Fractal

Πατρίδες των παιδικών ονείρων

Γράφει ο Γιώργος Γκανέλης //

 

Δημήτρης Τρωαδίτης «Με μια εμμονή στην κωλότσεπη», εκδ. Στοχαστής, 2020

 

Η ποίηση του Δημήτρη Τρωαδίτη είναι γραφή ουσίας. Δεν αντιπαρέρχεται τα γεγονότα, ούτε κρατά ίσες αποστάσεις από αυτά. Αντίθετα δηλώνει παρών, πάντα σε πνευματική εγρήγορση, έτοιμος να αποδομήσει την αδικία, να κατακρίνει την κρατική αναλγησία, να προτείνει μια ανατρεπτική θέαση του κόσμου. Πιστός στην ιδεολογική του ταυτότητα, δεν κάνει εκπτώσεις ούτε περιχαρακώνεται πίσω από μια δήθεν διανοουμενίστικη εκφορά του λόγου. Επιδιώκει να γκρεμίσει σαν χάρτινους πύργους τις εμμονές των μαζών γιατί η ποίηση «ή θα γίνει επανάσταση ή δεν θα υπάρξει ποτέ.»

Εδικότερα σε αυτό το βιβλίο, ο ποιητής πετυχαίνει να περιγράψει με ρεαλιστικό τρόπο την αναγκαιότητα της κοινωνικής συμμετοχής μέσα από την καθημερινή πράξη, τη μοναξιά των πόλεων, τα συνοικιακά λεωφορεία, τις αποβάθρες, τους ρημαγμένους δρόμους, τις σκληρές μέρες και τις σκοτεινές νύχτες, τους αδικημένους και τα παιδικά όνειρα, το κατακρήμνισμα του σύγχρονου ανθρώπου.

Η θεματολογία του ποιητικού υποκειμένου δομείται μέσα από μια διαρκή αγωνιστικότητα για ιδανικά και χαμένες αξίες, οι ήρωές του είναι εργάτες του μεροκάματου και των οδοφραγμάτων και προσδοκούν την έλευση ενός καλύτερου μέλλοντος. Οι πατρίδες του είναι «ξεπουλημένα γραμμάτια στην αγορά της υποκρισίας, λίστες φοροφυγάδων και αμείλικτων πολιτικών» όπου κατοικοεδρεύουν σύγχρονες Πυθίες χωρίς καμία πολυφωνία. Η συχνή χρήση του β’ προσώπου ερμηνεύεται ως μια αγωνιώδης προσπάθειά του να επικοινωνήσει με τον αναγνώστη που τελικά μετατρέπεται σε πρωτοπρόσωπο αυτοεξομολογητικό λόγο, ιδιαίτερα στα ποιήματα «Θα ήθελα να μιλήσω», «Θέλω να γράψω ένα ποίημα».

Πέρα από την πολιτική διάσταση των στίχων του ανιχνεύονται και φιλοσοφικοί προβληματισμοί με γνωσιολογικό και υπαρξιακό υπόβαθρο: /τίποτα δεν είναι/ πραγματικό/είναι απομιμήσεις/ανεστραμμένα είδωλα/από το χάος/στο άπειρο/ Στο τέλος διαβλέπει μια αναπόφευκτη και οδυνηρή συμφιλίωση των μαζών με την κυρίαρχη ιδεολογία – «ίσως η εποχή είναι λάθος» – αν και ο ίδιος διακαώς ελπίζει σε μια ανατροπή: /αν δεν έχεις μέλλον/είσαι καταδικασμένος/σε ύπνο δίχως όνειρο/ και εύχεται: /οι δίνες του παρελθόντος να μετουσιωθούν/σε νάματα του μέλλοντος/

 

Δημήτρης Τρωαδίτης

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top