Fractal

✩ Νέες εκδόσεις: 12 καινούργια βιβλία

Επιμέλεια: Ελένη Γκίκα //

 

 

Ελληνική πεζογραφία:

 

Δημήτριος Τζουβάλης «Αν δεν τολμήσεις, ψευτοζείς», εκδ. Αρμός, σελ. 172

Στο νέο μυθιστόρημα του Δημήτρη Τζούβαλη, οι ήρωες ακροβατούν, εκτός ορίων, πάνω στο τεντωμένο σχοινί , που χωρίζει το φυσικό από το μεταφυσικό. Παλεύουν ενάντια σε ακατανίκητες δυνάμεις. Φιλιώνουν με ακατάλυτους δεσμούς. Ερωτεύονται με πάθος. Αγαπούν και αγαπιούνται παράφορα. Κι όταν ονειρεύονται, οι πειρατές των ονείρων που καιροφυλακτούν, κάνουν ρεσάλτο και διαγουμίζουν τις ζωές, που φαντάζουν άσκοπεςκαι έρημες, χωρίς τα όνειρά τους. Αλλά, αν δεν τολμήσεις ψευτοζείς, θαρρεύουν και επανακτούν τα κλεμμένα τους όνειρα.

 

 

 

Ξένη πεζογραφία:

 

Άντριου Σων Γκρίερ «Πλην», Μετάφραση: Παλμύρα Ισμυρίδου, εκδ. Δώμα, σελ. 318

Ο Άρθουρ Πλην είναι ένας αποτυχημένος, άσημος συγγραφέας. Λίγο πριν κλείσει τα πενήντα, φτάνει με το ταχυδρομείο μια πρόσκληση σε γάμο: ο πρώην του παντρεύεται, μόνο που παντρεύεται κάποιον άλλον! Ο Πλην δεν μπορεί να πάει στο γάμο -θα παραείναι άβολο. Δεν μπορεί όμως ούτε και να αρνηθεί την πρόσκληση ανοιχτά -θα τον κουτσομπολεύουν όλοι. Πρέπει να βρει ένα πρόσχημα… και το βρίσκει! Αποφασίζει να αποδεχτεί κάθε λογής πρόσκληση, απ’ αυτές που λαμβάνουν συνήθως οι συγγραφείς, για δευτεροκλασάτα συνέδρια και αδιάφορες εκδηλώσεις ανά τον κόσμο.
Απ’ τη Γαλλία στην Ινδία, απ’ τη Γερμανία στο Μαρόκο, απ’ το Μεξικό στην Ιαπωνία, ο Πλην θα κάνει το γύρο του κόσμου για να ξεφύγει απ’ την ντροπή. Μόνο που σε κάθε γωνιά τον περιμένουν μικροεξευτελισμοί και ταπεινώσεις -γεννήματα, όχι σπάνια, της φαντασίας του και μόνο. Αυτό είναι το τίμημα που καλείται να πληρώσει προκειμένου να μπορέσει να κρυφτεί και να κάνει ένα νέο ξεκίνημα στη ζωή του.
Μια πνευματώδης κωμωδία γεμάτη παρεξηγήσεις, σπαρταριστές εκπλήξεις και απρόσμενους στοχασμούς για την κοινή ανθρώπινη μοίρα μας.

 

Laszlo Krasznahorkai «Η Σέιομπο πέρασε από εκεί κάτω», Μετάφραση: Μανουέλα Μπέρκι, εκδ. Πόλις, σελ. 496

