✩ Νέες εκδόσεις: 12 καινούργια βιβλία

Επιμέλεια: Ελένη Γκίκα //

 

Ελληνική πεζογραφία:

Χριστόφορος Μηλιώνης «Ανθολογία Διηγημάτων», Εισαγωγή- Ανθολόγηση: Αλέξης Ζήρας, Ελισάβετ Κοτζιά, Βαγγέλης Χατζηβασιλείου, εκδ. Μεταίχμιο, σελ. 368

Ο Μηλιώνης, ένας συγγραφέας ανοιχτός στις νεότερες πεζογραφικές τάσεις, δεν έπαψε να συνδιαλέγεται με την ελληνική πεζογραφική παράδοση, ιδίως με εκείνη τη γραμμή της “εξομολογητικής αναμνημόνευσης” που αρχίζει με τον Βιζυηνό και τον Παπαδιαμάντη και φτάνει ως τον Δημήτρη Χατζή, τον Γιώργο Ιωάννου και τους μεταγενέστερους. Για αυτό και, όπως εκείνοι, στα διηγήματα, στα χρονικά και στα μυθιστορήματά του δεν υπήρξε ακραιφνώς ρεαλιστής. Στην πλειονότητά της η λογοτεχνία του βασίζεται σε έντονα και πυκνά προσωπικά βιώματα, με συνέπεια το υποκειμενικό στοιχείο να αναδύεται συνεχώς και από παντού. Ετσι, δινόταν ένας βαθύς συναισθηματικός τόνος σε ό,τι έγραφε, που δεν τον άφηνε να αποστασιοποιείται από τις μυθοπλασίες του. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Μαίρη Κόντζογλου «Ώρες κοινής ανησυχίας», εκδ. Μεταίχμιο, σελ. 216

Οι ένοικοι δυο απέναντι πολυκατοικιών επί της οδού Ανεξαρτησίας, άνθρωποι συνηθισμένοι, την εποχή της καραντίνας, αρχίζουν να παρατηρούν τους γείτονές τους. Με το μεγαλείο και τις μικρότητές τους, το γέλιο και το κλάμα, τις αλήθειες και τις πλάνες τους: ένας στρατηγός εν αποστρατεία που δεν τα ‘χει καλά με κανέναν, μια γυναίκα που εγκληματεί από μεγάλο έρωτα, ένα ζευγάρι που σκόπιμα αγνοεί ο ένας την ύπαρξη του άλλου, ένας αντιρρησίας στράτευσης, δυο νέοι που ψάχνουν μόνο την αγάπη, ένας τηγανισμένος -στην κυριολεξία όμως- σατράπης σύζυγος, μια συνταξιούχος καθηγήτρια που δεν έχει τραγουδήσει ποτέ, ένας Ρωμαίος και μια Ιουλιέτα που δεν θα πάρουν ποτέ το δηλητήριο γιατί το πίνουν κάθε μέρα.
Αυτοί, και άλλοι τόσοι, σκιαγραφούν με χιούμορ και πίκρα το πορτρέτο μιας κοινωνίας, ήδη “διασωληνωμένης”, πολύ πριν από την πανδημία.
Ώρες κοινής ανησυχίας, μικρές ιστορίες εγκλεισμού και άλλων δεινών για ανθρώπους σαν εσένα και μένα. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Ελευθερία Χατζοπούλου «Οι εποχές της καταχνιάς», εκδ. Ψυχογιός

