Fractal
Home / Ποιήματα / “Κυριακή Προσευχή”
30/03/2021, 11:13 μμ

“Κυριακή Προσευχή”

Της Κωνσταντίας Σωτηρίου //

 

 

 

 

Τις Κυριακές μαζευόμαστε στην εκκλησία την μεγάλη κάτω στην πόλη και προσευχόμαστε

Όλες,

στον Κύριο.

Λέμε

«βοήθα μας, θεέ μου, να αποδεχτούμε τα βάσανα μας» και

λέμε,

«ευχαριστούμε θεέ μου για όσα μας δίνεις» και λέμε

«ευχαριστούμε θεέ μου,

που μας έδωσες τις Κυριακές και σε υμνούμε»

και λέμε «θεέ μου,

ευχαριστούμε θεέ μου, ευχαριστούμε».

Έτσι κάνουμε τις Κυριακές.

Ύστερα τρέχουμε,

στον Κήπο,

να μαζέψουμε και να μαζευτούμε, να φάμε και να τραγουδήσουμε, μπορεί και να χορέψουμε, κάποτε

Απλώνουμε πανιά στο χώμα και ξαπλώνουμε στον ήλιο,

Είναι ωραία να είναι

Κυριακή

Και να απλώνεις πανιά στο χώμα, να ξαπλώνεις και να κοιτάζεις

τον ήλιο,

Αφού πρώτα, έχεις ευχαριστήσει,

Τον θεό. Αν και κάποτε, μερικές φορές, όχι πάντα, σίγουρα όχι

Πάντα,

Και σίγουρα όχι κάθε

Κυριακή,

Κάποιες από μας, εκτός της προσευχής, απευθύνουν και παράπονα στον

Κύριο. Λένε τα παράπονα τους στον θεό,

Λένε «γιατί με αδίκησες και με έφερες εδώ, Κύριε»

Και λένε,

«Γιατί με άφησες εδώ να υποφέρω Κύριε»,

Και λένε πάλι,

«Γιατί πρέπει να υποφέρω Κύριε»

Και ύστερα λένε,

«Υποφέρω Κύριε».

Έτσι κάνουν κάποιες τις Κυριακές.

 

(«Άντεξα να με λένε πεινασμένη, αγύρτισσα, πανάθλια και ζητιάναi», μαυρού, κοπέλα, κόρη, Φιλιππινέζα πάντα, εσού, εσύ και ψιτ και έλα εδώ, κόρη έλα είπα, εδώ, έλα, και φύγε και μην αργείς και μην τηλεφωνάς και μην μιλάς και δώσε στον παππού φιλάκι και πουτάνα θέλεις πέντε ευρώ να πάμε μαζί, έλα, να καθαρίσεις και σε μας, έλα, και στο σπίτι του γιου μου και της κόρης μου, Δευτέρες και Τρίτες και Τετάρτες και Πέμπτες και Παρασκευές και Σάββατα, έλα, που θέλεις και οκτάωρα, πεινασμένες, μυρίζεις σκόρδους, έλα, να τρως ότι τρώμε κι εμείς, έκλεψες μου τα λεφτά του ψουμνίσματος, έλα, δεν έμειναν ρέστα, δεν έμειναν ρέστα ε;, έλα, δεν πρόλαβες τις βεράντες, έλα, Κυριακές να έρχεσαι σπίτι πριν τις έξι, θέλεις και εκκλησίες, να φοράς πιο κλειστές μπλούζες, έλα, που πάτε δηλαδή τις Κυριακές, έλα, πάει ο Κήπος που πηγαίναμε και παίζαμε παιδάκια, μαζεύονται αυτές, έλα, μαζεύονται τούτες, έλα, Φιλιππινέζες όλες , Ινδή και Νεπαλιώτισσα και Μπακλαντέζα, Φιλιππινέζα πάντα, έλα, ξένες, αλλοδαπές, αλλόθρησκες, κανεί έρωτες και φτάνει αγάπες, αυτά που ήξερες να τα ξεχάσεις εδώ, έλα, πέντε χρόνια αντέχουν, έλα, μετά να φέρουμε άλλη κοπέλα μετά, έλα, θέλεις να φέρουμε μια κοπέλα να μοιράζουμε ανάμεσα μας, έλα, λερωμένες, μαύρες, έλα , «άντεξα να με λένε πεινασμένη, μαυρού, πανάθλια και πουτάνα», έλα, έλα, ΕΛΑ!)

 

Τις Κυριακές μαζευόμαστε στην εκκλησία την μεγάλη κάτω στην πόλη και προσευχόμαστε

όλες

στον Κύριο.

Λέμε

«βοήθα μας θεέ μου να αποδεχτούμε τα βάσανα μας» και

λέμε,

«Γιατί με άφησες εδώ να υποφέρω Κύριε»,

και λέμε «θεέ μου,

ευχαριστούμε θεέ μου, ευχαριστούμε»

και λέμε ακόμα

«μην με κάνεις να υποφέρω άλλο Κύριε»,

Και κάποιες λένε,

«Υποφέρω Κύριε»,

Υποφέρω τώρα,

Κάποιες υποφέρουν τώρα,

Κύριε.

Έτσι λέμε, αυτά λέμε,

Έτσι μιλάμε εμείς

Τις Κυριακές.

(«Στο στερνό του ήλιου προσεύχομαι το φως, όσοι θα ‘ρθουνε του αφέντη εκδικητές, να ξεπληρώσουν και τον δικό μου φόνο στους εχθρούς μου,

Που σκότωσαν μια σκλάβα,

Εύκολη πράξη»)ii

 

 

 

 

i.Αρχαία Ελληνική Γραμματεία, Αγαμέμνων, Αισχύλος, Εκδότης Οδυσσέας Χατζόπουλος, σελ. 135

ii .Το ίδιο σελ. 139 Κείμενο αφιερωμένο στις γυναίκες μετανάστριες που ήταν θύματα του δολοφόνου στην Κύπρου.

 

 

Η φωτογραφία είναι της Καίτης Παπαδήμα και παρουσιάζει ένα πανό με τα ονόματα των θυμάτων

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top