Fractal
Home / Βιβλιοκριτικές / Μαθήματα από ηγέτες που έγραψαν ιστορία
02/03/2021, 10:17 μμ

Μαθήματα από ηγέτες που έγραψαν ιστορία

Γράφει η Λεύκη Σαραντινού //

 

Andrew Roberts «Ηγεσία πολέμου», Μετάφραση: Αλέκος Αντωνίου, εκδ. Διόπτρα, σελ. 256

 

Ηγέτες που βγήκαν νικητές τόσο στα πεδία των μαχών όσο και στον στίβο της πολιτικής. Ηγέτες που κέρδισαν τη μάχη με τον χρόνο και έγραψαν Ιστορία. Ηγέτες που με τις πράξεις τους νίκησαν τη λήθη και πέρασαν στη σφαίρα του θρύλου.

Για όλα αυτά μιλάει το μικρό, εύληπτο και ξεχωριστό βιβλιαράκι του ιστορικού Andrew Roberts, το οποίο ακροβατεί μεταξύ της πολιτικής, της Ιστορίας, αλλά και του ψυχογραφήματος.

Το βιβλίο εξετάζει τον βίο, τον χαρακτήρα, τις συνήθειες, αλλά και τις επιλογές ορισμένων από τους μεγαλύτερους ηγέτες της Ιστορίας και παραθέτει μερικά κοινά χαρακτηριστικά τους, αλλά και τις διαφορές μεταξύ τους.

Διαβάζοντάς το θα θαυμάσουμε τη φοβερή μνήμη και την ικανότητα συγκέντρωσης του Ναπολέοντα. Ανάμεσα σε άλλα θα εκπλαγούμε με τον άσχημο χαρακτήρα τον οποίο φαίνεται να διέθετε ο ικανότατος σωτήρας της Μεγάλης Βρετανίας, ο λόρδος Νέλσον, αλλά θα νιώσουμε λύπη για τον πρόωρο θάνατό του. Θα παραδεχτούμε τον Τσόρτσιλ και την εργατικότητά του και θα ξορκίσουμε τον Χίτλερ. Θα νιώσουμε αποστροφή για την αναλγησία του Στάλιν και θα απορήσουμε με τον Μάρσαλ, ο οποίος, αν και ιδιοφυής, δεν γνώρισε τη δόξα του Αιζενχάουερ. Θα γελάσουμε με τον σοβινισμό του ντε Γκωλ, αλλά θα εγκρίνουμε τον πατριωτισμό του. Και τέλος, θα εντυπωσιαστούμε με την υψηλότατη συναισθηματική νοημοσύνη και τη μοναδική ικανότητα συνεργασίας που διέθετε ο Αιζενχάουερ και, όσο κι αν είμαστε κατά της αποικιοκρατίας, δεν θα μπορέσουμε να μην εγκρίνουμε, εν τέλει, τους αριστοτεχνικούς χειρισμούς της Θάτσερ στον πόλεμο των Φώκλαντ με την Αργεντινή. Και όχι μόνο αυτά…

 

Andrew Roberts

 

Πιστεύω πως ο κάθε αναγνώστης, διαβάζοντας το εν λόγω πόνημα, θα αναρωτηθεί κατά πόσον διαθέτει και ο ίδιος ορισμένες από αυτές τις ικανότητες οι οποίες αποτελούν προσόν ενός μεγάλου ηγέτη. Το πόρισμα του Α.R. καταλήγει, επομένως: η ρητορική δεινότητα, η φοβερή μνήμη, το χιούμορ και η μετριοφροσύνη είναι καλό να τις διαθέτει ένας ηγέτης, δεν είναι όμως εντελώς απαραίτητες, όσο είναι τα παρακάτω: ικανότητα συγκέντρωσης, μεγάλη εξυπνάδα, ικανότητα πειθούς και έμπνευσης για τα πλήθη, γενναιότητα, φλεγματικότητα, αναλγησία και αποφασιστικότητα, ρεαλιστικότητα, εργατικότητα και φυσικά, τύχη.

Ο Χίτλερ είχε τύχη. Ο Στάλιν αναλγησία. Ο Ναπολέων φοβερή μνήμη. Ο Τσόρτσιλ μια βαθιά αίσθηση πεπρωμένου. Ο Νέλσον λάμβανε πρωτοβουλίες. Ο Μάρσαλ ήταν μετριόφρων και ο ντε Γκωλ πατριώτης μέχρι το κόκαλο.Η Θάτσερ ήταν γενναία και ο Αιζενχάουερ συνεργαζόταν άψογα με όλους. Όλοι οι ηγέτες, φυσικά, δεν διέθεταν μόνο αυτά τα προσόντα που αναφέρω εδώ, αλλά πολλά περισσότερα. Διέθεταν όμως τουλάχιστον ένα από αυτά τουλάχιστον στον υπερθετικό βαθμό και αυτό ήταν που τους επέτρεψε τελικά να ορίσουν τη  μοίρα των χωρών τους και, πολλές φορές, του κόσμου.

Αναμφίβολα, πρόκειται για ένα βιβλίο το οποίο αποτελεί ένα ιδιαίτερο μάθημα Ιστορίας και στρατηγικής και διαβάζεται απνευστί, ακόμα και από τους πιο απαιτητικούς αναγνώστες.

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top