Οι Βαλκανικοί, ο Μεγάλος Πόλεμος, η βουλγαρική κατοχή της Ανατολικής Μακεδονίας συνθέτουν ένα τραγικό σκηνικό στο οποίο παλεύει να επιβιώσει η ξεριζωμένη οικογένεια του Θρακιώτη Αντώνη Καραντρέα. Η ομηρία του Αντώνη και η εξοντωτική εργασία στα βουλγαρικά στρατόπεδα αφήνουν ανεξίτηλα σημάδια στο κορμί και στην ψυχή του. Θα καταφέρει να ξεφύγει από τις φρικιαστικές θύμησες και
να ξαναβρεί τον εαυτό του, όπως εύχονται οι δικοί του;
Η οδύσσεια της οικογένειας συνεχίζεται με την αρρώστια του μικρού γιου Φώτη και την αιχμαλωσία του πρωτότοκου Αντρέα κατά τον Ελληνοϊταλικό Πόλεμο. Πώς θα βιώσει ο Αντρέας τα τέσσερα χρόνια της αιχμαλωσίας; Τι εμπειρίες θα κουβαλά στις αποσκευές του γυρνώντας; Πώς θα σταθεί στα πόδια του, αφού στην πατρίδα τον περιμένουν καινούργιες συμφορές; Θα βρει το κουράγιο να συνεχίσει να αγωνίζεται για καλύτερες μέρες; Ο έρωτας, η αγάπη, η φιλία και η ανάγκη για μια πατρίδα θα παίξουν καθοριστικό ρόλο στην πορεία του και θα γίνουν η βάση για αποφάσεις ζωής.
Ένα φορτισμένο συγκινησιακά οδοιπορικό στους τόπους που βίωσαν τη φρίκη τριών βουλγαρικών κατοχών, ένα προσκύνημα στους τάφους όσων μαρτύρησαν, μια σταγόνα σεβασμού σ’ εκείνους που πόλεμοι, κατοχές και συνθήκες τούς ανάγκασαν να αλλάξουν βηματισμό, σχέδια και πορεία ζωής, αλλά κατάφεραν να σταθούν όρθιοι.

Νίκος Τσιπόκας «Τα αχνά φώτα της Μάρφα», εκδ. Κέδρος

Πώς να περιγράψεις το αλλόκοτο, τις συμπτώσεις, τη σημασία των αντικειμενικών στις πιο κρίσιμες στιγμές; Σκηνές σινεμά, είκοσι μία μικρού μήκους ταινίες, ένα αφηγηματικό installation με καταιγιστική δράση, με μια γλώσσα που σε κάνει να θες να ρισκάρεις, να σταματήσεις να μετράς, να κατεβάζεις app, να προσπαθήσεις να της μιλήσεις τελικά. Οι στιγμές αλλάζουν όταν βουτάμε μέσα τους.(Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

 

Ξένη πεζογραφία:

Γκιστάβ Φλομπέρ «Αισθηματική αγωγή», Μετάφραση: Αριστέα Κομνηνέλλη, εκδ. Μεταίχμιο, σελ. 632

Βασισμένη στο νεανικό πάθος του ίδιου του συγγραφέα για μία μεγαλύτερη γυναίκα, η Αισθηματική αγωγή χαρακτηρίστηκε από τον Φλομπέρ ως “η ηθική ιστορία των αντρών της γενιάς μου”. Στο βιβλίο αφηγείται τις ερωτικές περιπέτειες του Φρεντερίκ Μορό, φοιτητή νομικής, ο οποίος επιστρέφοντας από το Παρίσι στη Νορμανδία ερωτεύεται την κυρία Αρνού που είναι αρκετά χρόνια μεγαλύτερή του. Αυτή είναι η αρχή ενός έρωτα που θα διαρκέσει μια ολόκληρη ζωή. Ο Φρεντερίκ αποκτά φιλικές σχέσεις με τον σύζυγό της, έναν επιχειρηματία με μεγάλη επιρροή, και καθώς οι πορείες τους διασταυρώνονται ξανά και ξανά στη διάρκεια των χρόνων, η κυρία Αρνού παραμένει ο αιώνιος, ανεκπλήρωτος έρωτας του Μορό.
Συνδυάζοντας την ερωτική ιστορία, την ιστορική αλήθεια και τη σάτιρα, η Αισθηματική αγωγή είναι όχι μόνο ένα από τα σημαντικότερα γαλλικά μυθιστορήματα του 19ου αιώνα αλλά και της παγκόσμιας λογοτεχνίας. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
“Ένα έργο προορισμένο να ενισχύσει την πολιτική και κοινωνική επιστήμη της εποχής μας”. (Maxime Du Camp, συγγραφέας)

