Ο λόγος γίνεται Λόγος
Από τον Κωνσταντίνο Μπούρα // *
Γρηγόρης Τεχλεμετζής, «Μυθολογήματα και έντεκα πλην ένα μικρά πεζά», διηγήματα, εκδόσεις Κέδρος, Αθήνα Δεκέμβριος 2021, σελ. 136
Η βιωμένη αρχαιομάθεια μετατρέπει αυτά τα ευσύνοπτα αφηγήματα σε κεκανονισμένον διαλογισμόν μοναχού αφιερωμένου στην προσευχή μετά τις καθημερινές εργασίες.
Ενσωματωμένο στο τώρα το αρχαίο πνεύμα μπορεί να βλασταίνει και να αποφέρει σύγχρονους καρπούς χωρίς την πατίνα τού Χρόνου να τον επιστέφει.
Ο Γρηγόρης Τεχλεμετζής είναι ιστοριο-ποιός, παραμυθάς της Ανατολής, εγκλιματισμένος στην Αττική των μυθικών μας χρόνων. Εργάζεται εντατικά σαν γαιοκτήμονας στο χωράφι του, που δεν το μοιράζεται με κανέναν άλλον, αφού δεν είναι παραπλήσια η τέχνη του αλλά παράταιρη, αλλοκαιρινή, όμορφη, με έναν τρόπο ουχί κλασικίζοντα αλλά κλασικό.
Είναι η πρώτη φορά που η παράδοση γεφυρώνεται με την χαοτική εποχή μας χωρίς να χάνει σε λογική, ευρυθμία κι αληθοφάνεια.
Θαρρείς πως οράματα κι εικόνες νοσταλγικές τού παρελθόντος σμίγουν με τα ανήλιαγα ολοήμερα γραφεία τού παρόντος κι οι χτύποι των πληκτρολογίων προσομοιάζουν με τον αργαλειό τής Πηνελόπης.
Απομακρυσμένοι από την Φύση, τραγικά απομονωμένοι από το ένδοξο αλλά και απλό, απατηλό παρελθόν μας, μετερχόμεθα ιδεολογημάτων προκειμένου να επιβιώσουμε νοητικώς. Όλοι και όλες εκτός από τον Γρηγόρη Τεχλεμετζή. Αυτός, ο τυχερός, ο προνομιούχος, ο ευνοημένος από την Μούσα, βιώνει την Αρχαιότητα με σωματικό τρόπο, δεν ορρωδεί προ ουδενός προκειμένου να αποδείξει (ή μάλλον να καταδείξει) την αυταπόδεικτη συνέχεια.
Ο λόγος του είναι κρουστός, συνετός, μετρημένος. Απουσιάζουν τα εξεζητημένα επίθετα. Δεν θέλει να μας εντυπωσιάσει. Να μας προβληματίσει ίσως επιδιώκει.
Όμως πέρα από τις όποιες συγγραφικές προθέσεις το ζητούμενο είναι η αισθητική αναγνωστική ηδονή. Κι αυτό είναι αδιαμφισβήτητο επίτευγμα και διανοητική χαρμολύπη.
Γρηγόρης Τεχλεμετζής
Αίσθημα, συναίσθημα, ιδεολόγημα απολύτως συνταιριασμένα σε ένα έργο Τέχνης σχεδόν «φυσικό». Ο λόγος γίνεται Λόγος και το όνειρο απαιτεί την δικαίωσή μου. Ελπίζω μετά την λαίλαπα των μοντερνισμών και των μοντερνισμών να ξαναγυρίσουμε εκεί, στην απλότητα όπου το θαύμα συντελείται.
Γρηγόρης Τεχλεμετζής: προφήτης ενός μέλλοντος που αρδεύεται από τον υδροφόρο ορίζοντα τού πλούσιου (σε εκφράσεις, στάσεις και απόψεις) παρελθόντος.