Από το Κιότο στη Βενετία, από το Παρίσι στην Αθήνα, και ακόμη περνώντας από τη Γρανάδα και τη Γενεύη, ο Λάσλο Κρασναχορκάι μάς παρασύρει σε ένα γοητευτικό ταξίδι μέσα από δεκαεπτά αφηγήσεις, που αποτελούν παραλλαγές και στοχασμούς γύρω από την τέχνη και τη δημιουργία, αλλά και την αναζήτηση του ιερού.
Με τη βοήθεια ενός τουρίστα, που χάνεται στα δαιδαλώδη δρομάκια της Βενετίας και ανακαλύπτει θαμπωμένος ένα άγνωστο έργο της Σχολής του Σαν Ρόκο, ενός ηθοποιού του θεάτρου Νο, ο οποίος ενσαρκώνει τη θεά Σέιομπο, ενός φύλακα του Μουσείου του Λούβρου, που τον συνδέει ένας σχεδόν ερωτικός δεσμός με την Αφροδίτη της Μήλου, ή, ακόμα, ενός αρχιτέκτονα παθιασμένου με τη μουσική μπαρόκ, ο οποίος με αδέξιο τρόπο προσπαθεί να μεταδώσει τον ενθουσιασμό του σε κάποιους γέροντες χωρικούς, ο συγγραφέας μάς κάνει να μοιραστούμε μαζί του τη δύναμη της καλλιτεχνικής εμπειρίας σε όλη την πολυπλοκότητά της.
Ξεδιπλώνοντας μια μεγαλειώδη πρόζα, που με τον ρυθμό της μας προσκαλεί σε στοχαστικές αναζητήσεις, ο Κρασναχορκάι, διαδοχικά ιερατικός, ειρωνικός, και πάντα βαθιά καλλιεργημένος, καταπιάνεται με τον ρόλο του καλλιτέχνη, αλλά και του θεατή, και ερευνά τη συγκίνηση που προκαλεί η μεγάλη τέχνη στον καθένα από εμάς.

 

Trevanian «Σιμπούμι», Μετάφραση: Αποστόλης Πρίτσας, εκδ. Πόλις, σελ. 624

Θρίλερ με πρωταγωνιστή τον Νικολάι Χελ, δάσκαλο του Go, της πολεμικής τέχνης που χρησιμοποιεί τα αντικείμενα της καθημερινής ζωής ως θανάσιμα όπλα, δεινό εραστή και επαγγελματία δολοφόνο. Θα φανταζόταν κανείς ότι πρόκειται για έναν υπερήρωα των κόμικς. Καθόλου· με αυτό το βιβλίο, μεγάλο μέρος του οποίου διαδραματίζεται στη Σαγκάη και την Ιαπωνία κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ο συγγραφέας ασκεί δριμύτατη κριτική στην αμερικανική κοινωνία, την εμπορευματική ηθική της και την πολιτιστική της βαρβαρότητα. Όταν μια όμορφη γυναίκα προστρέχει στον Χελ ζητώντας τη βοήθειά του, εκείνος, παρότι έχει πια αποσυρθεί, επιστρέφει στη δράση αντιμετωπίζοντας τον πιο επικίνδυνο εχθρό του: τη Μητρική Εταιρεία (προφανείς οι αναλογίες με τη CIA, η οποία όμως βρίσκεται πλέον υπό τον έλεγχο των πολυεθνικών), η οποία ελέγχει την ενέργεια, τις τηλεπικοινωνίες και τις υποδομές. Το μυθιστόρημα μετατρέπεται σε μια μυστικιστική αλληγορία που αντιπαραθέτει τον πολιτισμό της Ανατολής στην παρακμή της Δύσης. Δεν πρόκειται για άβαταρ μιας new age παραλογοτεχνίας, αλλά για μια επιδέξια, διαρθρωμένη στη λογική του Go, ιστορία, που στηρίζεται σε μια τραγική αντίληψη της ουσίας της ανθρώπινης ύπαρξης.
Freddy Michalski, Dictionnaire des litteratures policieres (επιμ. Claude Mesplede, εκδ. Joseph K., 2007)

 

Ναουάλ Αλ Σααντάουι «Φιρντάους», Μετάφραση: Ελένη Καπετανάκη, εκδ. Δώμα, σελ. 144

