Fractal
Home / Βιβλιοκριτικές / «Τα ιερά και τα όσια τής γλώσσας παραμένουν μυστήριο»
14/12/2022, 12:29 πμ

«Τα ιερά και τα όσια τής γλώσσας παραμένουν μυστήριο»

Από τον Κωνσταντίνο Μπούρα // *

 

Γιώργος Μεταξάς, «Καλημέρα σας Κύριε Σαχτούρη», εκδόσεις Οδός Πανός, Αθήνα Νοέμβριος 2022, σελ. 37 [συνοδεύεται από cd με 15 μελοποιημένα τραγούδια, διαβάζει ο Γιώργος Χρονάς, μουσική-εκτέλεση: Νίκος Χαριζάνος]

 

Οι ποιητές είναι εξωτικά πλάσματα. Κυκλοφορούν ανάμεσά μας στην Φωκίωνος Νέγρη στην Κυψέλη, όμως ανήκουν σε μια δική τους συνομοταξία.

Επικοινωνούν μεταξύ τους – ζωντανοί και πεθαμένοι – λες κι είναι μία στάση τού τρόλεϊ «Κυψέλη-Παγκράτι».

Διαπιδύουν ο ένας μέσα στους στίχους του άλλου, συνεργάζονται, συνωμοτών εναντίον ημών, των κανονικών ανθρώπων [λέμε τώρα – υπόθεση εργασίας] κι ανακατανέμουν τα πνευματικά αγαθά, τόσο απλά όπως όταν μοιράζεσαι το πρωϊνό κουλούρι Θεσσαλονίκης με κάτι παμβρώμικα περιστέρια, που μπορεί να είναι και τρυγόνια, δεν ξέρω… έχω πάρει καιρό τώρα διαζύγιο από την Φύση των παιδικών μου χρόνων, από τον χιονισμένο Ταΰγετο με τα σταχτιά ζωγραφισμένα σύννεφα σε μπλοκ ιχνογραφίας τού Δημοτικού Σχολείου.

Κι αν σας ομιλώ γράφοντας με τρόπο ποιητικό, είναι γιατί στο βιβλίο αυτό συναντώνται τρεις ποιητές κι ένας μουσικός-ηχοπλάστης.

Προσθέτοντας κι εγώ την ταπεινή μου ύπαρξη γινόμαστε τετραλογία που ήταν κουιντέτο.

Οι γενιές δεν παίζουν κανένα ρόλο στη ζωή και στο θάνατο λογοτεχνών που σέβονται την ιδιότητά τους και τιμούν την όποια αποστολή έχουν αναλάβει ιδίοις αναλώμασιν και με το …ζημιωμένο.

Άλλος στης σάρκας την ηδονή κι άλλος στην χλαπαταγή των συννέφων, όπως ακούμε στο cd που συνοδεύει ετούτο το συλλείτουργο εις μνήμην Μίλτου Σαχτούρη, αλλά και «υπέρ υγείας και φωτίσεως» των ζωντανών, εισέτι.

Ποίηση και ποιητικό είναι σαν ένα καινούργιο πανωφόρι μάλλινο που βρέχεται αδιάβροχο κι όμως μας περονιάζει με έναν τρόπο σχεδόν δηλωτικό τής προστιθέμενης αξίας, που ποτέ δεν γίνεται υπεραξία για τους αυθεντικούς και τίμιους εργάτες τής Ύλης, που και σε Ενέργεια μετατρέπεται.

Η ποίηση είναι κολλητική. Εάν η ανάγνωση δεν σε καθιστά συνδημιουργό, συντελεστή, ωτακουστή τής μουσικής των σφαιρών ή τού Χάους (αδιακρίτως – μπορεί, εν τέλει, να είναι το ίδιο πράγμα), τότε ο γραφιάς έχει γίνει φραγμός κι όχι πυλωρός τής υδάτινης ευλογίας σε καλλιεργημένη έρημο.

Αυτά κι άλλα πολλά ένιωσα διαβάζοντας αυτό το βιβλίο.

Όμως η αποκάλυψη ήταν ο Ποιητής Γιώργος Χρονάς να διαβάζει στίχους τού αρχιτέκτονα Γιώργου Μεταξά, που «συνομιλεί» με το πνεύμα τού Μίλλτου Σαχτούρη ενώ ο μουσικός (συνθέτης και εκτελεστής) Νίκος Χαριζάνος ιερουργεί με ήχους.

Σκέφτομαι συχνά πως παρόμοιες συναντήσεις μπορούν να εκτινάξουν τον ηφαιστειακό πίδακα τής επιδραστικής δύναμής μας σε γεωμετρικό βαθμό και με εκθέτη που τείνει στο άπειρο.

Εκτιθέμεθα γράφοντας, εκτιθέμεθα διαβάζοντας, όμως η μέγιστη γενναιοδωρία είναι να διαιωνίζουμε το έργο των άλλων μέσα από την δόνηση τού ιερού ονόματός τους.

Τα ιερά και τα όσια τής γλώσσας παραμένουν μυστήριο, ακόμα και σε όσους έχουν άδεια να επισκέπτονται Το Άδυτο.

 

 

* Δρ Κωνσταντίνος Μπούρας (https://konstantinosbouras.gr)

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: , ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top