✩ Νέες εκδόσεις: 12 καινούργια βιβλία

Επιμέλεια: Ελένη Γκίκα //

 

Ελληνική πεζογραφία:

Νίκος Ξένιος «Τα σπλάχνα», εκδ. Κριτική, σελ. 296

Το μυθιστόρημα του Νίκου Ξένιου, “Τα σπλάχνα”, καταγράφει τα στάδια διαμόρφωσης της ιδεολογίας και της προσωπικότητας του Άλκη Δομέστικου, ενός καθηγητή με ρευστή συνείδηση που προβαίνει σε στρέβλωση της ιστορικής αλήθειας. Ανακαλώντας το τραύμα από την απώλεια των αγαπημένων του προσώπων και τις οδυνηρές μνήμες της παιδικής του ηλικίας, το βιβλίο διατρέχει τα ιστορικά γεγονότα που επηρέασαν τις μάζες και άλλαξαν τη μορφή των ευρωπαϊκών μεγαλουπόλεων από τον Μεσοπόλεμο έως τις αρχές του εικοστού πρώτου αιώνα.
Με σημείο εκκίνησης τον εμπρησμό της εβραϊκής συνοικίας Κάμπελ στη Θεσσαλονίκη το 1931, σελίδες ημερολογίων αποκαλύπτουν τις πιο επικίνδυνες, σκοτεινές πτυχές του ανθρώπινου ψυχισμού και του απαγορευμένου ερωτισμού, καθώς ο ήρωας διέρχεται όλα τα στάδια της ενηλικίωσης: από τα πρώτα ερωτικά σκιρτήματα φτάνει στα φοιτητικά χρόνια, από τον γάμο στην πατρότητα και από την επαγγελματική ανάδειξη στην κρίση της ωριμότητας. Στο τέλος, όπως συμβαίνει συχνά και στην πραγματική ζωή, ένα τυχαίο περιστατικό -μια έκθεση ζωγραφικής στο Βερολίνο- ανασύρει μια σημαντική ανάμνηση και τον οδηγεί στη βαθύτερη γνώση του εαυτού του.

Ξένια Κουναλάκη «Οξυγόνο», εκδ. Πόλις, σελ. 176

Μια παρέα φοιτητών, ένα καλοκαίρι του ’90, κάνει ελεύθερο κάμπινγκ, όταν ο Νικόλας, ο πιο χαρισματικός απ’ όλους, πνίγεται στην προσπάθειά του να βγάλει έναν ροφό από τη θάλασσα. Ο πατέρας πενθεί τον γιο του· οι φίλοι θυμούνται και εξιδανικεύουν τον πεισματάρη φίλο τους.
Είκοσι χρόνια αργότερα, οι ίδιοι άνθρωποι ξαναβρίσκονται στο νησί για το μνημόσυνο του Νικόλα και αναλογίζονται τις δικές τους καθημερινές ασφυξίες και απώλειες: τα όρια του γάμου και της οικογένειας, τη φθορά του σώματος, το τέλος της γονιμότητας, την επαγγελματική αβεβαιότητα, τον θάνατο που πλησιάζει.
Ο καθηγητής Νομικής διαβάζει Φίλιπ Ροθ και ταυτίζεται μαζί του, η γυναίκα του προσπαθεί να καταπολεμήσει την ηττοπάθεια της μέσης ηλικίας, ο εισοδηματίας φίλος τους ζει αποτραβηγμένος και παρατηρεί τις ζωές των άλλων, η ψυχίατρος-μετανάστρια στη Βιέννη βλέπει την Ελλάδα να απομακρύνεται από την Ευρώπη, η συγγραφέας της παρέας αγωνίζεται να κάνει παιδί με κάθε τρόπο προκειμένου να δώσει νόημα στη ζωή της.
Με φόντο πάντα την ανάμνηση του φίλου τους, που πρόλαβε και πέθανε νέος, οι ζωές τους διασταυρώνονται και πλέκονται στον θρήνο και τη νοσταλγία για τα χρόνια που πέρασαν, στην κρίση της χώρας, αλλά και τη δική τους, την προσωπική.