“Άσε με να μιλήσω και μη με διακόψεις. Δεν έχω χρόνο να σ’ ακούσω, στις έξι το απόγεμα θα έρθουν να με πάρουν. Αύριο το πρωί δε θα υπάρχω. Δε θα ‘μαι σε κανένα γνωστό μέρος. Το ταξίδι αυτό, σ’ έναν τόπο που κανείς πάνω σε τούτη τη γη δεν τον γνωρίζει -ταξίδι που δεν το έχουν κάνει ούτε βασιλιάδες, ούτε πρίγκιπες, ούτε κυβερνήτες, ούτε αστυνομικοί-, με γεμίζει περηφάνια. Πάντα αναζητούσα κάτι να με κάνει περήφανη, κάτι για να νιώσω πως είμαι ανώτερη, ανώτερη κυρίως απ’ τους βασιλιάδες, τους πρίγκιπες, τους κυβερνήτες. Έπαιρνα στα χέρια μου μια εφημερίδα, έβλεπα τις φωτογραφίες τους κι έφτυνα τα πρόσωπά τους. Το ‘ξερα ότι δεν έφτυνα παρά μόνο την εφημερίδα, που τη χρειαζόμουν για να στρώσω τα ντουλάπια της κουζίνας. Όμως το έκανα, κι ύστερα άφηνα το φτύμα εκεί που ήταν, να στεγνώσει”.
Η γυναίκα αυτή είναι αληθινή, με σάρκα και οστά, ένα αδάμαστο γυναικείο πνεύμα εγκλωβισμένο στον κόσμο των αντρών. Αναζητώντας την ελευθερία και το σεβασμό, η Φιρντάους προσπαθεί να δραπετεύσει απ’ τη ζωή που της έχει επιβληθεί. Δούλα ως παιδί, δούλα ως σύζυγος, δούλα ως υπάλληλος, δούλα ως πόρνη, ελεύθερη μονάχα ως δολοφόνος.
Το βράδυ πριν την εκτέλεσή της, η Φιρντάους αφηγείται την ιστορία της, σ’ ένα από τα πιο κλασικά και πολυμεταφρασμένα κείμενα της φεμινιστικής γραμματείας. Δεν είναι τα βάσανα της Φιρντάους που κάνουν την ιστορία της μια διαχρονική γυναικεία υπόθεση. Είναι η απλότητα του μηνύματός της: πως στον κόσμο της πατριαρχίας, καμιά γυναίκα δεν είναι ελεύθερη.

 

 

 

Αστυνομική λογοτεχνία:

 

P. D. James «Δεν θα κοιμηθείς ξανά», Μετάφραση: Βικτωρία Λέκκα, εκδ. Αλεξάνδρεια, σελ. 168

Το ζήτημα δεν είναι πάντα “ποιος το ‘κανε”. Μερικές φορές περισσότερο μυστήριο κρύβεται στο γιατί και το πώς. Και μολονότι συνήθως γνωρίζουμε τα νοσηρά πεπρωμένα τόσο του θύματος όσο και του δράστη, τι γίνεται με τους λίγους εκείνους επιτήδειους που σχεδιάζουν και φέρνουν σε πέρας το τέλειο έγκλημα; Εκείνους που δεν την πατάνε παρόλο που ανακαλύπτονται; Και τι γίνεται μ’ αυτούς που γίνονται μάρτυρες ενός φόνου ή που ταυτοποιούν το δολοφόνο, αλλά κρατούν την πληροφορία για τον εαυτό τους; Να ποια είναι τα μυστήρια που παρακολουθούμε μέσα απ’ αυτές τις έξι ιστορίες, καθώς βυθιζόμαστε στις σκέψεις, τις αναμνήσεις, τις αισθηματικές μηχανορραφίες και τις εκλογικεύσεις, τα όνειρα και τις επιθυμίες που κρύβονται πίσω από τα δολοφονικά αίτια και αποτελέσματα.
Η αναγνωρισμένη “Βασίλισσα του εγκλήματος” P.D. James υπήρξε δεξιοτέχνης της διηγηματογραφίας, συνυφαίνοντας μοτίβα από τη χρυσή εποχή της αστυνομικής ιστορίας με διεισδυτική ψυχολογική ματιά για να δημιουργήσει συναρπαστικές, αγωνιώδεις ιστορίες.

