Fractal
Home / Βιβλιοκριτικές / Γαλαξίες από δάση
17/07/2019, 12:08 πμ

Γαλαξίες από δάση

Γράφει ο Θεοχάρης Παπαδόπουλος //

 

Γιώργος Φράγκος «Φλοίσβος συννέφων», εκδ. Βακχικόν

 

Μια ποιητική συλλογή σήμερα για να είναι πραγματικά καλή, θα πρέπει πέρα από το να έχει άρτια τεχνική στον στίχο, να καταφέρνει να αποδώσει τα νοήματα με έξυπνο και διεισδυτικό τρόπο.

Μια από τις ομορφότερες ποιητικές συλλογές, που έχουν εκδοθεί τελευταία είναι το βιβλίο του Γιώργου Φράγκου: «Φλοίσβος συννέφων», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Βακχικόν». Ποίηση σε ελεύθερο στίχο με εσωτερικό ρυθμό. Ποίηση λιτή χωρίς περιττά στολίδια και φιοριτούρες.

Η ποιητική συλλογή του Γιώργου Φράγκου «Φλοίσβος συννέφων» χωρίζεται σε τέσσερα μέρη:

Το πρώτο μέρος έχει τίτλο «Της ποίησης» και περιλαμβάνει ποιήματα ποιητικής. Για τον Γιώργο Φράγκο: «Οι ποιητές / δεν βλέπουν μόνο το δάσος πίσω απ’ το δέντρο / βλέπουν ολάκερους γαλαξίες από δάση.» Σε ένα άλλο ποίημα περιγράφεται η ένωση κυμάτων και συννέφων εν είδη ερωτικής σχέσης και ο ποιητής θέλει να βρεθεί στα σύννεφα ή στα κύματα μακριά από τις μικρότητες, που τον περιβάλλουν. Αρκετά έξυπνο είναι το ποίημα «Ο ρεπόρτερ και ο ποιητής, όπου ο ένας αποκτά τις ιδιότητες του άλλου. Ο ποιητής δεν επηρεάζεται από τους μύθους και μπορεί να απομυθοποιήσει πρόσωπα με την πένα του: «Οι μύθοι δελεάζουνε τα πλήθη / οι απομυθοποιήσεις / μόνο κάτι περίεργους ποιητές.» Σύμφωνα με τον Γιώργο Φράγκο η νόσος της ποίησης είναι ανίατη, ενώ στηλιτεύονται οι ποιητές, που μιλούν χρησιμοποιώντας πολλά τσιτάτα μην έχοντας να πουν τίποτα δικό τους. Το λαμπερό εξώφυλλο ή η όμορφη κορνίζα δεν περικλείουν απαραίτητα ένα όμορφο έργο: «Τ’ απατηλά περιτυλίγματα / τα φανταχτερά περιβλήματα / δεν εκλείπουν ποτέ από τη ζωή / πόσο δε μάλλον από την τέχνη.»

Το δεύτερο μέρος έχει τίτλο «Της ζωής». Τα φίλια πυρά δεν πονάνε απλώς περισσότερο. Πιο πολύ πονάει ότι οι ετοιμασίες είχαν γίνει από πριν χωρίς να το καταλάβει το θύμα. Αρκετά από τα ποιήματα του Γιώργου Φράγκου, που βρίσκονται στην ενότητα της ζωής μιλάνε για το θάνατο. Μεταξύ άλλων αναφέρονται οι ωραιοποιημένοι τίτλοι των γηροκομείων, αλλά και οι οικιακές βοηθοί των γέρων, που είναι εκείνες, που τους κλαίνε περισσότερο όταν πεθάνουν. Η κηδεία ενός φίλου μελετητή του ρεμπέτικου θυμίζει παλκοσένικο.

Το τρίτο μέρος έχει τίτλο «Της πολιτικής». Εδώ τα ποιήματα είναι περισσότερο σκωπτικά. Με το που μπαίνουν οι κάμερες σε μια αίθουσα οι παρευρισκόμενοι, που βαριούνται αποκτούν σφρίγος. Το αύριο παρουσιάζεται σαν ένα εγκαταλειμμένο και βρώμικο βρέφος. Η άνοιξη αργεί να έρθει, αλλά η αντίσταση και η αλληλεγγύη υπάρχουν. Η άνοιξη βρίσκεται «στην πορεία, στη διαδήλωση, στην απεργία / και άμα λάχει, στα οδοφράγματα.» Ο ποιητής συνεχίζει με τρία ποιήματα για τα προσφυγόπουλα, που πνίγονται στο Αιγαίο και για τους μετανάστες και την τραγική τους μοίρα συγκρίνοντάς τη με την μοίρα των Ελλήνων μεταναστών της δεκαετίας του ’60. Ο Γιώργος Φράγκος προειδοποιεί: «Κι όποιος την ιστορία του / δεν κατέχει, την ξαναζεί.»

Το τέταρτο και τελευταίο μέρος έχει τον τίτλο «Του έρωτα». Εδώ βλέπουμε τη συγκινητική στιγμή, που δυο ερωτευμένοι συναντιόνται στο δωμάτιο ενός νοσοκομείου. Χαρακτηριστικό είναι το ποίημα «Μοναξιές», όπου αφού περιγράφονται διάφοροι τύποι μοναξιάς μας μένει το χειρότερο και το πιο φρικτό: «Μα οι χειρότερες / οι πιο φρικτές, οι πιο δυσβάσταχτες / είναι οι δυο μοναξιές. / Οι δυο μοναξιές / δίπλα στον πάγκο της κουζίνας / μπροστά στην τηλεόραση / στο υπνοδωμάτιο.»

Θα μπορούσαν να γραφτούν ακόμα πολλά για την ποιητική συλλογή του Γιώργου Φράγκου «Φλοίσβος συννέφων». Το κάθε ποίημα έχει τη σημασία του και την ομορφιά του. Προτρέπουμε τον αναγνώστη να την ανακαλύψει.

 

Γιώργος Φράγκος

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top