Προσωπικά αδιέξοδα, οικονομική κρίση, μετανάστευση – και ένα πτώμα στην ταράτσα!
Της Χρυσάνθης Ιακώβου //
«Κάποιοι άλλοι», του Ιάκωβου Ανυφαντάκη (Εκδόσεις Πατάκη, 2019)
Ο ήρωάς μας είναι ένας απολυμένος δημοσιογράφος, ο οποίος έχει μετακομίσει με τη σύζυγο του στην Πολωνία. Αυτή δουλεύει, αυτός όχι – στον ελεύθερο χρόνο του προσπαθεί να ερμηνεύσει τους λόγους που απέτυχε πλήρως στη ζωή του. Όλα θα αλλάξουν όταν ένα πτώμα θα πέσει στην ταράτσα της οικοδομής του και ένα δεύτερο λίγο πιο μακριά. Το δεύτερο πτώμα -ένας λευκός άντρας μεγάλης ηλικίας- θα του κινήσει το ενδιαφέρον, θα του ξυπνήσει το δημοσιογραφικό δαιμόνιο και θα τον κάνει να ριχτεί σε μια απίστευτη έρευνα για να ανακαλύψει τι έγινε. Η ζωή του θα περιπλεχτεί κι άλλο όταν θα συναντήσει τυχαία έναν παλιό “φίλο” από την Ελλάδα και όταν θα αρχίσει να τρέφει ερωτικά συναισθήματα για μια Πολωνέζα φίλη του.
Το βιβλίο του Ιάκωβου Ανυφαντάκη “Κάποιοι άλλοι” είναι ένα μυθιστόρημα δύο ταχυτήτων: από τη μια αποτυπώνει τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης στους σημερινούς σαραντάρηδες και τολμά μια καταβύθιση στην ψυχοσύνθεση του Νεοέλληνα που προσπαθεί να ξαναβρεί τον εαυτό του, από την άλλη εμπεριέχει μια παράλληλη ιστορία που περιλαμβάνει διάσημους φωτογράφους, μυστικές έρευνες και διεφθαρμένους παράγοντες του ποδοσφαίρου. Είναι ενδιαφέρον το πώς ο συγγραφέας καταφέρνει να συνδυάσει τόσα διαφορετικά στοιχεία στο βιβλίο του, χωρίς να χαθεί μέσα στην αφήγηση και στον όγκο των πληροφοριών και χωρίς να κουράσει τον αναγνώστη.
Είναι λίγο νωρίς να μιλήσουμε για τη λογοτεχνική γενιά της κρίσης ή για τα σημάδια της κρίσης στη σύγχρονη λογοτεχνική παραγωγή, αν ωστόσο αποφασίζαμε να καταλήξουμε σε κάποιο συμπέρασμα θα μπορούσαμε να πούμε ότι το “Κάποιοι άλλοι” είναι ένα χαρακτηριστικό και εξαιρετικό δείγμα. Ο ήρωάς μας δεν είναι παρά ένας συνηθισμένος τύπος, ίσως μάλιστα τόσο συνηθισμένος που θα μπορούσε να σηκώσει στους ώμους του το βάρος μιας γενιάς: είναι αυτός που έζησε τις μεγάλες αναταραχές της χώρας της περασμένης δεκαετίας, είναι αυτός που τα επαγγελματικά του όνειρα ανακόπηκαν βίαια λόγω της απόλυσης, είναι αυτός που αναγκάστηκε να μεταναστεύσει έχοντας διαρκώς στο μυαλό του την έννοια της αποτυχίας.
Αν το βιβλίο είχε παραμείνει σε αυτό μόνο το πλαίσιο, θα ήταν πάλι σπουδαίο, όχι όμως ιδιαίτερο. Αυτό που το καθιστά τόσο ενδιαφέρον είναι η παράλληλη ιστορία του, η δημοσιογραφική έρευνα του ήρωα για το πτώμα που βρέθηκε κοντά στο σπίτι του, μια ιστορία που περιλαμβάνει απίστευτους λογοτεχνικούς χαρακτήρες, αναπάντεχες αποκαλύψεις, με μια εξέλιξη που ταιριάζει αρκετά στο αστυνομικό θρίλερ.
Η σφιχτή δομή, η πλοκή που ξετυλίγεται κομμάτι κομμάτι και τα στοιχεία που έρχονται σταδιακά για να συμπληρώσουν κενά που προηγήθηκαν δημιουργούν ένα υπέροχο ανάγνωσμα. Επιστέγασμα σε όλα αυτά και το λυτρωτικό φινάλε, που προσφέρει ένα είδος κάθαρσης τόσο στον ήρωά μας όσο και στον αναγνώστη.