Γιάννης Φιλιππίδης «Είχε λιακάδα σήμερα», εκδ. Άνεμος, σελ 338

Μετριέται άραγε η ευτυχία; Αλλά γιατί; Μήπως μετριέται η ίδια η ζωή μας; Έχουμε τη δύναμη να την προσδιορίσουμε χρονικά, να βάλουμε τις προϋποθέσεις ή μήπως είμαστε απλά πλατανόφυλλα, γεννημένοι στα κλαδιά ενός αρχαίου δέντρου, που ακολουθούν το πεπρωμένο μιας μοίρας αντίστοιχης με τη δική μας; Φύτρα, λαμπερό πράσινο φύλλο ως το προδιαγραμμένο κιτρίνισμα λίγο πριν την πτώση, ένα με το χώμα, αυτό από το οποίο προερχόμαστε.
Δυο χειραφετημένες νεαρές γυναίκες θ’ αποδράσουν από τη λάσπη της ίδιας επαρχίας, που θα επέβαλλε σ’ αυτές τον μαρασμό. Δεν έχουν ξανασυναντηθεί, ωστόσο θα σμίξουν για πάντα στο παρόν και το κοινό τους μέλλον. Τις ενώνει το ίδιο αίμα, οι ανυπόταχτες ψυχές τους ένας ατσάλινος κρίκος ζωής. Έχουν πληρώσει και οι δύο το ίδιο τίμημα: την αβεβαιότητα του φόβου για τη φυγή τους, με φόντο τη σκοτεινή και δυσοίωνη πολιτικά εποχή των δεκαετιών του ’50-’70.
Ο χρόνος ωστόσο; Πότε και γιατί πρέπει να συμβαίνει οι ζωές των ανθρώπων να ρίχνουν τίτλους τέλους; Είναι αναγκαίο άραγε να έχουμε ήσυχη τη συνείδησή μας με την πεποίθηση ότι θα ζήσουμε ως τα βαθιά μας γεράματα, κερδίζοντας τον θάνατο; Μα, το ζήτημα είναι να κερδίσουμε την ίδια μας τη ζωή. Όση και να ‘ναι σε μετρήσιμη διάρκεια.
Ένα μυθιστόρημα-ποταμός από τη μοναδική, λυρική πένα του Γιάννη Φιλιππίδη που σαγηνεύει, καθηλώνει, συγκινεί και κατακτά τον αναγνώστη, αφήνοντάς του μια ανεξίτηλη γλυκόπικρη γεύση.

Τζίνα Ψάρρη «Αριστερό πέταγμα», εκδ. Άνεμος, σελ. 384

Σύμφωνα με τους ιερείς της αρχαίας Ρώμης, το πέταγμα των πουλιών από τα αριστερά προς τα δεξιά ήταν κακός οιωνός.
Ένα αριστερό πέταγμα από την πρώτη κιόλας σελίδα, η ζωή της Χριστίνας. Ομολογεί στην κόρη της τον φόνο που διέπραξε και αφήνει στα χέρια της τη συνέχεια της ζωής τους, την αποκάλυψη ή όχι του τέλειου εγκλήματος. Ιστός αράχνης τα γεγονότα που διηγείται, αιχμαλωτίζουν μέσα τους έναν ποταμό αλήθειες, μια θάλασσα ενόχους.
Με λέξεις-λεπίδες, κατακρεουργεί τα ίδια της τα συναισθήματα αλλά και όλων εκείνων των ανθρώπων που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην αναπόδραστη δολοφονία την ανεξιχνίαστη, παραδεχόμενη πως, αν και πάσχει από εκ γενετής προσήλωση, κατάφερε να δραπετεύσει ακριβώς τη στιγμή που η μοιραία αρρώστια θα σκότωνε την ίδια.
Η συγκλονιστική συνέχεια του πρώτου βιβλίου της συγγραφέως “Μέχρι το πέμπτο σκαλοπάτι”, στην οποία ο καθένας θα αναγνωρίσει κομμάτια της ψυχής του. Γιατί, όπως η κεντρική ηρωίδα αναφέρει, “στην αλλοπρόσαλλη πορεία του καθενός από τους πρωταγωνιστές της ιστορίας, ρίχτηκε μια ζαριά από έναν θεό χωρίς όνομα, ο οποίος μάλλον ήθελε να διασκεδάσει την ανία του”.
Με γραφή λυρικά ερωτική και ταυτόχρονα σκοτεινά οργισμένη, διαβάζεται σαν αστυνομικό μυθιστόρημα ενώ δεν είναι, αναζητώντας τον νεκρό και όχι τον δολοφόνο.

