Fractal

Βηματισμοί στη Ζωή και στο Χρόνο

Γράφει ο Νίκος Μυλόπουλος //

 

Αγγελική Γιαννόπουλου «Λέξεις στο φως», Εκδόσεις Αρμός

 

Η Αγγελική Γιαννοπούλου είναι φιλόλογος, με σπουδές στην ψυχολογία και την ιστορία της Τέχνης. Έχει δημοσιεύσει κατά καιρούς άρθρα, δοκίμια, διηγήματα και ποιήματα σε διάφορες έγκριτες ιστοσελίδες. Το καλαίσθητο βιβλίο της  «Λέξεις στο φως» είναι μια συγκλονιστική ωδή στο μεγαλείο της ζωής. Υπαρξιακός και ηθικός απολογισμός, αναζήτηση και κατεύθυνση, με οδηγό την αγάπη. Με απλότητα φιλοσοφημένη και σεμνότητα αφήνει την ψυχή της ανέπαφη απ’ όλα τα «πρέπει» που μας κατακλύζουν. Με τον δικό της μοναδικό τρόπο, μας μεταφέρει το τι συμβαίνει γύρω της, στους ανθρώπους, στη χώρα, στα αισθήματα έχοντας πρόταση. Με έκφραση στιλπνή που αναδεικνύει την καθαρότητα και τη δύναμη της σκέψης της, λυτρώνει.

 

ΒΗΜΑΤΙΣΜΟΙ ΣΤΗ ΖΩΗ

Η πρώτη ενότητα του βιβλίου με τίτλο «Βηματισμοί στη ζωή» αποτελεί μια σταθερή ομολογία πίστης στην ελευθερία και το ανεπανάληπτο μεγαλείο της ζωής. Ευγένεια ύφους και λόγου, στοχασμός και λυρισμός σε ισορροπία απόλυτη. Τρυφερό, συναισθηματικό, ερωτικό, ρεαλιστικό, κοινωνικό, βιογραφικό, απελευθερωτικό, φιλοσοφικό. Πλούσια και ολοκληρωμένη γραφή, εξαιρετικά Ελληνικά που αναδεικνύουν το άμετρο βάθος της γλώσσας μας και τη γνώση αυτής από τη συγγραφέα σε βαθμό υπέρμετρο. Αναλύοντας το μεγαλείο, τη θετική αλλά και την αρνητική δύναμη των λέξεων, καταλήγει όπως οι βαθυστόχαστοι και φιλοσοφημένοι άνθρωποι στη διαύγεια της σιωπής.

«Κουράστηκαν τα μάτια μας από τα αληθοφανή ψεύδη, κουράστηκαν τα αφτιά μας από τις κραυγές. Καιρός για ουσία»

Με συνέχεια και συνέπεια αναφέρεται και στέκεται απέναντι στη ζωή με αισιοδοξία.

«Λατρεύω την πρωινή πάχνη και αφήνω την αλισάχνη να αγγίξει με την αλμύρα της το μυστήριο της ζωής μου»

«Άνοιξε τις φτερούγες σου. Πέτα ψυχή μου! Πέρα απ’ το λίγο του κόσμου που αταίριαστο σου είναι»

Με την ανεξάντλητη δύναμη του ανθρώπου που αγωνίζεται, ανιχνεύει θετικές στιγμές παρουσίας ακόμη και μέσα στον ζόφο της έλλειψης. Άνθρωπος θετικός και αισιόδοξος βλέπει τον ουρανό απ’ την πλευρά που λάμπει, τρυφερή και ευαίσθητη πιστεύει πως η αγάπη αποτελεί τη μόνη δύναμη που μπορεί να κατατροπώσει το κάθε μας βάσανο.

«Όταν το αεράκι της αγάπης χαϊδέψει το πρόσωπο, όταν κοιτάξουμε με πίστη τον καθάριο ουρανό, θα βγάλουμε φτερά θα πετάξουμε, θα ελευθερωθούμε. Όχι, τίποτα δεν χάθηκε»

Μεταβλητός της ζωής ο δρόμος. Άλλοτε εύκολος, άλλοτε δύσκολος, άλλοτε τραχύς αλλά πάντοτε δικός μας και προτρέπει τον καθένα μας ν’ αναλάβει ακέραιη την ευθύνη του και να νικήσει την απραξία την οποία θεωρεί την πραγματική αδικία. Ίσως είναι αφελές να οραματιζόμαστε μια ιδανική κοινωνία. Η ίδια προτείνει μια θεωρητικά απλή αλλά παράλληλα πολύ δύσκολη πρακτική λέγοντας στον καθένα μας να κάνει καθημερινά την αυτοκριτική του και να μην κάνει ποτέ ό,τι δεν θέλει οι άλλοι να του κάνουν. Τον βηματισμό της κοινωνίας τον ορίζουν οι ελάχιστοι, οι εκμεταλλευτές, οι σκληροί, με λόγια ψεύτικα και χαμόγελα υποκριτικά. Ας μην εφησυχάζουμε, ας έχουμε τα μάτια μας και το μυαλό μας ανοιχτά να βλέπουμε το βάθος των πραγμάτων κι ας μη φοβόμαστε.

