Fractal
Home / Βιβλιοκριτικές / Εκεί όπου ανήκει ο καθένας!
15/05/2019, 9:32 πμ

Εκεί όπου ανήκει ο καθένας!

Γράφει η Ελένη Γκίκα //

 

Αλεσσάντρο Μπαρίκκο «Μίστερ Γκουίν», Μετάφραση: Άννα Παπασταύρου, εκδ. Πατάκη, σελ. 320

 

«Έτσι στο τέλος κατάλαβε πως βρισκόταν σε μια κατάσταση γνωστή σε πολλούς ανθρώπους, αλλά όχι λόγω αυτού λιγότερο οδυνηρή: αυτό το μοναδικό, που τους κάνει να νιώθουν ζωντανοί, είναι κάτι που, ωστόσο, σταδιακά, είναι προορισμένο να τους σκοτώσει. Τα παιδιά, τους γονείς’ η επιτυχία, τους καλλιτέχνες’ τα πολύ ψηλά βουνά, τους αναρριχητές. Η συγγραφή βιβλίων, τον Τζάσπερ Γκουίν».

Ο Αλεσσάντρο Μπαρίκκο που γεννήθηκε το 1958 στο Τορίνο έχει πάψει προ πολλού να σημαίνει «Μετάξι» και για τους έλληνες αναγνώστες. Μπορεί να ήταν το βιβλίο που τον έκανε διάσημο και τον καθιέρωσε ως μεγάλο παραμυθά σε όλο τον κόσμο, αλλά Μπαρίκκο πια σημαίνει και «Ωκεανός», «Όνειρα από γυαλί», «Χωρίς αίμα», «Ομήρου Ιλιάδα», «Προς Εμμαούς», «Ιστορία σαν παραμύθι» και απ’ εδώ και στο εξής θα σημαίνει και «Μίστερ Γκουίν», από πολλούς ήδη θεωρείται το καλύτερό του μυθιστόρημα. Εκείνο που τον καταχωρεί στους μάγους συγγραφείς σαν τον Μουρακάμι και τον Καλβίνο. Τους συγγραφείς που φτάνουν πέρα από τα φαινόμενα, αναζητώντας τους κρυφούς αρμούς της ζωής.

Ο μίστερ Γκουίν, που θα μπορούσε να είναι και το άλτερ έγκο του, είναι ένας συγγραφέας που μετά από ένα άρθρο στη Γκάρντιαν, 52 πραγμάτων που δεν θα ξανακάνει, υπόσχεται σε όλους και στον εαυτό του να μη ξαναγράψει και το τηρεί. Μισώντας θανάσιμα τα συν αυτώ του συγγραφέα και της γραφής. Αλλ’ αγνοώντας πως για τον γεννημένο συγγραφέα δεν υπάρχει άλλη «τάξη ζωής», είναι η δική τους… κοσμική αρμονία. Μετά τις πιέσεις του ατζέντη του, αλλά και την οργανική έλλειψη αυτής καθ’ εαυτής της κίνησης της γραφής, αποφασίζει να γίνει αντιγραφέας.

Για τους σκοπούς του, θυσιάζει τις τελευταίες του οικονομίες για τον τέλειο χώρο: με τις τέλειες λάμπες που σβήνουν η μια μετά την άλλη μετά από 32 ημέρες, με την τέλεια ηχητική φυσική επένδυση, και επιλέγει προσεκτικά τα πρώτα μοντέλα. Μια κυρία με καπελάκι που θα συναντήσει τυχαία θα τον οδηγήσει σε μια γκαλερί, σε έναν πίνακα και στον στόχο του. Θα γράφει «πορτρέτα». Αλλά μόνο για το γυμνό μοντέλο που του ποζάρει. Πριν απ’ αυτό, «δεν του είχε περάσει ποτέ από το μυαλό πως ένα πορτρέτο μπορούσε να ξαναφέρει κάποιον εκεί όπου ανήκε», αποφασίζει, λοιπόν, να κάνει αυτό ακριβώς: Να γράφει γι’ αυτούς «αυτό που ήταν», αυτό μονάχα. Και ένα παράξενο υπαρξιακό ταξίδι ξεκινά. Ο μίστερ Γκουίν κάνει πορτρέτα και μάλιστα με μεγάλη επιτυχία. Τα μοντέλα του, ξαφνικά αισθάνονται να υπάρχουν όταν τα κοιτά, να παίρνουν υπόσταση και να γίνονται εκείνο που είναι, μέσα στον χώρο και στον χρόνο. Αλλ΄οι συνέπειες της επιτυχίας θα τον τρομάξουν πολύ και θα εξαφανιστεί. Θα τον βρει η βοηθός του κατακερματισμένο αλλά ωστόσο ολόκληρο με ονόματα άλλων μέσα σε άλλων βιβλία. Το «Τρεις φορές το ξημέρωμα», μια εκτενής νουβέλα που εκδόθηκε αυτόνομη ήταν παράγωγο αυτής της γραφής. Στην ελληνική έκδοση συμπεριλαμβάνονται και τα δυο, εξάλλου λειτουργούν και σαν μπάμπουσκα. Το μυστήριο της γραφής και της συνάντησης. Οι μοιραίες συναντήσεις που λαμβάνουν μέρος και μια και δυο και τρεις φορές μέσα και έξω απ’ τον χρόνο. Και μας κάνουν να επιστρέφουμε εκεί όπου ανήκουμε. Και μας κάνουν να είμαστε αυτό που όντως είμαστε: ο εαυτός μας ή ένα τέλειο έργο τέχνης. Για όσους αγαπούν την μαγεία της γραφής, της αφήγησης και της ζωής.

 

Αλεσσάντρο Μπαρίκκο

 

 

Δημοσιεύτηκε στον Φιλελεύθερο.

 

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: , ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top