Fractal
Home / Βιβλιοκριτικές / Πασχίζοντας για μια κανονικότητα
02/09/2020, 12:23 πμ

Πασχίζοντας για μια κανονικότητα

Γράφει η Χριστίνα Ραφτοπούλου // *

 

12625 kanononikoi anthropoi fin

“Κανονικοί άνθρωποι”, Σάλλυ Ρούνεϋ, Μτφρ. Μαρία Φακίνου, Εκδόσεις Πατάκη

 

Μετά το Συζητήσεις με φίλους, η Σάλλυ Ρούνεϋ επιστρέφει με ένα ακόμα ανθρωποκεντρικό μυθιστόρημα με τίτλο Κανονικοί άνθρωποι και με πρωταγωνιστές τη Μαριάν και τον Κόννελ.

Η ιστορία παρακολουθεί τη ζωή αυτών των δύο ανθρώπων από την εφηβική έως και τη φοιτητική τους ζωή. Η κοινή τους πορεία ξεκινά στο σχολείο, όταν ενώνουν τη μοναξιά τους με μια κρυφή σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσά τους και η οποία συνεχίζει έως το τέλος των σπουδών τους αφήνοντας ανοιχτό το ερώτημα του πότε και αν θα ολοκληρωθεί.

Οι δύο αυτοί έφηβοι μεγαλώνουν και ανακαλύπτουν τον κόσμο μαζί. Μάλιστα, κατάλαβε πολλά για τον ενήλικο κόσμο που μέχρι πρότινος έμοιαζε μυστηριώδης (σ. 38), σημειώνει ο αφηγητής για τον Κόννελ. Ο ένας βρίσκει στον άλλον κομμάτια που του λείπουν κι έτσι αλληλοσυμπληρώνονται. Η Μαριάν, περίεργη κι απομονωμένη κοπέλα, προερχόμενη από μια οικογένεια με προβλήματα που δεν της έχει μάθει την αγάπη, παίρνει από τον Κόννελ την προσοχή και τη φροντίδα που δεν έχει ζήσει. Ο Κόννελ, έχοντας χαμηλή αυτοπεποίθηση και υποταγμένος στη γνώμη των άλλων βρίσκει στη Μαριάν το μυστήριο και την ελευθερία.

Δημιουργούν μεταξύ τους μία σχέση βαθιά εξαρτητική. Ο ένας δεν μπορεί να ζήσει μακριά από τον άλλον, όσο κι αν προσπαθούν να απαλλαγούν από τα συναισθήματά τους. Πώς θα γινόταν τα αισθήματά του γι’ αυτή να μοιάσουν με τα αισθήματά του για τους υπόλοιπους ανθρώπους; (σ. 221) αναρωτιέται ο Κόννελ μέσα από τα λόγια του αφηγητή με τη μορφή ελεύθερου πλάγιου λόγου. Οι ζωές τους πλέκονται μαζί σε ένα νήμα που δύσκολα μπορεί να κοπεί. Κατά διαστήματα χάνονται, ωστόσο το νήμα αυτό καταφέρνει να τους φέρει πάλι κοντά.

Η συγγραφέας στήνει με συνέπεια και χωρίς κενά δύο δυνατούς χαρακτήρες που αναπτύσσονται σταθερά όσο προχωρά η αφήγηση. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούν οι σχέσεις που συνάπτει η Μαριάν με τους άντρες. Έχοντας μεγαλώσει μέσα σε ένα βίαιο οικογενειακό περιβάλλον, στο οποίο νιώθει περιττή και υποταγμένη, αναζητεί παρόμοια συμπεριφορά και στους συντρόφους της. Της μιλάει άσχημα. Η Μαριάν δυσκολεύεται να καταλάβει αν της αρέσουν αυτά που ακούει. […] Είσαι άχρηστη, του αρέσει να της λέει. Είσαι ένα τίποτα. Και η Μαριάν νιώθει ένα τίποτα, μία απουσία που πρέπει με τη βία να αναπληρώσει. (σελ. 247)

Μέσα από την ιστορία των δύο αυτών ηρώων η συγγραφέας αγγίζει για μια ακόμα φορά θέματα που άπτονται των ημερών μας. Χαμηλή αυτοεκτίμηση, αυτοκτονικές τάσεις, αναζήτηση εαυτού, μπούλινγκ, προβληματικές οικογένειες, σπουδές, σεξουαλικότητα και έμφυλες ταυτότητες, ερωτικές και φιλικές σχέσεις. Μέσα από την ιστορία της μιλά απευθείας στους νέους και τις νέες και τους παρασύρει να ταυτιστούν με καταστάσεις και συναισθήματα. Πλέκει μια τέτοια ιστορία -όπως άλλωστε και στο Συζητήσεις με φίλους– που ο καθένας της γενιάς των Millennials μπορεί να βρει ένα σημείο στο οποίο θα έρθει να κουμπώσει η δική του ζωή.

 

Σάλλυ Ρούνεϋ

 

Τέλος, αυτό που προκαλεί ενδιαφέρον όσον αφορά το συγγραφικό ταλέντο της Ρούνεϋ είναι ο τρόπος που χειρίζεται τον χρόνο της αφήγησης. Κάθε κεφάλαιο ξεκινά με ένα διάστημα μερικών μηνών από το προηγούμενο και κάνει λόγο για ένα συγκεκριμένο περιστατικό κατά την αφήγηση του οποίου παρεμβάλλονται αναδρομικά σκηνές από το τι συνέβη στον χρόνο που μεσολάβησε μεταξύ των δύο κεφαλαίων. Έτσι, ο αναγνώστης μεταφέρεται από το παρόν της αφήγησης στο παρελθόν και μαθαίνει σταδιακά τι ήταν αυτό που πυροδότησε τη συνέχεια της ιστορίας. Με αυτόν τον τρόπο η συγγραφέας κρατά σε εγρήγορση τον αναγνώστη προκαλώντας του αγωνία και περιέργεια.

 

 

* Η Χριστίνα Ραφτοπούλου είναι φιλόλογος, συντονίστρια ομάδων δημιουργικής γραφής

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top