Fractal
Home / Βιβλιοκριτικές / Ερωτικά σκιρτήματα της καρδιάς
25/02/2020, 9:12 μμ

Ερωτικά σκιρτήματα της καρδιάς

Γράφει ο Φίλιππος Φιλίππου //

 

Μαίρη Πετρολιά-Αμανίτη: “Μέλλον μου είναι το παρόν” Εκδόσεις Μέθεξις, 2019, σελ. 438

 

Η κρίση και τα μνημόνια έχουν προκαλέσει, ως γνωστό, αναταράξεις στην ελληνική κοινωνία. Ένα από τα αρνητικά συμπτώματα της κρίσης είναι η δραματική μείωση του αναγνωστικού κοινού, το οποίο, αντί να διαβάζει κάθε λογής έντυπα (βιβλία, εφημερίδες, περιοδικά), όπως συνέβαινε πάντα, τσιμπολογά ειδήσεις από το ίντερνετ και παίζει συστηματικά με τα κινητά ή τα τάμπλετ. Κι όμως, κόντρα σε αυτό το φαινόμενο της απαξίωσης του γραπτού λόγου, πολλοί αναγνώστες γίνονται συγγραφείς και εκδίδουν τα γραπτά τους, πολλά από τα οποία έχουν ενδιαφέρον. Με λίγα λόγια: την εποχή της κρίσης η έκδοση λογοτεχνικών βιβλίων έχει πολλαπλασιαστεί. Στους καινούργιους πεζογράφους, ανεξάρτητα από ηλικία, συγκαταλέγεται και η Μαίρη Πετρολιά-Αμανίτη που γεννήθηκε και ζει στη Θεσσαλονίκη. Μέλος του Επιστημονικού Διδακτικού Προσωπικού του Τμήματος Νομικής του Α.Π.Θ., δίδαξε Δημόσιο Διεθνές Δίκαιο σε μεταπτυχιακό επίπεδο και έγραψε ειδικές νομικές μελέτες.

Το μυθιστόρημά της Μέλλον μου είναι το παρόν είναι ένα φιλόδοξο λογοτεχνικό εγχείρημα που πραγματεύεται το ζήτημα της ανθρώπινης ύπαρξης και την πάλη ανάμεσα στο παρελθόν, και το παρόν. Χωρίζεται σε δεκαεφτά κεφάλαια, από τα οποία το πρώτο που τιτλοφορείται «Το στοίχημα» και επέχει θέση προλόγου, απολύτως κατανοητό ως προς τα μηνύματα που εκπέμπει, είναι αινιγματικό αναφορικά με τους δύο ηλικιωμένους πρωταγωνιστές, έναν άντρα και μια γυναίκα. Κατά κάποιο τρόπο, θυμίζει τους προλόγους στα σκανδιναβικά αστυνομικά μυθιστορήματα, χωρίς όμως να είναι καθόλου αστυνομικό. Το ζευγάρι, λοιπόν, των ηρώων που δεν παρουσιάζονται με τα ονόματά τους, είναι ένας 87χρονος και μια 83χρονη που μετράνε τριάντα χρόνια ευτυχία. Βρίσκονται στο αεροδρόμιο των νησιών Γκαλάπαγκος στον Ειρηνικό και στη συνέχεα σ’ ένα ξενοδοχείο, όπου τους παντρεύει ο δήμαρχος.

