασκοπεύσει την ιδιωτική ζωή των γειτόνων της.
Προς μεγάλη έκπληξη της Φράνσις, η Κάρα και ο Πίτερ δείχνουν προθυμία να τη γνωρίσουν. Είναι η πρώτη φορά στη ζωή της που κάποιος την αποκαλεί φίλη και πολύ σύντομα οι τρεις τους περνάνε μαζί την κάθε μέρα: τρώνε υπέροχα γεύματα, πίνουν αμέτρητα μπουκάλια κρασί και καπνίζουν μέχρι που η στάχτη μαζεύεται σωρός πάνω στα σκονισμένα έπιπλα.
Αλλά καθώς το καυτό καλοκαίρι φτάνει στο αποκορύφωμά του, γίνεται προφανές ότι η σχέση της Κάρα και του Πίτερ είναι περίπλοκη. Οι ιστορίες που λέει η Κάρα δε βγάζουν νόημα και, καθώς η Φράνσις μπλέκεται ολοένα και πιο βαθιά στη ζωή του σαγηνευτικού ζευγαριού, τα όρια ανάμεσα στην αλήθεια και στο ψέμα, στο σωστό και το λάθος, αρχίζουν να θολώνουν. Μέσα στην παρακμή όπου οι τρεις τους διολισθαίνουν, ένα μικρό έγκλημα θα οδηγήσει σε ένα μεγαλύτερο: ένα έγκλημα τόσο τρομερό, που θα στιγματίσει τη ζωή τους για πάντα.
Το ΠΙΚΡΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ είναι ένα γοητευτικό ψυχογράφημα, μια κλειδαρότρυπα στους κινδύνους του πόθου, που δείχνει πού μπορεί να φτάσει ένας άνθρωπος προκειμένου να δραπετεύσει από το παρελθόν του.

Τσαρλς Μπουκόφσκι «Ταχυδρομείο», Μετάφραση: Νίκος Α. Μάντης, εκδ. Μεταίχμιο, σελ. 280

Οι περιπέτειες του γυναικά, πότη και τζογαδόρου Χένρι Τσινάσκι, του λογοτεχνικού alter ego του Τσαρλς Μπουκόβσκι, όταν πιάνει μια χαμαλοδουλειά στο ταχυδρομείο για να καταφέρει να συντηρηθεί οικονομικά. Έντονο, ασυμβίβαστο και ξεκαρδιστικό, το Ταχυδρομείο είναι ένα έργο-σταθμός της αμερικάνικης λογοτεχνίας με πωλήσεις που ξεπερνούν το ένα εκατομμύριο αντίτυπα σε όλο τον κόσμο.
“Άκου, μωρό μου, συγγνώμη, αλλά δεν καταλαβαίνεις ότι αυτή η δουλειά με τρελαίνει;
Άκου, καλύτερα να την παρατήσω. Καλύτερα να καθόμαστε μέσα να κάνουμε έρωτα, καλύτερα να πηγαίνουμε για βόλτες και να μιλάμε. Ας πάμε στον ζωολογικό κήπο. Πάμε να δούμε τα ζώα. Ας οδηγήσουμε προς τον ωκεανό. Είναι μονάχα σαράντα πέντε λεπτά απόσταση. Ας παίξουμε παιχνίδια στα λούνα παρκ. Πάμε ιππόδρομο, πάμε στο Μουσείο της Τέχνης, πάμε σε έναν αγώνα μποξ. Ας κάνουμε φίλους. Ας το ρίξουμε στο γέλιο. Αυτή η ζωή είναι σαν τη ζωή όλων των άλλων, και μας σκοτώνει”.