 

 

Edgar Wallace «Ο κόκκινος κύκλος», Μετάφραση: Μιχάλης Λαλιώτης, εκδ. Αλεξάνδρεια, σελ. 296

Στο σκοτάδι της νύχτας, μια ομάδα εργατών στήνει μια γκιλοτίνα. Αφού έχουν πιεί μερικά μπουκάλια κρασί, κάποιος βάζει ένα καρφί σε λάθος σημείο. Τα χαράματα, το καρφί μπλοκάρει τη λάμα κι ένας κατάδικος επιζεί δραπετεύοντας από τη μοίρα του.
Όταν ο Τζέιμς Μπίερντμορ λαμβάνει ένα γράμμα που του ζητάει 100.000 λίρες, αρνείται να πληρώσει – παρόλο που είναι η τελευταία προειδοποίηση. Ο γιος του Τζακ τον βρίσκει νεκρό. Άραγε οι εκπληκτικές ικανότητες του Ντέρικ Γέιλ, σε συνδυασμό με τη μεθοδική υπομονή του επιθεωρητή Παρ, μπορούν να ανακαλύψουν το μυστικό του Κόκκινου Κύκλου; Ποιος είναι ο πανίσχυρος αρχηγός του και ποιος ο ξένος που καιροφυλακτεί; Δυο φορές στη ζωή του ένας αδίστακτος εγκληματίας έρχεται αντιμέτωπος με το δήμιο.

 

 

Ψυχολογία:

 

«Άνδρας, η σιωπηλή επανάσταση», επιμέλεια: Χρήστος Ζιούβας, Χάρις Κατάκη, εκδ. Πατάκη, σελ. 603

Οι διεργασίες αλλαγής της ανδρικής ταυτότητας, που πρόσφατα επιταχύνθηκαν εντυπωσιακά αποκαλύπτοντας μια πιο εσωτερική και πιο ιδιωτική πλευρά του άνδρα, γίνονται όλο και πιο ορατές σε κοινωνικοπολιτισμικό, σε οικογενειακό και σε προσωπικό επίπεδο και αντανακλώνται στη δομή και στη λειτουργία της οικογένειας, στη σχέση του ζευγαριού, στις εργασιακές και σε λοιπές κοινωνικές σχέσεις.
Το βιβλίο “Άνδρας: Η σιωπηρή επανάσταση” προσεγγίζει την υπό διαμόρφωση, νέα ανδρική ταυτότητα μέσα από ποικίλες οπτικές γωνίες. Οι συγγραφείς παρακολουθούν τον σύγχρονο άνδρα σε μια πρωτόγνωρη για τα παραδοσιακά μας στερεότυπα πορεία να απεκδύεται σιωπηρά την πανοπλία του και να αμφισβητεί τη μονοδιάστατη εικόνα που είχε εκείνος για τον εαυτό του και οι άλλοι γι’ αυτόν. Εγκαταλείποντας την αρχετυπική ηγεμονική του θέση, έρχεται να σταθεί σε ένα υπαρξιακό σταυροδρόμι, όπου αναθεωρεί πολλά, βαθιά ριζωμένα στοιχεία του παραδοσιακού του εαυτού.
Εφοδιασμένοι με τα ενορατικά εργαλεία κατανόησης που προσφέρει η συστημική επιστημολογία και με μια ευρύτερη, ολιστική οπτική, οι συγγραφείς αναπτύσσουν θεωρητικούς προβληματισμούς και διερευνούν τη σταδιακή μεταβολή της εικόνας του άνδρα στην Ελλάδα και σε άλλες δυτικές κουλτούρες μέσα από ερευνητικό υλικό, τον κινηματογράφο και τη θεραπευτική διαδικασία με άνδρες και με σημαντικούς άλλους.
Ένα βιβλίο για τις θεμελιακές μεταβολές της ανδρικής ταυτότητας, γραμμένο από θεραπευτές που έρχονται καθημερινά σε επαφή με τον ανδρικό ψυχισμό και καταγράφουν, δεκαετίες τώρα, τη σιωπηρή επανάσταση του άνδρα στην επιλογή και στην εκ νέου ιεράρχηση των κοινωνικών του ρόλων, των προσωπικών του αξιών και, τελικά, των επιδιώξεων που του δίνουν ένα νέο νόημα ζωής.

