Fractal

Ποίημα: “Η ζωή μιας πόρνης”

Γράφει η Μαρία Σκαμπαρδώνη //

 

 

 

“Η ζωή μιας πόρνης”

 

Φυσάει και ξεφυσάει,

πόσο καπνό έχουν τα πνευμόνια της!

Έντονο ρουζ στα μάγουλά της

και λιγοστά ρούχα επάνω στο σώμα της.

Στην είσοδο υποδέχεται

πελάτες με νάζι και έντονο σκέρτσο.

Αχόρταγα τη γδύνουν με τα μάτια

και τους οδηγεί σε δωμάτιο σκοτεινό.

Το κορμί της τους προσφέρει

για λίγες στιγμές πάθους και ηδονής.

Τα μουγκρητά και τις ανάσες τους ανέχεται

για το πενιχρό ποσό της μιας δραχμής.

Πολλές φορές συζήτηση τους πιάνει,

την ιστορία της ζωής της εξιστορεί.

Έχει λέει μία κόρη που μένει μακριά

και την πραγματική ζωή της αγνοεί.

Έχει λέει μία κόρη που αγνοεί

την αλήθεια για τη δική της τη ζωή.

Διότι αν μάθαινε, φοβάται,

πως θα πέθαινε από ντροπή.

Φυσάει και ξεφυσάει,

δεν ξεχνάει τα τσιγάρα της να σβήνει όταν κοιμάται.

Και να καεί ολόκληρη πλέον δεν τη νοιάζει,

γνωρίζει πως κανείς σε λίγο δε θα τη θυμάται.

Δεν την πειράζουν πια

πειράγματα παιδιών και ανδρών.

Τα βλέμματά τους τα συνήθισε

και υπερήφανα περνά μπροστά από εκείνους που τη λοιδορούν.

Τις άλλες κοπέλες νουθετεί,

τις διδάσκει τους πελάτες να κανακεύουν και αγκαλιάζουν.

Εκείνη πια έχει την πείρα της ζωής

και λαχταράει και εκείνες να της μοιάσουν.

Θυμάται πολλές φορές τα νιάτα της,

τις εποχές εκείνες που ήταν νέα.

Τότε που η απειρία της ζωής την ξεγελούσε

και την έκανε να πιστεύει πως όλα είναι ωραία.

Και δεν της είχε ομολογήσει

πως η ζωής της θα ήταν όλη ένα καλντερίμι.

Πως από κορίτσι νέο και δροσερό,

σε σκληρή δουλειά θα μεταμορφωνόταν σε αγρίμι.

Τον έρωτα σε αυτή τη δουλειά μόνο τον γνώρισε,

σε δουλειά σκληρή και αποκρουστική.

Δεν της ξέσκιζε μόνο το σώμα η επαφή με ανταμοιβή,

αλλά ακόμα περισσότερο την ίδια την ψυχή.

Και έτσι, μέσα στο σπίτι με το κόκκινο το φως,

όλη της τη ζωή την είδε να περνά.

Αλλά και πάλι δεν το μετανιώνει,

σοφία απέκτησε που την εξαργύρωσε πολύ ακριβά..

 

 

 

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top