Θαυμάζω το διήγημά του «Οι ημέρες του» (στις σελίδες 55-65) για τον αριστοτεχνικό τρόπο που συνδέει το εσωτερικό κι τοπίο, το αληθοφανές με το παραμυθικό, το ιστορικό με το διαχρονικό…
* Δρ Κωνσταντίνος Μπούρας, Επισκέπτης Καθηγητής Θεατρικής Κριτικής στο ΕΚΠΑ (https://konstantinosbouras.gr)
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ ΜΕ 500+ ΛΕΞΕΙΣ: Ένα νέο λογοτεχνικό «τοπίο»;
16/04/2024, 9:09 μμ -
Παρακείμενα: «Το παρήγορο συναίσθημα της εσωτερικής έκλαμψης»
16/04/2024, 9:08 μμ -
Η δύναμη του πεπρωμένου
16/04/2024, 9:06 μμ -
Παραμύθια από ζάχαρη, μέλι και ποίηση
16/04/2024, 9:05 μμ -
Ψυχολογικά περάσματα προς τη βιολογική ολοκλήρωση
16/04/2024, 9:00 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Για το καλό της χρονιάς!
της Ελένης Μπετεινάκη // * Άνοιξαν τα σχολειά! Αγιασμός και πρώτες μέρες. Άγχος, καρδιοχτύπι, φόβος για το άγνωστο για τα παιδιά που περνούν για πρώτη φορά τις « μεγάλες » πόρτες των μικρών τάξεων. Σκέψεις πολλές, όνειρα και
Περισσότερα -
Με επίκεντρο την μετανάστευση
Γράφει ο Άγγελος Πετρουλάκης // Γιώτα Φώτου: «Στης καρυδιάς τον ίσκιο…» από τις εκδόσεις Ψυχογιός Η Γιώτα Φώτου έκανε την εμφάνισή της στα ελληνικά γράμματα μ’ ένα βιβλίο για παιδιά, το «ΑΛΦΑ του Άγγελου». Ακολούθησαν και άλλα βιβλία
Περισσότερα -
Διήγημα: “Το κουλούρι”
Του Αντώνη Τζήμα // * Ανοίγοντας την πόρτα ρούφηξα το ευωδιαστό άρωμα της καθαριότητας. Έβγαλα τα παπούτσια μου στην άκρη και ξεκίνησα να επιθεωρώ το σπίτι. Τα βήματα μου με οδήγησαν στην βιβλιοθήκη. Όλα έλαμπαν. Έκλεισα το παράθυρο
Περισσότερα -
Όνειρα που δεν φυλακίζονται, νύχτες που περιέχουν μυστήρια και περιπέτειες…
Γράφει η Ελένη Μπετεινάκη // * Φόβοι, εφιάλτες, παιχνίδια του μυαλού, συναισθήματα κι αγωνίες. Σημάδια των καιρών ή απλώς καλογραμμένες ιστορίες που μόλις κυκλοφόρησαν. Όνειρα που δεν φυλακίζονται, νύχτες που περιέχουν μυστήρια και περιπέτειες… Στα κύματα της
Περισσότερα -
Ποίηση: “Ο σερ και οι μαύροι σκύλοι”
Του Δημήτρη Κουτάντου // * Ο sir Winston** ο γνωστός, της νίκης ο πατέρας σκούπισε τον ιδρώτα του με τ’ άσπρο του μαντήλι “Τι ζέστη ανυπόφορη, τι άρρωστος αέρας έι Mister, φέρε μια raki, να δροσιστούν τα
Περισσότερα -
Διήγημα: “Τελευταία διαδρομή”
Γράφει ο Αντώνης Χαριστός // “Τελευταία διαδρομή” Το ουράνιο πέπλο πάνω απ’ την Αχαϊκή πρωτεύουσα έστεκε μετέωρο. Απ’ τη μία πλευρά, το γαλάζιο υπόστρωμα προσέδιδε τόνο ρυθμιστικό στην επαπειλούμενη σύγκρουση που μαίνονταν στο πεδίο
Περισσότερα -
Ιστορίες Μέλλοντος: “Ουράνιο σώμα”
Γράφει η Αργυρώ Μαντόγλου // * «Νυστάζω», μου είπε και έκλεισε τα φώτα. Το φως του δρόμου διαπερνούσε τις γρίλιες σχηματίζοντας κίτρινες γραμμές και γεωμετρικά μοτίβα στους τοίχους και στο ταβάνι. Σε ένα απ’ αυτά πήγα και κούρνιασα.
Περισσότερα
