Fractal

Εγκλωβισμένος ανάμεσα στην ηθική και το καθήκον

Γράφει ο Άγγελος Χαριάτης //

 

Olen Steinhauer «Έξοδος Κινδύνου», Μετάφραση: Άλκηστις Τριμπέρη, εκδ. Πόλις

 

Το κατασκοπικό μυθιστόρημα Έξοδος Κινδύνου του Olen Steinhauer (εκδόσεις Πόλις, μετάφραση: Άλκηστις Τριμπέρη) αποτελεί τη συνέχεια του Ο Τουρίστας.  Το τρίτο βιβλίο της σειράς (An American Spy) ετοιμάζεται και είμαι σίγουρος πως οι αναγνώστες θα το περιμένουν με ανυπομονησία.

Κεντρικός ήρωας ―όπως και στο πρώτο βιβλίο― είναι ο Μάιλο Γουίβερ. Αν και έχει αποσυρθεί από την ενεργό δράση, θέλοντας να αφοσιωθεί στην οικογένειά του, εντούτοις η υπηρεσία τον καλεί. Άλλωστε το να ξεφύγεις από το δίκτυο των κατασκόπων φαντάζει, και είναι, αδύνατο. Είναι φορές που ο ίδιος ο παροπλισμένος πράκτορας αποζητά την επανένταξή του στην υπηρεσία, καθώς αδυνατεί να συγχρωτιστεί με την κανονικότητα και τη ρουτίνα της καθημερινότητας.

Η αποστολή του είναι απλή. Να σκοτώσει ώστε να δείξει, να αποδείξει, την πίστη του. Ασφαλώς ο φόνος ―ως γεγονός, απομονωμένος― φαντάζει απλός. Όταν όμως το πρόσωπο-στόχος είναι μια δεκαπεντάχρονη Μολδαβή, κόρη μεταναστών, τα πράγματα αναμφίβολα περιπλέκονται. Εγκλωβισμένος ανάμεσα στο καθήκον και την ηθική, καλείται να επιλέξει.

Σ’ αυτό το βιβλίο της σειράς, ο συγγραφέας μάς παρουσιάζει έναν πιο ανθρώπινο ήρωα. Η εσωτερική πάλη είναι έντονη σε κάθε του κίνηση, σε κάθε του πράξη. Η συμπόνια και η αγάπη είναι κύρια γνωρίσματα του χαρακτήρα του. Ασφαλώς ως μέλος της επίλεκτης υπηρεσίας δεν γίνεται να μην είναι σκληρός και αποφασιστικός, συντρίβοντας καθέναν και καθετί που θα σταθεί εμπόδιο στην επιτυχή ολοκλήρωση της αποστολής του.

Ο Μάιλο Γουίβερ ή Σεμπάστιαν Χολ, ξεκινώντας από το αγαπημένο Βερολίνο ―είναι η πόλη που έλκει σαν μαγνήτης σχεδόν όλους τους συγγραφείς του αστυνομικού και κατασκοπικού είδους― αναζητά την αλήθεια, τη δική του αλλά και της υπηρεσίας. Έχοντας εγκιβωτίσει στοιχεία από την προηγούμενη ιστορία ―αναφέρομαι στο πρώτο μέρος της σειράς, τον Τουρίστα― παρακολουθούμε με κομμένη την ανάσα την περιπλάνησή του στη Βούδα και την Πέστη, στη Βαρσοβία, στην Ελβετία. Γύρω του, ως λαμπερά και άλλοτε ως θαμπά βεγγαλικά, παρελαύνουν οι δεύτεροι και τρίτοι ήρωες. Είναι αλήθεια πως ο Olen Steinhauer επιλέγει μια ιστορία με πολλούς ήρωες ―μικροί πρωταγωνιστές σε σάμπως αυτόνομες ιστορίες― αφενός για να δημιουργήσει το απαραίτητο στοιχείο της αγωνίας στον αναγνώστη και αφετέρου για να απλώσει στον παγκόσμιο χάρτη την αφήγησή του∙ αναπόφευκτο, μιας και αυτό είναι επί της ουσίας το πεδίο δράσης των μυστικών υπηρεσιών.

Ο συγγραφέας, χρησιμοποιώντας ως όχημά του το είδος του κατασκοπικού μυθιστορήματος, καταφέρνει ―ασφαλώς και σαφώς ηθελημένα― να  ξεφύγει  από την αυστηρή φόρμα που χαρακτηρίζει το είδος. Είναι αυτή η νέα τάση την οποία με χαρά χαιρετίζω: Το είδος είναι το μέσο για τη συγγραφική πένα ώστε πάνω του να χτίσει, να το περιβάλει με στοιχεία που απαντώνται σε άλλα ―ίσως παράταιρα―είδη. Ένα καλοδεχούμενο προξενιό, ένα εξαιρετικό πάντρεμα.

 

Olen Steinhauer

 

Είναι σύνηθες φαινόμενο τα τελευταία χρόνια αυτή η νέα φόρμα, του ταιριάσματος, γεννάει-δημιουργεί νέα λογοτεχνικά είδη ―εν μέρει υβριδικά―  ικανά όμως να δώσουν την απαραίτητη ώθηση σε μια νέα μορφή λογοτεχνίας, αναμφίβολα, αναντίρρητα και εν τέλει αναπόδραστα πιο φρέσκα.

Φτάνοντας στο τέρμα της αναγνωστικής διαδρομής, ένιωσα μαγεμένος. Αν και υποψιασμένος από το πρώτο βιβλίο, μολοντούτο η συγγραφική πένα του Olen Steinhauer έχει τον τρόπο της να σε εκπλήσσει ευχάριστα. Ένα εξαιρετικό βιβλίο γραμμένο με εξαιρετική τεχνική, χωρίς να λειτουργεί εις βάρος της πλοκής, με τις απαραίτητες αναγνωστικές ανάσες ―κυρίως στις μικρές ιστορικές αναδρομές― και τη δράση να ποτίζει κάθε σελίδα του.

Τέλος, η μετάφραση της Άλκηστις Τριμπέρη κινήθηκε στη σωστή πορεία.  Μεστή, με την απαραίτητη δόση ―ας μου επιτραπεί η έκφραση― ηρεμίας, ώστε να ταξιδέψει το κείμενο σε ασφαλή αναγνωστικά νερά.

 

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top