Fractal

«Ως ήμουν τυχερός και πνεύμα ρωμαλέο κληρονόμησα»

Γράφει ο Δημήτρης Βαρβαρήγος //

 

“Η Λήδα και ο κύκνος” – Ιρλανδοί ποιητές 19ου αι. – Ελληνική απόδοση: Μαριάννα Παπουτσοπούλου, ΑΩ εκδόσεις

 

Η Ιρλανδική μούσα έχει τις πηγές της στις κέλτικες και γαελικές παγανιστικές τελετές και τους θρύλους, όσο και στα τραγούδια και τους χορούς του έρωτα, του κρασιού, της χαράς και της λύπης της λαϊκής παράδοσης, όπως εκδηλώθηκαν μετά την είσοδο του χριστιανισμού στο απώτατο αυτό ευρωπαϊκό νησί με τους μαλακούς κάμπους, που αντικρίζει τον Ατλαντικό από τη μια και τη Βρετανία από την άλλη. Αυτή η ψυχή της ιρλανδικής ποίησης, συν η αγάπη της θάλασσας και της φύσης, του ήλιου και του φεγγαριού.

 

Μια δίγλωσση συλλογή ποιημάτων σε άψογη απόδοση της Μαριάννας Παπουτσοπούλου, από τις εκδόσεις ΑΩ. Μια πλούσια από κάθε άποψη σε ποικίλη θεματική ύλη από σημαντικές μορφές Ιρλανδών ποιητών εμφορούμενη από την σπουδαία λόγια Ιρλανδική παράδοση. Βασικός άξονας της συλλογής, ο άνθρωπος με απόδοση και ύφος γραφής μέσα από συναισθηματικό κρετσέντο που απασχολεί τους ποιητές εν γένει για ζήτημα όπως η φιλία, ο έρωτας, η απόγνωση, ο χωρισμός, η έλλειψη, η μοναξιά, ο θάνατος.

Τι πιο σπουδαίες πηγές για την ποίηση; Στοιχεία της ζωής –που είναι τα κυρίαρχα και υπερισχύουν στα έργα τους.

Η συλλογή είναι ένα ανθρωποσυναισθηματικό ημερολόγιο γεμάτο από την τρέλα της λατρείας για τον Άλλον και η απόγνωση της έλλειψης. Είναι το θεματικό περίγραμμα της αφοσίωσης μέσα από την ευαισθησία που συντελεύτηκε σε ψυχική και πνευματική έξαρση.

Οι ποιητές εξιδανικεύουν τον λόγο, μέσα από πηγές που ανάγονται στους μύθους, και παίρνουν και δίνουν εύλογα ερωτήματα και απαντήσεις διαλογιζόμενοι με τον εαυτό τους, με αποτέλεσμα να αποκτούν τα ποιήματα μια εξαιρετική δραματουργία.

Σε εναλλασσόμενες πτώσεις ο λόγος τους, καθιστά αμεσότερη τη φορτισμένη συναισθηματικά αφήγηση των ποιημάτων τους.

 

 

Τόμας Μουρ (Νεανικά ποιήματα)

ΣΤΗΝ

Όταν σε ερωτεύτηκα, και πως αλλιώς,

Φάνταζε υπέροχη η κάθε στιγμή,

Όμως η θέρμη που για σένα τώρα νιώθω

Μοιάζει ακόμα πιο ακριβή.

Έτσι, μαζί αν είμαστε είτε χώρια

Μάγια σε παιδεύουν στο μυστήριο.

Το βρίσκω τόσο ευχάριστο να σ’ αγαπώ

Κι αχ! πράγματι εξαίσιο σαν σε μισώ!

 

Η ΑΝΕΜΟΣΚΑΛΑ

 

Ποιο ζωηρό αγόρι μού ’δωσε τα πιο πολλά

Απ’ όσα πλάγιασαν μαζί μου;

Στο λέω λοιπόν πως την ψυχή μου έδωσα,

κι αγάπησα και ρήμαξα,

Αλλά πολύ το χάρηκα τ’ αγόρι

Που η σάρκα μου ερωτεύτηκε.

 

Από την αγκαλιά του ξεγλιστρώντας πως γελούσα

Νόμιζα πως το πάθος του ήταν τόσο

Που πίστευε πως του παραχωρούσα την ψυχή.

Κάθε που έσμιγαν τα σώματά μας,

Στο στήθος του γερμένη, γελούσα με τη σκέψη

Πως και θεριό σ’ άλλο θεριό το ίδιο δίνει.

[…]

 

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top