Ποίηση: Κώστας Βασιλάκος. [Μετάφραση και στα Γαλλικά]
Μετάφραση στα Γαλλικά και ανθολόγηση: Παρασκευή Μόλαρη // *
Το αγκάθι
Για χρόνια καλλιεργούσα ένα αγκάθι
που έσπειρε ο πόνος του ανέμου.
Ήλπιζα να ανθίσει ένα λουλούδι
στο λευκό των αγγέλων,
να σεργιανούν στον παράδεισο οι πόθοι.
Ήθελα ένα κόκκινο του δειλινού,
για να χορεύουν στη φωτιά τα τραγούδια.
Μα ήταν το μωβ που με τρύπησε
και έσταξε αίμα στο σκοτάδι.
Ίσως γι’ αυτό λατρεύω το φεγγαρόφωτο
και μεθάω με ευωδιά νυχτολούλουδου.
Η αγάπη με πληγές ανασαίνει .
L’épine
Pendant des années je cultivais une épine
semée par la douleur du vent.
J’espérais voir fleurir une fleur
au blanc des anges,
voir les désirs se promener au paradis.
Je voulais un rouge du crépuscule,
pour que les chansons dansent dans le feu.
Mais c’était le mauve qui me perça
et fit couler du sang dans les ténèbres.
C’est peut être pour cela que j’adore le clair de lune
et que je m’enivre du parfum de la primevère.
L’amour respire à travers les blessures.
Γυμνό σώμα
Τι καλοκαίρι και αυτό…
Εσύ κρύωνες τόσο πολύ
και εγώ δεν είχα ρούχα να σε ντύσω.
Άπλωσα την καρδιά μου
και σε σκέπασα να ζεσταθείς.
Το γυμνό σώμα μου
σαν αμαρτία πρωτόπλαστου
χάθηκε μέσα στα μάτια σου.
Στα χείλη ένα δαγκωμένο μήλο,
πάλευε να κερδίσει τον παράδεισο.
Corps nu
Quel été…
Tu avais si froid
et moi je n’avais pas de vêtements pour t’ habiller.
J’ étendis mon coeur
et te couvris pour te réchaufer.
Mon corps nu
comme le péché du premier homme
se perdit dans tes yeux.
Sur les lèvres une pomme mordue,
luttait pour gagner le paradis.
Traduit en français par Paraskevi Molari, MA
Της καρδιάς μου Βασίλισσα
Εσύ νέκταρ των κυττάρων που αιώνια ανθείς
πέρα από τις ωκεάνιες γραμμές των θνητών,
Εσύ θεϊκή ύπαρξή που διαχέεις ανέσπερο φως
κάτω από τους ραγισμένους ίσκιους των άστρων.
Της μοναξιάς μου η μύχια ελπίδα σε καλεί,
σαν καλαμιά που ικετεύει τον θεριστή
ν’ αγκαλιάσει την απελπισία της,
σα ναυαγός που εκλιπαρεί τα κύματα
για ένα τελευταίο ταγκό σιωπηλών λυγμών
ως τις πληγές των βράχων τη λύτρωση.
Βλέπω το λευκό του σύμπαντος χάους
και εσύ τόσο μακριά της καρδιάς μου βασίλισσα.
Στέκω στο περβάζι του απείρου και ονειρεύομαι,
σε νιώθω να μεθάς στης ψυχής μου το γλέντι
και δακρυσμένη στης γιορτής την απουσία
ν’ αγκαλιάζεις την μελαγχολία των ματιών μου,
να χαϊδεύεις της προσμονής τ’ ανεκπλήρωτα,
να σκεπάζεις τ’ αναφιλητά της εγκαρτέρησης
μ’ ένα νεύμα ερωτικό σαν ζωής αγίασμα.
Στείλε μου ένα τόσο δα μικρό υάκινθο,
κι’ ας είναι κλεμμένο από ένα σου φιλί,
να έχει άρωμα απ’ το σώμα σου το ποθητό
και του δείπνου σου του μυστικού την ταπείνωση.
Της καρδιάς μου εσύ Βασίλισσα,
χάρισέ μου τα πιο όμορφα του ήλιου χρώματα
απ’ το βύθισμα στων οριζόντων το γαλάζιο,
ν’ ανατέλλει η παρουσία σου στα μάτια μου
την κάθε στιγμή που θα δύω εντός μου.
Reine de mon coeur
Toi nectar des cellules qui fleuris éternellement
au-delà des lignes océaniques des mortels,
Toi existence divine diffusant une lumière qui ne s’éteint pas
Sous l’ombre craquelée des étoiles.
