Fractal

«Επώδυνης ανατομικότητας ιστορικό λεύκωμα»

Από τον Κωνσταντίνο Μπούρα // *

 

Γιώργος Α. Γιαννακόπουλος, «Για τη Σμύρνη και την προσφυγιά», Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής, Αιγάλεω 2022, σελ. 93.

 

Η αγάπη για την Αλήθεια και η αγάπη για την πατρίδα δεν είναι αντίπαλες έννοιες. Η έγνοια για την επιστημονική ακρίβεια είναι εκ των πραγμάτων αμέριστη κι η μέριμνα για την ακαδημαϊκή μεθοδολογία αδιαπραγμάτευτη. Κι επειδή η Ιστορία δυστυχώς επαναλαμβάνεται, διαβάζουμε λοιπόν σε αυτό το επώδυνης ανατομικότητας ιστορικό λεύκωμα: «Το Παρίσι σύντομα διέβλεψε τις ανυπέρβλητες δυσκολίες τού ελληνικού στρατιωτικού εγχειρήματος και προσανατολίστηκε στην πολιτική λύση: την επαναδιαπραγμάτευση τών όρων τής ειρήνης σε βάρος φυσικά τών ελληνικών επιδιώξεων και την συνδιαλλαγή με τους Τούρκους εθνικιστές. Την κατάσταση επιδείνωσαν οι εσωτερικές εξελίξεις, οι οποίες κατέδειξαν τον βαθύ εθνικό διχασμό. Μόλις δύο ημέρες μετά την υπογραφή τής συνθήκης ο Ελευθέριος Βενιζέλος δέχτηκε αποτυχημένη δολοφονική επίθεση στον σιδηροδρομικό σταθμό τής Λυών και αργότερα αποδοκιμάστηκε στις εκλογές τής 1ης Νοεμβρίου 1920. Η ήττα τού Βενιζέλου αποτέλεσε πραγματικό σοκ για τους Σμυρναίους, που έτρεφαν βαθιά αισθήματα θαυμασμού και λατρείας προς αυτόν. Το εκλογικό αποτέλεσμα βέβαια δεν στάθηκε ικανό να αμβλύνει τα συναισθήματά τους. Η φωτογραφία του εξακολούθησε να βρίσκεται στα εικονοστάσια τών σπιτιών και η ημέρα τής ονομαστικής του εορτής παρέμεινε ανεπίσημη αργία για τα καταστήματα τής πόλης. Η κομματική εναλλαγή στην εξουσία είχε ως αποτέλεσμα την αντικατάσταση πολλών έμπειρων αξιωματικών τής στρατιάς. Νέος αρχηγός της ανέλαβε ο Αναστάσιος Παπούλας. […] Η ήττα τού κόμματος των Φιλελευθέρων και η επαναφορά στο θρόνο τού γερμανόφιλου βασιλιά Κωνσταντίνου έδωσε το πρόσχημα στους συμμάχους να εγκαταλείψουν την Ελλάδα» (σελ. 45).

 

Γιώργος Α. Γιαννακόπουλος

 

Και συνεχίζεται η συναρπαστική αφήγηση που έχει άκρως εκπαιδευτικό-παιδαγωγικό ενδιαφέρον:

«Τα πρώτα μηνύματα τής Καταστροφής μας ήρθαν με την οπισθοχώρηση τού στρατού μας. Είσαι αξιωματικούς στο δρόμο που ξήλωναν και πετούσαν τα γαλόνια τους και τα παράσημά τους, κι εγώ ζητούσα ο ανόητος από τους γονείς μου να μου βρούνε τέτοια γαλόνια κι εκείνοι αγανακτισμένοι με ξυλοφόρτωναν. Τα σημάδια τής Καταστροφής ήταν ακόμη πιο έντονα, όταν φθάσαν από τα Φθείρα συγγενείς μας κατατρεγμένοι και τους φιλοξενήσαμε…» (σελ. 56).

 

Ιστορίας εκμάθησις…

 

 

* Δρ Κωνσταντίνος Μπούρας (https://konstantinosbouras.gr)

 

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top