Alberto Moravia «Η προσήλωση», Μετάφραση: Δημήτρης Παπαδημητρίου, εκδ. Κριτική, σελ. 432

Ο δημοσιογράφος Φραντσέσκο Μερίνγκι έχει εμμονή με την αυθεντικότητα. Το όνειρό του είναι να γίνει συγγραφέας κι έτσι αποφασίζει να κρατήσει ημερολόγιο, το οποίο θα αποτελέσει τη βάση του μυθιστορήματός του. Καταπιάνεται με την αφήγηση της δυνητικά αιμομικτικής σχέσης ανάμεσα στον ίδιο και την προγονή του. Ως πατριός βιώνει τον πειρασμό να απελευθερωθεί από αυτό το βαθιά ριζωμένο ταμπού, ενώ την ίδια στιγμή ως συγγραφέας παρακολουθεί με ενάργεια την εξέλιξη του ίδιου του πειρασμού.

Όταν όμως αποφασίζει να επανεξετάσει το περιεχόμενο του ημερολογίου, συνειδητοποιεί το πόσο λίγο αντανακλάται σ’ αυτό η πραγματικότητα που ήθελε να καταγράψει. Στα πρόθυρα να αποκηρύξει το εγχείρημα της συγγραφής, ξαφνικά αντιλαμβάνεται πως το ημερολόγιο συνιστά από μόνο του ένα μυθιστόρημα, όχι μόνο για «τα λιγοστά γεγονότα που έχουν όντως συμβεί, αλλά, κυρίως, για όσα δεν έχουν συμβεί ποτέ και τα έχει επινοήσει ή τα έχει ονειρευτεί».

Έτγκαρ Κέρετ «Ανάποδα στην άκρη του γαλαξία», Μετάφραση: Χρυσούλα Παπαδοπούλου, εκδ. Καστανιώτη, σελ. 186

Γιατί να πλύνεις τα πιάτα όταν ξέρεις ότι ανά πάσα στιγμή μπορεί να σου πέσει μια ρουκέτα στο κεφάλι και να τα διαλύσει όλα; Και αυτά τα τρομερά πουλιά, από το παιχνίδι “Angry Birds”, έτσι όπως εκσφενδονίζονται πάνω σε εύθραυστα σπίτια, δεν μοιάζουν με εξαγριωμένους τρομοκράτες;
Με απολαυστική ειρωνεία αλλά και τρυφερότητα, ο Έτγκαρ Κέρετ αναθυμάται επτά χρόνια από τη ζωή του στο Τελ Αβίβ: η γέννηση του γιου του, η ιστορία της θρησκευόμενης αδελφής του με τα έντεκα παιδιά της, οι ανεκδιήγητοι ταξιτζήδες, οι γονείς του που επέζησαν από το Ολοκαύτωμα, οι επεισοδιακές περιοδείες του ανά τον κόσμο… και η εντελώς ανορθόδοξη στάση του σε μια βομβιστική επίθεση.
Ο Έτγκαρ Κέρετ, το “άτακτο παιδί” των ισραηλινών γραμμάτων, σκιαγραφεί με σαρωτικό χιούμορ και αυτοσαρκασμό μερικά στιγμιότυπα της ζωής του, που ρίχνουν μια λοξή ματιά στη σύγχρονη πραγματικότητα και καταφέρνουν να μας συγκινήσουν με την αλήθεια τους. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Μερσέ Ροδορέδα «Σπασμένος Καθρέφτης», Μετάφραση: Ευρυβιάδης Σοφός, εκδ. Καστανιώτη, σελ. 386

