Fractal

Κατανοώντας τον εαυτό μας και τον κόσμο

Γράφει η Ασημίνα Ξηρογιάννη //

 

Άβρα Αυδή, Μελίνα Χατζηγεωργίου «Η τέχνη του δράματος στην εκπαίδευση», 48 προτάσεις για εργαστήρια θεατρικής αγωγής, εκδ. Μεταίχμιο, 2007, σελ. 398

 

Η Αβρα Αυδή κα η Μελίνα Χατζηγεωργίου γράφουν ένα βιβλίο που αποτελεί πολύτιμο εργαλείο για κάθε θεατροπαιδαγωγό, φοιτητή Θεατρολογίας και Δραματικής σχολής, αλλά και δάσκαλο ή νηπιαγωγό που θέλει να εφαρμόσει τις θεατρικές μεθόδους μέσα στο μάθημά του για να το κάνει πιο επικοινωνιακό.

Μετά το μεστό εισαγωγικό σημείωμα του Νικηφόρου Παπανδρέου ακολουθεί μια Εισαγωγή στο Δράμα, κεφάλαιο που αποτελείται από δύο μέρη:

To Θεωρητικό πλαίσιο και τον Σχεδιασμό. 

Στο Θεωρητικό πλαίσιο δίνει ορισμό του Δράματος και αναφέρεται στις παιδαγωγικές του διαστάσεις καθώς και στην επίδραση του θεάτρου στο Δράμα (μέθοδος Στανισλάβσκυ και θέατρο του Μπρεχτ και πώς επηρέασαν το Δράμα). Στη συνέχεια παραθέτει και σχολιάζει τα στοιχεία του Δράματος: ρόλοι, δραματική ένταση, εστίαση, χώρος, χρόνος, λόγος και κίνηση, ατμόσφαiρα, σύμβολα, νόημα.

Κατόπιν οι συγγραφείς του βιβλίου ασχολούνται με τον Σχεδιασμό, τη στοχοθεσία, την εστίαση, το προκείμενο και την επιλογή των ρόλων (κοινωνικός ρόλος/κοινός ρόλος/οπτική γωνία/) Εξαιρετικό ενδιαφέρον παρουσιάζει η Δόμηση του Δράματος.

Στο  δεύτερο μέρος του βιβλίου περιλαμβάνονται σχέδια μαθημάτων. Ενδεικτικά μαθήματα για Δημοτικό -Γυμνάσιο και Λύκειο, καθώς και Ερευνητικές εφαρμογές (Περιλήψεις διπλωματικών εργασιών) αλλά και πλούσια βιβλιογραφία στο τέλος.

Το Εκπαιδευτικό Δράμα ευδοκίμησε στο γόνιμο έδαφος της Νέας Αγωγής ή της Προοδευτικής Εκπαίδευσης, που επικρατούσε στην Αγγλία στα μέσα του 20ου αιώνα και έχει καθαρά παιδαγωγικό χαρακτήρα. Μπορεί να διδαχθεί ως ανεξάρτητο μάθημα τέχνης, αλλά και να χρησιμοποιηθεί ως μέσο για τη διδασκαλία διαφόρων μαθημάτων του προγράμματος σπουδών. Στόχος του Δράματος είναι  μάθηση με την έννοια της κατανόησης του εαυτού και του κόσμου μας.

Στο Δράμα οι συμμετέχοντες δημιουργούν μια ιστορία που  εκτυλίσσεται σε  έναν φανταστικό κόσμο, στον οποίο ο χώρος, ο χρόνος και τα αντικείμενα έχουν συμβολική σημασία. Υποδύονται ρόλους και αλληλλοαντιδρούν. Βιώνουν ατομική και συλλογική εμπειρία. Διερευνούν ένα θέμα και διαπραγματεύονται τα νοήματα των εννοιών που σχετίζονται με αυτό. Αντιμετωπίζουν διλήμματα ή προβλήματα και αποφασίζουν. Δρουν και αναστοχάζονται τις πράξεις τους. Ο Αναστοχασμός είναι ένα ουσιαστικότατο κομμάτι του δράματος και για κανένα λόγο δεν πρέπει να παραλείπεται. Oι συγγραφείς προτείνουν τις εξής τεχνικές για αναστοχασμό: 1.Aνίχνευση /παρακολούθηση της σκέψης του ρόλου. 2.Σύνταξη κειμένου. 3.Ομαδικά γλυπτά. 4.Παίρνοντας απόσταση.

Υπάρχει μία χρήση του όρου η οποία περιλαμβάνει την ευρύτερη αντίληψη της ανθρώπινης ανάπτυξης. Ο Bruner (1971) τόνισε ότι ‘η μάθηση είναι τόσο βαθιά ριζωμένη στον άνθρωπο σε σημείο που να είναι σχεδόν ακούσια’ και επίσης ότι η ιδέα της εκπαίδευσης είναι ‘μια ανθρώπινη επινόηση η οποία οδηγεί τον μαθητευόμενο πέρα από την ‘απλή’ μάθηση’. Κατά μία έννοια, επομένως, είναι δυνατό να θεωρήσουμε τα πιο βασικά ανθρώπινα στοιχεία ως διδακτέα, και αν το δράμα διευκολύνει την απόκτηση αυτών των στοιχείων με οποιοδήποτε τρόπο, δεν θα ήταν λάθος (αν και ίσως να μην είναι πάντα βοηθητικό) να πούμε ότι η μάθηση συντελείται μέσα από αυτό. Ως εκ τούτου είναι δυνατό να χρησιμοποιήσουμε την έννοια της μάθησης στο δραματικό παιχνίδι ρόλων, στον αυτοσχεδιασμό, στην παρακολούθηση ενός έργου, ακόμα και σε μια άσκηση ή σε παιχνίδια. ‘‘Η μάθηση’’, υπό αυτήν την έννοια, δεν μπορεί να διαχωριστεί εύκολα από την ‘‘ανάπτυξη’’» (Fleming: 38-40)

 

Άβρα Αυδή

 

Η Προοδευτική Εκπαίδευση αναζητά, προτιμά και προτείνει την μαθητοκεντρική διδασκαλία. Σύμφωνα με τις ανάγκες και τα ενδιαφέροντα του παιδιού. Αλλά και την ενεργητική, βιωματική και  συνεργατική μάθηση που προωθεί την κριτική σκέψη και  καλλιεργεί το αίσθημα της κοινωνικής ευθύνης.

To Eκπαιδευτικό δράμα  δίνει τη δυνατότητα για ολόπλευρη ψυχοκινητική ανάπτυξη, για εκκίνηση της σκέψης και της φαντασίας και για κατεύθυνση προς την οργανωμένη δουλειά σε Ομάδες. Διδάσκει αυτοπειθαρχία, αλληλεγγύη, ενθαρρύνει για την επινόηση, ανάπτυξη και αφήγηση ιστοριών και ρόλων. Είναι ένα ψέμα που μας βοηθά να δούμε την πραγματικότητα.

 

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top