Fractal

Περιπλανώμενος στις εσχατιές της Ασίας

Του Γιώργου Ι. Παναγιωτάκη // *

 

Γεώργιος Ν. Σχορετσανίτης, “Ασιατικές νοσταλγίες”. Εκδόσεις Οδός Πανός. Αθήνα, 2020

 

Με τον τίτλο αυτό, κυκλοφόρησε σχετικά πρόσφατα του βιβλίο του γνωστού γιατρού στο ΠαΓΝΗ κ. Γιώργου Σχορετσανίτη. Με το χειρουργικό του νυστέρι εξακολουθεί να συλλειτουργεί και η πένα, ένας πιστός εργάτης του, που καταγράφει ό,τι  αδιάκοπα μαζεύει το διεισδυτικό του μάτι. Έτσι, το δίδυμο «και τούτο ποιείν κ’ ακείνο μη αφιέναι», λειτουργεί ομαλά, αποδοτικά και απρόσκοπτα. Ένας παλιός Αιγύπτιος σοφός είχε πει στον Νίκο Καζαντζάκη, «μακάριος ο άνθρωπος που είχε δει το πιο πολύ νερό στη ζωή του». Σ’ αυτή την προτροπή πειθαρχεί ως φαίνεται και ο Γιώργος Σχορετσανίτης που μας έχει δώσει μια σειρά  από   αξιόλογα βιβλία της Ανατολικής Μεσογείου και της εγγύς Ανατολής, προϊόν των ταξιδιωτικών του εντυπώσεων.

Ο συγγραφέας δεν είναι απλός ταξιδευτής στις χώρες που επισκέπτεται. Συνομιλεί με τους ανθρώπους τους, αφουγκράζεται τα μνημεία τους, επισκέπτεται τους αρχαιολογικούς και θρησκευτικούς χώρους τους, για να θηρεύσει την πνευματική τους γύρη. Τη γύρη αυτή που συλλέγει με ζήλο και απληστία κουρσάρου, μάς την προσφέρει ως πολύτιμη νοσταλγική έκδοση. Ακολουθεί ακόμα την αρχαιοελληνική συμβουλή «αρχή σοφίας ονομάτων επίσκεψης». Ο ίδιος μας αποκαλύπτει στο βιβλίο του, ό,τι για να είναι διαρκές ένα οδοιπορικό, χρειάζεται να μιλήσεις για πολλά και καλά, αλλά πάνω απ’ όλα χρειάζεται να προσθέτεις κάτι ελκυστικό και σημαντικό στη γνώση μας για τον τόπο και τους ανθρώπους του σήμερα, πέρα από τετριμμένες περιγραφές. Τα σημαντικά θέματα των χωρών που επισκέπτεται τα αναδεικνύει και τα αντιμετωπίζει πρόσωπο με πρόσωπο ως πραγματικός ένοικος και όχι ως περαστικός επισκέπτης. Έτσι από τη Βιρμανία, για παράδειγμα,   απομονώνει μεταξύ των άλλων το μεγαλύτερο μαρμάρινο βιβλίο του κόσμου που βρίσκεται στους πρόποδες της πόλης Μανταλέυ. Η δικαιολογημένη έκπληξή του  δημιουργείται από τα 730 μαρμάρινα φύλλα του βιβλίου, με τις 1430 μεγαλόσχημες χρυσοποίκιλτες σελίδες του. Η περιγραφή πλήρης. Στις περιγραφικές καταχωρήσεις του στη Σρι Λάνκα, στέκεται στην παγόδα, τον βουδιστικό ναό όπου φιλοξενείται με την ανάλογη ιεροπρέπεια το ιερό λείψανο του Δοντιού του Βούδα. Δεν μπορεί να διαλάθει της προσοχής του το μυστηριώδες δάσος των αυτοκτονιών της Ιαπωνίας,  στους πρόποδες του βουνού Φούτζι. Η ριζωμένη μακάβρια αντίληψη θέλει έναν αριθμό άρρωστων ή ηλικιωμένων να αφήνονται εκεί στο όμορφο απέραντο δάσος.  Ο θεός του δάσους θα τους χαρίσει στο τέλος τον γλυκύ θάνατο.

 

Γεώργιος Σχορετσανίτης

 

Πέρα από την παραστατικότητα των περιγραφών, ο συγγραφέας μας δίνει τις ταξιδιωτικές του εντυπώσεις γενικά, με την απαραίτητη λογοτεχνική αμφίεση και ακριβολογία χωρίς πλατειασμούς και μετεωρισμούς. Κατορθώνει έτσι και αποσπά το συμμετοχικό ενδιαφέρον του αναγνώστη, με τον επίπεδο και ρέοντα λόγο του. Το βιβλίο επιστέφεται ακόμα με  μεγάλο αριθμό παλαιών και σύγχρονων φωτογραφιών που έχουν κι’ αυτές τη δική τους ιστορική και αισθητική διάσταση. Οι χώρες του ταξιδιωτικού του περίπλου,  που καταγράφει ο συγγραφέας με τον δικό του δόκιμο τρόπο, καλύπτουν τις ακόλουθες ενότητες: Βιρμανία, Καμπότζη, Ταϋλάνδη,  Σρι Λάνκα και Ιαπωνία.

 

 

* Ο Γιώργος Ι. Παναγιωτάκης είναι συγγραφέας και ιστορικός ερευνητής.

 

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top