L’espoir profond de ma solitude t’invite,
comme des roseaux suppliant le moissonneur
d’embrasser leur désespoir,
comme un naufragé suppliant les vagues
pour un dernier tango de sanglots silencieux
jusqu’à la rédemption des blessures des rochers.
Je vois le blanc du chaos de l’univers
Et toi reine si lointaine de mon cœur.
Je me tiens sur le rebord de l’infini et m’y abandonne au rêve,
Je te sens t’enivrerà la fête de mon âme
et en larmes à l’absence de la fête
embrasser la mélancolie de mes yeux,
caressant l’inaccompli de l’attente,
couvrant les sanglots de la patience
par un signe de tête érotique comme sanctification de vie.
Envoie-moi une toute petite jacinthe,
même si elle est volée d’un de tes baisers,
ayant le parfum de ton corps désiré
et l’humilité de ton diner clandestin.
Toi, Reine de mon cœur,
Offer moi les plus belles couleurs du soleil
pour que de l’engloutissement dans le bleu des horizons,
se fasse lever ta présence à mes yeux
à chaque fois que je me disparaîtrai en moi.
Traduit en français par Paraskevi Molari, MA
Ο Κώστας Βασιλάκος γεννήθηκε στο Πολυδένδρι Αττικής , όπου ζει μέχρι σήμερα . Σπούδασε Οικονομικές Επιστήμες και Διοίκηση Επιχειρήσεων στο Πανεπιστήμιο Πειραιά. Έκανε σπουδές στην Ψυχολογία των Ομάδων και στη Διοίκηση Ανθρώπινου Δυναμικού . Εργάστηκε στον ιδιωτικό τομέα για περισσότερα από τριάντα πέντε χρόνια ως διευθυντής οικονομικών και διοικητικών υπηρεσιών. Είναι μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών (Ε.Ε.Λ ), της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών (Π.Ε.Λ), του Ελληνικού Πολιτιστικού Ομίλου Κυπρίων Ελλάδος (Ε.Π.Ο.Κ) και του συλλόγου Λόγου-Μουσικής- Τέχνης « ΛΙΝΟΣ». Ποιήματά του βραβεύτηκαν στον Παγκόσμιο διαγωνισμό NOSSIDE , στον Πανελλήνιο Λογοτεχνικό διαγωνισμό της Π.Ε.Λ , στους Δελφικούς αγώνες ποίησης της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών (Π.Ε.Λ) , στον Ελληνικό Πολιτιστικό Όμιλο Κυπρίων Ελλάδος (Ε.Π.Ο.Κ) και στην Αμφικτυονία Ελληνισμού . Επίσης η ποιητική του συλλογή « Λόγια δραπέτες» τιμήθηκε από την Εταιρία Ελλήνων Λογοτεχνών (Ε.Ε.Λ) με το βραβείο ΜΑΡΚΟΥ ΑΥΓΕΡΗ και η ποιητική συλλογή « Ανάμεσα σε δυο στιγμές» τιμήθηκε από τον ΕΠΟΚ με το βραβείο βιβλίο της χρονιάς 2017. Έργα του που έχουν εκδοθεί: Σκέψεις θραύσματα (ποίηση , εκδ. « Άνεμος Εκδοτική» , 2012), Περι-Διαβαίνοντας( διηγήματα, εκδ. Αγγελάκη, 2013), Λόγια δραπέτες (ποίηση, εκδ. «Άνεμος Εκδοτική» , 2015), Ανάμεσα σε δυο στιγμές ( ποίηση , Εκδ. Σοκόλη , 2017 ). Το Ω των Ωκεανών (ποίηση , Εκδ. Σοκόλη , 2019).
