Fractal

Λήθη θηλή

Γράφει ο Θεοχάρης Παπαδόπουλος //

 

Χάρις Κόντου «Η θηλή της λήθης», εκδ. Γαβριηλίδης

 

Πριν από λίγο καιρό διαβάσαμε την ποιητική συλλογή της Χάρις Κοντού: «Η θηλή της λήθης», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Γαβριηλίδης». Έχοντας ασχοληθεί στο παρελθόν με προηγούμενο έργο της και έχοντας καταθέσει τη γνώμη μας σε άλλο χώρο, διαπιστώνουμε ότι η ποιήτρια έχει εξελίξει τον τρόπο γραφής της αποδίδοντας ακόμα καλύτερα τα νοήματα των ποιημάτων της.

Ας σταθούμε λίγο στον τίτλο: Η θηλή της λήθης δεν είναι ένας απλός αναγραμματισμός, που μας δίνει μια διαφορετική λέξη. Η θηλή εκφράζει την ηδονή του ανθρώπου στην πρωταρχική του υπόσταση. Σύμφωνα με τον Φρόυντ και τον Έριχ Φρομ ο άνθρωπος όταν γεννιέται περνάει απ’ το πρώτο στάδιο ηδονής, που είναι το στοματικό. Το μωρό αναζητά να δοκιμάσει οτιδήποτε με το στόμα του. Όμως, η θηλή για το μωρό έχει και μια άλλη σημασία. Το μωρό, μόλις πεινάσει, αρχίζει να κλαίει. Μόλις του προσφερθεί η θηλή, αυτόματα το κλάμα σταματάει. Άρα η θηλή οδηγεί στη λήθη της πείνας. Μεταφορικά η θηλή μπορεί να οδηγήσει στη λήθη από τα δεινά, όμως μερικές φορές αυτό δεν είναι καλό. Μπορεί ο άνθρωπος να θέλει να ξεχνιέται για λίγο από τις σκοτούρες της ζωής, όμως, πρέπει να ξεχνάμε τα δεινά ή να παλεύουμε, όσο μπορούμε για να μην έρθουν; Την απάντηση τη βρίσκουμε στα ποιήματα του βιβλίου. Σταχυολογούμε δυο μικρά αποσπάσματα. Στο πρώτο η ποιήτρια παίρνει τη θέση της μητέρας-θηλής: «Πιες γάλα, πιες από μένα, τα μάγουλά σου να οργιάσουν» και καταλήγει: «Και θα φωνάζεις: / Libertaria! / μια πόλη μούσκεμα ελευθερία». Στο δεύτερο τα στήθη συναντιούνται ως αντίζηλοι για να καταντήσουν παρατημένα κάτω απ’ τον ήλιο και το ποίημα τελειώνει έτσι: «Αρχές θηλής / αρχές της λήθης».

Αρκετά από τα ποιήματα της συλλογής της Χάρις Κοντού είναι ερωτικά. Ορισμένα μέρη του ανθρώπινου σώματος όπως τα πράσινα μάτια ή το ακρινό σημείο του μετώπου αποκτούν μια ερωτική υπόσταση. Αντίθετα το γυμνό στην ποίηση της Χάρις Κοντού ξεφεύγει από το ερωτικό στοιχείο και μας πηγαίνει στον αντίθετο πόλο, που είναι ο θάνατος: «Κι οι γυμνοί είναι μάγκες / και αποδεδειγμένα / οι πρώτοι που χάνονται / καθότι ριψοκίνδυνοι.» Και επειδή γράψαμε για θάνατο, παρατηρούμε ότι η ποιήτρια τον αναφέρει και σε άλλα ποιήματα. Συγκινητικό είναι το ποίημα με το τρίχρονο αγοράκι, που έχει πάει στο μνημόσυνο του θείου του και βρίσκει στο νεκροταφείο ένα γαλάζιο λουλούδι, αλλά και το συγκλονιστικό ποίημα για ένα γατάκι που ψόφησε ή σύμφωνα με την ποιήτρια βρέθηκε ναυαγισμένο. Η Χάρις Κοντού αφιερώνει ένα ποίημα στη μητέρα της, που πάλι μιλάει για θάνατο και μια μητέρα «όλη ευγένεια» και «όλη τριαντάφυλλα έτοιμα να πυροβοληθούν» και καταλήγει: «Τα τριαντάφυλλα έτοιμα να πυροβοληθούν / είναι τα ανοιχτά μπουμπούκια / που πυροβολεί ο θάνατος.»

Τα ποιήματα της συλλογής της Χάρις Κοντού είναι γραμμένα σε ελεύθερο στίχο. Η ποιήτρια χρησιμοποιεί πολλά υποκοριστικά κάνοντας τα ποιήματα πιο οικεία στον αναγνώστη. Επίσης, αναφέρονται πολλές τοποθεσίες κυρίως της Κέρκυρας και εικόνες από τη φύση. Όμως, ενώ θα δούμε διάφορους τόπους στην Ελλάδα όπως τα Ιωάννινα, τη Ζαχάρω, ορισμένα ποιήματα μας ταξιδεύουν σε ακόμα πιο μακρινούς προορισμούς όπως το Όσλο, τη Ρώμη και τη Γαλλική επαρχία.

Συμπερασματικά η ποιητική συλλογή της Χάρις Κοντού παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον. Ας δοκιμάσουμε λοιπόν τη θηλή των στίχων της και ας αφεθούμε για λίγο στην λήθη διαβάζοντας το έργο της.

 

Χάρις Κοντού

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top