Fractal

Ακρίβεια και θεραπευτική τέχνη

Γράφει η Ελένη Γκίκα //

 

Εύα Στάμου «Η επίσκεψη», εκδ. Αρμός, σελ. 180

 

«Είχε καταλάβει σε νεαρή ηλικία ότι η ζωή δεν ήταν παρά μια σειρά από απώλειες. Πριν βυθιστείς στην ανυπαρξία έχανες σταδιακά όλα όσα είχες αγαπήσει, όχι μόνο ανθρώπους που είχαν καθορίσει το είναι σου, μα και ταλέντα, δυνάμεις, δεξιότητες, κάποιες φορές ακόμα και την ίδια σου τη μνήμη – στην περίπτωση αυτή έφευγες από τον κόσμο χωρίς να μπορείς να ξαναπαίξεις στο μυαλό σκηνές από την ταινία της ζωής σου». [Ανέπαφες συναλλαγές]

Με την μοναδικότητα του προσώπου και με την ψυχολογική οξυδέρκεια της συγγραφέως, δεκαέξι περιστατικά ζωής καθημερινής που κατορθώνουν ωστόσο κάθε φορά να σε ξαφνιάζουν. Διατηρώντας όλο το απρόβλεπτο του χαρακτήρα του καθενός, τις συνθήκες πια μιας εντελώς νουάρ εποχής μέσα από την ανατόμο ματιά του ψυχολόγου και του συγγραφέα. Εξασφαλίζοντας διπλά τα οφέλη: την αθέατη πλευρά του δράματος κάθε φορά, την ακριβολόγο παρουσίασή του από μια συγγραφέα που κατορθώνει να κυριολεκτεί όσο πιο απλά γίνεται ακόμα κι όταν περιγράφει τα πιο σύνθετα των φαινομένων, ακόμα κι όταν χρειαστεί να περιγράψει την ψυχική κινούμενη άμμο των ηρώων.

Με αφάνταστη οικειότητα ακόμα και για τα πιο παράξενα και για τα πλέον σύνθετα, χαμηλόφωνα περιγράφοντας ακόμα και περιστατικά που κραυγάζουν. Απλά, όπως οφείλουν οι δεξιοτέχνες να μας μιλούν για τα σύνθετα. Με ήρωες κόρες, γυναίκες που επιμένουν, που επιθυμούν, που φαντασιώνονται, που εναντιώνονται με το περιβάλλον αλλά και με τη μάνα. Με συζύγους που πίνουν, που εγκαταλείπουν, που εγκαταλείπονται. Ιστορίες που συμβαίνουν δίπλα μας χωρίς να γίνονται αντιληπτές αλλά και σε Κέντρα Φιλοξενίας που αφορούν άλλους, ξένους σε μας. Η συγγραφέας γνωρίζοντας ωστόσο καλά την τοξίνη των λέξεων φροντίζει να περιγράφει ακριβολογώντας και αλαφροπατώντας σε ψυχές και συνειδήσεις που ζωντανεύει κυριολεκτικά στο χαρτί με ραφή έμπλεη κατανόησης και κατανοητή σα να ήταν θεραπευτική γάζα.

Στο πρώτο μέρος οι ιστορίες της «Γλυκές γεύσεις», «Κόσερ», «Ανέπαφες συναλλαγές», «Ελλάδα – Αλβανία», «Βροχερές μέρες», «Η τέλεια γυναίκα», «Οι κούκλες», «Χωρίς αποσκευές», κατορθώνουν να δημιουργούν οικειότητα και μια ζεστασιά, ακόμα και στα πιο ακραία.

Στο δεύτερο μέρος «Η κούρσα», «Η επίσκεψη», «Νικοτίνη», «Φαντάσματα», «Ο Άγγλος», «Η απόρριψη», «Το κόκκινο γιλέκο», «Αλκοολικός καιρός», φροντίζουν να μας γίνει κατανοητό το άγνωστο και το διαφορετικό, να το δούμε με επιείκεια και γιατί όχι, ακόμα και με αγάπη στο τέλος.

 

Εύα Στάμου

 

Η Εύα Στάμου για άλλη μια φορά, με την δική της ιδιαίτερη οξυδερκή ματιά αποκωδικοποιεί τις σχέσεις και τη ζωή, με αφήγηση ρεαλιστική και λεκτική ακρίβεια, εμμονή στην αποκαλυπτική λεπτομέρεια, (σε μια κίνηση μπορεί και να κρύβονται ή να κρίνονται όλα), γράφοντας αποκαλύπτει και την άλλη όψη στο κέντημα της ζωής, κατά συνέπεια και στον χαρακτήρα των δικών της ηρώων.

Διαθέτοντας στο έπακρον τις ιδιαίτερες συγγραφικές της ικανότητες: παρατήρηση, επιστημονική επάρκεια, πολιτική σκέψη, κοινωνική οξυδέρκεια, υπαρξιακό και φιλοσοφικό βάθος και αφηγηματική ικανότητα, κατορθώνει και παρουσιάζει καλειδοσκοπικά μια κατάσταση, έναν χαρακτήρα, ένα περιστατικό ζωής, ενώνοντας μοναδικά ψυχολογία και συγγραφική τέχνη.

 

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top