Frances De Pontes Peebles «Ο αέρας που αναπνέεις», Μετάφραση: Ιωάννα Ηλιάδη, εκδ. Κλειδάριθμος, σελ. 576

Η Ντόρις, ένα ορφανό κορίτσι που δουλεύει στην κουζίνα του Μεγάλου Σπιτιού μιας φυτείας ζαχαροκάλαμων στη Βραζιλία του ’30, γνωρίζει ένα κορίτσι που θα αλλάξει τη ζωή της για πάντα: την Γκράσα -την έξυπνη, όμορφη και κακότροπη κόρη του πλούσιου “βαρόνου της ζάχαρης”.
Η Ντόρις και η Γκράσα ανήκουν σε διαφορετικούς κόσμους, αλλά θα δεθούν χάρη στη μουσική. Η μία τραγουδάει σαν αηδόνι, η άλλη νιώθει τις μελωδίες στην ψυχή της και γράφει στίχους γι’ αυτές. Η μουσική θα γίνει το κοινό τους πάθος, η πηγή της συντροφικότητας και του ανταγωνισμού τους, η μόνη οδός διαφυγής από τη ζωή για την οποία γεννήθηκαν. Όμως μόνο μία από τις δύο προορίζεται να ζήσει τη δόξα…
Ταξιδεύοντας τον αναγνώστη από τις φυτείες της ενδοχώρας της Βραζιλίας στους θορυβώδεις δρόμους της περίφημης Λάπα του Ρίο ντε Τζανέιρο, και από το Λος Άντζελες της χρυσής εποχής του Χόλιγουντ πίσω στον ακαταμάχητο παλμό της σάμπας, Ο αέρας που αναπνέεις ξετυλίγει το κινηματογραφικό πορτρέτο μιας μοιραίας φιλίας.

 

Αστυνομικό μυθιστόρημα:

Ian Rankin «Στον οίκο των ψεμμάτων», Μετάφραση: Νάντη Σακκά, εκδ. Μεταίχμιο, σελ. 512

Όλοι έχουν κάτι να κρύψουν.
Δώδεκα χρόνια µετά την εξαφάνισή του ένας ιδιωτικός ερευνητής εντοπίζεται νεκρός, κλειδωµένος στο εσωτερικό ενός αυτοκινήτου που είναι κρυµµένο βαθιά µέσα σε ένα δάσος. Το χειρότερο -και για την οικογένειά του και για την αστυνοµία- είναι ότι το πτώµα του βρέθηκε σε µια περιοχή που είχε ήδη ερευνηθεί.
Όλοι έχουν μυστικά
Η επιθεωρήτρια Σιβόν Κλαρκ συµµετέχει στη νέα έρευνα που σκοπό έχει να αποκαταστήσει τα λάθη που έγιναν την πρώτη φορά. Υπήρχαν πάντα υποψίες σχετικά µε τον τρόπο που είχε διεξαχθεί η έρευνα στο παρελθόν και τώρα -έπειτα από τόσα χρόνια που τα ερωτήµατα έµεναν αναπάντητα- ήρθε η ώρα να αποκαλυφθεί η αλήθεια.
Κανείς δεν είναι αθώος
Κάθε εµπλεκόµενος αστυνοµικός πρέπει να ανακριθεί και απ’ ό,τι φαίνεται όλοι όσοι συµµετείχαν στην πρώτη έρευνα έχουν κάτι να κρύψουν και πάρα πολλά να χάσουν. Υπάρχει, όµως, κάποιος που ξέρει καλά πού µπορεί να βγάλει αυτός ο δρόµος – και ότι αυτό µπορεί να είναι το τέλος του: ο Τζον Ρέµπους.
Σ’ αυτή την περιπέτεια του Ρέμπους, η απόδοση δικαιοσύνης δεν είναι αυτοσκοπός. Ή τουλάχιστον η απόδοση δικαιοσύνης με νόμιμα μέσα.

Αντώνης Γκόλτσος «Οδηγός φόνων», εκδ. Μεταίχμιο, σελ. 424

Ένα αστικό νουάρ όπου ο ίδιος ο ήρωας δημιουργεί τον λαβύρινθο στον οποίο έχει παγιδευτεί.
Η ιστορία ενός ανηλεούς κυνηγητού όπου παραθαλάσσιες περιοχές της Αττικής, όπως ο Σχοινιάς και το Πόρτο Γερμενό, μετατρέπονται σε σκηνικά φόνων. Ατέρμονα παιχνίδια του μυαλού, όπου ο πρωταγωνιστής σκηνοθετεί παγίδες, έχοντας τη Δίωξη, συστηματικά, ένα βήμα και δύο πτώματα πίσω του.

