Fractal

Ο Άλλος

Γράφει ο Απόστολος Θηβαίος //

 

Σημείωμα για τις «Δυο Ιστορίες», νουβέλες της Ερμιόνης Κεχαγιά από τις εκδόσεις Βακχικόν

 

Φαίδρα, Κάρμεν, Ερωφίλη, Ελπίδα, Άννα. Ο αιώνας ήδη έχει δείξει την θηλυκή του πλευρά καθώς κάνει τα πρώτα του βήματα. Και εμείς, στριμωγμένοι κάτω από σωρούς πληροφοριών, εμπόλεμοι, στους προμαχώνες των τηλεοπτικών δεκτών καλά βαλμένοι, παρακολουθούμε την ζωή μας να γερνά. Πότε βαμμένη, πότε γονατισμένη πάνω από έναν σταυρό στα περίχωρα της πόλεως Χάρκοβο, άλλοτε στα μαγαζιά του καλοκαιριού μεθυσμένη, να ξεπουλιέται για μια καλύτερη ζωή, για έναν φτηνό έρωτα, αρνητική σαν φιλμ κινηματογραφικό, γεμάτη αισιοδοξία και παλμό και καμιά φορά σκοτωμένη στα ρείθρα της ζωής. Μικρές αφορμές για μυθιστορήματα, νουβέλες και ποιήματα, αυτό είναι η ζωή που διασχίζει κοριτσίτσικη το νυχτόραμα αυτού εδώ του παράδοξα, λογικού αιώνα. Απομένει στις ευαίσθητες ψυχές, στους δέκτες τους πιο τρυφερούς για να αφηγηθούν το πώς και το γιατί αυτού εδώ του κόσμου.  Το ατημέλητο και το παραστατικό αυτής εδώ της εποχής βρίσκει τα χρώματά του και σκαρώνει μια ζωγραφιά, ίδια νουβέλα με αβέβαιο τέλος και κοριτσίστικη χροιά στην φωνή της. Μα μπορεί να διαθέτει φωνή μια ζωγραφιά; Το σημείωμα ρωτά και η Ερμιόνη Κεχαγιά με την φυσική της γλώσσα αυτήν ακριβώς την παραδοξότητα επιβεβαιώνει.

Στο σύντομο βιογραφικό σημείωμα για την συγγραφέα η έκδοση του Βακχικόν αναφέρει. Η Ερμιόνη Κεχαγιά είναι διδάκτωρ γλωσσλογίας και εργάζεται στην δημόσια εκπαίδευση. Γεννήθηκε το 1965 στην Θεσσαλονίκη και ύστερα από περιπλανήσεις σε πόλεις του εξωτερικού, τα τελευταία χρόνια ζει στην Αθήνα. Η γλώσσα ως αντικείμενο μελέτης, ως θέμα διδασκαλίας ή ως πηγή δημιουργίας είναι η κύρια ενασχόλησή της. Βραβευμένη με το διήγημά της Στο Μουσείο από τον διαγωνισμό του Ιανού, φθάνει στα ράφια των ελληνικών βιβλιοπωλείων με τις εκδόσεις Βακχικόν και τις Δυο Ιστορίες της, το πρώτο της βιβλίο. Δυο νουβέλες, για την Άννα που παλεύει ήδη με την ζωή και για την Ελπίδα που αφήνει την εφηβεία, γυρεύοντας απαντήσεις στα πιο καίρια ζητήματα. Δυο ιστορίες γένους θηλυκού, δυο υπέροχες νουβέλες που επαληθεύουν εκείνο τον στίχο της Λίνας Κάσδαγλη που βρίσκει κρεμασμένο ανάμεσά μας εκείνο το φοβερό  ή εσύ ή εγώ. Πίσω από το μαγνάδι του καπνού που καλύπτει την εποχή μας η κυρία Κεχαγιά γυρεύει τον παλμό της ανάσας μας, μοναδική σταθερά σε αυτόν τον αιώνα που όσο αποκαλύπτεται μέσα από το κιαροσκούρο του, αφήνει σαφείς υπαινιγμούς για πρωτόγνωρους κινδύνους και αθεράπευτη μοναξιά. Τα κορίτσια αναμετρώνται με τον εαυτό τους, χάνουν ή κερδίζουν την φωνή τους, ζουν στην πραγματικότητα και σκέφτονται με τον τρόπο της ποίησης. Με αυτήν την τελευταία δεν αναμετράται η συγγραφέας, την αφήνει να χωρέσει στα ερωτήματα, τις παραδοχές, τις ήττες, τα οράματα εκείνων των κοριτσιών που κάθε μια τους, από ένα διαφορετικό μετερίζι ψάχνει να βρει την εικόνα της.

