Fractal

H επιστροφή του Πέτρου

Γράφει ο Δημήτρης Καρύδας //

 

Πέτρος Τατσόπουλος «Η κυρία που λυπάται», εκδ. Μεταίχμιο, σελ. 296

 

Γύρω στο 2004 με την έκδοση του «Τιμής ένεκεν» ο Πέτρος Τατσόπουλος έμοιαζε να λύνει τις όποιες διαφορές του με τη λογοτεχνική κοινότητα του τόπου που έπεσε θύμα και νικημένη της ανελέητης σάτιρας του. Πέρασαν σχεδόν 15 χρόνια για να εμφανιστεί ξανά ένα ολοκληρωμένο μυθιστόρημα του στις προθήκες των βιβλιοπωλείων. «Η κυρία που λυπάται» από τις εκδόσεις Μεταίχμιο ήρθε να υπενθυμίσει στους παλιούς του αναγνώστες ότι μέσα του καίει ακόμη η φλόγα της έμπνευσης και να συστηθεί σε κάποιους καινούργιους. Η τελευταία κατηγορία τον γνώριζε προφανώς μέσα από τη δράση του αυτή τη 1,5 δεκαετία που συμπυκνώνεται στα εξής: Επανέκδοση παλαιών βιβλίων του από την πρώιμη συγγραφική του περίοδο, πολιτική δράση, μπόλικοι καβγάδες στα τηλε-παράθυρα και μια αναγκαία αυτοβιογραφική δουλειά «Η καλοσύνη των ξένων». Μετά την Καλοσύνη η ουσιαστική συγγραφική σιγή του Τατσόπουλου ήρθε να επιβεβαιώσει το δόγμα ότι οι περισσότεροι συγγραφείς καταφεύγουν στην εύκολη λύση ενός ξεκάθαρα αυτοβιογραφικού μυθιστορήματος όταν η έμπνευση τους εγκαταλείπει. Ο Τατσόπουλος φρόντισε να διορθώσει αυτή τη στρέβλωση με το τελευταίο του μυθιστόρημα. Στην «Κυρία που λυπάται» είναι ο ίδιος οργισμένος και δηκτικός συγγραφέας που μας συστήθηκε πίσω στο 1989 και συνόδεψε τις αναγνωστικές συνήθειες των νεανικών μας χρόνων και αρκετών της ηλικιακής ωριμότητας που ακολούθησε.

Το βιβλίο του δεν είναι τίποτε περισσότερο και τίποτε λιγότερο από ένα τυπικό Τατσόπουλο που σατιρίζει ανελέητα όλες τις συνήθειες του νέο-έλληνα μέσα από τις ‘’περιπέτειες’’ ενός τηλε-ψυχολόγου που χάνει την προσοδοφόρα τηλεοπτική εκπομπή του και αναγκάζεται να γίνει προσωπικός ψυχολόγος της συζύγου του πλούσιου καναλάρχη που νωρίτερα τον έχει απολύσει! Φυσικά, ο καναλάρχης είναι ολίγον έως πολύ…. λαμόγιο και ο στόχος του δεν είναι η ψυχική υγεία της ‘’βαμπ’’ συζύγου αλλά το πως θα στριμώξει δίπλα της ένα πρόθυμο πληροφοριοδότη για να μαθαίνει τα… ερωτικά στραβοπατήματα της. Κάπως έτσι αρχίζουν αλλά δεν τελειώνουν τα προβλήματα του ήρωα του Τατσόπουλου που όπως αναμένεται μόνο…. ήρωας δεν είναι. Κυνικός, ολίγον τσαρλατάνος, πολύ γυναικάς και απερίγραπτα μισογύνης ταυτόχρονα, πνεύμα αντιλογίας, φιλοχρήματος που κάποια στιγμή ομολογεί ανερυθρίαστα ότι ο ίδιος χρήζει λόγω βιωματικών και τραυματικών παιδικών εμπειριών μεγαλύτερης ψυχολογικής στήριξης από τους πελάτες του. Όλα αυτά διανθισμένα από την σκληρή γλώσσα του συγγραφέα με μπόλικα μπινελίκια στη διαδρομή και μια ασύλληπτη περιγραφή ενός ερωτικού οργίου σε τέσσερις όλες κι όλες προτάσεις (των 3-4 λέξεων) και μια εισαγωγική παράγραφο τόσο εύστοχες που θα έκαναν τους μετρ της πορνογραφίας να καταθέσουν τα διπλώματα τους σε μια νύχτα!

 

Πέτρος Τατσόπουλος

 

Είναι φανερό ότι στα 15 χρόνια που μεσολάβησαν από το εξαιρετικό –κατά την προσωπική μου άποψη- «Τιμής ένεκεν» ο Τατσόπουλος έκανε πολλά διαφορετικά πράγματα στη ζωή του αλλά άλλαξε ελάχιστα τη συγγραφική λογική του. Το αποτέλεσμα είναι το ίδιο ακριβώς με το παρελθόν του αφού αν σε μια εξίσωση βάλεις τα ίδια δεδομένα θα πάρεις πάντα το ίδιο αποτέλεσμα: Ή λατρεύεις τη δουλειά ή τον απορρίπτεις. Ενδεχόμενα στην κρίση των όψιμων αναγνωστών του να έχει προστεθεί (άδικα κατά την άποψη μου) και η τηλε-περσόνα του πολιτικού-βουλευτή που οργίζεται για σοβαρή ή ασήμαντη αιτία στα τηλε-παράθυρα αλλά προσωπικά προσπάθησα διαβάζοντας το βιβλίο να κρατήσω –όπως παλιά-την ευχαρίστηση που μου δίνουν τα βιβλία του και να μην αφήσω εξωγενείς παράγοντες να με επηρεάσουν.

 

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top