Fractal
Home / Βιβλιοκριτικές / Αντίδοτο στον πόνο της απώλειας
09/04/2019, 11:12 μμ

Αντίδοτο στον πόνο της απώλειας

Γράφει η Φωτεινή Χρηστίδου //

 

Αλεχάντρο Παλόμας «Ένας γιος», Μετάφραση: Αλεξάνδρα Γκολφινοπούλου, εκδ. Opera, σελ.217

 

Ο δρόμος είναι ο ίδιος για όλους.

Το ίδιο και η μοίρα.

 

Ο Γκίγε, ένα εννιάχρονο αγόρι της δ΄ δημοτικού, ευφυές, ευγενικό, ευαίσθητο, χαρούμενο, φαινομενικά τουλάχιστον, πολύ ώριμο για την ηλικία του, είναι ο κεντρικός ήρωας στο μυθιστόρημα ‘’ Ένας γιος’’ του. Ο Γκίγε έχει φίλη την Ναζία από το Πακιστάν, συμμαθήτριά του και γειτόνισσα που δεν μιλάει  καλά την ισπανική γλώσσα.  Όλα ξεκινούν όταν η κ. Σόνια, η δασκάλα τους, ζητά από τους μαθητές της να απαντήσουν στο κλασικό ερώτημα: Τι θέλω να γίνω όταν μεγαλώσω. Η απάντηση του Γκίγε ξαφνιάζει και προβληματίζει την δασκάλα   ‘’ Εμένα… εμένα θα μου άρεσε να γίνω Μαίρη Πόπινς ‘’.

Η κυρία Σόνια, στο διάλειμμα, προσπαθεί να κατανοήσει την επιλογή του Γκίγε μέσα από τις απαντήσεις του στις ερωτήσεις που τού υποβάλλει, χωρίς όμως σπουδαία αποτελέσματα. Το επόμενο βήμα της είναι η τηλεφωνική επικοινωνία με τον Μανουέλ Αντούνεθ, πατέρα του Γκίγε.  Ακολουθεί συνάντησή τους στο σχολείο, όπου τού εκθέτει τις ανησυχίες της. Η στάση του πατέρα είναι αμυντική και καχύποπτη, ωστόσο η δασκάλα μαθαίνει πως ο Μανουέλ είναι άνεργος και  ο Γκίγε μεγαλώνει χωρίς την μητέρα του Αμάντα, που εργάζεται ως αεροσυνοδός στο Ντουμπάι. Η Σόνια προτείνει την παρακολούθηση του Γκίγε από την σχολική σύμβουλο. Ο πατέρας, διστακτικός και πολύ επιφυλακτικός στην αρχή, τελικά συναινεί στις εβδομαδιαίες συνεδρίες του Γκίγε με την Μαρία, ψυχολόγο του σχολείου.

 

Στο μεγαλύτερο μέρος του βιβλίου παρακολουθούμε τις προσπάθειες της Μαρίας να αποκρυπτογραφήσει το μυστήριο που περιβάλλει την οικογένεια του Γκίγε, να εξηγήσει τα λόγια και τις πράξεις του, να του προσφέρει βοήθεια. Με συμμάχους  την αγάπη για το επάγγελμά τους, την υψηλή αίσθηση καθήκοντος και το γνήσιο ενδιαφέρον τους για το παιδί, η Μαρία με την Σόνια  καταφέρνουν να αποκαλύψουν όσα κρύβονται κάτω από την κορυφή του παγόβουνου, συνδέοντας ένα ένα τα κομμάτια του παζλ που συνθέτουν την πραγματικότητα του Γκίγε και του πατέρα του.

 

Στη διαδικασία αυτή εμπλέκεται και ο αναγνώστης, καθώς μέσα από μια σειρά γρίφων, διαψεύσεων και ανατροπών, λανθασμένων υποθέσεων και παγιωμένων πεποιθήσεων που καταρρέουν, φανερώνονται σταδιακά όλα τα δεδομένα και η πλοκή οδεύει σε λύση. Τελικά, οι ήρωες οδηγούνται στη λυτρωτική κάθαρση, τη γνώση, την αποδοχή, την αγάπη, συμπαρασύροντας τον αναγνώστη σε συγκινησιακή κορύφωση και απελευθερωτική ανακούφιση.