Carmen Mola «Κόκκινη Μαδρίτη», Μετάφραση: Αγγελική Βασιλάκου, εκδ. Κλειδάριθμος, σελ. 464

Στη Μαδρίτη οι φόνοι είναι ελάχιστοι, αλλά όταν γίνονται δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτε από οποιαδήποτε άλλη χώρα στον κόσμο.
Η μελλόνυμφη τσιγγάνα Σουσάνα Μακάγια βρίσκεται δολοφονημένη με φρικτό τρόπο: από τρεις τρύπες στο κρανίο της έχουν εισαχθεί προνύμφες ενός είδους μύγας που της έχουν καταφάει τον εγκέφαλο. Η αδελφή της, Λάρα, είχε δολοφονηθεί με τον ίδιο ακριβώς τρόπο πριν από επτά χρόνια, αλλά ο δολοφόνος της εξακολουθεί να εκτίει την ποινή του. Κάποιος μιμήθηκε τις φρικαλέες μεθόδους του ή μήπως ένας αθώος βρίσκεται στη φυλακή;
Ένα μυθιστόρημα-τοιχογραφία της Μαδρίτης με πρωταγωνίστρια την αστυνόμο Έλενα Μπλάνκο, μια ιδιόμορφη μοναχική γυναίκα, εθισμένη στην γκράπα, το καραόκε και τις σεξουαλικές συνευρέσεις με ιδιοκτήτες αυτοκινήτων υψηλού κυβισμού. Η Έλενα παραμένει συνειδητά μονίμως εκτεθειμένη σε κίνδυνο, για να μην ξεχνάει πως στη ζωή της υπάρχει μια εκκρεμότητα που δεν κατάφερε να επιλύσει…

 

Προσωπικές αφηγήσεις- Μαρτυρίες:

Διονύσης Π. Σιμόπουλος «Από τα Ψηλαλώνια στο φεγγάρι», Η περιπέτεια της κατάκτησης του διαστήματος, εκδ. Μεταίχμιο, σελ. 376

Πώς φτάσαμε τόσο μακριά στο Διάστημα; Με αφορμή τη συμπλήρωση πενήντα χρόνων από την πρώτη προσσελήνωση, ο κορυφαίος αστροφυσικός Διονύσης Σιμόπουλος μας αφηγείται την πορεία μας προς τα άστρα και αναθυμάται σταθμούς της προσωπικής του διαδρομής.
Καθώς ολόκληρη η ανθρωπότητα παρακολουθούσε από την τηλεόραση ή το ραδιόφωνο, ο πρώτος άνθρωπος ήταν έτοιμος να κατέβει και να περπατήσει πάνω στο παράξενο έδαφος της Σελήνης. Στην Ουάσιγκτον τα ρολόγια έδειχναν 4 λεπτά πριν από τις 11 το βράδυ της 20ής Ιουλίου 1969 και στην Αθήνα σχεδόν 5:00 το πρωί της άλλης μέρας.
Εκείνο το βράδυ, πάνω στη σκονισμένη επιφάνεια της Σελήνης, αποτυπώθηκε για πρώτη φορά ένα ανθρώπινο χνάρι που έγινε το σύμβολο “ενός τεράστιου άλματος για την ανθρωπότητα”.
Η στιγμή εκείνη ήταν τόσο σπουδαία και σημαδιακή, που μπορεί να συγκριθεί μόνο με τη στιγμή της δημιουργίας. Γιατί, όπως τόσο χαρακτηριστικά γράφτηκε τότε, “εκείνη η στιγμή ήταν ανώτερη και από την πρώτη χρήση της φωτιάς, και από την ανακάλυψη του τροχού, και από την εκμετάλλευση του αρότρου. Ήταν σπουδαιότερη από τα ταξίδια του Μάρκο Πόλο και του Κολόμβου, ανώτερη και από τη διάσπαση ακόμα του ατόμου”.
Γιατί έκτοτε ο κόσμος μας και η ιστορία του δεν περιορίζονται σ’ έναν μονάχα πλανήτη. Γιατί ο κόσμος μας είναι πλέον ολόκληρο το Διάστημα, και η ιστορία μας είναι τόσο μεγάλη και ανοιχτή όσο ολόκληρο το Σύμπαν.
….
Στα τέλη του ’68 από το Ελληνικό Προξενείο της Νέας Ορλεάνης με ειδοποίησαν ότι μία εφημερίδα στην Αθήνα ζητούσε κάποιον σαν κι εμένα να καλύπτει δημοσιογραφικά τις διαστημικές αποστολές, και όπως ήταν φυσικό δέχτηκα αμέσως, με μόνη αμοιβή τα έξοδά μου και την αεροπορική αποστολή της εφημερίδας, που έφτανε σε δύο ημέρες από την έκδοσή της. Στις δύο πρώτες αποστολές (Apollo 9 και 10) που κάλυψα δημοσιογραφικά περιοριζόμουν για οικονομία στο να επισκεφτώ το Διαστημικό Κέντρο του Χιούστον και να στέλνω τις ανταποκρίσεις μου στην Αθήνα από εκεί. Τη νέα εκτόξευση του Apollo 11 από το Ακρωτήριο Κένεντι δεν ήμουν διατεθειμένος να τη χάσω. Στο Διαστημικό Κέντρο Κένεντι έφτασα την παραμονή της εκτόξευσης και προσπάθησα, για ευνόητους λόγους, να βρω κι άλλους Έλληνες δημοσιογράφους διαπιστευμένους να παρακολουθήσουν την ιστορική αυτή εκτόξευση. Δεν βρήκα όμως κανέναν επισήμως διαπιστευμένο δημοσιογράφο από τη χώρα μας εκτός εμού!

