Fractal
Home / Βιβλιοκριτικές / Η Κάρμεν Μόλα είναι ένα αίνιγμα
24/07/2019, 12:31 πμ

Η Κάρμεν Μόλα είναι ένα αίνιγμα

Γράφει η Ελένη Γκίκα //

 

Carmen Mola «Κόκκινη Μαδρίτη», Μετάφραση: Αγγελική Βασιλάκου, εκδ. Κλειδάριθμος

 

«H Κόκκινη Μαδρίτη» που αποτελεί ένα ισπανικό παλίμψηστο, κοινωνιολογία, πολιτική, ιστορία, ανθρωπογεωγραφία, το μεγαλύτερο εκδοτικό φαινόμενο των τελευταίων ετών στο νουάρ μυθιστόρημα με διεθνή απήχηση [όταν εκδόθηκε, παρέμεινε στις λίστες best seller για περισσότερες από 30 εβδομάδες, ενώ τα τηλεοπτικά του δικαιώματα έχουν αγοραστεί από το κανάλι Diagonal TV] είναι γραμμένη από μια συγγραφέα- αίνιγμα.

Η Κάρμεν Μόλα που το υπογράφει και που αρνείται να αποκαλύψει την ταυτότητά της, όλα δείχνουν πως πρόκειται για συγγραφέα σπουδαία και έμπειρη. Η εξαιρετική δομή της με τα ιντερμέδια ενός παιδιού που βασανίζεται και τελικά είναι εκείνος ο οποίος βασανίζει, οι αντιφατικοί αλλά ψυχολογικά καθ’ όλα ερμηνεύσιμοι ήρωες και ο κοινωνικός ιστός που νοσεί και υπάρχει εκεί σκοτεινά κρυπτόμενος σε μια καθ’ όλα ιστορική και μεγαλόπρεπη πλατεία, ακόμα και ο τρόπος που επιλέγει να κάνει τους φόνους της, να είστε έτοιμοι, η Κάρμεν Μόλα είναι για γερά νεύρα.

Η «Κόκκινη Μαδρίτη» της που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Κλειδάριθμος σε μετάφραση Αγγελικής Βασιλάκου τα έχει όλα: δράση, ατμόσφαιρα, ανατροπή και συναίσθημα. Την ανεξήγητη βία στις μέρες μας. Εντελώς διαφορετικά ερμηνεύσιμη για τον καθένα. Κανένας δεν είναι εκείνος που φαίνεται.

Ούτε καν η αστυνόμος Έλενα Μπλάνκο. Μια ιδιόρρυθμη μοναχική γυναίκα, επικεφαλής του ΤΑΥ, εθισμένη στη γκράπα, που καταφεύγει στο καραόκε ενίοτε και στις ερωτικές συνευρέσεις με αγνώστους ιδιοκτήτες αυτοκινήτων υψηλού κυβισμού, μονίμως εκτεθειμένη σε κίνδυνο που βιντεογραφεί αδιάκοπα για δεκαέξι χρόνια από το ίδιο ακριβώς σημείο του μπαλκονιού τους την ίδια πλατεία. Την Πλάθα Μαγιόρ απ’ όπου έκλεψαν κυριολεκτικά μπροστά στα μάτια της ένας βλογιοκομμένος τον πεντάχρονο γιό της. Εννιά χρόνια μετά, δεν έχει πάψει στιγμή να τον αναζητά.