Τεχνητός είναι ο φόβος, δημιούργημα των ραδιούργων και σ’ αυτόν ποντάρουν ώστε να μην υπάρχει αντίδραση και να μας ελέγχουν. Η συγγραφέας μάς προτρέπει για μια πορεία προς την αντίθετη πλευρά από την πεπατημένη που βολεύει και ελέγχεται από τους λίγους, προς την αντίθετη όχθη που, αν και φαντάζει ως πράξη αδύνατη, αρκεί κάποιος να την πιστέψει. Και πάλι εκτενής η αναφορά της στην αγάπη.

«Είχες περηφάνια και την έχασες σ’ έναν κόσμο που θέλει ν’ αγαπιέται αλλά δεν αγαπά» ή αλλού «Βαθαίνει η αγκαλιά σαν αγαπιέσαι. Μαζί εμείς κάτω απ’ το ζεστό φως του ήλιου σε πείσμα των καιρών».

Τόλμησε τον δύσβατο δρόμο και θα δικαιωθείς. Δρόμοι ανοιχτοί ή αδιέξοδοι, αλήθειες και ψέματα, όλα μαζί είναι η ζωή και μόνο η αγάπη την ομορφαίνει και στο σημείο αυτό αναφέρεται και στον Λ. Τολστόι, σύμφωνα με τον οποίο όλη η ζωή αποτελείται από «σκιά και φως» ενώ συμφωνώντας και με τον Ο. Ελύτη προτρέπει τον καθένα μας για «ιδιωτική οδό», γιατί μόνο αυτό χαρίζει ό,τι στο τέλος απομένει. Αγάπησε πολύ τον εαυτό σου, γιατί μόνον έτσι μαθαίνεις ν’ αγαπάς και τον άλλον. Βλέπει και εξυμνεί με θετικό πάντα μάτι την ομορφιά στη ζωή, αν και γύρω μας υπάρχει η αδικία, το μίσος, ο ατομικισμός, η διάκριση, η αδιαφορία, η υποκρισία και όλες οι αρνητικές έννοιες είναι δυστυχώς σε έξαρση κι οι άνθρωποι λιγότερο υπομονητικοί, επιεικείς και αλληλέγγυοι και περισσότερο σκληροί και ατομιστές. Όμως η ζωή θα είναι πάντα φως και αγάπη.

Είναι ευκαιρία, λέει η Αγγελική, να κοιτάξουμε μέσα μας. Να βρούμε τα θετικά, την ελπίδα, τη δύναμη, την πίστη, την αισιοδοξία, το θάρρος. «Σανίδα σωτηρίας» το βιβλίο αυτό  για όσους βρίσκονται στη ζώνη του λυκόφωτος ακόμη και γι’ αυτούς που έχουν περάσει στη γκρίζα ζώνη.

 

Αγγελική Γιαννόπουλου

 

ΒΗΜΑΤΙΣΜΟΙ ΣΤΟ ΧΡΟΝΟ

«Χρόνος, μήνες, μέρες, λεπτά» αντίστροφα μετράμε. Αν κάποτε μας βαραίνουν είναι γιατί γέρικη καρδιά αποχτήσαμε. Η σκέψη, η μνήμη, το όνειρο, η αγάπη, η ελπίδα, ο έρωτας είναι άχρονα, αναλλοίωτα, άφθαρτα. Κανένα ρολόι δεν τα μετρά. Είναι ολότελα δικά μας». Στον δικό της ορισμό για το πώς μετριέται η ηλικία λέει «είναι τα δευτερόλεπτα, τα λεπτά, οι ώρες που γελάσαμε με την καρδιά μας, που κλάψαμε με την ψυχή μας, που γονατίσαμε από απόγνωση, που βαδίσαμε με ελπίδα, που δώσαμε και δοθήκαμε στην αγάπη, στον έρωτα… Κοινωνούμε ζωή, που ξεκινάει όποτε εμείς επιθυμούμε, και μετριέται όπως εμείς αποφασίζουμε οδοιπορώντας στο άπειρο, δώρο ατίμητο».

Ενώ για την ελευθερία υποστηρίζει πως είναι «η κάθε μετάβαση απ’ το σκοτάδι στο φως».

