Fractal
Home / ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ / Συνεντεύξεις συγγραφέων / ✔️ Γιώργος Τζιτζικάκης: «Το μέλλον ας μείνει στο μέλλον για όταν έρθει»
16/03/2021, 11:02 μμ

✔️ Γιώργος Τζιτζικάκης: «Το μέλλον ας μείνει στο μέλλον για όταν έρθει»

Συνέντευξη στον Γιάννη Φαρσάρη //

 

 

 

Ένας συγγραφέας που εδώ και είκοσι χρόνια παιδεύεται με τις λέξεις και υπηρετεί τη λογοτεχνία με έναν δικό του μοναδικό τρόπο. Ο Γιώργος Τζιτζικάκης είναι ένας δημιουργικός ανήσυχος άνθρωπος που δεν σταματά να μας εκπλήσσει. Το νέο του εξαιρετικό βιβλίο έχει τον τίτλο «Παραθεριστής» και χαρακτηρίστηκε ως ένα τραχύ εγχειρίδιο του ευ ζην. Η ιστορία που αφηγείται μοιάζει με κινούμενη άμμο που σε παρασύρει μαζί της. Με τον Γιώργο γνωριζόμαστε αρκετά χρόνια και το νέο βιβλίο ήταν μια καλή αφορμή να τα πούμε ξανά.

 

 

 

 

-Ποιο είναι το βιβλίο εκείνο που σου άλλαξε τη ζωή;

Δεν είναι μόνο ένα βιβλίο αλλά μια σειρά έργων, από τον Φάλαντα και τον Γιάλομ, στον Καββαδία και τον Καζαντζάκη. Κάθε βιβλίο που θα διαβάσεις έχει κάτι να σου προσφέρει, και όλα τους με τον τρόπο τους βοηθούν στη «ρευστότητα», τη βελτίωση και την αλλαγή.

 

-Ποια είναι τα συστατικά εκείνα που κάνουν ένα βιβλίο μεγάλο;

Θεωρώ πως ένα από τα δυνατότερα συστατικά είναι να μιλήσει στις καρδιές των αναγνωστών. Οι αναγνώστες είναι το ζωντανότερο κομμάτι ενός βιβλίου και παρά το ότι οι προτιμήσεις ποικίλουν (και συστήνουν έτσι μια υπέροχη πολυφωνία), αν ένα έργο αξίζει τότε συγκλίνουν οι φωνές. Το αν θα χαρακτηριστεί ως «μεγάλο» ή κλασικό μετά από χρόνια είναι κάτι που εμείς, τουλάχιστον για τα σύγχρονα έργα, δεν μπορούμε να το πούμε.

 

-Το νέο σου βιβλίο «Παραθεριστής» (Εκδόσεις Κάκτος, σελ. 232) είναι ένα μυθιστόρημα βασισμένο σε πραγματικές εμπειρίες και ταυτόχρονα ένα τραχύ εγχειρίδιο του ευ ζην, που μιλά για την αναζήτηση της ουσίας της ζωής, τη δράση αντί της παραίτησης, την επιφάνεια των διαπροσωπικών σχέσεων, την εξάλειψη των ταμπού, την αποδοχή του εαυτού μας. Μίλησέ μας για την ιστορία του και τις αφορμές της συγγραφής του.

Ο «Παραθεριστής» είναι ένα μυθιστόρημα και μαζί αποτελεί ένα πείραμα. Τα κείμενα ξεκίνησαν να γράφονται σε ημερολογιακή μορφή, όταν μετά από μια πολυετή δύσκολη περίοδο πάλης με το στρες και την κατάθλιψη, οι ψυχολόγοι με συμβούλεψαν να γράψω για να ξεσπάσω μέσω του λόγου ό,τι συνέβη. Έτσι, τα κείμενα έγιναν κεφάλαια και ο «Παραθεριστής» αποτέλεσε έναν ήρωα βιβλίου που διχάζει και διχάζεται. Όσα είναι γραμμένα μέσα στο βιβλίο δεν αποτελούν αποκλειστικά δικά μου βιώματα αλλά και άλλων που θέλησαν να τα μοιραστούν μαζί μου, κάτι που προσφέρει στον Παραθεριστή μια πολύπλευρη προσωπικότητα. Στη μυθιστορηματική του ροή, καθώς ο ήρωας νιώθει παρίας και την ίδια στιγμή πασχίζει να γίνει κομμάτι της κοινωνίας, συγκρούεται με άλλους αλλά αναμετράται και με τον ίδιο του τον εαυτό καθώς συνειδητοποιεί πως η μεγαλύτερη μάχη που έχει να δώσει είναι με τον εαυτό του. Στην πορεία θα διαπιστώσει ότι τίποτα έξω από εμάς δεν ευθύνεται για αυτό που εμείς οι ίδιοι προκαλούμε στον εαυτό μας, επιτρέποντας στους φόβους, την ηττοπάθεια και τους πόνους μας να κυριαρχούν πάνω στη ζωή μας. Είναι ένα βιβλίο που χαίρεται αποδοχής και έχει ήδη ξεκινήσει μια συζήτηση γύρω του, και για εμένα που επανέρχομαι μετά από τέσσερα χρόνια συγγραφικής σιωπής, αποτελεί ένα πρωτόγνωρο βήμα που εύχομαι να αρέσει στον κόσμο και να φανεί χρήσιμο σε όποιον παλεύει με τον εαυτό του.

