Fractal

✓ Μαρία Μανωλέλη: «Μου αρέσουν οι γενναίες ιστορίες»

Συνέντευξη στην Ελένη Γκίκα //

 

 

 

«Αυτό τον καιρό γράφω για ένα έφηβο κορίτσι που προσπαθεί με νύχια και με δόντια να ανταπεξέλθει στο σενάριο της ζωής της και παράλληλα να απολαύσει κάποια δώρα που συναντάει στο δρόμο της. Η ιδέα ήταν να γράψω για έναν “κατεστραμμένο” ενήλικα πριν όμως “καταστραφεί”, εκεί που ακόμα προλάβαινε να έχει μια άλλη πορεία. Επίσης δεν έχω αποφασίσει αν τελικά θα καταστραφεί. Είναι πολύ ωραίο αυτό το παιχνίδι που καθορίζεις την τύχη κάποιου.»

 

 

Η συγγραφέας Μαρία Μανωλέλη είναι ειλικρινής: ωσεί Θεό σε κάνει η γραφή.

«Με συγκινούν οι ήρωες που ζουν μια κανονική ζωή αλλά έχουν είτε ένοχο είτε πολύ σκληρό παρελθόν. Αυτοί που πήγαν στην κόλαση και γύρισαν όμως αυτό τους διαμόρφωσε και τους έκανε καλύτερους- όχι όσοι επέστρεψαν για να πάρουν κεφάλια. Αυτό συχνά με συγκινεί και στη ζωή.» Θα αποδεχτεί στο Liberal.gr, εξάλλου με αυτά τα υλικά κτίστηκε η «Μέσα πέτρα» που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ποταμός και άφησε εποχή. Μια σκληρή υπόθεση γυναικοκτονίας, στην Κρήτη προτού όλα αυτά γίνουν τηλεόραση, μόδα, θέαμα, σε ένα μυθιστόρημα που ξεκινούσε με τον θάνατο του γυναικοκτόνου, φέρνοντας στην επιφάνεια θέματα που απασχολούν έντονα την Μαρία Μανωλέλη όπως η συγκάλυψη της τοπικής κοινωνίας και το ανεξίτηλο τραύμα των παιδιών της δολοφονημένης μητέρας.

«Μου αρέσουν οι γενναίες ιστορίες», θα παραδεχτεί. «Οι ιστορίες που ξεπερνούν την καθημερινότητα και διαμορφώνουν το χαρακτήρα του ήρωα στη μετέπειτα ζωή του. Σαν αναγνώστρια απολαμβάνω να διαβάζω συγγραφείς που παίρνουν κάτι εντελώς καθημερινό και πάνω σε αυτό χτίζουν την ιστορία τους. Εγώ για να γράψω θέλω στην ιδέα να υπάρχει λίγο δράμα.»

Ε και μετά πλάνα, ήρωες κι ηρωίδες και ιστορίες, όλα θα μπουν στο χαρτί…

 

 

 

 

-Κυρία Μανωλέλη, υπάρχει τελετουργία γραφής [συγκεκριμένος χώρος, χρόνος, συνήθειες] ή παντού μπορείτε να γράψετε εσείς;

Γράφω σχεδόν οπουδήποτε αρκεί χρονικά να είμαι κοντά στο ερέθισμα που πήρα για να γράψω. Αν κρατήσω κάποια σημείωση για να την κάνω ιστορία αργότερα που θα βρεθώ σε πιο βολικό περιβάλλον υπάρχει πολύ μεγάλη πιθανότητα να μην το κάνω ποτέ . Αντιθέτως αν πάρω λίγο χρόνο και χτίσω κάπως αυτό που σκέφτηκα μετά εύκολα γυρίζω και το συμπληρώνω.

 

-Για να ξεκινήσετε μια ιστορία, χρειάζεστε πλάνο, να ξέρετε και την αρχή και το τέλος της, ή αρκούν μια εικόνα ή η αρχική φράση;

Μια εικόνα ή μια φράση αρκεί. Μετά όσο εμβαθύνω κάνω πλάνα, έρευνα, συνεντεύξεις. Μου αλλάζω τα φώτα στην πορεία, ψάχνω πληροφορίες και λεπτομέρειες σχεδόν εμμονικά.

 

-Ποιο βιβλίο σας γράφτηκε με πιο παράξενο και αλλόκοτο τρόπο;

Έχω γράψει ένα μυθιστόρημα και πολλά διηγήματα. Θα χαρακτήριζα κάπως αλλόκοτο το γεγονός ότι ξεκίνησα το μυθιστόρημά μου την πρώτη μέρα των διακοπών μου στην Κρήτη κι ενώ νόμιζα ότι το μόνο που θέλω είναι να ξεκουραστώ χωρίς να κάνω κάτι. Ονειρευόμουν να είμαι ώρες στην παραλία και κατέληξα να κλείνω με το ζόρι τον υπολογιστή το απόγευμα μπας και πάω και λίγο στη θάλασσα.

 

 

 

-Υπάρχουν συγγραφικές εμμονές; Θέματα στα οποία επανέρχεστε, τεχνικές που χρησιμοποιείτε και ξαναχρησιμοποιείτε, γρίφους κι αινίγματα που προσπαθείτε μια ζωή γράφοντας να επιλύσετε;

Διαπιστώνω ότι οι ήρωες με τους οποίους καταπιάνομαι συχνά είναι άνθρωποι που έχουν υποστεί κάποιο τραύμα, είχαν κάποιον εθισμό ή τέλος πάντων ξέρουν καλά τη σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού.