 

Βιβλία για παιδιά:

Μάκης Τσίτας «Ο δικός μου ο παππούς», εικονογράφηση: Λίλα Καλογερή, εκδ. Πατάκη, σελ. 24

Ο δικός μου ο παππούς είναι ξεχωριστός. Και είναι βέβαια ο καλύτερος! Το ξέρω κι εγώ, αλλά το ξέρουν και όλοι οι άλλοι. Μαζί του όλα είναι ωραία και συναρπαστικά!
Αν διαβάσετε αυτό το βιβλίο, θα καταλάβετε γιατί.

Davide Cali «Γραμμή 28», Μετάφραση: Μυρσίνη Γκανά, Εικονογράφηση: Magali Le Huche, εκδ. Ίκαρος, σελ. 36

Στη Λισαβόνα, μόλις ανέβεις στη Γραμμή 28, θα καταλάβεις γιατί δεν μπορεί να συγκριθεί με καμία άλλη γραμμή του τραμ. Για τον Αμαντέο, τον οδηγό της εμβληματικής γραμμής, το να κατηφορίσει, να στρίψει δεξιά ή αριστερά, ή ακόμη και να κάνει ζιγκ-ζαγκ αυτό το τραμ, κρύβει έναν μυστικό σκοπό: με τους ξαφνικούς ελιγμούς της αμαξοστοιχίας, φέρνει πιο κοντά τους ντροπαλούς ερωτευμένους επιβάτες, και ενεργεί σαν άλλος θεός της Αγάπης!
Η τελευταία μέρα στη δουλειά είναι όμως γεγονός, και ο Αμαντέο συνειδητοποιεί ότι ποτέ δεν είχε χρόνο να βρει τη δική του αγάπη. Αλήθεια, υπάρχει αγάπη για όσους βοηθούν την αγάπη;
Μια απλή διαδρομή στη Γραμμή 28 μετατρέπεται σε ένα ταξίδι γεμάτο ατελείωτες εκπλήξεις… και φιλάκια! Βιάσου και ανέβα!
Οι Davide Cali και Magali le Huche μας προσφέρουν ένα εικονογραφημένο βιβλίο όμορφο σαν την αγάπη, γεμάτο εκπλήξεις και όμορφα συναισθήματα.