Η «Γέννηση» αποτελεί ένα ρεαλιστικό κοινωνικό αφήγημα. Βαθειά τομή αυτογνωσίας και αυτοκριτικής για να απελευθερωθεί το καλό που ο καθένας κρύβει μέσα του και συμπληρώνει «αγώνας εσωτερικός η καλοσύνη». Με τρόπο λυρικό περιγράφει τη μοναδικότητα του έρωτα.

«Στον αργόσυρτο χορό των εποχών οι λυγερόκορμες αισθήσεις ακολουθούν τη μακρινή, την κοντινή μελωδία του έρωτα. Πότε σαν άγουρο παλικαράκι, πότε σαν ώριμος άντρας πίσω απ’ τα φυλλώματα της μνήμης απλώνει το χέρι και προσεγγίζει με χαμόγελο τη ζωή. Όμορφος σαν αυγή, ολοφώτιστος σαν ήλιος και κάποτε σκοτεινός σαν χειμωνιάτικος ουρανός. Τόσο εύθραυστος σαν κλαράκι λυγαριάς, τόσο σκληρός σαν το διαμάντι που δεν κόβεται».

Ακόμη παρουσιάζει τους δυο ερωτευμένους ως «δυο πλάσματα με το φωτοστέφανο της νιότης. Στα μάτια θάλασσες αταξίδευτες, στα χείλη αντίδωρα του έρωτα, στα χέρια το σύμπαν που τους ανήκει». Η σκέψη της τρέχει στις αναμνήσεις, την παιδική της ηλικία που, όπως λέει κι ο ποιητής, είναι η πατρίδα του καθενός παραθέτοντας αληθινές τρυφερές ιστορίες.

Με σκέψη βαθειά και φιλοσοφημένη παραθέτει τους προβληματισμούς της για τη σημερινή κατάσταση:

 «Εκλείπει από τη σημερινή εποχή η αυτοκριτική, ο αυτοέλεγχος κι οδηγούμαστε σε μια κατάσταση ενός ιδιότυπου αμοραλισμού. Με κάποιον τρόπο φίμωσε ο σημερινός άνθρωπος τον έλεγχο της συνείδησής του. Η ηθική του ελευθερία ξεκινά και τελειώνει με τα δικαιώματά του μα χωρίς την εξισορρόπησή τους με τις ανάλογες υποχρεώσεις και καθήκοντα. Οι ηθικοί νόμοι οι πανανθρώπινες αξίες του αυτοσεβασμού, του αλληλοσεβασμού, της άρνησης της μισαλλοδοξίας, της δικαιοσύνης, της ισότητας, του δικαιώματος στο διαφορετικό, υπήρχαν και θα υπάρχουν πάντα. Εκείνο που άλλαξε είναι η κραυγαλέα περιφρόνησή τους τόσο που σε καμία άλλη εποχή δεν τόλμησαν οι άνθρωποι να κάνουν».

Επίσης υποστηρίζει πως η ειρήνη δεν είναι η απουσία πολέμου αλλά η συμφιλίωση με τον εαυτό μας και τους άλλους και ότι η ευτυχία δεν είναι υλική αλλά είναι η αγάπη προς τον εαυτό μας, την οικογένεια και τους άλλους και η λύτρωση της ψυχής μέσα απ’ αυτήν.

Οι «Λέξεις στο φως» είναι ένα βιβλίο γεμάτο από αγάπη, ένας οδηγός επιβίωσης στο σύγχρονο σκοτάδι, εφάμιλλο με τα σπουδαία βιβλία «Πλάτωνας όχι πρόζακ» του Λου Μαρίνωφ και τον  «Ανθρώπινο λόγο» του Ροζέ Γκαρωντύ. Ένα βιβλίο ειρηνικής επανάστασης  που μας δείχνει τον δρόμο που χάσαμε μέσα από την άμετρη και άχρηστη πληροφόρηση και την κατευθυνόμενη ψευδοφιλοσοφία σε λάθος πρότυπα και επιλογές.

Κλείνοντας αποκαλύπτω το μυστικό της:

«Κατηφορίζει το καλοκαίρι. Ακούγονται από μακριά τα βαριά βήματα του χειμώνα, μα ένα μυστικό θέλω να σου πω. Ό,τι και να είναι εσύ κράτησε στο πιο όμορφο μέρος της ψυχής σου το δικό σου καλοκαίρι που έχει μέσα δύναμη να φωτίζει, χαρά να μοιράζεται, αγάπη να δίνει και τη σοφία πως κάθε εποχή είναι εδώ για να τη ζήσεις, να δημιουργήσεις, να τη χαρείς γιατί είναι η δική σου ζωή. ΜΟΝΟ δική σου!»

 

Φθινόπωρο 2019

 

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top