Fractal
Home / Βιβλιοκριτικές / Δύο ιστορίες προσφοράς και θάρρους
30/03/2022, 8:58 πμ

Δύο ιστορίες προσφοράς και θάρρους

Γράφει η Χριστίνα Σανούδου //

 

«Δύο Ιστορίες» της Ερμιόνης Κεχαγιά, εκδ. Βακχικόν

 

Όταν η ζωή της Άννας έρχεται τα πάνω κάτω, εκείνη αποφασίζει να αλλάξει ζωή, κι έτσι καταλήγει να αλλάξει τον εαυτό της. Η Ελπίδα, αρκετά νεότερη της, δεν έχει ακόμα κατασταλάξει σε ένα «σταθερό» εγώ- αν κάτι τέτοιο είναι εφικτό- αυτό όμως που την απασχολεί πιο πολύ είναι πως να διευρύνει τα στενά όρια του χρόνου. Η μοναχική Άννα αποφασίζει να πετάξει το προσωπείο της και να κοιτάξει τους ανθρώπους στα μάτια, ιδιαίτερα τους ανθρώπους που έχουν φτάσει να αισθάνονται αόρατοι. Η Ελπίδα, μια έφηβη που ζει στα όρια πραγματικότητας και ονείρου, κατασκευάζει ένα ιντερνετικό alter ego κι έτσι καταφέρνει να σχετιστεί βαθύτερα με τα πιο κοντινά της πρόσωπα. Και οι δυο ηρωίδες της Ερμιόνης Κεχαγιά συνειδητοποιούν πως για να αλλάξουν τρόπο ζωής, συμπεριφοράς ή σκέψης θα πρέπει πρώτα να πειραματιστούν με εναλλακτικές αντιλήψεις του χωροχρόνου τους.

Οι «Δύο ιστορίες» (εκδ. Βακχικόν) διαδραματίζονται σε διαφορετικά σύμπαντα, έχουν όμως κοινή αφετηρία: Τη συνειδητοποίηση πως η ταυτότητα του ατόμου είναι, στην πραγματικότητα, μια διαδικασία εν εξελίξει, αν και ορισμένες φορές χρειάζεται ένα σοκ για να μας απαλλάξει από το αίσθημα πως είμαστε εγκλωβισμένοι στην καθημερινότητα μας. Η Άννα χάνει τη δουλειά της και, μαζί με αυτήν, τη ρουτίνα της, το κίνητρο για να βγαίνει από το σπίτι της κάθε πρωί, τις λιγοστές της κοινωνικές επαφές. Τότε αποφασίζει ξαφνικά να γνωρίσει από κοντά τους ανθρώπους, στους οποίους έριχνε φευγαλέες ματιές στη διαδρομή της από και προς το γραφείο: Μια ηλικιωμένη κυρία στο γηροκομείο, ένα θλιμμένο αγόρι, έναν άστεγο πρώην μουσικό.

Για χάρη τους, αναλαμβάνει να γίνει «σύνδεσμος» σε μια μυστηριώδη επιχείρηση, να εντοπίσει ένα κλεμμένο πορτοκαλί ποδήλατο, να βοηθήσει οικογένειες προσφύγων να βρουν προσωρινή στέγη, να βάλει στην άκρη της προκαταλήψεις της, να εκθέσει τον εαυτό της στο άγνωστο και να ζητήσει συγγνώμη με τον πιο αντισυμβατικό τρόπο. Μέσα από την προσφορά μαθαίνει όχι μόνο να δίνει αλλά και να παίρνει, να εκφράζεται με ειλικρίνεια αλλά και να ακούει με προσοχή, ανεξάρτητα από το κοινωνικό στάτους του συνομιλητή της.

 

Ερμιόνη Κεχαγιά

 

Και η Ελπίδα όμως θέλει να προσφέρει: Να δωρίσει στους αγαπημένους τους τον χρόνο που πάντα τους λείπει. Να δώσει στους φίλους της μια ευκαιρία να μιλήσουν για όσα βαραίνουν τη σκέψη τους και δεν έχουν θέση στις ρηχές καθημερινές συζητήσεις. Η δική της  είναι μια ιστορία ενηλικίωσης, καθώς η τυφλή σαλαμάνδρα, η βασίλισσα που δεν παντρεύεται, η Hope και τα υπόλοιπα πλάσματα της φαντασίας της δίνουν τη θέση τους στην αίσθηση πως έχει πια μεγαλώσει αρκετά για να τα βγάλει πέρα χωρίς τη βοήθεια τους.

Με τις δύο αυτές νουβέλες, που κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Βακχικόν, η Ερμιόνη Κεχαγιά μας συστήνεται ως μια ώριμη, παρότι πρωτοεμφανιζόμενη συγγραφέας, η οποία έχει διατηρήσει κάτι από την αγνότητα της παιδικής ηλικίας- πιθανώς και εξαιτίας της συστηματικής αλληλεπίδρασης με τους μαθητές της. Διδάκτωρ γλωσσολογίας και καθηγήτρια γαλλικών στη δημόσια εκπαίδευση, η συγγραφέας προσεγγίζει την γλώσσα τόσο ως αντικείμενο μελέτης και διδασκαλίας, όσο και ως πηγή δημιουργίας. Γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη στο 1965 και σήμερα ζει στην Αθήνα, όπου εγκαταστάθηκε ύστερα από περιπλανήσεις σε πόλεις του εξωτερικού. Το 2021, το διήγημα της «Στο Μουσείο» διακρίθηκε στον διαγωνισμό του Ιανού με θέμα τα «Ταξίδια» και εκδόθηκε στην ομότιτλη συλλεκτική συλλογή διηγημάτων.

Οι νουβέλες «Δύο Ιστορίες» κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Βακχικόν.

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top