Από τα τέλη του 19ου αιώνα ως τη δικτατορία του Φράνκο και τον Εμφύλιο Πόλεμο που σημάδεψε την Ισπανία, σε τούτο το αριστούργημα της σύγχρονης καταλανικής λογοτεχνίας παρακολουθούμε τρεις γενιές μιας αριστοκρατικής οικογένειας, την ακμή και την παρακμή της. Η Τερέζα Γκοντάι, κόρη μιας ιχθυοπώλισσας, σημαδεμένη από ένα λάθος της νιότης, δέχεται να γίνει σύζυγος του γηραιού κυρίου Ροβίρα, ενός τραπεζίτη ερωτευμένου με την ομορφιά της. Έτσι αρχίζει η κοινωνική της ανέλιξη. Σύντομα όμως η ίδια μένει χήρα. Ώσπου κάποια στιγμή ένας εύπορος διπλωμάτης, ο Σαλβαδόρ Βαλντάουρα, τη συναντά και γοητεύεται κι αυτός από τα βελούδινα μάτια της και το μεταδοτικό της γέλιο. Παντρεύονται και μετακομίζουν σε μια εντυπωσιακή, τεραστίων διαστάσεων έπαυλη στα περίχωρα της Βαρκελώνης. Στο σπίτι αυτό, λοιπόν, οι ζωές πολλών ανθρώπων θα ανθίσουν και θα μαραθούν όπως τα λουλούδια, από φοβερά γεγονότα και συντριπτικά συναισθήματα. Ο Σπασμένος καθρέφτης, ένα μυθιστόρημα θαυμαστών θραυσμάτων τα οποία ενώνονται για να αποκαλύψουν το βάθος των βιωμένων πραγμάτων, αφηγείται την ιστορία μιας κομματιασμένης μητριαρχικής δυναστείας που χτίστηκε πάνω στους έρωτες, τα ψέματα, τα μυστικά και τις προδοσίες. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Clemens J. Setz «Η παρηγοριά των στρογγυλών πραγμάτων», Μετάφραση: Χρήστος Αστερίου, εκδ. Gutenberg

Ένας νεαρός ερωτεύεται μια τυφλή που οι τοίχοι του σπιτιού της είναι καλυμμένοι με βωμολοχίες, κάτι που η ίδια αγνοεί. Μια οικογένεια δέχεται την επίσκεψη ενός οπλισμένου άντρα που ισχυρίζεται ότι είχε μεγαλώσει στο σπίτι της. Ένας στρατιώτης ανακαλύπτει έναν φριχτό αστερισμό. Δέντρα κινούνται “σαν καμηλοπαρδάλεις που ονειρεύονται”.
Στιγμιότυπα ενός κόσμου που παραπαίει, είκοσι ιστορίες που ανατρέπουν τις καθημερινές συμβάσεις.
“Ο ιδιοφυής Clemens Setz” (Frankfurter Allgemeine), γεννήθηκε στην Αυστρία το 1982 και είναι από τους πιο δυναμικούς και πολυβραβευμένους γερμανόφωνους συγγραφείς. Η επιτροπή που του απένειμε το βραβείο Kleist το 2020 τον χαρακτήρισε εξτρεμιστή της λογοτεχνίας με αναρχική φαντασία. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

 

Αστυνομικό μυθιστόρημα:

Thomas Cantaloube «Ρέκβιεμ για μια δημοκρατία», Μετάφραση: Δημήτρης Δημακόπουλος, εκδ. Πόλις, σελ. 544