 

-Τι πρέπει να έχει μια ιστορία για να γίνει ιστορία σας;

Μου αρέσουν οι γενναίες ιστορίες. Οι ιστορίες που ξεπερνούν την καθημερινότητα και διαμορφώνουν το χαρακτήρα του ήρωα στη μετέπειτα ζωή του. Σαν αναγνώστρια απολαμβάνω να διαβάζω συγγραφείς που παίρνουν κάτι εντελώς καθημερινό και πάνω σε αυτό χτίζουν την ιστορία τους. Εγώ για να γράψω θέλω στην ιδέα να υπάρχει λίγο δράμα.

 

-Ένας ήρωας ή μια ηρωίδα για να γίνει ήρωάς σας ή ηρωίδα σας;

Με συγκινούν οι ήρωες που ζουν μια κανονική ζωή αλλά έχουν είτε ένοχο είτε πολύ σκληρό παρελθόν. Αυτοί που πήγαν στην κόλαση και γύρισαν όμως αυτό τους διαμόρφωσε και τους έκανε καλύτερους- όχι όσοι επέστρεψαν για να πάρουν κεφάλια. Αυτό συχνά με συγκινεί και στη ζωή.

 

 

 

 

-Ποιος ήρωας ή ποια ηρωίδα σας έφτασαν ως εσάς με τον πιο αλλόκοτο τρόπο;

Μου έχει τύχει να διαβάσω ή να δω κάποια είδηση για την οποία μπορεί να συζητάει εκείνη την περίοδο όλη η Ελλάδα. Πολύ καιρό μετά κάποιος από τους εμπλεκόμενους στην τότε είδηση μπορεί να εισέλθει στο κείμενο μου σαν ήρωας ή ηρωίδα. Αυτό ακριβώς μου συμβαίνει με μια ιστορία που καταπιάνομαι τώρα.

 

-Το πρώτο βιβλίο που διαβάσατε και σας εντυπωσίασε;

Η Βάρδια του Καββαδία. Ακόμα είμαι εντυπωσιασμένη.

 

-Υπάρχει βιβλίο που μπορείτε να πείτε ότι σας άλλαξε τη ζωή ή βιβλίο στο οποίο συχνά επιστρέφετε;

Συνηθίζω να λέω για αστείο ότι ο Ντίκενς που διάβασα στην παιδική μου ηλικία με έκανε πολύ ψυχοπονιάρα και ο Μάρκεζ (Ο έρωτας στα χρόνια της Χολέρας) που διάβασα στην εφηβεία μου με έκανε πολύ ρομαντική. Τελικά αυτό το αστείο κρύβει πολλή αλήθεια.

 

 

 

 

-Αγαπημένοι σας συγγραφείς και ποιητές;

Αποφεύγω να απαντάω αυτή την ερώτηση γιατί πάντα διαπιστώνω ότι έχω ξεχάσει να αναφέρω κάποιους από τους οποίους μου διαμόρφωσαν τα γούστα στη λογοτεχνία. Θα ξεχωρίσω τον Καμί και τον Κάρβερ ενώ στις πιο πρόσφατες αναγνώσεις μου αγάπησα τη Λουσία Μπερλίν. Από ποιητές πέρα από τον οικουμενικό Καβάφη που με συγκινεί βαθύτατα και τον Καββαδία που αγαπώ πάντα, απολαμβάνω να διαβάζω ποιήματα του Γκόρπα. Η αγαπημένη μου γυναίκα ποιήτρια που γυρίζω και ξαναγυρίζω στα ποιήματά της είναι η Έμιλυ Ντίκινσον. Αναφέρω μόνο αυτούς τονίζοντας ότι είναι το ένα δέκατο των αγαπημένων μου.

 

-Κατά την διαδικασία της συγγραφής, ακούτε μουσική, έχετε ανάγκη από απόλυτη σιωπή, διαβάζετε άλλα βιβλία ή ποιητές, καταφεύγετε σε εικαστικά έργα;

Δεν διαβάζω άλλα βιβλία γιατί μου αποσπούν την προσοχή. Όταν γράφω σχεδόν όλο τον ελεύθερο χρόνο μου τον αφιερώνω σε αυτό. Δεν καταφεύγω σε εικαστικά έργα σκοπίμως όμως κάποιο έργο μπορεί να με επηρεάσει πολύ και να μου δώσει ιδέες. Η ησυχία είναι επιθυμητή αλλά έχω πλέον συνηθίσει να απομονώνω τη σκέψη μου ακόμα και όταν γύρω μου έχει φασαρία. Δουλεύω πολύ συχνότερα ανάμεσα σε κόσμο και ήχους, ειδικότερα μέσα στη φασαρία των παιδιών μου. Τους λέω πολλές φορές όταν παραδίδω ένα δημοσιογραφικό κείμενο ότι θα βάλω σαν υποσημείωση ότι το κείμενο έχει γραφτεί με υψηλό βαθμό δυσκολίας. Συνήθισα πλέον και μπορώ να γράψω σχεδόν παντού.

 

-Να αναφερθούμε σε εκείνο που γράφετε σήμερα;

Αυτό τον καιρό γράφω για ένα έφηβο κορίτσι που προσπαθεί με νύχια και με δόντια να ανταπεξέλθει στο σενάριο της ζωής της και παράλληλα να απολαύσει κάποια δώρα που συναντάει στο δρόμο της. Η ιδέα ήταν να γράψω για έναν «κατεστραμμένο» ενήλικα πριν όμως «καταστραφεί», εκεί που ακόμα προλάβαινε να έχει μια άλλη πορεία. Επίσης δεν έχω αποφασίσει αν τελικά θα καταστραφεί. Είναι πολύ ωραίο αυτό το παιχνίδι που καθορίζεις την τύχη κάποιου.

 

 

 

Δημοσιεύθηκε στο Liberal

 

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top