* Η Παρασκευή Β. Μόλαρη είναι πτυχιούχος Αγγλικής και Ελληνικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών καθώς και πτυχιούχος του Τμήματος Ξένων Γλωσσών Μετάφρασης και Διερμηνείας του Ιονίου Πανεπιστημίου. Έχει μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών Μάστερ ΙΙ από το Πανεπιστήμιο Paul Valéry Montpellier III . Τμήμα Νεοελληνικών σπουδών στη Νεότερη Ελληνική Ιστορία και Ιστορία της Εκπαίδευσης. Έχει παρουσιάσει και μεταφράσει πλήθος ποιημάτων σύγχρονων Ελλήνων ποιητών και τα οποία χρησιμοποιούνται ως διδακτικό υλικό στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο. Ως συνεργάτης του επιστημονικού περιοδικού ΝΕΑ ΠΑΙΔΕΙΑ έχει δημοσιεύσεις μεταφραστικές της εργασίες και παρουσιάσεις, καθώς και στο Δίκτυο Πολιτικής Ανωτάτης Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Πατρών
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
Μετάφραση | Joseph Roht, Ο ξεχωριστός μαθητής ( 1916)
30/01/2024, 7:39 μμ -
-
Mετάφραση: “Il dolore”, Irma Kurti
09/01/2024, 8:17 μμ -
Τρία ποιήματα του Κωστή Παλαμά στ’ αγγλικά
12/12/2023, 8:52 μμ -
Δύο ποιήματα του Mosab Abu Toha
12/12/2023, 8:51 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
«Το βίωμα τής στιγμής/ είναι όλο σώμα»
Από τον Κωνσταντίνο Μπούρα // * Βάλτερ Πούχνερ, «Το χώμα των λέξεων». Ανθολόγηση ποιήσεων 2017, εκδόσεις Αρμός, Αθήνα 2020, σελ. 340. Ο εμβριθέστατος μελετητής, ο επίμονος ερευνητής και ακούραστος ποιητής Βάλτερ Πούχνερ καταθέτει σε αυτόν τον εξαντλητικό τόμο
Περισσότερα -
✩ «Η αγαπημένη του κυρίου Λιν» του Philippe Claudel, σε συμπαραγωγή του ΚΘΒΕ με τον πολιτιστικό οργανισμό «Λυκόφως», με τον σπουδαίο Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη!
Γράφει ο Παύλος Λεμοντζής // «Η αγαπημένη του κυρίου Λιν» του Philippe Claudel, σε συμπαραγωγή του ΚΘΒΕ με τον πολιτιστικό οργανισμό «Λυκόφως», με τον σπουδαίο Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη! Το έργο και η παράσταση Ο κύριος Λιν
Περισσότερα -
Το απάνθρωπο παιχνίδι της επιβίωσης
Γράφει ο Γρηγόρης Αζαριάδης // * M.J. Arlidge «Α μπε μπα μπλομ», Μετάφραση: Σοφία Τάπα, εκδ. Διόπτρα, σελ. 389 Ο M.J.Arlidge σίγουρα αποτελεί μιά ενδιαφέρουσα περίπτωση στην σύγχρονη βρετανική σχολή αστυνομικής λογοτεχνίας. Ο Arlidge τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια
Περισσότερα -
✔ Νένα Κοκκινάκη: «Στα περισσότερα βιβλία μου αγνοούσα σχεδόν πάντα το τέλος»
Συνέντευξη στην Ελένη Γκίκα // «Στα Ανοιχτά χαρτιά του ο Ελύτης αναφέρεται εκτενώς στη Διάπλαση των παίδων, περιοδικό που τον βοήθησε «να αποσπαστεί από τον Ιούλιο Βερν ή τους χοντρούς χρυσόδετους τόμους της Bibliotheque Rose» και να
Περισσότερα -
Διήγημα: “Μια εκδρομή”
Γράφει η Τίνα Κουτσούμπου // Μια εκδρομή ΗΤΑΝ ΚΑΤΙ ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ. Δεν θα μπορούσα να το περιγράψω με άλλη λέξη. Οι αισθήσεις μου παραδομένες σε μια γλυκιά αποχαύνωση, τα μάτια διεσταλμένα στις κόρες τους, τ’ αυτιά
Περισσότερα -
Η Μαρίκα Θωμαδάκη για τον Θεόδωρο Τερζόπουλο
Γράφει η Παναγιώτα Γ. Σαράφη // * Μαρίκα Θωμαδάκη «Théodoros Terzopoulos Magicien de l’ espace «BRISER LE MIROIR» και επί το ελληνικότερον: Θεόδωρος Τερζόπουλος, Μάγος του σκηνικού χώρου: “Το σπάσιμο του καθρέφτη”, εκδ. Δρόμων, σελ. 165 Είναι ιδιαίτερη
Περισσότερα -
Το ρήμα ΕΙΝΑΙ
Γράφει η Ελένη Γκίκα // Ούτε νίκη, ούτε ήττα. Η δύναμη και ταυτόχρονα, ο βράχος, εγώ: «Κατατρομαγμένος, περικυκλωμένος, ξεπερασμένος απ’ το πλήθος, δεν μπορώ τότε τίποτ’ άλλο να κάνω παρά να χτυπάω, να τρυπάω, να λεπταίνω και να κάνω
Περισσότερα