 

Ξένη πεζογραφία:

Amor Tawles «Καλή κοινωνία», Μετάφραση: Ρηγούλα Γεωργιάδου, εκδ. Διόπτρα, σελ. 488

Νέα Υόρκη, τελευταία νύχτα του 1937, στον απόηχο της Μεγάλης Ύφεσης.
Δύο φίλες συναντούν σε ένα από τα περίφημα τζαζ κλαμπ της αμερικανικής μεγαλούπολης έναν γοητευτικό νεαρό τραπεζίτη. Η Κέιτ, η Ιβ και ο Τίνκερ, τρεις νέοι με όνειρα και διάθεση για ζωή, πρωταγωνιστούν σε αυτή την αριστοτεχνικά γραμμένη ιστορία του Amor Towles. Κατά τη διάρκεια της επόμενης χρονιάς τα πάντα θα αλλάξουν στις ζωές των ηρώων, θα ερωτευτούν, θα απογοητευτούν, θα επαναπροσδιορίσουν τα όνειρά τους και, πάνω από όλα, θα προσπαθήσουν να μάθουν τους κανόνες του παιχνιδιού της καλής κοινωνίας… Δεν θα πάψουν όμως να παλεύουν με τα δικά τους φαντάσματα και να προσποιούνται αυτό που θα ήθελαν να είναι.
Ο συγγραφέας ανασυνθέτει με εξαιρετικό τρόπο την ατμόσφαιρα της Νέας Υόρκης της εποχής, στήνοντας με μαεστρία και λεπτό χιούμορ το σκηνικό της πλοκής σε όλους τους χώρους όπου πάλλεται η καρδιά της πόλης: μπαρ, εστιατόρια, μουσικές σκηνές, εξοχικά, αλλά και εκδόσεις και περιοδικά. Ταυτόχρονα όμως με τη νοσταλγία της εποχής, αναδίδεται με μια γλυκόπικρη τρυφερότητα κι η νοσταλγία του έρωτα και της νεότητας, γιατί, όπως αναφέρει χαρακτηριστικά ο ίδιος, “αν ερωτευόμαστε μόνο τους ανθρώπους που είναι ιδανικοί για μας, τότε δεν θα γινόταν τόση φασαρία για τον έρωτα”.

 

Αστυνομική λογοτεχνία:

Sebastian Fitzek «Το πείραμα», Μετάφραση: Δέσποινα Κανελλοπούλου, εκδ. Διόπτρα, σελ. 336

Δεν ήταν φόνος… Δεν ήταν βιασμός… Δεν ήταν βασανιστήριο… Ήταν κάτι πολύ χειρότερο.
Τρεις γυναίκες εξαφανίζονται χωρίς κανένα ίχνος. Μία εβδομάδα είναι αρκετή για τον ψυχοπαθή, γνωστό και ως Ψυχοθραύστη, για να τις καταστρέψει. Κανένας δεν γνωρίζει τη μέθοδο που χρησιμοποιεί, όμως μέχρι την έβδομη ημέρα θα είναι πλέον ψυχολογικά νεκρές, θαμμένες ζωντανές στο ίδιο τους το σώμα. Ένα μόνο πράγμα είναι γνωστό: οι αλλόκοτοι γρίφοι που αφήνει σε κάθε θύμα του.
Λίγο πριν από τη βραδιά των Χριστουγέννων, ο Ψυχοθραύστης θα ξαναχτυπήσει. Σε μια πολυτελή ψυχιατρική κλινική έξω από το Βερολίνο, το χιόνι πέφτει πυκνό, καθιστώντας τον χώρο ακόμα πιο δυσπρόσιτο και απομονωμένο. Γιατροί και ασθενείς συνειδητοποιούν με φρίκη ότι ο μανιακός που τρομοκρατεί εδώ και καιρό την πόλη βρίσκεται ανάμεσά τους.
Παγιδευμένοι στο εσωτερικό της κλινικής, η μόνη τους διέξοδος είναι να ενωθούν για να προστατέψουν ο ένας τον άλλον. Όμως, σε μία νύχτα ανείπωτου τρόμου όπως αυτή, εκείνος θα τους αποδείξει πως δεν υπάρχει διαφυγή…