Παρίσι, φθινόπωρο του 1959. Η Αλγερία διεκδικεί την ανεξαρτησία της και ο πόλεμος δεν αφήνει ανέγγιχτη τη μητροπολιτική Γαλλία. Ένας επιφανής Aλγερινός δικηγόρος, που πρόσκειται στο εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα FLN, δολοφονείται στο Παρίσι με τη Γαλλίδα σύζυγό του και τα παιδιά τους. Η αστυνομία υποστηρίζει ότι πρόκειται για ξεκαθάρισμα λογαριασμών στο εσωτερικό του FLN και αναθέτει την υπόθεση σε έναν νεαρό και σχετικά άπειρο αστυνομικό. Ο πατέρας της δολοφονημένης συζύγου, πρώην ηγετικό στέλεχος της γαλλικής Αντίστασης κατά των Γερμανών, ζητά από έναν Κορσικανό παλιό σύντροφό του από την Αντίσταση, αλλά που τώρα είναι μέλος του υποκόσμου, να ανακαλύψει τον δολοφόνο. Παράλληλα, ο διευθυντής της αστυνομίας του Παρισιού Μωρίς Παπόν [υπαρκτό πρόσωπο· συνεργάτης του καθεστώτος του Βισύ, υπαίτιος για την εκτόπιση των Γάλλων Εβραίων στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης, συνέχισε ανενόχλητος τη λαμπρή διοικητική του σταδοδρομία με όλες τις κυβερνήσεις και μόλις το 1998 καταδικάστηκε από τη γαλλική Δικαιοσύνη· ο Παπόν ήταν επίσης υπεύθυνος για τη σφαγή των Αλγερινών διαδηλωτών στο Παρίσι, στις 17 Οκτωβρίου 1961, καθώς και για την αιματηρή καταστολή της διαδήλωσης κατά της OAS και του Πολέμου της Αλγερίας, στις 8 Φεβρουαρίου 1962, στη στάση του μετρό Charonne] αναθέτει σε έναν πρώην δωσίλογο, που αναλαμβάνει σκοτεινές αποστολές για λογαριασμό της αστυνομίας, να εκτελέσει τον δολοφόνο, προκειμένου να κλείσει η υπόθεση χωρίς συνέπειες.
Ο συγγραφέας παρακολουθεί τις άλλοτε παράλληλες και άλλοτε συγκλίνουσες πορείες των τριών τόσο διαφορετικών μεταξύ τους χαρακτήρων του, στις ακριβές συνοικίες και τα υποβαθμισμένα προάστια, στα μεγαλοπρεπή κυβερνητικά μέγαρα και τα άθλια διαμερίσματα του Παρισιού, από το 1959 ώς το 1962, και φωτίζει το παρασκήνιο του «βρώμικου πολέμου» που διεξήγαγε στο όνομα του «εθνικού συμφέροντος» ο Μωρίς Παπόν, χωρίς ποτέ να θυσιάζει τις απαιτήσεις της μυθιστορηματικής φόρμας ή να καταφεύγει σε υπεραπλουστευτικές περιγραφές των ψυχολογικών χαρακτηριστικών των ηρώων του.
Με αυτό τον ευφυή συνδυασμό πραγματικών γεγονότων και μυθοπλασίας, ο Τομά Κανταλούμπ υπογράφει το πρώτο του μυθιστόρημα ελέγχοντας με εντυπωσιακό τρόπο το υλικό του. Ζωντανεύει μια περίοδο σκοτεινή, γεμάτη προδοσίες και ανατροπές. Με τη συναρπαστική του πλοκή, το “Ρέκβιεμ για μια Δημοκρατία” συμπληρώνει με θαυμαστό τρόπο, ως δίπτυχο, το Μαύρο Αλγέρι του Μωρίς Αττιά. (Το κείμενο του οπισθοφύλλου βασίζεται κατά μεγάλο μέρος σε άρθρο της εφημερίδας Le Monde (25.1.2019)
«Το “Ρέκβιεμ για μια Δημοκρατία” είναι υπέροχα γραμμένο, χωρίς παραχωρήσεις ούτε στο περιεχόμενο ούτε στη μορφή. Δεν είναι απλώς ένα καλό μυθιστόρημα: είναι ένα μεγάλο μυθιστόρημα». (Philippe Jaenada, πρόεδρος της κριτικής επιτροπής του βραβείου Landerneau Polar)
«Ωραίοι χαρακτήρες: τα πάντα γύρω τους είναι μαύρα, βαμμένα με το κόκκινο του αίματος, αλλά εκείνοι διατηρούν μια κάποια αγνότητα. Η αφοσίωση και η τιμή καταφέρνουν να κρατήσουν τη θέση τους σε αυτό το οργισμένο βιβλίο». (Le Figaro)
«Συναρπαστικό, αξιοθαύμαστα ζωντανό, στέρεα δομημένο, μυθιστόρημα και ντοκουμέντο συνάμα. Ένα έξοχο επίτευγμα, στη μεγάλη παράδοση της Serie noire». (Telerama)
Βραβείο LANDERNEAU POLAR
Βραβείο CALIBRE 47
Βραβείο SANG D’ENCRE
Βραβείο MYSTERE DE LA CRITIQUE
Βραβείο ΑΝΑΓΝΩΣΤΩΝ 20 MINUTES/QUAIS DU POLAR