 

Το ‘’ Ένας γιος ‘’ είναι ένα μυθιστόρημα με ψυχαναλυτικές διαστάσεις. Δικαιώνει τις ψυχοθεραπευτικές μεθόδους, αναδεικνύοντας τις καταλυτικές εξελίξεις  που μπορούν να δρομολογήσουν  στη ζωή μας, χωρίς αυτό να είναι το κυρίαρχο θέμα. Η απώλεια και η διαχείρισή της από μικρούς και μεγάλους, οι σχέσεις γονέων-παιδιών, η αντιμετώπιση της διαφορετικότητας, οι πολιτισμικές ιδιαιτερότητες βρίσκονται σε πρώτο πλάνο.

 

Αλεχάντρο Παλόμας

 

Ο συγγραφέας επιλέγει την  πολυπρισματική αφήγηση, δίνει δηλαδή ρόλο αφηγητή σε κάθε έναν από τους βασικούς ήρωες ο οποίος σε πρώτο πρόσωπο παρουσιάζει από τη δική του σκοπιά τα γεγονότα. Ο Γκίγε και η Μαρία έχουν το μεγαλύτερο μερίδιο στην αφήγηση. Το λιτό ύφος και η αμεσότητα της  γλώσσας, κερδίζουν τον αναγνώστη. Η μεγαλύτερη όμως επιτυχία του συγγραφέα έγκειται  στη σύλληψη και την απόδοση του μικρού ήρωα. Ο Γκίγε αναδεικνύεται σε γοητευτικό λογοτεχνικό χαρακτήρα. Με την αθωότητα της ηλικίας του, τη νοητική και συναισθηματική ευφυία που διαθέτει, καταφέρνει να συγκεράσει  αξιοθαύμαστα  το ρεαλισμό με τη μαγεία, απαλύνοντας τον πόνο της απώλειας με φροντίδα και αγάπη γι΄ αυτούς  που τού απέμειναν!

 

ΜΑΡΙΑ

‘’Αντικειμενικά ο Γκίγε διαθέτει όλα εκείνα τα στοιχεία που θα μπορούσαν να τον καταστήσουν προβληματικό παιδί: άλλαξε μόλις σχολείο, οι γονείς του χώρισαν πρόσφατα, κάνει παρέα μόνο με κορίτσια, καμία σχέση με ποδόσφαιρο ή με παιχνίδια που έχουν να κάνουν με σωματική δύναμη, πολύ λίγες επαφές με τ΄ άλλα παιδιά κι επιπλέον μια ευφυία έξω από τα συνηθισμένα. Για να μην πούμε γι αυτή την εμμονή του με τη Μαίρη Πόπινς, που στην αρχή μου φαινόταν έως και χαριτωμένη, αλλά που με τον καιρό έχει αρχίσει να με ανησυχεί ‘’.

ΓΚΙΓΕ

‘’ Τώρα που η μαμά δεν είναι εδώ, πρέπει να πηγαίνω μόνος μου για ύπνο. Μετά το βραδινό, ο μπαμπάς κάθεται στον υπολογιστή για να της γράψει το γράμμα του, κι έπειτα περιμένει να προχωρήσει η νύχτα για να μιλήσει μαζί της, ενώ εγώ μένω στην κουζίνα και βλέπω τηλεόραση ή τελειώνω τα μαθήματά μου, χωρίς να μπορώ να πλησιάσω καθόλου στο γραφείο του επειδή είναι εντελώς απαγορευμένο, με τιμωρία και όλα τα σχετικά. Αλλά τις Τετάρτες είναι διαφορετικά: πηγαίνω νωρίς για ύπνο επειδή τις Πέμπτες, έρχεται γράμμα από τη μαμά, κι ο μπαμπάς λέει ότι αν δεν κοιμηθώ νωρίς ο ταχυδρόμος θα περάσει χωρίς να σταματήσει και θα πρέπει να περιμένω  μέχρι την επόμενη εβδομάδα ‘’.

                                                                  ΜΑΡΙΑ

‘’ Ο Γκίγε ήταν πράγματι ένα παιδί – θαύμα, υπερευαίσθητο και με πολύ ζωηρή φαντασία, που βίωνε την απουσία της μητέρας του ως εγκατάλειψη. Ήταν τόσο μεγάλος ο πόνος που ένιωθε, που είχε βρει καταφύγιο στη μαγεία της Μαίρη Πόπινς και στις δυνάμεις της για να προκαλέσει την επιστροφή της ‘’.

                                                                     ΓΚΙΓΕ

‘’ Μπαμπά, αν η μαμά δε γυρίσει, εσύ τώρα πια μάλλον δε θα πεθάνεις, ε;  Όπως η

Μαίρη Πόπινς ‘’.

 

Καλαίσθητο, ιδιαίτερο, ελκυστικό το εξώφυλλο της έκδοσης.

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top