Ιάκωβος Ανυφαντάκης
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ ΜΕ 500+ ΛΕΞΕΙΣ: Ο θάνατος ποτέ δεν βάζει τέλος
23/04/2024, 9:51 μμ -
Παρακείμενα: «Ωδή στην ηρωική παράδοση και ταυτόχρονα καταδίκη»
23/04/2024, 9:50 μμ -
Ο ‘δράκος’ κοιτούσε τη λίμνη
23/04/2024, 9:48 μμ -
Η αλχημιστική φαντασία της Μπουραζοπούλου
23/04/2024, 9:47 μμ -
Ο Δημήτρης Νόλλας συνεχίζει
23/04/2024, 9:45 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Κριτική θεώρηση για την παράσταση «Ένα γέλιο η ζωή»
Γράφει η Χρύσα Νικολάκη // * “Ένα γέλιο η ζωή” στο Κτήμα Θοδωρή Αρβανίτη. Το κείμενο και η σκηνοθεσία, δημιουργίες του σπουδαίου Γάλλου ηθοποιού και σκηνοθέτη Ζάν Πώλ Ντενιζόν κάνει για μια ακόμη φορά την εμφάνιση του στην
Περισσότερα -
ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ ΜΕ 500 ΛΕΞΕΙΣ: Η ενδιαφέρουσα γραφή της Αρετής Πάνου
Γράφει η Διώνη Δημητριάδου // Αρετή Πάνου, «Ζήλος», εκδόσεις Πνοή Πώς θα περιέγραφε άραγε το τοπίο ο πατέρας του αν μπορούσε να του μιλήσει; Τι θα έλεγε για τα νησιά; Τόποι εξορίας, άνυδροι κι αφιλόξενοι, κρανίου τόποι, εκτρώματα κι
Περισσότερα -
Δύο μικροδιηγήματα: “Ο ιδιόρρυθμος ιππότης” & “Μικρά πηδηματάκια χαρούμενα”
Του Χρήστου Κεραμίδη // * Ο ιδιόρρυθμος ιππότης Έκτισε τον πύργο του σε ακρωτήρι αφιλόξενης ακτής, στην άκρη υψηλού βράχου, ριζωμένου στη θάλασσα. Ακόμη και ο πιο δύστροπος επισκέπτης, θα μπορούσε να διακρίνει στις μεγάλες αίθουσες
Περισσότερα -
✔ Φίλιπ Ροθ: είναι σα να παίζεις παιχνίδι….
Γράφει η Ελένη Γκίκα // Ο συγγραφέας «”Πρέπει να σκεφτώ αν έχασα τον χρόνο μου γράφοντας.” PHILLIP ROTH (1933 – 2018)» Ξυπνάς Τρίτη πρωί στις 23 Μαίου 2018 και ξαφνικά έχει πεθάνει ο Φίλιπ
Περισσότερα -
✩ Editorial: «Συναξάρι ζώντων και τεθνεώτων»
Ζωγράφος του μήνα: Paul Klee Ο Πάουλ Κλέε (Paul Klee, 18 Δεκεμβρίου 1879 – 29 Ιουνίου 1940) ήταν Γερμανο-Ελβετός ζωγράφος. Μολονότι δεν εντάχθηκε επισήμως σε καμία σχολή ή κίνημα, το έργο του είχε σημαντική συμβολή στη διαμόρφωση των
Περισσότερα -
«Το βλέμμα του αρχαίου κόσμου: Τα πορτρέτα του Φαγιούμ»
Γράφει η Μαρώ Κάργα // * Όαση Φαγιούμ. «Ο κήπος της Αιγύπτου». Αέρας καυτός, μυρωδιά χέλμπας κι αμείλικτο φως. Ο δρόμος οδηγεί στην πόλη του Φαγιούμ, 130 χιλιόμετρα νοτίως του Καΐρου. Πόλη πολύβουη με τα παζάρια, τα τζαμιά
Περισσότερα -
“Μόνο αγάπη χρειάζεται η ζωή μας”
Γράφει η Ιωάννα Κορδοπάτη // * Μόνο αγάπη χρειάζεται η ζωή μας «Μόνο αγάπη χρειάζεται η ζωή μας, όλα τα χρόνια που θα ‘μαστε μαζί. Μόνο αγάπη χρειάζεται η ζωή μας γιατί είναι μικρή».
Περισσότερα