Πάνος Αμυράς «Τα λύτρα» εκδ. Διόπτρα, σελ. 432

Σεπτέμβριος 1943
Οι πρώτες φλόγες του Εμφυλίου τυλίγουν τη χώρα. Υπό μυστηριώδεις συνθήκες εξαφανίζονται η εξάχρονη κόρη Γερμανού ανώτατου διπλωμάτη και ο πεντάχρονος γιος της Ελληνίδας υπηρέτριάς του. Η Αθήνα συνταράσσεται από τη διπλή απαγωγή.
Ο υπαστυνόμος Νίκος Αγραφιώτης, που έχει επιστρέψει στην Ελλάδα με νέα ταυτότητα και διαλυμένη ζωή, αναλαμβάνει μια αποστολή που θα κρίνει σε μεγάλο βαθμό την πορεία των επιχειρήσεων των Συμμάχων στη Μεσόγειο. Τα σχέδιά του, όμως, θα ανατραπούν με δραματικό τρόπο, καθώς θα υποχρεωθεί να διεισδύσει στα άδυτα της Ειδικής Ασφάλειας για να εξαρθρώσει κυκλώματα προδοτών και να εξιχνιάσει την υπόθεση απαγωγής των παιδιών.
Με τη βοήθεια μιας γυναίκας, ο Αγραφιώτης θα συνδεθεί με μυστικές πατριωτικές οργανώσεις της Αθήνας, θα περιπλανηθεί στα βουνά του Εμφυλίου και θα προσπαθήσει να μείνει αλώβητος μέσα στη “φωλιά του κακού” για να σώσει ανθρώπινες ζωές χωρίς να χάσει την ψυχή του.
Μια διαρκής μάχη μεταξύ ευσυνειδησίας και προδοσίας, πατριωτισμού και ήθους, μα πάνω από όλα του ανθρωπισμού απέναντι στη θηριωδία.

Steve Cavanagh «13», Μετάφραση: Χρήστος Καψάλης,  εκδ. Διόπτρα, σελ. 584

O αστέρας του Χόλιγουντ Ρόμπερτ Σόλομον κατηγορείται για τη βάναυση δολοφονία της γυναίκας του και του εραστή της, όμως ισχυρίζεται απεγνωσμένα ότι δεν έχει καμία σχέση με το έγκλημα.
Πρόκειται για τη δίκη του αιώνα και η υπεράσπιση θέλει τον συνήγορο Έντι Φλιν στην ομάδα της. Ο Έντι θα δεχτεί την πρόκληση, παρόλο που όλα δείχνουν πως ο Σόλομον είναι ένοχος. Καθώς όμως η δίκη εξελίσσεται, η αθωότητα του πελάτη του αρχίζει να διαφαίνεται. Ωστόσο, υπάρχει και κάτι άλλο που αρχίζει να διακρίνει… Κάτι ύποπτο και απειλητικό πλανάται ανάμεσα στους ενόρκους. Κάτι που θα τον κάνει να θέσει ένα αδιανόητο ερώτημα: Μήπως ο δολοφόνος δεν βρίσκεται στο εδώλιο; Μήπως είναι ένας από τους ενόρκους;
Υπάρχει κάποιος που θα σκότωνε για την καλύτερη θέση στην αίθουσα…
– Υποψήφιο για το Ian Fleming Steel Dagger Award 2019

 

Ψυχολογία- Συμβουλευτική:

Donald Robertson «Μάρκος Αυρήλιος: Σκέψου σαν ρωμαίος αυτοκράτορας» Η στωική φιλοσοφία στην καθημερινότητά μας, Μετάφραση: Βιολέττα Ζεύκη, εκδ. Διόπτρα, σελ. 368

Οι αρχές του στωικισμού που μπορούν να αλλάξουν τη ζωή μας, όπως τις διδάσκει η ιστορία του πιο γνωστού εκπροσώπου του.
Ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Μάρκος Αυρήλιος ήταν ο τελευταίος διάσημος στωικός φιλόσοφος του αρχαίου κόσμου. Το έργο του Τα Εις Εαυτόν, το προσωπικό του ημερολόγιο, σώζεται μέχρι σήμερα και αποτελεί ένα από τα πιο αγαπημένα κλασικά έργα αυτοβελτίωσης και πνευματικότητας όλων των εποχών.
Στο βιβλίο “Μάρκος Αυρήλιος: Σκέψου σαν Ρωμαίος Αυτοκράτορας”, ο γνωσιακός ψυχοθεραπευτής Donald Robertson συνυφαίνει με άψογο τρόπο τη ζωή και τη φιλοσοφία του Μάρκου Αυρήλιου για να δημιουργήσει έναν σύγχρονο οδηγό για τον στωικισμό, τον οποίο ακολούθησαν αναρίθμητοι άνθρωποι ανά τους αιώνες ως ένα μονοπάτι προς την κατάκτηση μεγαλύτερης αυτοπραγμάτωσης και συναισθηματικής αντοχής.
Ο Robertson περιγράφει πώς ο Μάρκος Αυρήλιος αξιοποίησε τα φιλοσοφικά δόγματα και τις θεραπευτικές πρακτικές για να αναπτύξει συναισθηματική αντοχή και να επιβιώσει στις έντονες αντιξοότητες που αντιμετώπισε, ενώ καθοδηγεί τον αναγνώστη ώστε να εφαρμόσει τις ίδιες μεθόδους και στη δική του ζωή.
Συνδυάζοντας υπέροχες ιστορίες από τη ζωή του Μάρκου Αυρήλιου με γνώσεις σύγχρονης ψυχολογίας, καθώς και τη βάση της φιλοσοφίας του που διαρκεί στον χρόνο, το βιβλίο αυτό προσδίδει ένα πιο ανθρώπινο πρόσωπο στον στωικισμό και προσφέρει έναν διαχρονικό και ουσιαστικό οδηγό για τη διαχείριση των ηθικών και ψυχολογικών προκλήσεων που αντιμετωπίζουμε σήμερα.