Σάρα Πιρς «Το σανατόριο», Μετάφραση: Νεκτάριος Καλαϊτζής, εκδ. Ψυχογιός, σελ. 448

ΔΕ ΘΑ ΘΕΣ ΝΑ ΦΥΓΕΙΣ…
Ένα πεντάστερο επιβλητικό ξενοδοχείο στις Ελβετικές Άλπεις. Ένα παλιό σανατόριο. Χωμένο στο χιόνι. Απομονωμένο από τον υπόλοιπο κόσμο. Μια αστυνομικός στα πρόθυρα της κατάρρευσης.
ΩΣΠΟΥ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΑΡΓΑ!
Όταν η ντετέκτιβ Έλιν Γουόρνερ λαμβάνει μια πρόσκληση από τον αποξενωμένο αδελφό της να γιορτάσουν τον πρόσφατο αρραβώνα του σε ένα χειμερινό θέρετρο, δεν μπορεί παρά να τη δεχτεί.
Φτάνοντας όμως στο Λε Σομέ, εν μέσω μιας απειλητικής χιονοθύελλας, η Έλιν αμέσως νιώθει νευρικότητα. Παρά το ειδυλλιακό σκηνικό, τόσο ο χώρος όσο και ο αδελφός της. Άιζακ, την αγχώνουν.
Και όταν ξυπνούν, το επόμενο πρωί, η αρραβωνιαστικιά του έχει εξαφανιστεί. Ενώ η χιονοθύελλα μαίνεται αποκλείοντας την πρόσβαση στο ξενοδοχείο και η γυναίκα παραμένει άφαντη, οι ένοικοι του ξενοδοχείου αρχίζουν να πανικοβάλλονται… (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Camilla Lackberg «Θάρρος ή αλήθεια», Μετάφραση: Αγγελική Νάτση, εκδ. Μεταίχμιο, σελ. 112

Τέσσερις νέοι μαζεύονται σε μια πολυτελή βίλα για να γιορτάσουν την παραμονή της Πρωτοχρονιάς. Δεν τους λείπει τίποτα. Χρήμα, ομορφιά, νιάτα. Ή μήπως τα φαινόμενα απατούν; Τι κρύβεται κάτω από την αστραφτερή επιφάνεια; Τι μπορεί να έρθει στο φως όταν μια απλή παρτίδα Monopoly μετατρέπεται σε θάρρος ή Αλήθεια; Μπορεί το παιχνίδι να οδηγήσει στην αποκάλυψη της αθέατης πλευράς της ζωής του καθενός;
Ανεπούλωτα τραύματα, σκοτεινά μυστικά και ψέματα. Καθώς τα πυροτεχνήματα φωτίζουν τον ουρανό της Στοκχόλμης, τα σκοτάδια διαλύονται και κανείς δεν θα μείνει ατιμώρητος. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)