Fractal

Τρία ποιήματα: “Εξομολόγηση” | “Θεού πνοή” | “Άνοιξη”

Της Αρετής Μαυροπούλου //

 

 

 

Εξομολόγηση

 

Δάσος γίνομαι

να δροσίσω

τα καμένα φύλλα

της καρδιάς σου.

Κλαδιά που βλασταίνουν

τα χέρια μου απλώνω

να σε αγκαλιάσω.

 

Όσο μεγαλώνει η αγάπη

βλασταίνουν φύλλα

και κλαδιά σαν Άνοιξη.

Και τότε μπορούμε

να σταθούμε

σαν δύο δέντρα παράλληλα.

 

Πάνω στα ρείκια

και τις πευκοβελόνες

να ονειρευτούμε ξανά.

Να οραματιστούμε

πως πέρα από το δάσος

υπάρχει ένα αρχιπέλαγος.

 

 

 

Θεού πνοή

 

Είσαι παντού παρών

ο ορατά ανεύρετος

αλλά αόρατα

πάντα συμπάσχων..

 

Εσύ ο παντογνώστης

της εύλαλης σιωπής μου

ο ακατάληπτος.

 

Μια ζωή μου δώρισες

να σε αναζητώ

στις χίλιες σιωπές

να σε ψάχνω

στα ταπεινά ξωκλήσια

στα αγιοκέρια

που ευωδιάζουν.

 

Να σε χάνω

κάποτε κάποτε

να σε βρίσκω πάλι

στις εικόνες των Αγίων

που δακρύζουν

στις ρυτίδες των απελπισμένων.

 

Να σε οσφρίζομαι

στην αλμύρα της Θάλασσας

στο Ανοιξιάτικο αγέρι

στην ευωδιά του γιασεμιού

στους πορφυρένιους ροδανθούς

που χαμογελούν.

 

Ξόδεψα μια ζωή ολάκερη

να σε αναζητώ

στα χρυσαφένια στάχυα

μα ένα δεν κατάφερα

να μάθω γιατί σωπαίνεις τόσο.

 

Να σε χάνω κάποτε κάποτε

να σε βρίσκω πάλι

στις τεθλασμένες του μυαλού μου

γιατί μόνο εσύ με αφουγκράζεσαι.

 

 

Άνοιξη

 

Με μια παλέτα χρώματα

θα σε προικίσω

μαλαματένια μου.

Το κόκκινο του μπακαρά

στα χείλη σου θα δώσω.

Μισάνοιχτα χείλη

σαν ροδοπέταλα

που σκορπούν

ευωδίες της Άνοιξης.

 

Άλαλη γλώσσα

της εύλαλης σιωπής

τα χείλη σου μου μιλούν.

Το γαλάζιο του Ουρανού

θα δώσω στα μάτια σου

και τα χρώματα του Ουράνιου τόξου

στο κορμί σου.

 

Της ψυχής σου τον καμβά

θα φιλοτεχνήσω

με χρώματα ανεξίτηλα

τα μαλλιά σου

με το χρυσαφί του Ήλιου

θα στέψω.

 

 

 

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top