 

 

Θεολογία:

 

Μάξιμος ο Ομολογητής «Θεολογία της φύσεως», Μετάφραση: Η. Γ. Πετρόπουλος, εκδ. Αρμός, σελ. 256

Το να καταστήσει κανείς βασικά Πατερικά έργα προσιτά στο ευρύ κοινό είναι πλέον άθλος, λόγω των πολλαπλών παραπλανητικών αντιλήψεων, που έχουν επικρατήσει στις παραδοσιακά Χριστιανικές κοινωνίες κατά τους τελευταίους αιώνες. Στο βιβλίο αυτό παρουσιάζεται η περί φύσεως και προσώπου θεώρηση του Αγίου Μαξίμου κατοχυρωμένη με όσα επιχειρήματα οι προγενέστεροί του Πατέρες είχαν διατυπώσει, απαντώντας σε ερωτήματα που είχαν ανακύψει στην εποχή τους. Έγινε απόπειρα να παρουσιάσουμε ένα κείμενο βελτιωμένο, προβαίνοντας σε μικρές αναγκαίες κριτικές αποκαταστάσεις του πρωτοτύπου. Καλύφθηκαν σημαντικά κενά, σχετικά με την καταγωγή, νεανική ηλικία και έναρξη της Μοναχικής βιωτής του Αγίου Μαξίμου. Έγιναν πολλές διευκρινήσεις για βασικά θεολογικά / επιστημονικά δεδομένα της εποχής, που παρέχονται υπό μορφήν σημειώσεων, και κατέστη αναγκαία μία συστηματικότερη περιληπτική παρουσίαση της Κοσμοθεωρίας / Κοσμολογίας του Αγίου, καθώς και της Χριστοκεντρικής Ανθρωπολογίας του.

 

 

Βιβλία για παιδιά:

 

Άννα Δενδρινού «Το φιλαράκι μου», εικονογράφηση: Ελίζα Βαζούρη, εκδ. Κόκκινη Κλωστή Δεμένη, σελ. 36

“Το φιλαράκι μου έφυγε, χάθηκε για πάντα. Μα πού πήγε; Τι να ‘γινε; Γιατί με άφησε μονάχο μου;
Άραγε θα με σκέφτεται εκεί που βρίσκεται;
Θα μ’ αγαπά όπως κι εγώ;” σιγομουρμούριζε ο ήρωάς μας…
Μια τρυφερή ιστορία για την απώλεια κάποιου αγαπημένου φίλου, αλλά και για τη διαφορετικότητα.
Μια ιστορία που, στο διάβασμά της, αφήνει μια ξεχωριστή γεύση αγάπης, ευαισθησίας, μα και ελπίδας.

 

Μαριάννα Τεγογιάννη «Οι ήρωες του “Πράσινου δράκου”», Εικονογράφηση: Γιάννης Σκουλούδης, εκδ. Κόκκινη Κλωστή Δεμένη, σελ. 64

Το καλοκαίρι ξεκινά με τους καλύτερους οιωνούς.
Μια κατασκήνωση δημιουργική, οργανωμένες εξερευνήσεις μες στο δάσος, παιχνίδια που κάθε παιδί ονειρεύεται να παίξει, αλλά και ένα στοίχημα που πρέπει πάση θυσία να κερδηθεί. Η μπλε και η πράσινη ομάδα εξορμούν μαζί στη φύση, μα ένας κίνδυνος καραδοκεί.
Τι κρύβει εκείνο το απαγορευμένο κάστρο; Κι από πού βγαίνει αυτή η απαίσια μυρωδιά;
Μια παρέα γενναίων, μα και λίγο φοβητσιάρικων παιδιών προσπαθούν να ξεδιαλύνουν το μυστήριο. Δεν είναι ότι θέλουν να χώνουν τη μύτη τους παντού, αλλά -πιφ!- κάτι βρομάει στην όλη υπόθεση…
Β΄ Βραβείο Ε.Π.Ο.Κ. 2018
(Ελληνικός Πολιτιστικός Όμιλος Κυπρίων Ελλάδος)

 

Βαγγέλης Ηλιόπουλος «Τι είμαι εγώ;», εικονογράφηση: Βασίλης Παπατσαρούχας, σελ. 44

Όνειρο και πραγματικότητα μπερδεύονται στο ατελιέ ενός ζωγράφου, που προσπαθεί να ζωγραφίσει το πορτρέτο ενός παραμυθιού. Ενός παραμυθιού που αναζητά τι είναι και γι’ αυτό περιπλανιέται στον κόσμο γύρω του και μέσα του, σε μια πορεία αυτογνωσίας.

 

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top