Η υπόθεση που θα την φέρει στο προσκήνιο και στις σελίδες μας, είναι η φρικτή δολοφονία της μελλόνυμφης τσιγγάνας Σουσάνα Μακάγια: από τρεις   τρύπες στο κρανίο της έχουν εισαχθεί προνύμφες ενός είδους μύγας που της έχουν καταφάει τον εγκέφαλο. Η αδελφή της, Λάρα, είχε δολοφονηθεί με τον ίδιο ακριβώς τρόπο πριν από επτά χρόνια, αλλά ο δολοφόνος της εξακολουθεί να εκτίει την ποινή του. Κάποιος μιμήθηκε τις φρικαλέες μεθόδους του ή μήπως ένας αθώος βρίσκεται στη φυλακή;

Κι ένα μυθιστόρημα-τοιχογραφία της Μαδρίτης θα στηθεί με πρωταγωνίστρια την αστυνόμο και επίκεντρο μια καθ’ όλα λογοτεχνική πλατεία, όλα συμβαίνουν εκεί τριγύρω, στην Πλάθα Μαγιόρ.

 

Η πλατεία:

Η Πλάθα Μαγιόρ (Plaza Mayor) είναι η κεντρική πλατεία της Μαδρίτης. Βρίσκεται κοντά σε μία άλλη διάσημη πλατεία της πόλης, την Πουέρτα σεν Σολ, η οποία είναι το χιλιόμετρο Μηδέν της Ισπανίας. Έχει ορθογώνιο σχήμα και διαστάσεις 129 επί 94 μέτρα, και περιβάλλεται από τριώροφα κτίρια κατοικιών, τα οποία έχουν 237 μπαλκόνια στην πλατεία. Συνολικά έχει εννέα εισόδους. Η Κάσα δε λα Παναδερία, που έχει δημοτικές και πολιτιστικές χρήσεις, κυριαρχεί στην πλατεία.

Η απαρχή της πλατείας χρονολογούνται το 1577, όταν ο Φίλιππος Β’ ζήτησε από τον Χουάν δε Ερρέρα για να συζητήσουν ένα σχέδιο για να ξανακατασκευάσουν την πολυάσχολη και χαοτική περιοχή της παλιάς Πλάθα δελ Αρραμπάλ. Ο Χουάν δε Ερρέρα εκπόνησε το πρώτο σχέδιο της ανακατασκευής το 1560, αλλά η κατασκευή αυτή καθέ αυτή άρχισε το 1617, κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Φιλίππου Γ’. Ο βασιλιάς συζήτησε από το Χουάν Γκόμεθ δε Μόρα να συνεχίσει τις εργασίες, και ολοκλήρωσε τις στοές το 1619. Παρόλα αυτά, η πλατεία όπως είναι γνωστή σήμερα είναι έργο του αρχιτέκτονα Χουάν δε Βιγιανουέβα, ο οποίος ανέλαβε το λαμπρό, αν και δύσκολο, έργο της ανακατασκευής της το 1790, μετά από μία σειρά πυρκαγιών. Ο έφιππος ανδριάντας του Φιλίππου Γ΄ χρονολογείται από το 1616, αλλά τοποθετήθηκε στο κέντρο της πλατείας μόλις το 1848.

Το όνομα της πλατείας έχει αλλάξει στο πέρασμα του χρόνου. Αρχικά ονομαζόταν «Πλάθα δελ Αρραμπάλ», αλλά έγινε γνωστή ως «Πλάθα Μαγιόρ»

Το 1812, μετά από ένα διάταγμα όλες οι μεγάλες πλατείες της Ισπανίας μετονομάζοστηκαν σε «Πλάθα δε λα Κονστιτουθιόν» (Πλατεία Συντάγματος), ώστε να τιμήσουν το Σύνταγμα του 1812. Η πλατεία είχε αυτό το όνομα μέχρι την αποκατάσταση του Βουρβόνου βασιλιά το 1814, όταν έγινε γνωστή ως «Πλάθα Ρέαλ» (Βασιλική Πλατεία). Η πλατεία ονομάστηκε ξανά «Πλάθα δε λα Κονστιτουθιόν» τις περιόδους 1820-1823, 1833-1835 και 1840-1843.

