Fractal
Home / Βιβλιοκριτικές / Ένας συγγραφέας, ένας ντετέκτιβ, μια νουάρ ιστορία
04/03/2020, 7:11 πμ

Ένας συγγραφέας, ένας ντετέκτιβ, μια νουάρ ιστορία

Γράφει ο Φίλιππος Φιλίππου //

 

Αναστάσης Σιχλιμίρης “Μέσα στο κεφάλι μου” Εκδόσεις Μπαρτζουλιάνος , 2019, σελ. 192

 

Ο Αναστάσης Σιχλιμίρης (Αθήνα, 1968) αν και ολιγογράφος έχει ξεχωρίσει και συγκαταλέγεται ανάμεσα στους έλληνες συγγραφείς του νουάρ (προσοχή! Όχι του αστυνομικού είδους, αλλά του νουάρ, που είναι κάτι διαφορετικό). Εμφανίστηκε το 2011 με τη νουβέλα Επτά ημέρες

βροχή, μια μικρή ελεγεία αφιερωμένη στον Ρέιμοντ Τσάντλερ, με ήρωα έναν μουσικό που βιώνει τον έρωτα, τη φιλία, την προδοσία και την απογοήτευση. Στην καινούργια του νουβέλα, με τον τίτλο Μέσα στο κεφάλι μου, ο Σιχλιμίρης έχει ως ήρωα έναν συγγραφέα, ο οποίος ζει  καλές και κακές στιγμές, όχι μόνο ως μυθιστοριογράφος αλλά και ως ντετέκτιβ. Η νουβέλα, ή το μικρό μυθιστόρημα, που θα μπορούσε να τιτλοφορείται «Οι περιπέτειες ενός συγγραφέα», περιληπτικά συνοψίζεται ως εξής:

Ένας συγγραφέας αστυνομικών μυθιστορημάτων υποδύεται τον ιδιωτικό ντετέκτιβ και δέχεται στο γραφείο του μια γυναίκα, η οποία του αναθέτει να παραδώσει μια βαλίτσα σε κάποιον. Πράγματι, πηγαίνει στον τόπο της συνάντησης και διαπιστώνει πως πρόκειται για παγίδα. Αλλά για ποιο λόγο;

Το μυθιστόρημα είναι κατ’ αρχάς μια περιπλάνηση στην Αθήνα της κρίσης και κυρίως μια κατάδυση στο μυαλό του συγγραφέα. Διότι, μας λέει ο Σιχλιμίρης, ένας συγγραφέας-λογοτέχνης στη σύγχρονη Ελλάδα, ή καλύτερα στη σύγχρονη Αθήνα, είναι ένα βασανισμένο ον, καθώς υφίσταται ποικίλες ταλαιπωρίες στην προσπάθεια να εκδώσει το βιβλίο του. Πριν ακόμα αρχίσει η αφήγηση, διαβάζουμε σ’ ένα κειμενάκι εν είδει προλόγου, τα εξής: «Όταν βγάζεις σεργιάνι τις χίμαιρες, τους εφιάλτες, τα τρωτά σου σημεία […] πηγαίνοντας σ’ έναν εκδότη, είσαι σαν αυτά τα παιδιά που παραμονές χριστουγέννων χτυπούν κουδούνια αγνώστων […]  Έτοιμα ν’ ακούσουν τη σκληρή απάντηση».

Ο συγγραφέα-αφηγητής, λοιπόν, πάει στο γραφείο του εκδότη του, βαδίζοντας από την οδό Αθηνάς στην οδό Σοφοκλέους, διαβάζοντας ψιθυριστά την αρχή του μυθιστορήματός του. Τι βλέπει; Βλέπει τη φτώχεια να χορεύει τάγκο, «σφιχταγκαλιασμένη με την ασχήμια». Βρισκόμαστε στην Αθήνα της κρίσης. Απέναντι από το γραφείο του εκδότη του, του Ηλία Τζουλιάνου, βρίσκεται το γραφείο του ιδιωτικού ερευνητή Σωτήρη Δαλμά. Από ξαφνική παρόρμηση, μπαίνει το γραφείο του ντετέκτιβ και τότε δέχεται την επίσκεψη μιας γυναίκας, ξmιας femme fatale, που του αναθέτει να παραδώσει με αμοιβή μια βαλίτσα σε κάποιον. Αυτός δέχεται, αλλά τη στιγμή της παράδοσης δέχεται πυροβολισμούς. Του έχουν στήσει παγίδα –με δυσκολία και πολλή τύχη γλιτώνει από τον βέβαιο θάνατο. Είναι φανερό πως οι δράστες ήθελαν να σκοτώσουν τον Βαλμά, τον ντετέκτιβ, κι όχι τον άγνωστό τους συγγραφέα.

 

Αναστάσης Σιχλιμίρης

 

Εκτός από την κυρίως αφήγηση, στο κείμενο της νουβέλας υπάρχουν καταγεγραμμένες οι ιδέες, τα προσχέδια και οι σημειώσεις του συγγραφέα σχετικά με τη λογοτεχνία που βεβαίως απηχούν τις σκέψεις του ίδιου του Σιχλιμίρη. Διαβάζουμε: «Η λογοτεχνία δεν πρέπει να απεραντολογεί στο αυτονόητο, στο ασήμαντο, γιατί έτσι τοποθετεί τα δρώμενα σ’ έναν τόπο μικροαστικής παρατήρησης σχεδόν φαντασιακό…» Επίσης: «Η λογοτεχνία δεν είναι ημερολόγιο ούτε αστρολογία. Δράση και σκέψη πρέπει να αλληλοκατανοούνται και να ερμηνεύουν τι κινεί τη ζωή ακόμη κι αυτών που γράφουν ημερολόγια ή συμβουλεύονται τα άστρα». Ακόμα: «Έτσι γυρεύουν οι άνθρωποι καριέρα, χρήμα, αγάπη και ξετρελαμένοι από τα προσδοκώμενα αρχίζουν την εκπαίδευση».

Τελικά, η νουβέλα Μέσα στο κεφάλι μου γεμάτη ποίηση, βροχή, ιδέες, τζαζ μουσική, καθώς και αναφορές σε αγαπημένους συγγραφείς του δημιουργού της (Πελεκάνος, Τάιμπο,  Μπόουλς, Μπόρχες, Φλάνερι Ο’ Κόνορ, Βάλτερ Μπένγιαμιν, Έρικ Άμπλερ), απευθύνεται σε εκλεκτούς αναγνώστες, οι οποίοι μπορούν να ανακαλύψουν τα κρυφά νοήματα σ’ ένα κείμενο γεμάτο αινιγματικές φράσεις, όπως τούτη εδώ: «Νουάρ γράφουν άνθρωποι που καταπίνουν ωμότητα και ξερνούν όνειρα».

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: , ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top