Fractal

Στα βήματα της Nelly’s

Γράφει η Γιούλη Τσακάλου //

 

Κλαίρη Θεοδώρου «Εραστές του Φωτός», εκδ. Ψυχογιός

 

Πέρα από τη σταθερή αδυναμία μου στο “Οι κόρες της Βασίλισσας”, και παρά την ιδιαίτερη αγάπη μου για το βιβλίο  “Άλικες σιωπές”, οι “Εραστές του Φωτός” απέσπασαν μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου.

Το βιβλίο αυτό για μένα δεν μπορεί να ενταχθεί σε ένα είδος. Είναι μια εμπειρία, βιωμένη εξ αποστάσεως, μέσα από ένα παράθυρο διάπλατα ανοιχτό, αφημένο έτσι από την ίδιες τις ηρωίδες Άλμα και Ελληνόπη, απ’ όπου είδες φευγαλέα μια σκηνή και κόλλησες εκεί, ενοχικά, σαν ηδονοβλεψίας, ανήμπορος όμως να μη μάθεις τι θα γίνει στη συνέχεια.

Από την καταστροφή του Αΐδινίου και της Σμύρνης στην κοσμοπολίτικη Δρέσδη του Μεσοπολέμου.. και από τα πρώτα φωτογραφεία της Ερμού στη Νέα Υόρκη του Β. Παγκοσμίου Πολέμου.. Εδώ θέλω να σταθώ στο μεγάλο προσόν της Κλαίρης Θεοδώρου που μπορεί με μεγάλη μαεστρία να ενσωματώνει πάντα στα λογοτεχνικά της έργα ιστορικά γεγονότα που πολλές φορές είναι άγνωστα για τους περισσότερους από μας.

Έχω διαβάσει πολλά βιβλία στα οποία οι συγγραφείς υποκύπτουν σε παγίδες, σε σχέση με τη σκιαγράφηση ενός ήρωα. Οι ηρωίδες όμως αυτού του βιβλίου, δρουν, αντιδρούν, ζουν την κάθε καλή, κακή και χειρότερη στιγμή, όπως θα περίμενα για να οδηγηθούν τελικά στο φως και να αναγεννηθούν μέσα από την ελπίδα. Βήμα το βήμα ξεδιπλώνονται δύο ιστορίες εκ διαμέτρου διαφορετικές, αυτή της δυναμικής φωτογράφου κοσμοπολίτισσας “Άλμα (εμπνευσμένη ηρωίδα από την διάσημη φωτογράφο Nelly”) και της  νεαρής αθώας Ελληνόπης όπου η συναισθηματική μεταδοτικότητα της συγγραφέως -στο προσωπικό μου αναγνωστικό βίωμα- ήταν συγκλονιστική με κέρδισε εξαρχής!

Μέσα απ’ αυτό το μυθιστόρημα πραγματικά μυήθηκα στην τέχνη της φωτογραφίας ψάχνοντας να βρω όσες περισσότερες πληροφορίες για την ζωή της Nelly’s και την εποχή που αναφέρεται.. πράγμα που πραγματικά λάτρεψα γιατί η συγγραφέας δε χρησιμοποίησε τη προφανή θεματική χάριν εντυπωσιασμού, παρά ερεύνησε εκτενώς την εποχή, με μόνο σκοπό να αποδώσει  με συνέπεια το περιβάλλον των ηρώων της.

 

Κλαίρη Θεοδώρου

 

Στην πορεία προς την ολοκλήρωση των γεγονότων τα πράγματα σκοτείνιασαν σε τέτοιο βαθμό, που εκτός από μεγάλη αγωνία ένιωσα και γνήσια έγνοια με αναδρομές που χτίζουν κίνητρα, ψυχογραφήματα, αλλά σε καμία περίπτωση δεν προοικονομούν το πόσο σοκαριστική θα είναι η κορύφωση.

Βρήκα πολλά περισσότερα από όσα προλαβαίνουν να μου διηγηθούν οι σελίδες του βιβλίου. Συναισθήματα, κοινωνικοί προβληματισμοί, μα πάνω απ’ όλα, αυτός ο υπαρξιακός πυρετός. Αυτά τα λάθη, που πάντα θα γίνουν, που μεγεθύνονται στο μυαλό και την καρδιά ενός κοριτσιού όπως η Ελληνόπη το οποίο, όσο εύκολα κι αν ενθουσιάζεται, όταν τα πράγματα σκουραίνουν, ο δρόμος προς την ωριμότητα της υποδεικνύει το τι είναι σταθερό και τι σαθρό. Αυτό το πελάγωμα, αυτή η ανάγκη για αποδοχή, ο κίνδυνος που υπάρχει να απορροφηθείς σε τροχιές που θα σου υποδείξουν οι εκάστοτε άλλοι… Και ο έρωτας. Αυτός ο έρωτας την περίοδο που είναι αυθόρμητος, ανελέητος, το Α και το Ω της ύπαρξης σου, η συνθήκη που οριοθετεί τον κόσμο σου.

Θαύμασα την Κλαίρη Θεοδώρου, γιατί είναι άλλο πράγμα να πλάθουμε φανταστικές ιστορίες κι άλλο να αφηγούμαστε με πλήρη ενσυναίσθηση και παρατηρητικότητα, τις ιστορίες χαρακτήρων που θα μπορούσαν να είναι πέρα για πέρα αληθινοί. Για την ίδια, βέβαια, φαίνεται πως αυτό ακριβώς ισχύει, και είναι ένας από τους πιο σημαντικούς λόγους που τα βιβλία της κερδίζουν τις καρδιές των αναγνωστών.

 

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top