Το 1873, το όνομα άλλαξε σε «Πλάθα δε λα Ρεπόυμπλικα», και μετά πάλι σε «Πλάθα δε λα Κονστιτουθιόν» από την αποκατάσταση του Αλφόνσο ΙΒ΄ στον θρόνο το 1876 μέχρι τη δικτατορία του Μιγκέλ Πρίμο ντε Ριβέρα το 1922. Η ανακήρυξη της δεύτερης δημοκρατίας της Ισπανίας έδωσε στην πλατεία ξανά το όνομα «Πλάθα δε λα Κονστιτουθιόν» μέχρι το τέλος του Ισπανικού Εμφυλίου, όταν η πλατεία ονομάστηκε «Πλάθα Μαγιόρ», όνομα το οποίο χρησιμοποιείται μέχρι σήμερα.

Η Πλάθα Μαγιόρ έχει χρησιμοποιηθεί για πολλές διαφορετικές περιστάσεις: αγορές, ταυρομαχίες, ποδοσφαιρικούς αγώνες, δημόσιες εκτελέσεις, και, κατά τη διάρκεια της ισπανικής Ιεράς Εξέτασης, «άουτο ντα φε» διαφόρων υποτιθέμενων αιρετικών και εκτελέσεις όσων είχαν καταδικαστεί εις θάνατο. Η Πλάθα Μαγιόρ διαθέτει επίσης ένα δακτύλιο από παλιά παραδοσιακά μαγαζιά και καφενεία στις στοές της. Επίσης στη πλατεία λαμβάνουν χώρα οι εορτασμοί του Σαν Ισίδρο, πολιούχου της Μαδρίτης. Η Πλάθα Μαγιόρ είναι σημαντικό τουριστικό αξιοθέατο και την επισκέπτονται χιλιάδες τουρίστες κάθε χρόνο.

Στο κέντρο της πλατείας βρίσκεται ο μπρούτζινος έφιππος ανδριάντας του βασιλιά Φιλίππου Γ΄, που δημιουργήθηκε από τον Ζαν Μπουλόν και το Πιέτρο Τάκκα.

 

Η ιστορία:

Η αστυνόμος Έλενα Μπλάνκο με την βοήθεια του Άνχελ Θάρατε, αποσπασμένου από διαφορετικό σώμα στην αστυνομία, θα μπουν πεπεισμένοι στην ιστορία ότι η δολοφονία αθωώνει τον φωτογράφο Μιγκέλ Βίστας που έχει κατηγορηθεί για την Λάρα, την μεγάλη της αδελφή της Σουσάνα και βρίσκεται ήδη στην φυλακή. Όσο και αν ο ανοϊκός σήμερα δικαστής της υπόθεσης επιμένει εις μάτην ότι είναι «ένας διάβολος». Ο αρραβωνιαστικός της, ο τσιγγάνος πατέρας της και το σόι τους, όλοι εν δυνάμει ύποπτοι, κι όλοι ψευδόμενοι, ωθούν στην αθώωση του Μιγκέλ Βίστας προκαλώντας μια σωρεία αυτοκτονιών.

Και μέσα από αλλεπάλληλες ανατροπές και ένα απρόσμενα σκληρό παρελθόν που διαδραματίζεται στη Μαδρίτη και γύρω από τη μυστηριώδη Πλάθα Μαγιόρ η Έλενα Μπλάνκο θα μάθει τα πάντα. Ακόμα και το τι απέγινε ο μικρός της γιος.

Ένα σύνθετο μυθιστόρημα για το σκοτεινό διαδίκτυο όπου πρόσβαση έχει μονάχα όποιος νοσεί και πληρώνει αρκετά και ο ίδιος ο βασανιστής.

Το σίγουρο είναι ότι κάτω από την πόλη υπάρχει κρυμμένη μια άλλη πόλη, κάτω από την πλατεία μια άλλη πλατεία, και πίσω από κάθε βασανισμένο παιδί ένας εκκολαπτόμενος βασανιστής και ότι τίποτε απ’ όλα εκείνα δεν φαίνεται.

 

 

 

Δημοσιεύθηκε στον Φιλελεύθερο

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: , ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top