Fractal
Home / Βιβλιοκριτικές / 95gr
26/01/2021, 9:50 μμ

95gr

Γράφει ο Απόστολος Θηβαίος //

 

Σημείωμα για την ποιητική συλλογή του Στέργιου Τσακίρη, «Κλεφτά Φιλιά» των εκδόσεων Ρώμη

 

Υπάρχει πάντα η σκληρή μοίρα του έρωτα και της ομορφιάς. Ένα πεπρωμένο, ένα κουρέλιασμα της καρδιάς που το αγαπούμε με δύναμη, με δέος. Για αυτό το αίσθημα γεννιούνται τα ποιήματα, οι στίχοι τους παραμένουν εξόφθαλμα εγχειρίδια του ωραίου, του τρομερού, του επικίνδυνου, του υψηλού. Άλλοτε δοσμένα με μισή ντροπή και άλλοτε στεντόρειες φωνές, καμωμένες από την τέχνη της σιωπής και από άλλα υλικά ανάβουν το δειλό φως κάποιας νύχτας. Τα ποιήματα φέγγουν μόνο σαν το ζητήσουμε. Συγκρίνονται με το ολοζώντανο κάλος, με το ανεξερεύνητο αίνιγμα που χτυπά όπως μια καρδιά βαθιά μες στην ανθρωπότητα και με τίποτε λιγότερο. Κουβαλούν τις παλιές φωνές, τις τραγουδούν από την αρχή, πάντα αυτή η ασώματη περιουσία μας η άχραντη που δίνει την έμπνευση και μεταμορφώνεται στο επίκεντρο των αγώνων και την αφετηρία. Τα ποιήματα ζητούν να τα ανακαλύψεις πίσω από ντάπιες και προμαχώνες ενός έφηβου βασιλιά χρόνου.

Αυτός ο σύντομος πρόλογος συνοψίζει το είδος της αίσθησης που διατρέχει τα ποιήματα του Στέργιου Τσακίρη. Τα Κλεφτά Φιλιά του, δοσμένα σε ένα χρωματικά υποβλητικό συναξάρι, συνιστούν το οδοιπορικό του έρωτα που πάει και έρχεται αντάμα με τις μοναξιές, για τις ψυχές που επιθυμούν να ενταθούν. Μικρές στιχουργικές από το υλικό του έρωτα που στέργει πίσω από τα φώτα του κορμιού. Παθητικές φωνές και αφαίρεση, ώσπου να φτιαχτούν εκείνες οι λαμπρές γενικεύσεις που συγχρονίζονται με το ψυχογράφημα κάθε εποχής. Οι Εκδόσεις Ρώμη φωτίζουν τους στίχους αυτού του παθιασμένου ταξιδιώτη που εδώ και καιρό υπηρετεί πράγματα μοναδικά, όπως τους έρωτες των ηρώων Κάτω από το φως της Λάμπας και του σώματος τα τρομερά βάσανα. Πίσω από την μοιχεία, πέρα μακριά από την ανθρώπινη βιολογία που λάμπει ταπεινωμένη εμπρός από διάπυρες επιθυμίες, σαλεύει το τρεμάμενο χέρι του αγνού, του ανυπέρβλητου έρωτα. Εκείνου που υψώνεται από χρώμα σε χρώμα, κάνοντας την Αφροδίτη να κοκκινίζει, γυμνή με το περιδέραιό της, θεληματικά μοιρασμένη. Τότε και τώρα οι άνθρωποι τα πρόσωπα αντάλλαζαν, κυνηγημένοι από την χίμαιρα, στυλώνοντας τους αρμούς της κοινοπραξίας του έρωτος.

Ίδιος ο πόλεμος ανάμεσα στην τέχνη και τα σώματα, όταν γυρεύουν να αγγίξουν ένα όριο ή όταν απλά κατευθύνονται στο επίκεντρο του κυκλώνα, στην δίνη μιας στροφής που διαθέτει την στερεότητα και την εκπληκτική ζεστασιά των ευτελέστερων υλικών. Αυτή η προτομή που γέρνει εμπρός στο φιλί και που πεθαίνει από έρωτα, αυτά τα απομεινάρια, τα μικρά μυθιστορήματα διαθέτουν το υπολογίσιμο ρίσκο εκείνης της στιγμής που τα κορμιά σωριάζονται, που τα κορμιά μεταμορφώνονται σε αιώνιες, πέτρινες μορφές με το ριχτό φόρεμα της μοίρας τους κατάσχιστο. Σύμβολα να αφήνουν χαραγματιές για να μπει το φως. Αλλιώς δεν εξηγούνται πράγματα όπως η αστραπή του χρόνου, το υφάδι, το αγιόφιδο και η Κύπριδα που λάμνουν σαν στιγμές μες στο πέλαγος των κλεφτών φιλιών του Στέργιου Τσακίρη και που εκφράζουν την φωνή της αθωότητας. Μορφές, θεωρήματα και μισοειδωμένες πραγματείες γλιστρούν από το ύψος του λαιμού ως τα λαγόνια και ως την ήπειρο που σχηματίζουν δυο σώματα ελεύθερα από την μαγγανεία του χρόνου. Ισορροπώντας ανάμεσα στο απροσποίητο και τον λυρισμό που θέλει μια καταστροφή του ύψους του έρωτος, όπως μορφοποιήθηκε από τον Δημήτρη Καπετανάκη ήδη από την μαγική δεκαετία του ’30, ο ποιητής των Φιλιών φτιάχνει έναν δρόμο μες στο πάθος των ανθρώπων, δανείζει την φωνή του σε κάθε της άνεμο, δίνει μορφή και επενδύει με το υλικό της ζωής ολόκληρη την έκφραση που αρχίζει μα δεν τελειώνει στις σελίδες των εκδόσεων Ρώμη. Η φωνή του Ντίνου Χριστιανόπουλου και μια ατμόσφαιρά του θα ζει μες στα Κλεφτά Φιλιά, ποτέ ως μίμηση μα ως φορέας ενός ύφους που χρειάζεται την συντριβή για να αποκαλυφθεί ξανά στην γραφίδα του συνεπούς και ταλαντούχου δημιουργού.