[…Και η τυφλή σαλαμάνδρα λέει: «Κανείς δεν μπορεί να συναντήσει αυτά που δεν ξέρει».

Και η μουγκή σαλαμάνδρα σκέφτηκε: «Όποιος συναντήσει αυτά που δεν ξέρει δεν το αντέχει».

«Μπες και εσύ μέσα στον χρόνο, Ελπίδα» είπε η βασίλισσα που δεν παντρεύεται. «Εγώ ποτέ δεν μπήκα».]

Ο χρόνος κατέχει το δικό του μερίδιο στις νουβέλες της Ερμιόνης Κεχαγιά. Ένας χρόνος που περνά πάνω από τα πράγματα, που συνθλίβει βιογραφίες και ανατρέπεται και έπειτα πάλι διαγράφει την αέναη τροχιά του. Οι μικρές ζωές αυτού του ξεχωριστού βιβλίου που συστήνει την κυρία Κεχαγιά στο ελληνικό, αναγνωστικό κοινό φαντασιώνονται στριμωγμένες στις άβολες ζωές τους. Με ανθρωπιά και αθωότητα η Ελπίδα και η Άννα πασχίζουν να κρατήσουν ζωντανό το όνειρο, αφήνουν την άνοιξη να μπει μες στο σπίτι, μιλούν με την γλώσσα της ψυχής, γαντζωμένη από την εμπειρία. Μεταμορφώνονται σε προσωπογραφίες με όλα τα χαρακτηριστικά της εποχής τους ανάγλυφα. Αντιλήψεις που βγαίνουν από την ζωή ντύνονται την εποχή, προτομές ζωντανές και κοριτσίστικες, γεμάτες προσωπικότητα και όνειρα ψάχνουν το βήμα τους μες στην μεγάλη παρέλαση του καιρού.

 

Ερμιόνη Κεχαγιά

 

Αφήνω τις ιστορίες, με τα σύντομα, ποιητικά τους κεφάλαια να αφηγηθούν τις σημασίες που τόσο εύστοχα η Ερμιόνη Κεχαγιά μεταφέρει στις σελίδες των Δυο Ιστοριών της. Έπειτα αφήνω σε ετούτο εδώ το σημείωμα την τελευταία λέξη. Εκείνο μνημονεύει τον Ρόμπινσον και τον παράδεισο κάτω από την λάμπα του τραπεζιού. Τα δυο κορίτσια, η Ελπίδα που σπανίζει και η Άννα των τραγουδιών που κάποιος, κάποτε την είδε, μια φίλη παιδική, ξεφυλλίζουν την ζωή και το όνειρο κάτω από το δειλό, ποιητικό αμπαζούρ τους, ίδιο με την μοναξιά του Αλέξη Τραϊανού που τέτοιες μέρες επανέρχεται στο προσκήνιο μέσα από τα ερείπιά του. Κρατούν στα χέρια τους το βιβλίο της ζωής και κάθε μια, με τον τρόπο και με τις πληγές της, ονειρεύεται και υπαγορεύει στην συγγραφέα τις ξεχωριστές νουβέλες που οι εκδόσεις Βακχικόν φέρνουν στο προσκήνιο, ντυμένες τις απόκοσμες, χορευτικές μορφές του Hulki Okan Tabak. Ο τελευταίος αναλαμβάνει να διακοσμήσει το εξώφυλλο αυτής της ξεχωριστής έκδοσης. Από την Ερμιόνη Κεχαγιά, Δυο Ιστορίες. Με την φροντισμένη επιμέλεια των εκδόσεων Βακχικόν.

 

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top