Fractal

Ακολουθώντας τον κύριο Τσιν

Γράφει ο Θεοχάρης Παπαδόπουλος //

 

Κωνσταντίνος Πρωτόπαπας «Η απορία του Τσιν», εκδ. Σμίλη

 

Τον τελευταίο καιρό αρκετοί ποιητές ξεκινούν τις συλλογές τους με κάποιο έξυπνο εύρημα το οποίο μπορεί να εντυπωσιάσει ευχάριστα τον αναγνώστη. Όμως, πολλοί μένουν στο έξυπνο εύρημα και ο αναγνώστης μένει με την πρώτη καλή εντύπωση χωρίς να υπάρχει η ανάλογη συνέχεια. Λίγοι ποιητές κατορθώνουν πραγματικά μέσα από το έξυπνο εύρημα να προχωρήσουν σε κάτι ακόμα καλύτερο.

Τέτοιες σκέψεις κάναμε διαβάζοντας την ποιητική συλλογή του Κωνσταντίνου Πρωτόπαπα: «Η απορία του Τσιν», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Σμίλη».

Ο Κωνσταντίνος Πρωτόπαπας με τον Τσιν φτιάχνει μια περσόνα και μας την παρουσιάζει σε διάφορα σύντομα ποιητικά επεισόδια, όμως, εδώ, κατά τη γνώμη μας, δεν έχουμε να κάνουμε με μια ποιητική σύνθεση, αλλά με σύντομα αυτοτελή ποιήματα, που έχουν μια χαλαρή σύνδεση μεταξύ τους, αφού αναφέρονται στο ίδιο φανταστικό πρόσωπο.

Όμως, ποιος είναι ο Τσιν; Σαν όνομα δε νομίζουμε ότι έχει ιδιαίτερο νόημα, αφού στη μετάφραση από τα κινέζικα στα ελληνικά δεν αναφέρεται ως μια και μόνη λέξη, αλλά ακολουθείται από άλλες. Πάντως, αν απομονώσουμε την λέξη Τσιν θα δούμε ότι μεταφράζεται ως «παρακαλώ» ή «πρέπει να». Άρα υπάρχει σαν ένα υποθετικό όνομα. Όμως, η απορία μας δεν λύθηκε ακόμα. Ο Τσιν θα μπορούσε να είναι ο ίδιος ο ποιητής και να μας περιγράφει ποιητικά τον εαυτό του, σαν ένα alter ego, όμως, ούτε αυτό μας καλύπτει. Κατά τη γνώμη μας, ο Τσιν είναι ο σύγχρονος άνθρωπος, όπου ο ποιητής τον παρατηρεί, τον περιγράφει, τον σατιρίζει, τον οικτίρει και κατά βάθος τον λυπάται για την κατάντια του. Έτσι, ο Τσιν είναι ένας άνθρωπος, που δεν σκέφτεται πολύ: «Χθες το βράδυ ο Τσιν σκέφτηκε λίγο / παραπάνω / και / βραχυκύκλωσε. / Και αύριο μέρα είναι, / είπε.» Ο Τσιν θέλει να εκδικηθεί και πιστεύει ότι τα κάνει όλα σωστά, άσχετα αν δεν ξέρει τον τρόπο: «Όπως κι αν τρώγεται η εκδίκηση, / εγώ μαγειρεύω καλά, / είπε ο / Τσιν.» Ο Τσιν κάνει λάθη, που όταν τα συνειδητοποιήσει, στεναχωριέται και κλαίει. Όμως, δεν μετανιώνει ποτέ: «Αφού έκλαψε, σηκώθηκε και είπε: / Εμπρός, ίσα για το επόμενο λάθος.» Ο Τσιν ζει σε μια ρουτίνα, που δεν την αλλάζει ακόμα και όταν θέλει να κάνει κάτι διαφορετικό: «Σήμερα ο Τσιν πειραματίστηκε. / Κάθισε γι’ άλλη μια φορά σπίτι του.» Τα διαβάσματα του Τσιν μπορεί να φαίνονται αλλοπρόσαλλα, όμως, δεν είναι: «Διαβάζει πράγματα που δεν θα έπρεπε / γραμμένα από ανθρώπους που πρέπει.» Ο Τσιν όταν χωρίζει από μια σχέση ξεφορτώνεται εύκολα τα αντικείμενα, όμως υπάρχει κάτι πιο δύσκολο: «Μετά από έξι μήνες αποφάσισε να πετάξει / όλα της τ’ απομεινάρια», γράφει ο Κωνσταντίνος Πρωτόπαπας, για να καταλήξει: «Αυτά ήταν τα εύκολα, είπε, / πάμε τώρα στις αναμνήσεις.» Υπάρχει και ποίημα που ο Τσιν παίρνει τη θέση του ποιητή και μας λέει την άποψή του για την ποίηση: «Οι στίχοι, / είπε ο Τσιν, / είναι γραμμένοι / από πριν. / Εγώ τους βάζω / σε μια σειρά / κι έπειτα / γελάω / ή / κλαίω.» Εκεί, όμως, που υπάρχει η απόλυτη ειρωνεία και ο σαρκασμός είναι η πραγματικότητα του ότι ο Τσιν δεν κάνει τίποτα: «Δεν κάνω απόψε τίποτε / λιγότερο από το να σε σκέφτομαι, / είπε ο Τσιν και συνέχισε / να κάνει το / τίποτε.»

 

Κωνσταντίνος Πρωτόπαπας

 

Η ποιητική συλλογή του Κωνσταντίνου Πρωτόπαπα είναι εξ’ ολοκλήρου γραμμένη σε ελεύθερο στίχο. Τα ποιήματα είναι πολύ σύντομα με κοφτούς στίχους. Ποίηση λιτή και περιεκτική. Σε πολλά σημεία υπάρχει πλάγια γραφή, ενώ σε πολλά ποιήματα συναντάμε σχηματικούς πειραματισμούς με άλλο στίχο να αρχίζει πιο μέσα, άλλον πιο έξω, άλλον να είναι σε αριστερή, άλλον σε δεξιά και άλλον σε κεντρώα στοίχιση, κάτι που συνηθίζεται στην μοντέρνα ποίηση και δεν ήταν εύκολο να αποδοθεί στα παραδείγματα, που παραθέσαμε πιο πάνω.

Συμπερασματικά, η ποιητική συλλογή του Κωνσταντίνου Πρωτόπαπα «Η απορία του Τσιν» είναι ένα έργο με έξυπνο εύρημα, που είχε πολλά να μας πει και θα λέγαμε ότι διαβάζοντας αυτό το βιβλίο μας λύθηκε η απορία μας για τον Τσιν.

 

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top