Fractal
Home / FRACT-ALL / Ποίημα: “Κάποιοι μετρούν την αγάπη με τα βουνά”
28/06/2018, 2:21 μμ

Ποίημα: “Κάποιοι μετρούν την αγάπη με τα βουνά”

Της Ζωής Δικταίου // *

 

 

 

 

Κάποιοι μετρούν την αγάπη με τα βουνά

 

 

Τι κι αν ο έρωτας

δεν περνά πια από παλιές ξεχασμένες γέφυρες

εσύ κρατάς την μνήμη

μ` ένα ζευγάρι σπασμένα σαντάλια στα χέρια

και μια χούφτα παμπάλαιο νερό,

όταν το ίδιο σύννεφο ταξιδεύει τη ρέμβη σου

και το ποτάμι μαθητεία σκληρή

σε καλεί να περπατήσεις

τα περάσματά του ανάποδα.

 

Μετανάστευσε λέει…

η αθώρητη Μοίρα

μα εσύ τραγουδάς

με το μελλοντικό σου όνομα…

Ζωή.

 

Κάποιοι μετρούν την αγάπη με τα βουνά.

Κάποιοι ανοίγουν

τις λάθος πόρτες με λέξεις σωστές

μνημονεύοντας φεγγάρια

και πέτρα.

Κάποιοι επιστρέφουν

εκεί που δεν έχουν φύγει οι μέρες.

Κάποιοι όπως εσύ,

αποστηθίζουν οξιές

και ξαφνικά πετάγματα πουλιών

χωρίς να μπερδεύουν τα μακρινά άστρα

με το φως τών πυγολαμπίδων.

 

Καθρέφτης σου γίνομαι,

να με κοιτάς

όταν σε άσωτη μοναξιά

χτίζεις λαβυρίνθους

ώρες που ανοίγουν οι φλέβες τ’ ουρανού

ώρες που αμίλητα γελάς

και χορεύεις

μετρώντας στα ξέφτια τής σκέψης

έργα ανθρώπων, αιώνες

και κόπους θεών.

 

Κορφολόγησες στιγμές

και σιωπές

κάτω από τον ίσκιο φυλλωμένης βελανιδιάς

με περιστέρια στα χέρια

τώρα που οι ρυτίδες έγιναν δρόμοι

τώρα που το νήμα τελειώνει βρήκες το νόημα.

«Γλίτωσε ο τόπος», λες

τα μάτια βουρκώνουν

ευτυχώς

πριν τελειώσει ο καινούριος κόσμος

και πριν αναστηθεί ο παλιός,

να ’την, η αγάπη την αυγή

που την κορφή αγιάζει.

 

Ασάνταλος  ο άνεμος

κατεβαίνει από τη Μονολιάσα,

συνήγορος σε τελετή μυστική,

απόψε μ’ έναν κύκλιο χορό στη Δωδώνη,

μαζί, όλες τις αποτυχίες,

μαζί θα νικήσουμε…

Ζωή.

 

Πριν ο ήλιος βάψει κόκκινες τις κορφές

και πριν το χαλκείο χτυπήσει,

άνεμος αντάρτης

κατεβαίνεις τον Γράμμο.

Διαβάζεις σημάδια τής θύμησης,

οι οπλές τού αλόγου

φέρνουν πιο κοντά τους ξένους μύθους

γεύση από χώμα κι αλάτι

τα χείλη καίνε

μετράς ανάποδα,

μετράς ελεύθερος

λαλούν τ’ αηδόνια.

 

«Μετρά η αγάπη τα βουνά,

μετριέται κι η αγάπη», συλλαβιστά

να μη ραγίσουν οι λέξεις.

Χιονίζει ακόμη

λευκά τριαντάφυλλα στην καρδιά

όταν σε περιμένουν στην Αετομηλίτσα.

 

Ήρθα…

φεγγοβόλησε τ’ άσπρο πουκάμισο

απρόοπτα το τραγούδι στα χείλη

ευγένεια παιδική

σ’ αιθέριο ανάστημα γιγαντωμένο καρδιοχτύπι

θα μετρήσει ραγισμένα βλέμματα

και το αχ,

μα ο έρωτας

για το προσεχές ραντεβού

γυαλίζει Γιαννιώτικα μπακίρια

κι ασημένια σαΐτα .

 

Όλες τις εποχές,

όλες αύριο, μαζί θα ζήσουμε

κι ύστερα απαλή θά ’ρθει η βροχή

και η χαρά ομίχλη θα μας τυλίξει

στη Μαύρη Πέτρα

και στο Σαραντάπορο,

εκεί στη μνήμη τού νερού,

πέρα μακριά,

τώρα που δεν μας σημαδεύουν οι πληγές

και οι ερωτήσεις,

τόσο βαθιά

ας χαθούμε

όσο η αιώνια αγάπη.

 

 

 

Αύριο, εν ονόματι της αγάπης

Ζωή Δικταίου

Φιλιάτες 13 Ιουνίου 2018

 

 

* Γεννήθηκα στην Κρήτη το 1962. Στο Τζερμιάδων μεγάλωσα, εκεί έμαθα και τα πρώτα γράμματα.  Δεν έγινα δασκάλα όπως ονειρευόμουν. Με κέρδισε η Τουριστική Εκπαίδευση. Ζω και εργάζομαι στην Κέρκυρα. Αισθάνομαι πως η Χαρούλα Βερίγου έμεινε για πάντα στην Κρήτη, να γοητεύεται από τη μνήμη της Όστριας και την περηφάνια του τόπου… Στην Κέρκυρα, η Ζωή Δικταίου καταθέτει ως δόκιμη της ποίησης την ευγνωμοσύνη της στο Ιόνιο Φως. Αντιλαμβάνομαι την διακριτική του παρουσία, ιδιαίτερα όταν φωτίζει μέσα μου την ιερή Δίκτη. Πιστεύω στην αγάπη. Με γοητεύουν φεγγάρια, γιασεμιά, κιτρινισμένα χαρτάκια της θύμησης, όσο και τα ξεφτισμένα αποκόμματα από τις δαντέλες του παλιού καιρού. Μου αρέσει η βροχή. Όχημα μαγείας οι λέξεις, δεν αναρωτιέμαι πια γιατί γράφω. Όπως αναπνέω, μιλάω, ονειρεύομαι, συμφιλιώνομαι με τη ζωή και τον θάνατο, έτσι και η ανάγκη μου να γράφω. Ακουμπώ στο παρελθόν, όμως η λέξη που με καθορίζει είναι το «Αύριο».

Η πρώτη κατάθεση γραφής στην παιδική λογοτεχνία με το βιβλίο «Ιστορίες για φεγγάρια». Ακολούθησαν τα μυθιστορήματα «Αύριο, νυχτώνει φθινόπωρο» και «Μια κούρσα για τη Χαριγένεια» καθώς και η συλλογή διηγημάτων «Οι άλλες ν’ απλώνουν ρούχα κι εσύ τριαντάφυλλα» με βιωματικές ιστορίες γυναικών της Ηπείρου γραμμένο στο γλωσσικό ιδίωμα της περιοχής. Υπό έκδοση και η πρώτη ποιητική συλλογή με τον τίτλο: « Αύριο, στάχυα οι λέξεις». Δημοσιευμένα ποιήματα και διηγήματα με το ψευδώνυμο Ζωή Δικταίου.

Στίχοι μου έχουν μελοποιηθεί από τον Γιάννη Νικολάου, τον Νίκο Ανδρουλάκη, τον Γιώργη Κοντογιάννη και τον Αλέξανδρο Χατζηνικολιδάκη.

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top