Fractal

Μια λευκή τραγωδία από την Χαρά Νικολακοπούλου

Γράφει ο Ζαχαρίας Στουφής //

 

Χαρά Νικολακοπούλου «Μπαμ! [μαύρη τραγωδία]», εκδ. ΑΩ

 

Το νέο βιβλίο της Χαράς Νικολακοπούλου με τίτλο Μπαμ! [μαύρη κωμωδία] τυπώθηκε το 2020 από τις εκδόσεις ΑΩ σε μία ιδιαίτερα καλαίσθητη έκδοση. Επειδή όμως μου αρέσει να αναποδογυρίζω τα πράγματα, το κείμενό μου για αυτό το βιβλίο το τιτλοφορώ Λευκή τραγωδία και είναι πολύ πιθανό να μην κάνω λάθος.

Ο λόγος ρέει καταιγιστικός σε απλά- λαϊκά ελληνικά και οι κορυφώσεις της πλοκής συντελούνται αριστοτεχνικά. Με μια φράση, το βιβλίο αυτό διαβάζεται μονομιάς! Όσο για την ιστορία που πραγματεύεται, σας παραθέτω το μικρό κείμενο από το οπισθόφυλλο του βιβλίου: Η Αγγελική είναι σατανικό πλάσμα. Γκροτέσκο απείκασμα της εποχής μας, πεινασμένο για επιτυχία, χρήμα και έρωτα. Ανθεκτικό μικρόβιο προγραμματισμένο να επιβιώνει σε κάθε περίσταση. Κωμικοτραγικό άθυρμα των καιρών μας, που δεν ορρωδεί προ ουδενός προκειμένου να πετύχει αυτό που θέλει. Η Αγγελική είναι εκρηκτικός τύπος. Κυριολεκτικά. Αλλά μην ξεγελιέστε. Αυτό δεν είναι σοβαρό βιβλίο. Είναι μια ιστορία για γέλια και για κλάματα.

Όταν διάβασα αυτό το βιβλίο το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό, ήταν η είδηση για την σύλληψη του απατεώνα ψευτογιατρού, πριν από μερικούς μήνες στις αρχές του 2020 που εξαιτίας του πέθαναν και μερικοί άνθρωποι. Συνοπτικά, αυτός ο άνθρωπος κατάφερε να ξεγελάσει τους πάντες, ιδιωτικές κλινικές, μοναστήρια, ακόμα και έναν μεγαλοεπιχειρηματία- καναλάρχη. Εκτός από γιατρός, εμφανιζόταν και με άλλες ιδιότητες προκειμένου να εξαπατήσει τα θύματά του. Τα ΜΜΕ τον αποκάλεσαν «απατεώνα» και «λαμόγιο» (όπως και είναι) μα αν δει κανείς το θέμα λίγο προσεκτικά θα καταλάβει ότι εξαπατούσε επίσης λαμόγια και απατεώνες, όπως είναι οι καναλάρχες, οι ιδιωτικές κλινικές και τα μοναστήρια που βασίστηκαν στα ψέματά του.

Το πιο βασικό στοιχείο που συνδέει αυτόν τον ψευτογιατρό με την ηρωίδα αυτού του βιβλίου, είναι ότι και οι δύο, ενσαρκώνουν με μεγάλη επιτυχία το «νεοελληνικό όνειρο». Αυτή είναι δυστυχώς η πραγματικότητα σε μία κοινωνία απατεώνων, φυσικά στην φυλακή καταλήγει πάντα αυτός που έχει την λιγότερη εξουσία. Βέβαια, η ηρωίδα του βιβλίου και η πλοκή- δραματουργία της ιστορίας της, ωχριούν μπροστά στην στυγερή, ελληνική πραγματικότητα. Όμως την αποδίδει πολύ καλά και ρεαλιστικά «ανατριχιαστικά» θα έλεγα.

Παρόλο που οι ήρωες αυτού του βιβλίου είναι φανταστικοί, εγώ τους αναγνώρισα όλους σε πραγματικά πρόσωπα πουν έτυχε να συναντήσω ή να συναναστραφώ στην ζωή μου. Κυριολεκτικά πρόκειται για το «λαμόγιο» της διπλανής πόρτας. Η διαδρομή της ηρωίδας για την κατάκτηση του «νεοελληνικού ονείρου» δεν παρεκκλίνει καθόλου από την καθημερινή, ελληνική πραγματικότητα. Η ηρωίδα μας η Αγγελική Κουτσούλη, ζει μέσα στα σκατά, τρώει σκατά, σκέφτεται σκατά, τα κάνει όλα σκατά και νομίζει ότι είναι μια πολύ σπουδαία προσωπικότητα.

 

Χαρά Νικολακοπούλου

 

Το πιο θαυμαστό στοιχείο αυτού του βιβλίου, εκτός από την πλοκή του και τους τόσο «πραγματικούς» χαρακτήρες του, νομίζω πως είναι η ίδια η συγγραφέας. Η Χαρά Νικολακοπούλου, φαίνετε να γνωρίζει άριστα την δομή της ελληνικής οικογένειας και κοινωνίας. Τα «καθάρματα» της διπλανής πόρτας τα ξέρει καλά! Την μέθοδο του θρήσκου απατεώνα που συνεχώς επικαλείται τον άγιο προστάτη του την έχει εμπεδώσει! Ξεσκεπάζει με τρόπο εξαιρετικό την «κομπίνα» που ονομάζεται, εκδοτικοί οίκοι, «πετυχημένοι» συγγραφείς και «λαμπερές» βιβλιοπαρουσιάσεις. Γνωρίζει δηλαδή, την υποκρισία που καθημερινά μας κυβερνά.

Το αξιοθαύμαστο λοιπόν με την συγγραφέα μας, δεν είναι μόνο ότι γνωρίζει πολύ καλά τα όσα προανέφερα, είναι κυρίως που τολμάει να τα διατυπώσει. Με όχημα την μαύρη κωμωδία μας δίνει να καταπιούμε αμάσητη την κοινωνική μας παρακμή και την ηθική μας κατάπτωση. Τόσο έντιμες είναι οι διατυπώσεις της κοινωνικής μας σήψης, που μετά την ανάγνωση του βιβλίου θα σας κάνει να ψαχτείτε, όπως ψάχτηκα κι εγώ.

Το βιβλίο Μπαμ! της Χαράς Νικολακοπούλου είναι τελικά ένα πολύ σοβαρό βιβλίο και μία έξυπνη αφορμή για να ξαναδούμε όλοι μας, σε τι «σκατά» ζούμε, τι «σκατά» έχουμε στο κεφάλι μας, αλλά κυρίως, πόσο «σπουδαίοι» νομίζουμε ότι είμαστε.

 

 

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top