Μολονότι τα λόγια που ανταλλάσουν είναι πολύ τρυφερά («Σ’ αγαπώ! Σ’ αγαπώ, πολυαγαπημένη μου!) υπάρχει μια διάχυτη ειρωνεία στην αφήγηση που προβληματίζει τον αναγνώστη. Τι ακριβώς συμβαίνει;

Το δεύτερο κεφαλαίο μας μεταφέρει στη Θεσσαλονίκη, αρχές Οκτωβρίου, με παγωμένο βαρδάρη. Σε αυτό γνωρίζουμε την αρχαιολόγο Αλίκη κι τον σύζυγό της τον Δημήτρη, έναν ερωτιάρη καθηγητή Μαθηματικών στο πανεπιστήμιο της πόλης. Ο μεγαλύτερος σε ηλικία καθηγητής είχε γοητεύσει τη νεαρή φοιτήτρια κι ύστερα από «θυελλώδη ερωτικής σχέση λίγων μηνών προχώρησαν χωρίς πολλή σκέψη σε γάμο» και απέκτησαν δύο δίδυμα αγοράκια. Ο τρίτος ήρωας που εμφανίζεται στο επόμενο κεφάλαιο είναι ο Άγγελος, ένας άστεγος που περιπλανιέται γύρω από τον σιδηροδρομικό σταθμό. Είναι γιος μεγαλοβιομήχανου και ξέπεσε στην έσχατη κατάντια εξαιτίας της Σόνιας, μιας σατανικής γυναίκας, διακοσμήτριας το επάγγελμα, την οποία παντρεύτηκε και οδηγήθηκε στην καταστροφή. Ο τέταρτος ήρωας είναι ο Μενέλαος, καθηγητής μαθηματικών σε λύκειο, φοιτητής κι αυτός του Δημήτρη στο πανεπιστήμιο.

Οι εξελίξεις είναι ραγδαίες. Βλέπουμε την αδίστακτη Σόνια,

παντρεμένη τώρα μ’ έναν πλούσιο ηλικιωμένο, στο πλευρό του ερωτιάρη Δημήτρη, ενώ ο Μενέλαος ζηλεύει την τύχη του, σύντομα όμως η Σόνια τον προσεγγίζει. Εμφανίζεται κι ο Κώστας, ένας παμπόνηρος  επιχειρηματίας στο χώρο της κτηματαγοράς, κι αυτός λάτρης της Σόνιας. Κι ύστερα στη Νέα Παραλία, η Αλίκη συναντάει τυχαία τον Μενέλαο κι ένα ειδύλλιο αρχίζει να ψήνεται.

 

Μαίρη Πετρολιά-Αμανίτη

 

Ήδη έχει γίνει αντιληπτό πως το μυθιστόρημα Μέλλον μου είναι το παρόν είναι αισθηματικό με αρκετές ανατροπές (πυρκαγιές, αιφνίδιοι θάνατοι), που συνδέονται με τους πρωταγωνιστές του. Οι ανατροπές βεβαίως δεν είναι σπάνιες στη ζωή των ανθρώπων. «Πραγματικά η ζωή παίζει πολύ τρελά παιγνίδια», μας λέει ο ανώνυμος αφηγητής, δηλαδή η συγγραφέας. Κι αυτά τα παιγνίδια εδώ έχουν ερωτικό χαρακτήρα, καθώς οι ήρωες κι οι ηρωίδες είναι ανίκανοι να αντισταθούν στις προσταγές της σάρκας και της καρδιάς τους: «ερωτικά σκιρτήματα» της καρδιάς τα αποκαλεί η συγγραφέας. Πάντως, στο τελευταίο κεφάλαιο του μυθιστορήματος που τιτλοφορείται «Αντίδωρο» μαθαίνουμε ποιο είναι το ζευγάρι του πρώτου και μυστηριώδους κεφαλαίου.

Σε κάθε περίπτωση, έχουμε μια καλογραμμένη αισθηματική ιστορία, όπου ενώ πεθαίνουν ένα σωρό άνθρωποι, το τέλος αποπνέει αισιοδοξία. Υπάρχει η φράση «Η ζωή συνεχίζεται», ενώ επίκειται κι ένας γάμος. Ασφαλώς, πρέπει να επισημάνουμε και την αγάπη της συγγραφέως για τη Θεσσαλονίκη, στην οποία ξεναγεί με τρυφερότητα  τους αναγνώστες της.

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: , ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top