 

 

 

 

-Ποιο βιβλίο βρίσκεται αυτή τη στιγμή στο κομοδίνο σου;

Το «Πρόβλημα Σπινόζα» του Ίρβιν Γιάλομ και ομολογώ πως ρουφάω κάθε σελίδα του σημειώνοντας κομμάτια του ξανά και ξανά.

 

-Μπορείς να ξεχωρίσεις ένα ποίημα, μια ταινία, μια ζωγραφιά κι ένα τραγούδι.

Ποίημα – Το «Mal du départ» από το Μαραμπού του Νίκου Καββαδία.

Ζωγραφιά – Χάνομαι επί ώρες στους πίνακες του Antonio Segura Donat (γνωστός ως DULK) όπου τα χρώματα κυριαρχούν «σερβίροντας» δεκάδες κρυμμένα μηνύματα, ενώ αυτό δεν σε βαραίνει αλλά σου δημιουργεί ευχάριστα συναισθήματα. Τραγούδι και Ταινία – Εδώ, δυστυχώς, δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάτι. Έχω συνδέσει ολόκληρη τη ζωή μου με εκατοντάδες τραγούδια και ταινίες, οπότε είναι άδικο ακόμα και να μιλήσω για ένα περιοριστικό Top 10.

 

-Ποια είναι η πιο έντονα ευχάριστη παιδική σου μνήμη;

Τα παγωτά! Ακόμη είναι…

 

-Ποια είναι πιο αγαπημένη σου γωνιά στην Αθήνα;

Η Κυριακή στο Μοναστηράκι και το παζάρι της. Χαμένος μέσα σε παλαιοβιβλιοπωλεία και δισκοπωλεία, αναζητώ το βιβλίο που δεν έχω (ή εκείνο που θα μου τραβήξει την προσοχή και θα το ανακαλύψω) και το βινύλιο που λείπει από τη συλλογή μου (και φυσικά δεν τελειώνει ποτέ!).

 

-Ποιοι είναι οι 5 ιστότοποι που επισκέπτεσαι απαρεγκλίτως καθημερινά;

Google, YouTube και Facebook. Δεν είναι καν πέντε και δεν τους επισκέπτομαι καθημερινά καθώς αποτελούν ένα πηγάδι που μπορείς να πέσεις μέσα επί ώρες και να σπαταλήσεις χρόνο από τη ζωή σου, χρόνο που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για πιο ουσιώδη πράγματα.

 

-Τι συμβουλή θα έδινες σε έναν νεαρό συγγραφέα που ξενυχτάει παλεύοντας για τ’ όνειρό του;

Να διαβάζει, να διαβάζει, να διαβάζει, και να θυμάται πως για κάθε επιτυχημένο συγγραφέα, υπάρχουν χιλιάδες αποτυχημένων που δεν τα κατάφεραν και εκατομμύρια χειρόγραφα που έμειναν στα συρτάρια. Κοντολογίς, να είναι συνειδητοποιημένος πως η γραφή ναι μεν προσφέρει μεγάλη χαρά αλλά σίγουρα μπορεί να προκαλέσει και κάμποσο πόνο αν δεν διαχειριστείς σωστά τα πράγματα.

 

-Συμπλήρωσε τη φράση: «Το μέλλον ανήκει σε αυτούς που…»

Το μέλλον ανήκει σε αυτούς που διαχειρίστηκαν το παρελθόν τους ως μάθημα υπέρ τους και ζούνε το παρόν τους όπως μπορούν καλύτερα, οπότε το μέλλον ας μείνει στο μέλλον για όταν έρθει.

 

 

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: , , , ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top