Fractal

Δύο ποιήματα  

Γράφει ο Λίνος Μαγαλιός //

 

 

 

 

 

Πολλοί λίγοι 

 

Μόνο με της Μαυριτανίας τα

Σύνορα σε πέταξαν.

Πολλές γνωριμίες, πολλές παρέες

Που σ’ έγραψαν στα πεπαλαιότερα των υποδημάτων

τους.

 

Λίγοι φίλοι.

Μύθοι που φτιάχνονται για παραθεριστικές περιοχές

και για «πόλεις» που

θυμίζουν το Σαν Φρανσίσκο στην

πιο αποτυχημένη του εκδοχή.

 

Γυναικεία τακούνια τρυπάνε

το έδαφος της παραλιακής

ενώ λίγο πιο πάνω

έβλεπες την καλύτερη διαφήμιση της Avon.

 

Ηταν τα τακούνια

και τα eyeliner που ποτέ δεν ήρθαν στο σπίτι σου.

Τα κρίσιμα λόγια: «σπίτι σου ή σπίτι μου;»

ποτέ δε βγήκαν από τα χείλη τους

μες στη μαύρη νύχτα.

 

Τους ήταν αρκετή η αυτοϊκανοποίηση

Μπροστά στον καθρέφτη.

Μες στη μαύρη νύχτα.

 

Στο ίδιο καζάνι βράζατε όλοι.

Ανικανοποίητοι, ανέραστοι

Τελάληδες της μεγάλης ζωής σε

Αποτυχημένες παραθεριστικές περιοχές.

 

Τί έλειπε τελικά;

 

16/7/2019

 

 

Όπως και να ‘χει 

 

Μαύρη η μέρα που ξημέρωσε

με την πρωτιά της αντίδρασης

τους αριστούχους της δυσφήμησης

με δηλώσεις κατά της ελευθερίας του λόγου

με δηλώσεις υπέρ της απολύμανσης του οργανωμένου εγκλήματος,

απέναντι στο οποίο όλοι εθελοτυφλούν.

Τα μάτια τους φτάνουν μόνο για να βλέπουν σκόνη παντού,

στους δρόμους, στα πεζοδρόμια και

στις σκούρες συνοικίες

Αλλά όχι στις ψυχές τους.

 

Χρειαζόμαστε…

περισσότερη ποίηση;

Περισσότερη κινητοποίηση;

Περισσότερο από

το σύνολο καλλιτεχνικό σύμπαν;

Ιδού το διακύβευμα

ιδού και το πήδημα.

Δυστυχώς εδώ δεν έχει ρόδο.

Οριακά μόνο όνομα.

 

Όπως και να ‘χει η μέρα πέρασε.

Η ομίχλη έφτασε και είναι μία.

Όπως και να ‘χει ο Λαός πήρε τα τρία.

 

 

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top