Η καμπύλη της λήθης

✩ ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ

• Ποίημα: “Αντανάκλαση”

  

  Γράφει η Αθηνά Ζωγράφου // *           ΑΝΤΑΝΑΚΛΑΣΗ   Και…. ξαφνικά ένα πρωί σε τρομάζει αυτό που βλέπεις στον καθρέφτη σου. Όλα αποτυπωμένα πάνω του Αγάπες, πόνοι, χαρές θαμπώνουν με την αντανάκλαση. Κρύβεσαι… τρέχεις στον λαβύρινθο

  Περισσότερα

• «Γιαπράκια από απέναντι» της Ιφιγένειας Θεοδώρου ☆ Αύγουστος του ’22, διηγήματα για την Μικρασιατική Καταστροφή

  

            «Γιαπράκια από απέναντι» Της Ιφιγένειας Θεοδώρου ☆ Αύγουστος του ’22, διηγήματα για την Μικρασιατική Καταστροφή Επιμέλεια αφιερώματος: Ελένη Γκίκα   Η κουζίνα μοσχομύριζε από το τσιγαρισμένο κρεμμύδι, τα αμπελόφυλλα ζεματισμένα ήδη από το πρωί στράγγιζαν

  Περισσότερα

• Ποίηση: «Το σκαλωμένο σ’ αγαπώ»

  

  Της Μαίρης Πέστροβα //         Όχι, δεν αγκαλιάζει το σ’ αγαπώ. Στερείται χεριών. Διαρρηγνύει όμως τα ιμάτια του ως ένδειξη απελπισμένου πάθους, γυμνό μένει, μοναχό, αγέρωχο, χωρίς ντροπή κι ας φανερώθηκε σε μια στιγμή αδυναμίας.   Όχι, δεν

  Περισσότερα

• Το βιβλίο κι ο συγγραφέας του: Η Τομόκο και η Μίνα ενηλικώνονται στην Ασίγια

  

  Γράφει η Ελένη Γκίκα //   Γιόκο Ογκάουα «Η πορεία της Μίνα», Μετάφραση: Άννα Παπασταύρου, εκδ. Πατάκη, σελ. 368   «Τα πεφταστέρια είναι αστέρια που πεθαίνουν. Το ήξερες αυτό;» Με ρώτησε η Μίνα. «Με άλλα λόγια, ενώ εμείς τα χαζεύουμε

  Περισσότερα

• ✔ Λίλια Τσούβα: «Το γράψιμο συνιστά διαδικασία απελευθέρωσης, συνώνυμη με την ύπαρξη»

  

  Συνέντευξη στον Ιωσήφ Αρνέ //     Σ’ αυτό το βιβλίο οι αυλητές παίζουν μαγικούς σκοπούς και οι Σειρήνες πετάγονται από πίνακες ζωγραφικής. Εμφανίζεται ένα κορίτσι πάνω σ’ ένα μαύρο άλογο, ένα πέπλο θερινής ομίχλης σκεπάζει το Ενσινίτας. Στη φεγγαρόλουστη βεράντα

  Περισσότερα

• Περί Βυζαντινής τέχνης

  

  Γράφει ο Απόστολος Ζιώγας // *   Έλα τώρα χέρι μου δεξί, κείνο που σε πονεί δαιμονικά ζωγράφισέ το, αλλ’ από πάνω βαλʹτου το ασήμωμα της Παναγίας πόχουν τη νύχτα οι ερημιές μες στα νερά του βάλτου Ελύτης Ο καμβάς

  Περισσότερα

• Ο λεξίγριφος της Άλμπα, η όραση που ορά τον εαυτό της κι ένα θέατρο μακροκοσμικών ρόλων

  

  Γράφει ο Αδαμάντιος Τζεβελέκος // *     «Από δω και πέρα ο χρόνος καθεαυτόν και ο χώρος καθεαυτόν είναι καταδικασμένοι να ξεθωριάσουν, να γίνουν σκιές και μόνο ένα είδος ένωσης των δύο θα διατηρήσει μια αυθύπαρκτη υπόσταση». Χώρος και

  Περισσότερα

• ✩ Editorial: «Περιμένω κάτι πιο μεγάλο απ’ ό,τι μπορεί να γραφτεί»

  

          «Στην αρχή διάβαζα νύχτα μέρα. Μου πέρασε όμως. Δε θα ‘θελα να είμαι πολύ άδικος με τα βιβλία. Τους χρωστάω ωραίες στιγμές. Μη ξεχνάμε, από τα δέντρα προέρχονται και καμιά φορά το θυμούνται αυτό’ μερικές φράσεις

  Περισσότερα

• Ποίηση: “Προαποφασισμένος βίος”

  

  Της Ευαγγελίας Κυρίτση //         “Προαποφασισμένος βίος”   Ψυχαναγκαστικές και αυστηρώς πιεστικές επιλογές τσακίζουν τα όνειρα των παιδιών. Λαμβάνεται πάντα υπόψη το «καλό» του νέου Που ο ίδιος ο νέος το αγνοεί Μάταια προσπαθεί να στείλει το

  Περισσότερα

• Η Βασιλική Παππά στο Εργαστήρι του συγγραφέα

  

      Υπάρχουν φορές που ο χρόνος δεν προχωρά αλλά γυρίζει πίσω. Στην περίπτωσή μου, πολύ πίσω. Η Ολλανδία του 17ου αιώνα είναι ο χώρος και ο χρόνος του ζωγράφου με τον οποίο ασχολήθηκα. Ήταν εκείνος που ανέκαθεν με συγκινούσε.

  Περισσότερα