 

Φιλοσοφία:

John Sellars «Η τέχνη των στωικών: Μάρκος Αυρήλιος, Επίκτητος, Σενέκας», Μετάφραση: Ελένη Τουλούπη, εκδ. Διόπτρα, σελ. 112

Πώς ο στωικισμός μπορεί να μας εμπνεύσει ώστε να απολαμβάνουμε ουσιαστικά τη ζωή
Ποιους τομείς της ζωής μας ελέγχουμε πραγματικά; Τι κάνουμε όταν οι καταστάσεις δεν εξελίσσονται προς όφελός μας; Και τι μπορεί να μας διδάξει ο στωικισμός για τη συνύπαρξη με τους γύρω μας;
Τα τελευταία χρόνια, ο στωικισμός έχει επανέλθει στο προσκήνιο. Αλλά τι ακριβώς πίστευαν οι στωικοί; Στο βιβλίο “Η Τέχνη των Στωικών”, ο λέκτορας Φιλοσοφίας John Sellars παρουσιάζει τις βασικές ιδέες των τριών μεγάλων Ρωμαίων στωικών -του Σενέκα, του Επίκτητου και του Μάρκου Αυρήλιου- μέσα από γεγονότα της ζωής τους και αναφορές στο έργο τους. Με ζωντανή γλώσσα, ο Sellars καταδεικνύει πώς το έργο αυτών των τριών στωικών εμπνέει τους αναγνώστες εδώ και εκατοντάδες χρόνια, μια και πραγματεύεται πολλά από τα θέματα που αντιμετωπίζουμε όλοι στη ζωή μας ακόμα και σήμερα. Ένα βιβλίο που μας δείχνει πώς πρέπει να ζούμε, πώς να κατανοούμε τον συνάνθρωπό μας, πώς να αντέχουμε τις αναπόφευκτες δυσκολίες της ζωής, πώς να διαχειριζόμαστε τα συναισθήματά μας και να συμπεριφερόμαστε στους άλλους.

 

Θρησκεία κι επιστήμη:

Richard Dawkins, Daniel C. Dennett, Sam Harris, Christopher Hitchens «Οι τέσσερις καβαλάρηδες», μετάφραση: Βασίλης Ντζούνης, Κώστας Σίμος , εκδ. Κάτοπτρο, 2019, σελ. 144

Το 2007, οι R. Dawkins, D. Dennett, S. Harris και C. Hitchens βιντεοσκόπησαν τη μεταξύ τους συζήτηση-ορόσημο για τον σύγχρονο αθεϊσμό. Τώρα, στην πρώτη έντυπη έκδοσή της, η απομαγνητοφωνημένη και μεταγραμμένη συνομιλία τους εμπλουτίζεται με νέα δοκίμια τριών από τους αρχικούς συμμετέχοντες, καθώς και με έναν πρόλογο του Stephen Fry.
Την αυγή του νέου αθεϊστικού κινήματος, οι στοχαστές αυτοί, που έγιναν γνωστοί ως οι “τέσσερις καβαλάρηδες”, οι προάγγελοι της αποδόμησης της θρησκείας, απήλαυσαν το κοκτέιλ τους γύρω από ένα στρογγυλό τραπέζι. Αυτό που ακολούθησε ήταν μια ενδελεχής, ρηξικέλευθη και συναρπαστική συζήτηση, η οποία αμέσως έγινε δημοφιλής στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, με εκατομμύρια προβολές. Ήταν πνευματική έρευνα στην καλύτερη εκδοχή της: ευχάριστη, αστεία και απρόβλεπτη, ειλικρινής και διερευνητική, που μας υπενθυμίζει πόσο ποικίλα και πολυδιάστατα είναι τα νήματα του σύγχρονου αθεϊσμού.
Όσα ειπώθηκαν από τους “τέσσερις καβαλάρηδες”, καθώς συμφωνούσαν και διαφωνούσαν μεταξύ τους, φώτισαν ιδέες για το υπερκόσμιο και τη θρησκεία, την επιστήμη και τον ορθολογισμό, την πνευματικότητα και τη θρησκευτική πίστη, τα συστατικά στοιχεία της αληθινά ηθικής ζωής, και έκρουσαν τον κώδωνα του κινδύνου για τη σημερινή εποχή μας.