 

Στέργιος Τσακίρης

 

Ο Στέργιος Τσακίρης εμβαθύνει, απλουστεύει, προικίζει με οικονομία τα ποιήματά του, αποφεύγει τις διακοσμήσεις. Ίσως γιατί ο έρωτας και η τέχνη ταυτίζονται και δεν συνιστούν παρά την κατεύθυνση μιας ενιαίας μεταφοράς, μιας πρόζας με την οποία ο ποιητής φαντάζει ολοένα και περισσότερο εξοικειωμένος. Η χορδή που χτυπά μέσα από τα Κλεφτά Φιλιά δεν υπηρετεί δόξες και κατεστημένα. Πρόκειται για μορφές λαϊκές και αδιάφορες που ανακτούν την σημασία τους μέσα από το σύνολο που υπηρετούν, όπως στις αναγεννησιακές οροφές. Τέτοια τα ποιήματα του Στέργιου που δεν ψάχνουν για καμιά τέλεια ιστορία, παρά μόνο για μια στιγμιαία, τέλεια ομορφιά, την πιο επώδυνη μαρτυρία. Το στιγμιαίο που ανανεώνει τις μορφές, που κερδίζει την φθορά.

Το βιβλίο, ως εμπορικό προϊόν δεν μοιάζει να χάνει την θέση του μες στην εποχή της εικόνας. Παραμένει δυναμικό, υπηρετώντας τις καινούριες αξίες μα και μια αβαθή ανάγκη για το τραγούδι του δεσμώτη που συνοψίζεται εκεί έξω σε έρωτες, θανάτους, ανταρσίες. ΟΙ εκδόσεις Ρώμη ανήκουν σε εκείνους τους οίκους που συστρατεύονται στην εκδοτική παραγωγή της εποχής, δίνοντας χώρο και φωνή στο ίζημα της λαϊκής ιστορίας, υπερασπιζόμενες αυτό το διόλου κάλπικο ενδιαφέρον γύρω από το νέο βιβλίο. Στο υλικό αυτής της ιστορίας κυριαρχεί ο χρόνος και η αγάπη. Ο σκληρός, νευρωτικός ρομαντισμός της νέας εποχής παραμένει έξω από τις σελίδες των συλλογών που εγκαταλείπουν τα απότομα τόξα της γεωμετρίας για τις αβρές κοιλάδες των σωμάτων.

Και έπειτα με μια κίνηση αγγελικότητας, οι μικρές στριμωγμένες ζωές διαστέλλονται, για να κυμανθούν από την πτώση ως την εξιλέωση. Έπειτα η πορεία, σταθερή, παράλληλη με το χρέος και την πολιορκία που κουβαλούν τα σώματα και τα ποιήματα, διαμορφώνουν και σφραγίζουν το τοπίο των Κλεφτών Φιλιών του Στέργιου Τσακίρη. Στοιχειοθετημένου στο εργαστήριο των εκδόσεων Ρώμη από τον Θεόδωρο Κιντάπογλου και τυπωμένου στο τυπογραφείο των εκδόσεων σε χαρτί Elk Munk 95gr σε διακόσια αντίτυπα τον Φεβρουάριο του 2020.

Αυτή η τελευταία αναφορά διαθέτει μια ιδιαίτερη και συμβολική σημασία καθώς ολότελα υποκειμενικά, τούτο το σημείωμα θερμότατα πιστεύει πως το ειδικό βάρος των Κλεφτών Φιλιών υπερβαίνει κατά πολύ αυτά τα σκάρτα 100gr που μετρούν τις σημασίες σε μια άλλη αγορά, εκεί έξω.

 

 

 

Ο Στέργιος Τσακίρης γεννήθηκε το 1983 στις Σέρρες. Είναι πτυχιούχος της Νομικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, με μεταπτυχιακό δίπλωμα στις Συγκριτικές Νομικές Σπουδές στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Η πρώτη του ποιητική συλλογή, Κάτω απ’ το φως της λάμπας, εκδόθηκε το 2011. Ποιήματά του έχουν δημοσιευτεί σε λογοτεχνικά περιοδικά και έχουν συμπεριληφθεί σε ποιητικές ανθολογίες. Ζει και εργάζεται μεταξύ Αθήνας και Κύπρου.

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top