 

Ιστορία και Πολιτική:

Benjamin Carter Hett «Ο θάνατος της Δημοκρατίας» Η πτώση της Βαϊμάρης και η άνοδος του Ναζισμού, Μετάφραση: Φωτεινή Πίπη, εκδ. Διόπτρα, σελ. 374

ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΕΙ ΟΚΤΑΣΕΛΙΔΟ ΕΝΘΕΤΟ ΜΕ ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
Συζητάμε για την άνοδο των ναζί εντελώς αποστασιοποιημένα, σαν μια υπόθεση του παρελθόντος που δεν μας αφορά. Θεωρούμε δεδομένο ότι οι Γερμανοί του 1930 ήταν πολύ διαφορετικοί από εμάς και το γεγονός ότι αντιλαμβανόμαστε τα λάθη τους επιβεβαιώνει την ανωτερότητά μας.
Κι όμως, ισχύει ακριβώς το αντίθετο.
Γιατί καταλύθηκε τόσο γρήγορα και τόσο ολοσχερώς η δημοκρατία στη Γερμανία τη δεκαετία του ’30; Πώς επέτρεψε μια δημοκρατική κυβέρνηση στον Αδόλφο Χίτλερ να αδράξει την εξουσία; Στον Θάνατο της Δημοκρατίας, ο Benjamin Carter Hett δίνει τις απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα και η ιστορία που αφηγείται αφήνει ανησυχητικούς απόηχους για τη δική μας εποχή, αποδεικνύοντας πόσα κοινά έχουμε τελικά με τους Γερμανούς του 1930.
Αποκαλύπτει τη μυωπική στάση που υιοθέτησαν οι συντηρητικοί Γερμανοί πολιτικοί πιστεύοντας πως ο Χίτλερ και οι οπαδοί του θα προθυμοποιούνταν να τους υποστηρίξουν, παραγνωρίζοντας ότι οι προσπάθειές τους να χρησιμοποιήσουν τους ναζί εξυπηρετούσαν εντέλει τον Χίτλερ. Κατ’ αυτόν τον τρόπο του παρέδωσαν εκούσια τα εργαλεία για να μετατρέψει τη Γερμανία σε μια στυγερή δικτατορία.
Όντας κορυφαίος μελετητής της Γερμανίας του εικοστού αιώνα και χαρισματικός αφηγητής, ο Benjamin Carter Hett μας δίνει ένα ηχηρό μάθημα για την εποχή μας, καθώς η δημοκρατία βρίσκεται και πάλι στις επάλξεις και το τραγούδι των Σειρήνων των απανταχού «νταήδων» φαίνεται να ηχεί ολοένα και πιο δυνατά.

«Αμφισβητεί με δυνατά επιχειρήματα όσους υποστηρίζουν ότι η άνοδος των ναζί στη Γερμανία ήταν αναπόφευκτη συνέπεια αόριστων δυνάμεων… Πράγματι, σε κάνει να ανυπομονείς να διαβάσεις την επόμενη σελίδα.» Publishers Weekly

«Πώς ο Αδόλφος Χίτλερ, ένας προφανής εξτρεμιστής, εξαπάτησε ένα ολόκληρο έθνος ώστε να τον υποστηρίξει; Το παρόν ιστορικό δοκίμιο απαντά σε αυτή την ερώτηση, δημιουργώντας συχνά ανησυχητικές σκέψεις… Μια προκλητική και επίκαιρη ανάλυση με πολύτιμα μαθήματα για το σήμερα.» Kirkus Reviews